ŚFiNiA

Pan Gąsienica

[link widoczny dla zalogowanych]

To już dziś wieczorem. Mnie oczywiście nie będzie ( :cry:

:evil: ), ale ponoć retransmisja w TV 17-go.

Co sądzicie o muzyce Krzysztofa Pendereckiego?

crosis

Jest genialna, mnie niestety jako bednego studenta AM nie stac na to :/

Crosis

Pan Gąsienica

wujzboj

No coz, to ja nie zaliczylem... Penderecki jest az tak doskonalym kompozytorem, ze potrafi dokonac sztuki prawie niemozliwej: otoz potrafi skomponowac taka muzyke, ktora powoduje we mnie fizyczne obrzydzenie... Pewno to swietokradztwo, ale tak odbieram jego muzyke. Nie twierdze, ze znam wiele jego utworow.

I nie znaczy to, ze nie trawie muzyki nowoczesnej.

I nie znaczy to, ze uwazam Pendereckiego za zlego kompozytora. Napisalem szczerze: odbieram jego utwory jako wybitne dziela sztuki, ktore wywoluja u mnie obrzydzenie.

Pan Gąsienica

Wiem, o czym mówisz, Wuju, moja siostra ma podobnie z całą muzyką klasyczną. Tyle, że to nie jest może obrzydzenie... Raczej bardzo fizyczny nieokreślony lęk, wrażenie prawie bólu, czasami robi jej się niedobrze... Ma wielki problem, żeby innym opisać to uczucie. Może to i obrzydzenie w pewny sensie. W każdym razie reaguje bardzo gwałtownie - po prostu nie może takiej muzyki wytrzymać.

Oczywiście popkulturową sieczkę może i lubi słuchać dowoli.

Ciekawe :roll:

wujzboj

Odbieram to metafizycznie, jako przekaz z glebi zla, obrzucony z grubsza narzutka kryjaca to zlo. Mojej reakcji nie okreslilbym slowem "strach", ale wlasnie "glebokie obrzydzenie". Bol jest tez wlasciwym okresleniem.

W muzyce tej nie widac agresji; przeciwnie, jest swojego rodzaju wywazony chlod i wywazony ogien. Lepiej odbieram muzyke jawnie agresywna, wroga wobec sluchacza lub jakichs innych osob. Tez jej nie cierpie, ale przynajmniej moge jej sluchac bez bolu.

Pan Gąsienica

Zimna, obca, majestatyczna, wspaniała, perfekcyjna, monumentalna, piękna tak.

Ale nigdy nie przyszło mi do głowy łączyć ją ze Złem.

Moje reakcje to fascynacja, gęsia skórka, łzy cisnące się do oczu, odczucie w głębi duszy, że nie jest się godnym choćby obcowania z tym niepojętą, nieludzką harmonią. Coś jak Królowa Śniegu i zauroczony nią Kai.

Słuchając jej czuję się, jakbym dotykał i widział coś zupełnie niezwykłego, nie będącego w żaden sposób częścią tego szarego, brudnego świata, absolutnie czystego i absolutnie wobec tego świata obojętnego.

Ale jest ona zbyt perfekcyjna, zbyt lodowato czysta, aby być zła. Ona jest ponad Złem, bo Zło i Dobro jednak schylają się cały czas i panoszą po tym łez padole. Są przez nas znane, oswojone. Są częścią nas.

wujzboj

Moge sprobowac posluchac tego w ten sposob. Dzieki za sugestie.

