ŚFiNiA

najukochańszy tow. JPB · Gość

Prof. Robert Flisiak: Chorzy, tacy jak chociażby z AIDS, zapaleniami wątroby, mózgu czy innymi chorobami zakaźnymi nie mogą być hospitalizowane w oddziałach zakaźnych. Ci pacjenci są pozostawieni na pastwę losu, bo inne oddziały nie chcą zajmować się tymi schorzeniami.

No i nic na to, Komandorze, nie poradzimy, przyczyn tego jest tak wieloraka różnorodność, iż, ani mój, ani twój rozum tego nie ogarnie. Ani rozum Mańki Czarnej.

evaj23

evaj23

najukochańszy tow. JPB · Gość

najukochańszy tow. JPB · Gość

najukochańszy tow. JPB · Gość

Dyskutują filozofowie:

najukochańszy tow. JPB · Gość

PS. Gdybym nie był filozofem, to dostałaby kopa w pizdę.

evaj23

evaj23

Aurelka Bocianek

najukochańszy tow. JPB · Gość

najukochańszy tow. JPB · Gość

100 · Gość

najukochańszy tow. JPB · Gość

No, jak to gdzie, wypasioną furą mknie po wypasione zakupy do luksusowych marketów z parkingami zatłoczonymi wypasionymi furami.

jaskrawy · Gość

Dlaczego bliscy ranią najmocniej? "Moja dziewczyna nie ma hamulców"

- Parę dni temu, żeby mnie upokorzyć, zrobiła coś, o czym naprawdę nie potrafię zapomnieć. Czuję się poniżony i nie mam ochoty iść z nią do łóżka, mimo że ona teraz płacze i przeprasza - wyznaje 28-letni Łukasz, który zastanawia się, czy taki cios ze strony jego dziewczyny to początek końca tego związku.
Dlaczego bliscy ranią najmocniej? "Moja dziewczyna nie ma hamulców"
Foto: Shutterstock

Marianna przez całe dzieciństwo była krytykowana przez mamę, która żaliła się na córkę również w towarzystwie znajomych
Dziewczyna Łukasza powiedziała ostatnio coś, co nie pozwala mu się przełamać w łóżku i ponownie zbliżyć do ukochanej. Choć usłyszał przeprosiny, wypowiedzianych słów nie może zapomnieć do teraz
Żeby zrozumieć, dlaczego bliscy ranią nas czasem najbardziej, warto poznać odpowiadające za to mechanizmy

Bliskość ma dwa oblicza - jednym z nich jest poczucie bezpieczeństwa, gdy niesie ona ze sobą emocjonalny spokój, drugim bezbronność, gdy okazuje się, że nasze porozumienie szwankuje.

Marianna (35-lat, programistka) przyszła, aby porozmawiać o tym, że nie potrafi nikomu zaufać, czuje się samotna, a gdy ktoś chce się do niej zbliżyć, przeżywa stres. Najczęściej rezygnuje z randek i spotkań, bo zamiast się dobrze się bawić, staje się czujna i wycofana. Kiedy wspominała swoje dzieciństwo, w ruch poszły chusteczki.

- Mama często robiła mi nieprzyjemne uwagi na temat mojego wyglądu. Dobrze pamiętam zdania: "Chyba nie zamierzać wyjść tak z domu?", "Ubierasz się bez gustu", "Twoja fryzura jest okropna". Kiedy miałam 15 lat, spotkałyśmy podczas spaceru znajomą, która zwracając się do mamy, powiedziała: "ma pani śliczną córkę", na co moja mama roześmiała się i odpowiedziała: "dziękujemy za komplement, choć całkowicie niezasłużony". Zrobiłam się wtedy czerwona ze wstydu, co moja mama również wyśmiała mówiąc: "no, nie bądź taka próżna".

Marianna przyznała, że wiele razy słyszała, jak jej mama skarżyła się na nią swoim znajomym. - Daję słowo, nie miała powodu. Byłam "normalna", choć zawsze daleko od jej oczekiwań. Jej złość zawsze wzbudzały moje próby, żeby wyglądać po swojemu. Kiedyś wyrzuciła moje ulubione jeansy, bo według niej były paskudne. Rozumiem teraz, że powinnam mieć do tego dystans, ale co z tego, kiedy nie potrafię czuć się swobodnie, rozmawiać. Kiedy podobam się jakiemuś mężczyźnie, wydaje mi się, że to tylko kwestia czasu i przestanę mu się podobać".

