ŚFiNiA

MOGLI · Dołączył: 09 Sie 2006 Posty: 205 Przeczytał: 0 tematów

Wszystkie śastry (pisma święte) opisują, że guru jest tak dobry jak Bóg, ale guru nigdy nie mówi: 'Jestem Bogiem.' Obowiązkiem ucznia jest ofiarowanie guru takiego szacunku, jaki należny jest Bogu, ale guru nigdy nie myśli: 'Moi uczniowie ofiarowują mi taki sam szacunek, jaki ofiarowują Bogu; zatem stałem się Bogiem: Skoro tylko zaczyna myśleć w ten sposób, staje się psem..."

om ajnana-timirandhasya
jnananjana-śalakaya
caksur unmilitam yena
tasmai śri-gurave namah

"Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji i mój guru, mój mistrz duchowy, otworzył mi oczy światłem wiedzy. Ofiarowuję mu pełne szacunku pokłony".

Słowo ajnana oznacza "ignorancję" albo "ciemność". Gdyby wszystkie światła w tym pokoju nagle zgasły, nie bylibyśmy w stanie powiedzieć, gdzie kto siedzi. Byłoby duże zamieszanie. Podobnie, wszyscy znajdujemy się w ciemności tego świata materialnego, który jest światem tamas. Tamas albo timira oznacza "ciemność". Ten świat materialny jest pogrążony w mroku i dlatego potrzebuje światła słonecznego albo światła księżyca dla oświetlenia. Jednakże, istnieje również inny świat, świat duchowy, który jest poza tą ciemnością. Ten świat został opisany przez Śri Krysznę w Bhagavad-gicie (15.6):

na tad bhasayate suryo na
śaśanko na pavakah
yad gatva na nivartante
tad dhama paramam mama

"Tej Mojej siedziby nie oświetla słońce, księżyc ani elektryczność. Kto osiąga ją nie powraca już nigdy do tego świata materialnego".

Zadaniem guru jest wyprowadzenie swoich uczniów z ciemności do światła. Obecnie każdy cierpi z powodu ignorancji, tak jak z powodu ignorancji można nabawić się choroby. Jeśli ktoś nie zna zasad higieny, nie będzie wiedział, w jaki sposób może się zanieczyścić. Ignorancja jest przyczyną infekcji i cierpimy z powodu choroby. Przestępca może powiedzieć: "Nie znałem prawa", ale jeśli popełnił zbrodnię, nie będzie mu to wybaczone. Ignorancja nie jest usprawiedliwieniem. Podobnie, dziecko może dotknąć ognia, nie wiedząc, że ogień parzy. Ogień nie myśli: "To jest dziecko i ono nie wie, że ja parzę". Nie, nie ma usprawiedliwienia. Tak jak istnieją prawa państwowe, tak również istnieją ścisłe prawa natury i prawa te będą działały pomimo naszej niewiedzy o nich. Jeśli robimy coś złego z powodu ignorancji, musimy cierpieć. Takie jest prawo. Bez względu na to, czy jest to prawo państwowe czy prawo natury. Jeśli je łamiemy, narażamy się na cierpienie.

Zadaniem guru jest postaranie się o to, aby żadna ludzka istota nie cierpiała w tym świecie materialnym. Nikt nie może powiedzieć, że nie cierpi. Nie jest to możliwe. W tym świecie materialnym występują trzy rodzaje cierpienia: adhyatmika, adhibhautika i adhidaivika. Te niedole pochodzą z materialnego ciała i umysłu, od innych żywych istot oraz spowodowane są przez siły natury. Możemy cierpieć z powodu udręk umysłowych albo możemy cierpieć z powodu innych żywych istot – mrówek, komarów czy much – lub też z powodu jakiejś innej wyższej siły. Może panować susza albo może nastąpić powódź. Mogą dokuczać nam nadmierne upały lub nadmierne mrozy. Tak wiele rodzajów cierpień narzuca nam natura. Zatem w tym świecie materialnym występują trzy rodzaje cierpień i każdy cierpi z powodu jednego, dwóch albo trzech z nich. Nikt nie może powiedzieć, że jest całkowicie wolny od cierpienia.

Możemy następnie zapytać, dlaczego żywa istota cierpi. Odpowiedź brzmi: z powodu ignorancji. Żywa istota nie myśli: "Popełniam błędy i prowadzę życie pełne grzechu; dlatego cierpię". Stąd pierwszym obowiązkiem guru jest wyzwolenie ucznia z tej ignorancji. Chcąc uchronić nasze dzieci od cierpienia, posyłamy je do szkoły. Obawiamy się, że jeśli nie otrzymają wykształcenia, będą w przyszłości cierpiały. Guru widzi, że cierpienie jest spowodowane ignorancją, która jest porównywana do ciemności. A w jaki sposób może zostać ocalony ktoś, kto jest w ciemności? Przez światło. Guru bierze pochodnię wiedzy i prezentuje ją żywej istocie pogrążonej w ciemności. Ta wiedza wyzwala żywą istotę od cierpień spowodowanych ciemnością ignorancji.

Ktoś może zapytać, czy guru jest absolutnie konieczny. Vedy informują nas, że tak jest:

tad-vijnanartham sa gurum evabhigacchet
samit-panih śrotriyam brahma-nistham
(Mundaka Upanisad 1.2.12)

Vedy zachęcają nas do odnalezienia guru. Faktycznie mówią one, abyśmy poszukali autentycznego guru, a nie jakiegoś tam guru. Prawdziwy guru jest jeden, ponieważ pochodzi z sukcesji uczniów. To, czego Vyasadeva i Kryszna nauczali pięć tysięcy lat temu, jest również nauczane teraz. Nie ma różnicy pomiędzy tymi dwoma instrukcjami. Chociaż setki i tysiące acaryów przychodziło i odchodziło, przekaz jest jeden. Nie może być dwóch prawdziwych guru, gdyż to, co mówi prawdziwy guru, nie różni się od przekazu jego poprzedników. Niektórzy nauczyciele duchowi mówią: "Według mnie powinieneś postąpić w ten sposób", ale to nie jest guru. Tacy tak zwani guru są po prostu draniami. Prawdziwy guru ma tylko jedną opinię i jest nią opinia wyrażona przez Krysznę, Vyasadevę, Naradę, Arjunę, Śri Caitanyę Mahaprabhu i Goswamich. Pięć tysięcy lat temu Śri Kryszna wypowiedział Bhagavad-gitę, a Vyasadeva ją zapisał. Śrila Vyasadeva nie powiedział: "To jest moja opinia". Raczej zwykł pisać: śri bhagavan uvaca, co znaczy "Najwyższa Osoba Boga rzekł". Cokolwiek zapisał Vyasadeva, zostało pierwotnie wypowiedziane przez Najwyższą Osobę Boga. Śrila Vyasadeva nie przekazał nam własnych opinii.