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów

Penderecki? Hmmm, otóż ten człowiek, a raczej muzyka pochodząca z jego różnych inspiracji i w ogóle spod ołówka pisana (choć teraz są już komputery eh) jakoś nigdy nie umiała do mnie przemówić. Słuchałam Pendereckiego nie raz, miałam styczność z jego muzyką w różnych okolicznościach, od słuchania dzieł na lekcjach hist. muzyki, przez żmudne słuchanie do końca i od początku podczas przygotowywania się do rozpoznawania m.in. jego utworów na egzaminie, a nawet maturze, ale także podczas zupełnie innej okoliczności, jaką jest taniec, gdyż miałam też okazję interpretować ruchowo jeden z jego utworów. Cóż, na prawde starałam się, ale no nie każdy stworzony jest do zachwytu "Trenem ofiarom Hiroszimy" czy "De natura sonoris". Techniki, które wykorzystywał w jego przypadku zawsze wydawały mi się takie "na pokaz", ale to co mi się wydaje to po prostu osobisty styl. Tak więc Krzysztof Penderecki "nie", ale w muzyce dwudziestego wieku znalazłoby się wielu kompozytorów,a przynajmniej wiele dzieł, które potrafiły mnie zachwycić, co jest też rzeczą niby dziwną, gdyż mam wiele "ale" do poczynań muzyków w tym właśnie czasie.
Na koniec powiem krótko i troche cofnę się w czasie. Nie ma to jak Bach

Ale o Bachu może coś napisze w innym wątku w innym nieco czasie

Pan Gąsienica

A co to znaczy - "spod ołówka pisana"??

Bardzo chciałbym zobaczyć, jak pani tańczy "De natura sonoris"

Efekciarstwu na pokaz mówi pani "nie" i ja to rozumiem, ale co późniejszymi utworami Mistrza - mniej awangardowymi, wielkimi, monumentalnymi symfoniami z chórami itp., też pani "nie podchodzą"? Ja po prostu za nimi szaleję i właśnie z nimi kojarzę sobie Pendereckiego

A spytam jeszcze, jacy współcześni kompozytorzy panią zachwycają i co oni mają w sobie, czego nie ma Penderecki?

wujzboj

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów

"Spod ołówka pisana" no czyli po prostu ołówkiem pisana na papierze w pięciolinię, której to czynności ja wręcz nienawidzę !!! Ale no cóż, pojemnośc mojego mózgu i pamięci w ogóle jest nieco ograniczona, więc zmuszona jestem zapisywać to i owo (tak na marginesie, własnie teraz zamiast siedzieć w tym jakże miłym Świńskim towarzystwie, powinnam pozabierać się za to co kocham, a nie lubie i powinnam, ale jeszcze chwilka ;)).
Jeśli chodzi o inne utowry Pendereckiego ma Pan rację, są bardziej dla mnie przystępne, ale jeśli już mamy mówić o dziełach wielkich, to jednym z takich jest dla mnie dzieło kompozytora działającego obok Pendereckiego Henryka Mikołaja Góreckiego - III Symfonia pieśni żałosnych. Ten utwór poruszył nie tylko moje serce. Teksty, które wykorzystał, kompozytor dobrał bardzo starannie. Początkowe "...Synku..." tak mnie przenika, że gdy dopiero zaczynałam zapoznawanie sie z tym utworem, nie mogłam przebrnąć dalej. Było to dla mnie zbyt mocne, że aż mnie paraliżowało. I teraz pomyślcie sobie jak musiała się czuć taka Wanilia, gdy wieczorem 1 kwietnia tego roku po powrocie do hotelu (gdyż byłam poza domem) zobaczyłam w telewizorze napisy, iż Ojciec Święty jest w ciężkim stanie i zaraz po tym usłyszałam pierwszy dźwięk tej właśnie symfonii. Nie doczekałam już drugiego, natychmiast wybiegłam... Ten jeden dźwięk mi wystarczył i już wiedziałam, że nie mogę dłuzej zostać, bo źle się to dla mnie skończy.
Ale już kończę moje rozważania na temat dzieła Góreckiego, nie mniej polecam bardzo ten utwór. Jest on na prawde wielki i wyjątkowy w swej prostocie, gdyż zauważycie, że wszystko to co dzieje się tam jest niezwykle proste, ale przenika do głębi. A tekst. Skąd pochodzi tekst? Z Lamentu świętokrzyskiego, inskrypcji wyrytych w kamieniu przez młodą więźniarkę w celi gestapowskiego więzienia "Palace" a Zakopanem oraz lament matki po utracie syna w powstaniu...( i tu się dokładniej dowiem i dopisze, bo nie chce źle napisać).
Pyta Pan jeszcze co mają w sobie czego nie ma Penderecki?
Górecki - Ma fantazję twórczą, która jest doskonale dopasowana do mojej fantazji twórczej

