ŚFiNiA

Gość

Ja jestem Herosem, Gierojem i nie mam na co umrzeć.
Bohaterem nie jestem, bo nie walczę z wyimaginowanym wrogiem.
Jestem Erosem.

desca surfingowa · Gość

Szpiegowski samolot US Army nad Polską. Po co przyleciał do naszego kraju?

żeby rozpylić stonkę ziemniaczaną na facebooku.

Lukrecja

Gość

Kubuś

Gość

Lukrecja

Gość

Ferdynand · Gość

Tak to już jest, Agafio, że zejść można na tysiąc sposobów, a urodzić się, tylko w jeden - co bywa przyjemne!

Gość

Gość

Jestem Herosem a właściwie Gierojem.
Ale nie jestem Herkulesem abym znosił ludzi otyłych.

Gość

desca surfingowa · Gość

ja mam Covida-19 namalowanego przez Artystę i certyfikat z datą. Ulokowałem w tym obrazie 2000zł i myślę że na razie jest to jedyny obraz Covida w Polsce a może nawet na świecie.

Bóg ŁP JWPB · Gość

Bóg ŁP JWPB · Gość

PS. Ostatnio coraz bardziej czuję się coraz bardziej zacofanym i to tak bardzo, że w otoczeniu nowoczesnej populacji czuję się innym gatunkiem i tak bardzo innym, że ta inność jest jeszcze bardziej inna, niż inność owada od saka, dlatego na nowoczesnych nie patrzę jak na zwierzęta, bo gdybym patrzył na nowoczesnych, jak na zwierzęta, nie tylko ssaki bym obraził, ale nawet i robaki.

Gość

Gość

Vincent Kadlubkonis · Gość

Prawdziwa religia

Prawdziwa religia to zapatrzenie
zapatrzenie w prawdę robaka
To łapanie tego robaka, co jest Tobą
lub Innego sysanie ptaka

Veni vidi vici

Te same metody wywoływania strachu, różnią się jedynie datami.

Gość

Jest Boże Ciało.
Tym razem nie będzie padało. Nie wiadomo jak się zachować, czy wypada coś dłubać po swojemu czy uszanować spokój.
Jestem Herosem, Gierojem. Palę się ogniem i nigdy nie spłonę.
Jestem Erosem.

Gość

"…[książę Kazimierz], ta jedyna – ta osobliwa gwiazda ojczyzny, wychyliwszy maleńki kubek – na ziemię się osunął i ducha wyzionął. Nie wiadomo, czy zgasł tknięty chorobą czy trucizną."
[Vincent Kadłubek, ks. IV [19], s.211]

Gość

POSZERZAJMY KAGANEK OŚWIATY !

desca surfingowa · Gość

RASKOLNIKOW SPOGLĄDAŁ na poranną sieć kropel zawisłych na sieci.
Był pająkiem. Głodnym białka.
Z wysoka widział już skromną figurkę dostarczyciela. Na siódmym piętrze jego wieżowca. Wymienił się tylko, oddawszy sfatygowane za pełne pudełko, a może nawet naczynie. Ciągle jednak był głodny.
Skonstruował wszystko co było mu potrzebne, a więc wszystko.
Gdy wszedł do niej poczuł zgrubienie przy kontakcie. A było od dawna takie samo od zarania.
Prześlizgnął się dłonią po nim i wszedł do pokoju Lenki.
Położył palec na szybie stołu i rzekł:
- Wo.Da.- z naciskiem na ostatnią sylabę
- Tak, woda. Położyłam pranie na stole i naprędce przykryłam

Raskolnikow przypomniał sobie wycieraczkę gdy stawał w oficerkach przed wejściem do Lenki. Nie była ruda ani ryża. Nie była szorstka, tylko mięciutka i choć niegdysiejsza to czysta i układna.
- Może pan zdejmie ten płaszcz?
- Tak, istotnie zdejmę płaszcz.

Był w płaszczu, a pod spodem miał przepocone spodnie i koszulę. Sól miał na grzbiecie i z tym zawitał przy kobiecie. Miał dla niego na przywitanie zupę grzybową, tak się powiadomili internetowo.
- Pani wie kim ja jestem?
- Ach rzeczywiście, zapomniałam że pan przyszedł głodny. Już przygrzałam zupę.
- A tak.
- Proszę. Więc kim pan jest?
- Łyżka jeszcze.
- Przepraszam. Zaraz będzie łyżka.

Nie zdjął płaszcza jeszcze. Bawił się myślą o przyszłości w aspekcie zdejmowania płaszcza, przepoconych spodni i jej zupy. Kim był, jeszcze nie zdecydował. Był pająkiem i każda nitką władał w drgającej sieci połączeń.

- Pani napuści wody do wanny.
- Wody?
- Tak. I postawi pani deskę na wannie.
- Deskę?
- Do prasowania deskę. Będę jadł zupę grzybową w wannie. I mydełka.