ŚFiNiA

Michał Dyszyński

[quote="Major Krowa"]

Adam Barycki · Gość

Jak to bez sensu, dowolność nie może być nawet inna, jak tylko obiektywna, no, a wybiórczość, toż to przecież czysty subiektywizm. Więc, gdzie tu bezsens? Toż to genialne.

A teraz wrócimy do krwawych mordów. Przez roztargnienie pominąłem, że Pan przecie, to samo obiektywne dobro i pytanie moje było pozbawione sensu. Dlatego zapytam inaczej Pana, Panie Dyszyński. Czy polscy mordercy niemieckich żołnierzy w kampanii wrześniowej 39 roku i krwawi oprawcy tychże samych niemieckich żołnierzy w powstaniu warszawskim, to obiektywne krwawe bestie przesiąknięte złem piekła? Czy relatywistyczny kontekst czyniący z tych krwawych zbrodniarzy dobrych szlachetnych bohaterów, to relatywistyczna obłuda wstrętna obiektywnej prawdzie bożej?

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, czy realizacja zobowiązania w dowolnym dniu miesiąca, to, to samo, co w wybranym dniu? Tak jak jeden dzień miesiąca jest podzbiorem wszystkich dni miesiąca, tak w relatywistycznym kontekście, subiektywizm może być podzbiorem obiektywizmu.

Adam Barycki

PS. Wiwat geniusz Pana Krowy.

Adam Barycki · Gość

Pan Panie Dyszyński sobie filozofuje w dziale Filozofia, a ja tu gorę.
Pan sobie, Panie Dyszyński, deliberuje nad zasadami uczciwej dyskusji, a ja tu gorę, bez Pańskich uczciwych odpowiedzi.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Major Krowa · Gość

Adam Barycki · Gość

Wspomniane sytuacje zabijania są faktem obiektywnym, bo zaistniałym, a zaistniałym z tej prostej przyczyny, że żołnierze strzelają do siebie. Ale również faktem obiektywnym jest ocena etyczna wynikająca z relatywnego kontekstu kultury społecznej. To nie są Panie Dyszyński nazwy, to są obiektywne fakty, jednym obiektywnym faktem jest zabijanie, a drugim obiektywnym faktem jest obiektywne dobro wynikające z takiego aktu zabijania i nie tylko dobro spekulatywne, ale i moralne. Innym jeszcze obiektywnym faktem jest obiektywne zło wynikające z zabijania i również zarówno spekulatywne jak i moralne.

Mamy tu obiektywne fakty stojące ze sobą w sprzeczności. Jak Pan, Panie Dyszyński, na gruncie obiektywizmu radzi sobie z takimi sprzecznościami? Nie powie mi Pan chyba, że dla usunięcia tych sprzeczności stosuje pan relatywizm kontekstowy tak przecież Panu wstrętny. No, ale z drugiej strony, jeżeli Pan nie użyje tego wstrętnego sobie relatywizmu, to nie pozostanie Panu już nic innego jak mieć w pogardzie moralnej żołnierzy przelewających krew za ojczyznę. I proszę sobie darować raczenie mnie infantylizmem swojego zastanawiania się nad konsekwencjami przypisania nazw tym obiektywnie zaistniałym faktom, one już mają przypisane obiektywne nazwy, a Pan, zgodnie z konsekwencją wynikającą z Pańskiego stanowiska ideowego, nie ma innego wyjścia, jak tylko, bohaterów narodowych uznać za zbrodniarzy pozbawianych zasad moralnych.