Prokofiew - On poszukuje, lubi być nieco inny niż inni, ale doprowadziło go to do powrotów, które są dla mnie cenne. Chociażby powrót do klasycznego ujęcia utworu we współczesnej harmonice - to był bodajże Menuet

Grażyna Bacewicz - Ona dlatego, poniewa akurat miałam okazję grać jedną z jej etiud i na prawde ta kobieta mnie zaskoczyła swoją pozytywną energią i żywiołem

Niestety nie wypowiem się o innych utworach, ale juz niedługo, gdyz w święta muszę zanalizować jeden z jej kwartetów smyczkowych

Lutosławski, Kilar, oni nie do końca, ale część z ich twórczości jest dla mnie przystępna. Patrząc na innych kompozytorów zagranicznych trochę wstecz, zbyt dużo musiałabym pisać i raczej byłoby to bardziej troche negatywne niż pozytywne więc wypowiadać sie nie będę. Nie dochodzę specjalnie do Debussy'ego, gdyż od niego wszystko się zaczęło i on należy do impresjonizmu, który jak najbardizej mi odpowiada

Mam nadzieję, że taka odpowiedź Panu wystarczy, jeśli nie to wie Pan gdzie może Pan więcej ode mnie wycianąć

Co do tańca zapraszałam i dalej zapraszać będę na koncety małe i duże i inne występy i pokazy, lecz jak dobrze Pan wie nieco daleka droga do mnie niestety

Ale może kiedyś uda się Panu dotrzeć, lub być może ja będę gdzieś w pobliżu

Tylko jedna uwaga. Z największą chęcią tańczyłabym Bacha, lecz niestety zazwyczaj to nie ode mnie zależy.

A teraz idę robić obiadek, bo rodzinka wróci i co im powiem? Bo się w krainie Śfini zagadałam ;) Yyy chyba by nie przeszło ;) Ale jeszcze mam w głowie dużo do napisania, więc pewnie później zajrzę

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów

A Grzegorz Gerwazy Gorczycki? (+1734, czyli za zycia Bacha)

Grzegorz Gerwazy Gorczycki szczerze mówiąc zapamiętał mi się, jako postać jedna z kilku szczególnie wybijających się spośród kompozytorów polskiego Baroku, obok Adama Jarzębskiego, Bartłomieja Pękiela, Wacława Szarzyńskiego i nie wiem czy kogoś jeszcze pominęłam, aha jeszcze był Józef Marcin Żebrowski działający na Jasnej Górze, dlatego szczególnie jego pamiętam

Najwybitniejszym utworem jego jest chyba Missa Paschalis i to właściwie tyle jeśli chodzi o moje jakiekolwiek zdanie o tym kompozytorze, a raczej o moją wiedzę.
I drogi WujuZbuju nie porównywałabym raczej Gorczyckiego i Bacha, nie tylko dlatego, że Bach to w ogóle osobny rozdział i że jego twórczość właściwie porównywać można tylko z Haendlem, ale nie porównywałabym ich, ponieważ oni zupełnie różnili się od siebie. Łączyła ich chyba tylko epoka, która inaczej "brzmiała", rozwijała się za granicą, a zupełnie inaczej w Polsce, tym bardziej, że był to dość niesprzyjający okres dla kultury polskiej.
Takie jest moje zdanie, ale ten temat chyba nie należy do najciekawszych prawda? A tak właściwie skąd Wuja zainteresowanie Gorczyckim?

wujzboj

Ze Stuligrosza. Lubie muzyke barokowa, ale bez przesady. Ale niedawno Stuligrosz zajechal z chlopcami i z Accademia del'Arcadia do mojej wsi i dali Completorium Gorczyckiego. A ze jeszcze brzmialo mi w uszach Ave Maria Bacha (to oryginalne, nie to w wersji Gounoda), to wyszlo mi, ze Bach Bachem, ale akurat w tym temacie nie mamy sie czego wstydzic.

Pan Gąsienica

wanilia · Dołączył: 27 Gru 2005 Posty: 39 Przeczytał: 0 tematów