ŚFiNiA

beeee · Gość

Jak śmiesz mnie obwiniać o to, że rzadko się widywaliśmy, jak Ty z powodu swojej wścibskiej siostry ograniczyłaś nasze spotkania do takiego stopnia, że ja już nawet nie poznawałem Cię po wyjściu z pociągu... Jesteś bezczelna.

A od czasu pracy zdalnej, gdy COVID by się w końcu skończył (a do tego zmierzało), moglibyśmy się spotykać co drugi weekend. Nawet ze swoim obecnym kochasiem masz dłuższe przerwy, więc by Ci to szczególnie nie przeszkadzało. Latem mogłabyś nawet spędzać dłuższe okresy czasu u mnie w domu, gdy moja matka była już w lepszym stanie.
Przecież, jak sama zawsze mówiłaś, Ty wolisz większość czasu spędzać sama, bo inni ludzie Ci przeszkadzają! Więc mi teraz nie chrzań, że związek był "przez komunikator". Sama za to w dużej mierze jesteś odpowiedzialna. Bo siostra, bo siostra...
Przez 8 lat nawet nie wykonałaś do mnie ani jednego telefonu! To też może moja wina? Ty wiesz jak ja się z tym czułem?

beeee · Gość

Czułem Ci się do niczego zupełnie niepotrzebny.
I wtedy miałem wybór. Umówić się z kimś, kto mnie zupełnie do niczego nie potrzebuje, albo jechać do swojej matki, która płacze z tęsknoty za mną.
Wybór był oczywisty.

beeee · Gość

Ciekawe, czy Twój nowy partner by się z Tobą chciał spotykać, gdybyś go w kółko przez 4 miesiące zbywała słowami "bo siostra". A potem znowu, i znowu.

I to ze mną było coś nie tak, zaś Ty byłaś w porządku...
Ja Tobie "nic nie dawałem", tylko Ty mi wszystko dawałaś...

Akceptowałem Ciebie i Twoje wady. Nie osądzałem Cię za Twoje problemy z psychiką. Byłem wyrozumiały. Okazywałem Ci swoje zainteresowanie, gdy byliśmy razem. Nie traktowałem Cię jak powietrza, tak jak Ty mnie. Dawałem Ci do zrozumienia, że żałuję, że nie widujemy się częściej. A czy Ty mi kiedykolwiek dałaś to samo do zrozumienia?

A co Ty robiłaś dla mnie? Byłaś dla mnie dobra przez 8 lat. Jednak ta dobroć polegała jedynie na bierności i braku wyrażania złej woli. W ogóle nie komunikowałaś się ze mną tak, jak ja z Tobą. Jak ja mogłem tę bierność interpretować inaczej niż uznając, że wszystko jest w porządku? Patrzyłem na Twoją bierność przez pryzmat Twoich zahamowań i fobii. Uznawałem, że po prostu taka jesteś i akceptowałem Ciebie taką, jaką byłaś. Nigdy mi nie przyszło do głowy, że coś Ci się nie podoba, bo w ogóle tego nie wyrażałaś, a czasami nawet wręcz przeciwnie - pytana stwierdzałaś, że wszystko jest w porządku. Chwaliłaś moje cechy osobowości. A teraz uważasz, że mam gówno we łbie? To dlaczego mnie wtedy chwaliłaś? Żeby mi nie robić przykrości, z zamiarem porzucenia mnie za kilka lat?

Nie ma nic podlejszego od fałszywej akceptacji. Ja Ciebie akceptowałem naprawdę.

Ty akceptację udawałaś przez cały czas, a potem nagle ją bezwzględnie zabrałaś i oczekujesz, że ja będę Ci wdzięczny za Twoją przeszłą "dobroć", polegającą na fałszywej akceptacji, i że nie będę Ci robił żadnych wyrzutów, bo byłaś dla mnie tak dobra pozorując swoją akceptację... Otóż nie. To tak nie działa. Ja się czuję oszukany, a nie wdzięczny za "dobroć".

A co Ty byś czuła, gdyby Twój aktualny partner nagle Cię porzucił dając Ci do zrozumienia, że przez cały czas udawał swoją akceptację wobec Ciebie i zmuszał się do tego, żeby z Tobą być. Podziękowałabyś mu za dobroć i życzyła szczęścia na nowej drodze życia?