A oto Łukasz (28 lat, mechanik):

- Moja dziewczyna czasem bywa naprawdę wspaniała, kochana i wrażliwa, ale kiedy coś się jej nie podoba, nie potrafi się zatrzymać. Ja rzadko mówię coś, czego mógłbym żałować, ale ona nie ma hamulców. Wypomina różne, najgłupsze rzeczy z przeszłości, które nie mają znaczenia, ale ona uparcie do nich wraca, żeby mnie wkurzyć. Parę dni temu, żeby mnie upokorzyć, zrobiła coś, o czym naprawdę nie potrafię zapomnieć. Powiedziała, że czasem udaje orgazm, bo nie zaspokajam jej potrzeb we właściwy sposób. Nie wiem, czy to prawda, czy tylko tak mówi, ale nie mogę się teraz przełamać w stosunku do niej. Czuję się poniżony przez nią i nie mam już ochoty iść z nią do łóżka, mimo że ona teraz płacze i przeprasza. Czuję jakąś blokadę. Czy takie coś może zniszczyć miłość?

Oto przykłady na to, jak bardzo można zostać zranionym przez osobę, którą uważamy za bliską. Taką, która powinna nas wspierać i być naszą ostoją.

Dlaczego tak się dzieje? Z jakiego powodu jesteśmy ranieni?

Bliskość to brak dystansu. Gdy zachowujemy dystans, nie jesteśmy blisko. A więc z definicji bliski związek oznacza otwartość a co za tym idzie bezbronność. Druga strona ma dostęp do naszego serca, naszych słabości i tajemnic. Jeśli nas szanuje, czujemy się bezpiecznie właśnie dzięki temu, że istnieje ktoś, kto wie o nas wszystko i możemy mu/jej zaufać.

Bliskość to możliwość bycia sobą, nieudawania niczego, bycia akceptowanym z naszymi zaletami i wadami. To cenna rzecz. Gorzej, jeśli ktoś postanawia używać bliskości do atakowania i nie szanuje nas. Zranienie przez bliską osobę jest bardzo bolesne. Czujemy się zawiedzeni i tracimy poczucie bliskości.
Kiedy najczęściej bywamy ranieni?

1. Niskie poczucie wartości

Nasza bliska osoba, która nie czuje się pewnie i boi się o swoją pozycję w relacji - atakuje, żeby zdobyć przewagę.

Co zrobić? Jeśli zauważamy taki mechanizm, a nie chcemy utracić wzajemnej bliskości, powinniśmy skorzystać z terapii dla par.

2. Brak porozumienia

Być może popełniamy błędy w komunikacji i nie rozumiemy intencji partnera, rodzica. Rodzic mówiąc: "okropnie się ubierasz", wybiera najgorszy komunikat z możliwych, a zapewne chodzi mu o to, że dziecko wygląda nonszalancko, nieporządnie. Jeśli uważa, że ubranie jest nieodpowiednie, powinien spokojnie porozmawiać i wyjaśnić swój punkt widzenia.

Albo sytuacja, w której partner do ciebie nie dzwoni. Ty uważasz, że "powinien", a on tego może nie rozumieć, bo nie zna twoich oczekiwań. W efekcie obrażasz się i mówisz mu coś nieprzyjemnego, bo uważasz, że to on cię zranił.

Co zrobić? Zacząć jasno wyrażać swoje potrzeby, komunikować się z poziomu emocji, rozmawiać pokojowo i otwarcie.

3. Toksyczna relacja

Zdarza się, że jedna lub obie strony mają toksyczny model życia, nabyły złych wzorców, mają złe doświadczenia, nie potrafią respektować granic, porozumiewać się w pokojowy sposób.

Co zrobić? Zmiana takiego układu wymaga zazwyczaj wsparcia poprzez terapię.

Joanna Godecka - psychoterapeutka, coach, trenerka. Prowadzi Gabinet Psychoterapii INSIDE YOU. Ekspert i doradca w sprawach relacji. Autorka książek "Miłość na celowniku", "Nie odkładaj życia na później" czy "Przestań się zamartwiać". Członek Polskiego Stowarzyszenia Terapeutów TSR.

100 · Gość

evaj23

100 · Gość

krowa

krowa

krowa

krowa

o czym My rozmawiamy?

Rozmawiamy o życiu kwantowym z ekranów. O trzasku łamanego patyka nie rozmawiamy tylko o Trzaskowskim z ekranu.
Bo jesteśmy degeneratami.

Wołamy Komandora ratuj nas komandorze bo brakuje nam życiorysu. A Trzaskowski ma życiorys. Duda ma życiorys bo podawali ze ma.
I My degeneraci zwołujemy się aby omówić życiorysy które są dane o dozwolone.

Bo nasze życiorysy są zdegenerowane jak ten https://www.youtube.com/watch?v=so-2FcZ8zB0

A g a f i a · Gość

Papa kazal mi sie wyprowadzic z tej piwnicy w jego domu i co ja teraz zrobie?

jaskrawy · Gość

A g a f i a · Gość

Renty mi nie zabrali ale samochod popsuty, za to schudlam 1 kg.