Panie Dyszyński, jeżeli poważnie traktuje się swoje idee, to bierze się na siebie skutki wynikające z tych idei. Logiczną konsekwencją Pańskiej idei obiektywizmu moralnego i wzgarda dla relatywizmu, jest między innymi, konieczność wzgardy moralnej dla bohaterów powstania warszawskiego, jak i wszystkich innych przelewających krew za ojczyznę. Oczywiście, jest i inna możliwość, można być gówniarzem i nie przyjmować na siebie konsekwencji swojej gówniarzerii. Każdemu gówniarzowi, Panie Dyszyński, wolno sobie pleść androny o obiektywnej boskiej moralności, a jednocześnie kochać bohaterów narodowych. Wtedy jednak zaprzeczyć się nie da, że w takim stanowisku nie można doszukać się ani krztyny intelektualizmu, że nie wspomnę już i braku innych wartości.

Adam Barycki · Gość

Pan Dyszyński uczy uczciwie dyskutować:

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, na uargumentowane stawianie poważnych zarzutów Panu Tatanati przez Pana Malaaviego, Pan Tatanti, zapewne mocno przekonany o swojej uczciwości, odpowiada jednym uczciwym stwierdzeniem - kłamstwo. Jednak musi mieć jakowe wątpliwości, co do swojej uczciwości, bo to jednoznacznie mocne swoją uczciwością zaprzeczenie wspiera jednak argumentacją, iż są zbrodniarze, wobec których można postawić zarzuty poważniejsze od tych stawianych Jemu przez Pana Malaaviego. I przedstawia argumenty na rzecz owych innych straszliwych zbrodni, już nie jednym słowem, a setkami zdań opisujących owe straszliwości.

Mam nadzieję Panie Dyszyński, iż Pańska argumentacja mająca wznieść mnie ku lepszemu, będzie się cechowała większą dawką intelektualnej finezji od obskurantyzmu Pana Tatanati.

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, tego już zupełnie nie rozumiem, rozczarował mnie Pan, spodziewałem się od Pana więcej finezji. Wychodzi na to, że Pan nie wie, że mówi prozą.

Jeżeli, jak Pan tu wyżej stwierdza, nie ma obiektywnego dobra, ani obiektywnego zła, to mamy relatywizm, a Pan przecież w innym miejscu pisze wyraźnie, że relatywizm jest złudzeniem, a obiektywizm jest tylko zdolny opisywać rzeczywistość. Więc, niechże Pan uczciwie powie, czy uznaje Pan bohaterstwo żołnierzy przelewających krew cudzą i swoją dla ojczyzny za dobro relatywne, czy nie uznaje Pan bohaterstwa żołnierzy za dobro, ponieważ nie ma obiektywnego kryterium takiej oceny? Panie Dyszyński, aby zachować uczciwość, musi Pan określić swój stosunek do bohaterów Powstania Warszawskiego. Albo są dla Pana dobrymi bohaterami, a to zmusza Pana do zmiany swojego stanowiska filozoficznego, ponieważ w tym wypadku, obiektywnie, a nie, złudnie, stosuje Pan do oceny moralnej relatywizm moralny, który Pańskie stanowisko filozoficzne wyklucza, albo pozostaje Pan przy swoim filozoficznym stanowisku i odmawia powstańcom warszawskim pozytywnego w ocenie moralnej bohaterstwa z powodu braku obiektywnych kryteriów takiej oceny moralnej.

Dalej licząc na Pańską uczciwość, pozostaję w nadziei, że odpowiedź Pańską otrzymam.

Adam Barycki · Gość

Pan Dyszyński relatywizuje Dekalog:

Adam Barycki · Gość

Acha i jeszcze jedno, chyba nieuczciwym jest, Panie Dyszyński, uczyć innych zasad uczciwej dyskusji, samemu będąc w dyskusji nieuczciwym.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

W żadnym wypadku zarzut nieuczciwości wobec Pana nie jest chybiony. W jednym zdaniu stwierdza Pan, że uznanie zasady „wolno zabić człowieka” jest dla Pana nie do przyjęcia z powodu obiektywnego skutku przyjęcia takiej zasady, który to pozwalałby zabić Pana. W innym zdaniu pisze Pan, że nie może Pan dokonać oceny moralnej żołnierzy zabijających dla ojczyzny, ponieważ nie dysponuje Pan obiektywnym kryterium pozwalającym Panu dokonać takiej oceny. Panie Dyszyński, te Pańskie dwa zdania są sobie przeciwne, a więc jedno z nich musi być kłamstwem, a kłamiąc jest Pan nieuczciwy. Więc mój zarzut Pańskiej nieuczciwości jest jak najbardziej uzasadniony.