Moja psycholożka mówiła, że w takiej sytuacji są dwie drogi: strategia ucieczki albo strategia walki. Ja "wybrałem" w tej sytuacji walkę. Stąd wszystkie pretensje i wyzwiska. Nie wiem, co Ty byś zrobiła, ale pewnie byś się zaszyła w dziurze. Do Ciebie pasuje bardziej strategia ucieczki. Przecież zawsze taka byłaś. Uciekałaś zawsze przed wszystkim, nawet przed rozmową, gdy tylko temat nie był zbyt wygodny.

beeee · Gość

A z kotem to było tak. Zaginął i czułem się za to winny, bo wyrzuciłem go z domu na mokry śnieg. Zadzwoniłem do Ciebie i się wypłakałem z tego powodu. Potem przez dwa dni jeździłem po całej okolicy go szukać, nawet w okolicznych miejscowościach. Wiedziałem, że szansa na znalezienie go była bliska zeru, jednak musiałem coś zrobić, bo bym sobie nigdy nie darował, że nie zrobiłem nic, żeby go odnaleźć. Poszukiwania spełzły na niczym. Mierzyłem się w ogromnymi wyrzutami sumienia i stresem. A Ty nie odezwałaś się do mnie przez cały tydzień, nawet nie zjawiłaś się na tym "komunikatorze". W ogóle nic. Żadnego kontaktu z Twojej strony. Nie zapytałaś się nawet, jak się czuję. Nic.
A po tygodniu nagle wchodzisz na "komunikator" i się pytasz co u mnie i czy kot się znalazł. Ja wtedy Ci powiedziałem, że teraz to już za późno na takie pytania. Czego się spodziewałaś? Gdy Ciebie najbardziej potrzebowałem, to Ciebie nie było. Czułem się opuszczony w trudnej dla mnie chwili, stąd taka reakcja.

Opowiedziałem o tym wszystkim mojej psycholożce. Ona uważa, że moja reakcja na Twoją tygodniową ciszę była całkowicie zrozumiała.
Tak, zrozumiała. A Ty mi potem wypomniałaś, że ja Ci wypomniałem, że "teraz to już za późno". A to przecież ja w całej w tej sytuacji byłem w wielkim stresie, a nie Ty.

Czy ja Ci kiedykolwiek powiedziałem, że incydent z sąsiadką świadczy o tym, że powinniśmy się rozstać? A Ty w ramach uzasadnienia tego, że mnie porzucasz, wypomniałaś mi między innymi tego kota...

beeee · Gość

Po prostu... Większość Twoich "uzasadnień" tego, dlaczego mnie porzucasz, była wzięta z kapelusza. To było wszystko na siłę, bo już miałaś na oku "kogoś lepszego" i musiałaś jakoś na siłę uzasadnić, dlaczego ja idę w odstawkę. Tak to pewnie wyglądało. Nawet nie umiesz się do tego przyznać.

Tak jak moja psycholożka mówiła, gdy ktoś już nie chce z kimś być, to wymyśli wszystko, żeby tylko sobie uzasadnić, że dobrze robi zostawiając go. Tu nie chodzi o prawdę. Tu chodzi o to, żebyś Ty samą siebie przekonała.

beeee · Gość

Gość

Może Kubuś swoją algebrą dojdzie do wniosków przeciwnych.

beeee · Gość

Jeśli ona chciałaby wykazać, że rezygnacja z wieloletniego celibatu akurat wraz z poznaniem nowego partnera nie miała nic wspólnego z możliwościami seksualnymi poprzedniego partnera, to musiałaby się baaaaardzo postarać.

Nie wiem, jak ona chciałaby tego dowieść jednocześnie podtrzymując prawdziwość swoich poprzednich wypowiedzi.

Kitu mi Pani nie wciśnie.

beeee · Gość

Kitu mi Pani nie wciśnie!

beeee · Gość

Ja to miesiącami analizowałem i za każdym razem wychodziło mi to samo.
Analizowałem każdą wypowiedź i każdy ustalony fakt. Wniosek nasuwał się zawsze ten sam.

Kitu mi Pani nie wciśnie. Nie trafiła Pani na półgłówka.

beeee · Gość

Psycholożka mi mówi, że ja za dużo analizuję.
No ale jak mam dojść do prawdy bez analizy.

beeee · Gość

Mówię psycholożce, że potrzebuję poznać odpowiedzi na pytania.
A ona do mnie: "Może pan nigdy nie uzyskać odpowiedzi".

Ale jak ja mam żyć w ciągłej niepewności...

Psycholożka mi mówi: "Ten związek i tak nie miał szansy przetrwać. Bo pan potrzebuje, żeby wszystko było ustalone, chce pan konkretnych odpowiedzi i stabilizacji, a ona ze swoją zmiennością zawsze by panu ten porządek zaburzała".

beeee · Gość

Ale lepszy brak porządku z kimś, niż porządek w samotności. O tym psycholożka nie pomyślała.

beeee · Gość

Opowiedziałem psycholożce, jak kiedyś przejechałem żabę kosiarką, bo myślałem, że to liść, i potem kilka miesięcy o tym myślałem. Ona do mnie, że to był wypadek. A ja mówię, że moja wina, bo przecież mogłem założyć okulary. Psycholożka mi mówi, że ja za często się o różne rzeczy obwiniam. Że się sam torturuję poczuciem winy i ciągle uruchamia się we mnie samokrytyk. Ale dodała, że to oznaka wysokiej empatii.

