ŚFiNiA

Gość

Ułóż wierszyk o Paulinie i szaraczku.

ChatGPT powiedział:

Paulinka w lesie biegała,
Wśród drzew i kwiatów się śmiała.
W dłoni trzymała koszyczek,
A przy niej skakał mały szaraczek.

Szaraczek wciąż jej towarzyszył,
W trawie cichutko się chował.
Raz po raz wesoło machał,
Kiedy Paulinka do niego wołała.

„Szaraczku, szaraczku, chodź tu do mnie!
Pokaż, gdzie w lesie kryje się domek!”
A szaraczek skoczył w zarośla,
Tam, gdzie rosną jagody małe.

Paulina radosna z uśmiechem,
Napełniała koszyk pełnym ziarnem.
Szaraczek przy niej wesoło biegał,
I każdy dzień w lesie radosny był!

Gość

ChatGPT powiedział:

Wredna Paulinka, choć uśmiech na twarzy,
Za plecami knuje, jak życie poparzyć.
Lubiła podstępy, wciągała w nie innych,
I zawsze w cieniu kryły się jej plany zmyślne.

A szaraczek, chytrus, w płaszczu szarości,
Cichutko, bez słowa, działał w ukryciu z radości.
Nie znał litości, nie miał serca ani duszy,
Swym urokiem zamącił, a potem znikł w mroku, w ciszy.

Oboje jak dwie kły w zębach węża,
Niby przyjaciele, ale w sercach trująca zieleń.
Zawsze się śmiali, lecz pod ich śmiechem
Czaiła się ciemność, w której widać tylko grzechy.

Lecz w końcu ich plany, jak wiatr w polu,
Nie przyniosły zysku, ani nie pokonały siły woli.
Bo karma, choć cicha, potrafi zdziałać cuda,
I wredna Paulinka, i szaraczek — zapłacili za złą zdradę.

Gość

ChatGPT powiedział:

Paulinka, dziewczyna wesoła,
Owce miała, stadko wesołe.
Lecz serce jej zdradzieckie było,
I miłość dla szaraczka kryło.

W zielonym łąki zakątku,
Tam spotkała go w blasku zmroku,
Szaraczek spojrzał w jej oczy tak,
A ona rzuciła owcę w kąt.

„Dzięki ci, moje drogie stado,
Za mleko, wełnę – to było wspaniałe,
Lecz serce me teraz szaraczkowi bije,
Bo w jego futrze coś ciepłego kryje.”

Owcza miłość była dla niej pusta,
Z szaraczkiem czuła się bardziej lustra.
Tak zdradziła stado w cichym lesie,
By w ramionach szaraczka znaleźć szczęście.

I choć owce smutno beczały,
Paulinka serce już tak miała:
Zamiast puchatej, białej wełny,
Szukając wciąż ciepła, połączyła się z szaraczkiem.

Gość

Gość

Gość

ChatGPT powiedział:

W lesie cichym, wśród drzew szumu,
Paulinka z Szaraczkiem knuli wciąż w tłumie.
Owieczka, niewinna, ufała im,
A oni się śmiali, robiąc swój cyniczny czyn.

Paulinka, w oczach słodką miała łzę,
Szaraczek sprytny, w sercu skrywał złość.
Mówili jej, że łąka pełna snów,
A w rzeczywistości pełna była zdradliwych rąk.

Owieczka w lesie beztrosko biegła,
Nawet nie wiedziała, że zdrada ją czeka.
Paulinka w oczach miała tajemny blask,
A Szaraczek w mroku uśmiechał się w lasku.

I tak, w ten sposób, zgrabnie i chytrze,
Zrobili z Owieczki oszukaną ofiarę.
A ona, ufna, nie widziała złudzeń,
Póki w sercu nie poczuła bólu i cienia.

Morał jest prosty, choć smutny ten wiersz:
Uważaj na przyjaciół, bo zdrada to zła rzecz!

Gość

ChatGPT powiedział:

Paulinka zdradziecka, choć miła na pierwszy rzut,
W sekrecie z kamerką czaiła się przy drzwiach tuż.
Owieczka z łazienki wyszła, nie patrząc wcale w tył,
A Paulinka już pstrykała zdjęcia – to był jej plan zły.

Wszystko nagrała, uśmiechając się do ekranu,
Nie wiedziała owieczka, co się szykuje w planie.
Choć przyjaźń miały, pełna była złośliwość w tym czynie,
Paulinka zdradziła, a owieczka nie wiedziała o niczym.

Ale karma powróci, jak to bywa w życiu wciąż,
Paulinka w końcu zapłaci za ten cios.

Gość

Paulinka miała ogórka w dłoni,
Lecz to nie był zwykły ogórek, o nie, wcale!
Owieczki z pola na niego patrzyły,
Bo ich ogórek był zgięty, one się dziwiły.