Jednak mamy poważniejszy problem od Pańskiej nieuczciwości. Pan stwierdza, że oceny moralnej czynu zabicia człowieka musiałby Pan dokonywać na chybił trafił, ponieważ określenie Pańskiego stanowiska w tej sprawie byłoby sprzeczne z Pańskimi przekonaniami, które te przekonania nie pozwalają Panu z powodu obiektywnych kryteriów na zajęcie stanowiska, a to Panie Dyszyński czyni Pana niebezpiecznym dla otoczenia, ponieważ życie tego Pańskiego otoczenia zależałoby od Pańskiego kapryśnego chybił trafił. A to ,musi Pan sam przyznać, zbyt ekstrawagancki stosunek do życia bliźniego swego dla tak wspaniałego dzieła bożego za jakie Pan się uwarzą.

Dopóki będzie Pan, Panie Dyszyński, zaprzeczał nieuczciwie, że relatywizm jest złudzeniem, a etyka opiera się na obiektywnych zasadach, dopóty będzie Pan nieuczciwy, niebezpieczny dla otoczenia, a przede wszystkim śmieszny swoim intelektualnym infantylizmem.

PS. Odpowiedzi na pytania, jakie postawiłem miały określić czy ocena jest relatywna, czy obiektywna, a to jest kwestią intelektualną, a nie kwestią Pańskich przekonań moralnych, jak próbuje Pan odkręcić kota ogonem swoją nieuczciwą argumentacją. Istniej tylko jedna możliwość uratowania Pańskiej uczciwości, uratować ją może tylko Pańska głupota, która wyklucz rozumienie tego co Pan pisze będąc szczerze przekonanym o swojej uczciwości ślepej nawet na podstawowe sprzeczności logiczne.

Panie Dyszyński, więc tak szczerze po męsku, jest Pan uczciwym głupkiem, czy nieuczciwym intelektualistą?

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Genialne! Albo nawet takie sobie. Chyba właściwie to bez sensu. Tak, dobre na teologiczny standard, czyli jednak bezsensu. Używasz Pan języka bardzo dowolnie, nie przejmując się konwencjami intelektualnymi. Konsekwentnie byłoby nie wypowiadać się publicznie, bo i tak nie da się zrozumieć tego superprywatnego sensu wypowiedzi. Po co się męczyć pisaniem tekstów widocznych dla wielu ludzi, skoro mają one sens tylko dla piszącego? Rozumiem jednak, że coś takiego jak sens, też Pan kontestuje, tak jak relatywizm, więc nawet w swoistym rozumieniu "jakoś tam" nie wyjdzie na Pana rację.

Panie Dyszyński i znowu to samo, przeciwstawne twierdzenia, a do tego nieuczciwie zakamuflowane. Pisze Pan w swoim supreprywatnym języku „Każde zabicie JEST wykroczeniem przeciw poczuciu dobra.”, a logiczną konsekwencją takiego mętnego stwierdzenia jest wniosek, że każde zbicie jest złem, a wiec, powstańcy warszawscy popełniali zło zabijając okupantów. Inną ocenę powstańców wyklucza logika tej Pańskiej obiektywnej oceny każdego zabicia. A dalej Pan stwierdza, „Choć nieraz trzeba wybierać tzw. mniejsze zło.”, Jednak mętnie, mniejsze zło nazywa Pan złem tzw., a logika takiego stwierdzenia równoważna jest stwierdzeniu - mniejsze dobro. Czyli logiczną konsekwencją Pańskiej nieuczciwie niejasnej oceny tzw. mniejszego zła, jest ocena powstańca warszawskiego, jako dobrego moralnie, jednak nie tak całkiem dobrego moralnie. I to właśnie wynika z Pańskich stwierdzeń, Panie Dyszyński, a to już nie jest tak obrzydły Panu relatywizm, a wygląda to, raczej na zespól paranoidalny połączony z automatyzmem asocjacyjnym.