A ta "moja była" zaś twierdziła odwrotnie, że jestem pozbawionym empatii egocentrykiem i narcyzem.
Psycholożka na to, że nie dostrzega u mnie narcyzmu. No ale "moja była" wie lepiej.

beeee · Gość

Mówię psycholożce, że ona mi powiedziała "Jesteś wrażliwy, ale w twoim przypadku ta wrażliwość idzie w parze ze skrajną słabością".

Psycholożka na to: :shock:

i nic się nie odezwała.

beeee · Gość

Psycholożka mi opowiedziała, że miała kiedyś taką parę na terapii.
Kilkanaście lat małżeństwa. Facet ciągle wszystko załatwiał, podejmował wszystkie decyzje, wszystko planował. Jego żona nic.
W końcu facet się tym zmęczył, wypalił, i przestał to robić. A jego żona nie potrafiła się odnaleźć w nowej sytuacji. Nie chciała go odciążyć.
No i terapia się tak zakończyła, że facet zdecydował, że się rozstają. I znowu on musiał podjąć decyzję, bo jego żona nie umiała nawet o tym zdecydować.

beeee · Gość

Psycholożka, która jest też seksuologiem, mówiła mi, że wiele kobiet ma problem z krzywymi penisami swoich partnerów albo jego zaburzeniami erekcji, ale dorosła kobieta powinna rozmawiać z partnerem otwarcie o problemach i szukać rozwiązań!

beeee · Gość

Mówię psycholożce: "Byłem już tak sfrustrowany, że napisałem na forum, że jest kurwą i szmatą"

Psycholożka do mnie: "Pomogło to panu?"

A ja: "Tylko trochę i na krótko"

Psycholożka do mnie: "Depresja jest chorobą śmiertelną. Jeśli pan się aż tak źle czuje, to mogę podać panu listę psychiatrów"

Ja do niej: "Do psychiatry idzie się tylko po receptę. Nie będę brał żadnych leków nad depresję, bo od tych leków są zaburzenia erekcji, a ja mam i bez tego"

Psycholożka na to: "Wszyscy mężczyźni, którzy do mnie przychodzą, podają ten powód jako pierwszy..."

beeee · Gość

Psycholożka mówi, że mam depresję, fobię społeczną, zespół lęku uogólnionego i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

Narcyzmu nie zdiagnozowała!!!

beeee · Gość

Powiedziałem psycholożce, że mój znajomy z liceum skoczył z 4 piętra, ale się nie zabił. Potem połamany leżał w szpitalu i chodzi o kuli. Dodałem, że ja nie będę taki głupi i skoczę co najmniej z wysokości 20 pięter. Tylko trzeba wszystko dobrze zaplanować, żeby nie było wpadki. Mówię psycholożce, że jak się takie coś robi, to musi być pewność skuteczności. Jeszcze nie teraz, ale kiedyś w końcu to zrobię. Dla matki się muszę męczyć, ale ile można...

beeee · Gość

Depresja jest chorobą śmiertelną... Depresja jest chorobą śmiertelną... Depresja jest chorobą śmiertelną...

I bardzo dobrze!!! Bo ile można się męczyć???

beeee · Gość

Ona nie ma pojęcia ile wysiłku trzeba wkładać każdego dnia w to, żeby się nie zabić, bo najbliższa osoba by na tym ucierpiała.

A może mam zacząć łykać tabletki antydepresyjne? Jasne. Żeby już całkiem przestał mi stawać. To na pewno mi poprawi poczucie własnej wartości i podniesie pewność siebie!

Bóg ŁP JWPB · Gość

W złotym miliardzie półwieku temu było chorych psychiczni poniżej jednego procenta, a teraz jest 70%, a niebawem będzie 99%, a do tego prowadzą algorytmy Wall Street.

rafal3006

Do 70% jeszcze trochę brakuje.
[link widoczny dla zalogowanych]

Na depresję w Polsce choruje nawet 1,2 mln osób, według Światowej Organizacji Zdrowia to czwarta najpoważniejsza choroba na świecie i jedna z głównych przyczyn samobójstw. 23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Eksperci przypominają, że warto i należy prosić o pomoc.

Ministerstwo Zdrowia w porannym wpisie na portalu społecznościowym przywołało wyniki badania stanu zdrowia psychicznego społeczeństwa EZOP II, przeprowadzonego na grupie 15 tys. Polaków w wieku od 18-64 lata. Wynika z nich, że zaburzenia psychiczne w perspektywie całego życia wskazało 26,5 proc. uczestników, w tym epizody depresji stanowiły blisko 4 proc.

Niech ktoś zatrzyma ten świat, bo zwariował tzn. nigdy w historii ludzkości nie było tak potwornego rozwoju nauki i techniki jak obecnie.
Ludzie po prostu za tym nie nadążają i wielu z nich wariuje.
Lekarstwo:
Zlikwidujmy przyczynę wszelkiego postępu, Internet.
Czy JWP Baryki jest za?

Bóg ŁP JWPB · Gość