„Dlaczego taki krzywy?” – pytały wciąż,
„Taki zgięty, nie jak inne, no cóż?”
Lecz Paulinka śmiała się głośno,
Bo zgięty ogórek był dla niej najwspanialszy wprost.

„Owieczki, ogórki mogą być różne,
I zgięte też są smaczne, naprawdę, to ważne!”
Paulinka wolała ten krzywy i dziwny,
Bo dla niej był najlepszy, pełen tajemnicy i inny!

ale to nieprawda...

Gość

Paulinka w ogródku stała,
Wśród warzyw, co na słońcu się śmiały,
Ogórki zielone, jak marzenie,
Lecz jeden miał krzywe, niezdrowe cienie.

Owieczka, ogórek zielony,
Był nieco krzywy, trochę zgnieciony.
Paulinka spojrzała i wnet zrozumiała,
Że taka pała jej nie odpowiadała.

a to jest sama prawda, czatku

Gość

Lucek, zobacz jaki fajny życiowy wierszyk czatek mi ułożył.

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Paulina szarakowi dupe wypina,
Wiatr w koronkach jej sukienkę przycina.
Szarak patrzy, w oczach błysk radości,
A Paulina śmieje się z tej złośliwości.

W lesie wesoło echo rozbrzmiewa,
Zwierzęta tańczą, a liść się chwieje.
W tej chwili śmiech w powietrzu drży,
Paulinka tańczy, szarak za nią rży.

Gość

Uwielbia błoto, lubi deszcz,
Wtedy świnka śmieje się.
Każdy dzień pełen przygód ma,
Paulinka to świnka, co radość szarakowi da!

Gość

Bez obrazy dla świń

Gość

Gość

Zła Paulinka, zła jak burza,
W oczach ogień, w sercu burza.
Groźniejsza od kacapa, nie ma litości,
Kiedy się wkurzy, nie zna miłości.

Z grzmiącym wzrokiem, z gniewem w ręku,
Potrafi wywrócić świat do góry nogami w mgnieniu.
Kto ją rozzłości, niechaj się boi,
Bo w jej cieniu nawet mrok się boi.

Gość

Szaraczek mały, w lesie mieszka,
Wśród drzew i krzewów cicho brzęczy,
Paulince miłej, co na łące biega,
Dał ogórka, co w trawie się chował.

Zielony, świeży, bez żadnych dodatków,
Bez soli, bez pieprzu – zwykły, prosty.
Paulinka śmieje się, chociaż to mało,
„Ależ dziękuję, szaraczku kochany!”

I tak to w lesie, pod niebem błękitnym,
Szaraczek i Paulinka razem w radości,
Prostym ogórkiem dzielą się razem,
Z uśmiechem na twarzy pełnym miłości.

Gość

Szaraczek w lesie skakał wesoło,
Aż trafił na ogóra, co obok słoiczka leżał wokoło.
Paulinki słoiczek z pyszną zawartością,
A on zamoczył w nim ogóra z wielką radością.

Teraz szaraczek smutno siedzi przy stawie,
Bo ogórek w słoiczku mu się odparzył.

Gość

Gość

Niech mnie ktoś zabije

Gość

Tuwim Julian - Paulinka kretynka

Pięcioletnia Paulinka uprzejma i miła
mimo innych przymiotów bardzo skromną była.
Raz, gdy ślicznie z pamięci wierszyk powiedziała,
chciał ją ktoś pocałować, lecz buzi nie dała.
Dlaczego? bo się cienia nieskromności lęka:
Ten ktoś, był to mężczyzna, a ona panienka.
"Wolno ci - rzecze ojciec - to przyjaciel domu."
"Ależ tato! buzi się nie daje nikomu."
"On już w podeszłym wieku, któż ci płochość przyzna?"
Na to skromna panienka: "Przecież to mężczyzna."
Anioł czuwa nad tobą, niewinna dziecino,
Wszystkie wdzięki przygasną, ozdoby przeminą,
Ten powab przetrwa wieki, strzeż go całe życie,
Bo skromność najpiękniejszą zaletą w kobiecie.

Gość

Paulinka i szaraczek - MAM WAS W DU PIE ! o

Gość

lucka też wystawiła

od początku kręciła

Tylko żarty z ludzi sobie umiesz robić.
A potem płacze, że ją "nękają"... ojejku jaka bidulka

Gość

Paulinka obiecała Luckowi spotkanie,
Lecz nagle wpadła w wir innych zajęć,
„Lucek, poczekaj, zaraz wrócę do ciebie!”
Lecz w sercu wiedziała, że to tylko kłamstwo w niebie.

Gość

Weź sobie swoją paulinke i spierdalaj