No to przypatrzmy się jeszcze tej asocjacji. Pisze Pan, „Ostatecznym wnioskiem z moich wywodów wcale nie jest konstrukcja "obiektywnej" moralności, ale raczej moralności SPÓJNEJ. To ogromna różnica.”, a w następnym zdaniu niweluje Pan tę, jak to Pan ją nazywa, ogromną różnicę, jednocześnie twierdząc, coś zupełnie odwrotnego od wyniku logicznej analizy Pańskiego tekstu, pisząc, „Ponieważ zaś tylko to co spójne, prawdziwe w wewnętrznych odniesieniach istnieje w sposób trwały (zbliża się to do terminu "obiektywny", ale jeszcze nim nie jest)”, czyli równoważy Pan spójność z prawdziwymi i trwałymi wewnętrznie odniesieniami. A trwałe i prawdziwe, to ni mniej, ni więcej, jak tylko obiektywne, a nie różne od obiektywizmu, ani jeszcze niebędące obiektywizmem, a właśnie nim będące. Pojecie obiektywizmu, Panie Dyszyński, nie jest Pańską własnością, a własnością kultury społecznej, a dokonywanie przez Pana zmian w cudzej własności intelektualnej czyni z Pana złodzieja. Od tej hańby uwalnia Pana tylko paranoidalny automatyzm asocjacyjny na poziomie klinicznym. Gdyby nie ta ciężka choroba, musiałby Pan dźwigać na sobie ciężar już nie tylko nieuczciwości, ale i pospolitego złodziejstwa.

Panie Dyszyński, popatrz Pan, do czego doprowadziła Pana Pańska idea prawdy bożej, przez tę boską prawdę został pan głupkiem, oszustem i złodziejem. A przecież wystarczy tylko pogodzić się z trudnym, acz koniecznym (koniecznym, bo istniejącym obiektywnie) faktem, że nie ma żadnego absolutnego obiektywizmu, jest tylko obiektywizm relatywny, zależny tylko od kontekstu kulturowego. Zdaję sobie sprawę, że uznając obiektywność tego faktu, musiałby Pan umniejszyć znaczenie tak bardzo umiłowanego przez siebie boga, jednak z drugiej strony, nie możemy przecież wykluczyć, że to właśnie bóg stworzył rzeczywistość relatywistyczną. Gdyby tak było, to Pański bunt przeciwko rzeczywistemu dziełu bożemu i Pańskie kultywowanie wyimaginowanych atrybutów bożych, zasmucałoby pana boga.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Filozofia. Wielkie słowa.

Pan Dzyszyński słyszy dzwony:

Adam Barycki · Gość

A nawet, czy w ogóle dzwoni.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Filozofia. Uczciwe przekonywanie

Heretyk - Pan Hello:

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, a skąd ja mam wiedzieć jakie poglądy Pan reprezentuje, kiedy Pan, jak to tu wyżej pokazałem wypisuje twierdzenia ze sobą sprzeczne logicznie. To, co daje się zauważyć w Pana tekstach, to bardziej wolne asocjacje niż poglądy. Analiza, którą przeprowadziłem dotyczy Pańskich tekstów, a nie Pańskiej osoby, choć forma moich wypowiedzi ma charakter osobowy, to jednak, analiza daleka jest od osoby Pańskiej.

Panie Dyszyński, jeżeli ktoś twierdzi, że nie może dokonać oceny moralnej z powodu braku jednoznacznych kryteriów opartych na trwałych prawdziwych wartościach, to tym samym uznaje relatywizm kontekstowy za niezdolny do opisu rzeczywistości, a to oznacza, że rzeczywistość mógłby opisać tylko za pomocą kryteriów jednoznacznych, trwałych i prawdziwych, a to oznacza ni mniej, ni więcej, jak tylko obiektywizm absolutny. I w jednym zdaniu twierdzi Pan, że takich absolutnie obiektywnych kryteriów nie ma, w innym, że właśnie są. Zupełnie śmiało można by taką sprzeczność uzasadnić relatywizmem kontekstowym, gdyby nie jeden problem, Pan wypiera się tego relatywizmu, a do tego, raz upiera się przy obiektywizmie absolutnym, a raz mu zaprzecza, co świadczy, że nie rozumie Pan co Pan pisze. Czyli trudno mówić tu o poglądach, a raczej można by wskazać na asocjacje o cechach schizofrenicznych, co nie musi być schizofrenią, a raczej tylko niezdolnością do analizy logicznej, a to jest powszechnie występującym defektem w populacji ludzkiej.

Panie Dyszyński, jeżeli Pan uważa, że nie Pańskie teksty tu analizowałem, to proszę mi powiedzieć, czy opisy obiektywnie występującej grawitacji, to są opisy obiektywne absolutnie, czy kontekstowo relatywne? Jako fizyk wie Pan, że istnieją dwa opisy grawitacji i obydwa w swoich kontekstach są prawdziwe, choć w każdym z tych opisów, grawitacja jest czym innym. Ponieważ nie dysponujemy opisem grawitacji opartym o absolutny obiektywizm, a tylko opisami relatywnymi kontekstowo, to czy można uznać dowolnie relatywny opis grawitacji za równoprawny tym dwóm opisom (na przykład niewidzialne gumy), a jeżeli nie można, to dlaczego nie można? Niemożna, ponieważ opis z gumami jest nieobiektywny, a istniejące obydwa opisy grawitacji, pomimo swojego relatywizmu kontekstowego, są obiektywne, bo obiektywna jest ich spójność wewnętrzna w swoich aksjomatykach i obiektywnie przewidywalne są skutki wynikające z tych opisów. Czy w związku z tym, że opis grawitacji nie jest absolutnie obiektywny, można pozwolić sobie na stwierdzenie, że nie można przewidzieć skutku skoku z dachu wieżowca? A skoro można przewidzieć obiektywne skutki skoku z wieżowca pomimo braku absolutnie obiektywnej wiedzy o grawitacji, to dlaczego, Panie Dyszyński, nie można dokonać obiektywnej oceny moralnej żołnierza zabijającego na wojnie, w oparciu o relatywizm kontekstowy? Przecież czyny takiego żołnierza są obiektywnie dobre, a tym dobrem jest życie ludności kraju w obronie którego ten żołnierz zabija, gdyby nie zabijał, to czyniłby obiektywne zło, a tym obiektywnym złem, byłaby obiektywna zagłada ludności kraju, w obronie którego żołnierz nie zabijałby jego wrogów.

Czy naprawdę, Panie Dyszyński, tak trudno zrozumieć dialektyką przemiany obiektywizmu w relatywizm i odwrotnie, co pozwala na zachowanie spójności logicznej przy korzystaniu z tej dialektyki przy opisie rzeczywistości i dojść do wniosku, że zachowanie spójności logicznej wyklucza istnienie absolutów, które to poza wprowadzaniem sprzeczności nie wnoszą niczego innego? I temu ma służyć moja dyskusja z Panem, temu byłem gotowy poświęcić swój czas, aby spróbować pokazać publicznie dialektykę dualizmu obiektywizmu z relatywizmem. Zapewniam Pana, że gdyby moją intencją było dokopanie Panu, to użyłbym do tego celu znacznie krótszej formy przekazu.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, odrzucam wszystkie Pańskie warunki, żądam kapitulacji bezwarunkowej.

Adam Barycki

zForaDoWora · Gość