ŚFiNiA

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

kaktus a moze ty jestes gej?
nic nie szkodzi bedzie co ruchac!
CWELU wydymany!
BU HA HA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

kaktus

MOżESZ SOBIE MNIE WYZYWAć, ALE ODPIERDOL SIę OD MOJEJ MATKI, SKURWYSYNU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Przepraszam za przekleństwa, ale takie śmiecie mnie wyprowadzają z równowagi :evil:

Xenotym · Dołączył: 23 Mar 2006 Posty: 87 Przeczytał: 0 tematów Skąd: Silesia

Drizzt

Kaktus szacunek dla ciebie

a w więzieniu można kląć do woli i nie trzeba przepraszać :wink:

Ks.Marek

A może by tak Rafałowi ABW nasłac na hate. Imie i nazwisko, IP juz mamy, reszta to pestka....

sinner · Dołączył: 08 Gru 2005 Posty: 289 Przeczytał: 0 tematów

Może mu sformatować dysk...

crosis

A moze pokazac jego mamie czym sie synalek zajmuje? Bo poziom to on ma 12-sto latka. Co prawda pare paskow na gola rzyc nie poprawia wieloletnich brakow wychowawczych, ale powinny uswiadomic czym jest podstawowy szacunek dla ludzi.

Crosis

ptr

Można... niemniej za to, że się denerwujecie odpowiadacie Wy, a nie on, bo jesteście w stanie się opanować, jeśli zechcecie. Wtedy zaś sposób w jaki się będziecie do niego odnosić zupełnie go zniechęci, bo jedyne co go nakręca to to, że tak lubicie odczuwać złość.

Ale to moja teoria ;-)

Zbanowany Uczy

Niegłupia!

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

laske na was klade!lat mam 20!
i zdaje mi sie ze ten wuj to jakis pedalek!

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

ADOLF HITLER

MOJA WALKA
Edycja komputerowa: [link widoczny dla zalogowanych]
Przy udziale Macieja Husa
Mail: [link widoczny dla zalogowanych]

Tytuł oryginału
Mein Kampf
Tłumaczenie
Irena Puchalska
Piotr Marszałek

SPIS TREŚCI
Część I
Obrachunek
Słowo wstępne Adolfa Hitlera .
Rozdział I
W domu rodzinnym .
Rozdział II
Wiedeńskie łata nauki i walki .
Rozdział III
Poglądy polityczne z okresu wiedeńskiego .
Rozdział IV
Monachium
Rozdział V
Wojna światowa
Rozdział VI
Propaganda wojenna
Rozdział VII
Rewolucja .
Rozdział VIII
Początki mojej działalności politycznej .
Rozdział IX
Niemiecka Partia Robotnicza .
Rozdział X
Przyczyny upadku imperium
Rozdział XI
Naród i rasa .
Rozdział XII
Pierwszy okres w rozwoju Narodowosocjalistycznej Niemieckiej
Partii Robotniczej
CZĘŚĆ II
Ruch narodowosocjalistyczny
Rozdział I
Światopogląd a partia .
Rozdział II
Państwo
Rozdział III
Obywatele
Rozdział IV
Osobowość a koncepcja państwa narodowego .
Rozdział V
Światopogląd a organizacja .
Rozdział VI
Pierwsze dni walki: znaczenie przemówień .
Rozdział VII
Walka z siłami czerwonych .
Rozdział VIII
Silny człowiek jest najmocniejszy, gdy jest sam .
Rozdział IX
Myśli na temat znaczenia i organizacji socjalistycznych robotników
Rozdział X
Pozorny federalizm .
Rozdział XI
Propaganda a organizacja .
Rozdział XII
Sprawa związków zawodowych .
Rozdział XIII
Powojenna polityka Niemiec w kwestii sojuszy.
Rozdział XIV
Polityka wschodnia
Rozdział XV
Prawo do samoobrony.
Aneks .
Oficjalny Manifest NSDAP w sprawie stanowiska Partii w kwestii
chłopskiej oraz rolnictwa
Program NSDAP .

Część I
Obrachunek
Słowo wstępne Adolfa Hitlera
9 października I921 roku, w cztery lata od jej powstania, Narodowosocjalistyczna
Niemiecka Partia Robotnicza została rozwiązana, a jej działalność zakazana w całej Rzeszy.
I kwietnia I924 roku wyrokiem Sądu Ludowego w Monachium zostałem skazany i
osadzony w twierdzy Landsberg nad Lechem.
To dało mi po latach nieprzerwanej pracy możliwość przystąpienia do dzieła, którego
wielu się domagało, a które ja uważałem za pożyteczne dla ruchu. Tak więc postanowiłem
wyjaśnić w tej książce cele naszego ruchu, a także przedstawić obraz jego rozwoju. Z niej
będzie się można więcej nauczyć niż z jakiejkolwiek czysto doktrynerskiej rozprawy
naukowej. Dało mi to sposobność przedstawienia swojej osobowości na tyle, na ile jest to
potrzebne do zrozumienia idei tej książki i rozwiania sfabrykowanej przez żydowską prasę
legendy mojej osoby.
Tą pracą zwracam się nie do obcych, ale do tych stronników ruchu, którzy należą do
niego sercem i pragną jego zrozumienia.
Wiem, że ludzi łatwiej można pozyskać słowem mówionym niż pisanym i że każdy
wielki ruch na tej ziemi rośnie w siłę dzięki mówcom, a nie wielkim pisarzom.
Jednakże w celu stworzenia podstaw jakiejś doktryny i jej ujednolicenia wewnętrzne
zasady muszą zostać spisane. Może więc ta książka stanie się kamieniem węgielnym
naszego ruchu, do którego i ja wniosę swój wkład.
Autor
ROZDZIAŁ I
W domu rodzinnym
Dzisiaj rozumiem, jak dobrze się stało, że los wybrał na miejsce mojego urodzenia
Braunau nad Innem. To małe graniczne miasteczko leży między dwoma państwami
niemieckimi, o których ponowne zjednoczenie należy zabiegać wszelkimi możliwymi
środkami.
Niemiecka Austria musi powrócić do wielkiej niemieckiej ojczyzny i to nie z powodów
ekonomicznych. O nie! Nawet gdyby z tego punktu widzenia ponowny związek był rzeczą
obojętną - a także wtedy, gdyby aktualnie był szkodliwy - musi on nastąpić. Wspólna krew
powinna należeć do wspólnej Rzeszy. Niemcy nie mają prawa zajmować się polityką
kolonialną tak długo, jak długo nie będą zdolni do połączenia swoich synów we wspólnym
państwie. Dopóki każdy Niemiec nie znajdzie się w granicach Rzeszy i nie będzie w stanie
wyżywić się, dopóty nie będą mieli Niemcy moralnego prawa zdobywania obcych terenów,
choćby to było korzystne dla poszczególnych obywateli. W ten sposób to małe miasteczko
stało się symbolem wielkiego przedsięwzięcia.
Czy my nie jesteśmy tacy sami jak wszyscy Niemcy? Czy wszyscy nie stanowimy
całości?
Ten problem zaczął wrzeć w moim dziecięcym umyśle. W odpowiedzi na swoje
nieśmiałe pytania, byłem zmuszony z zazdrością uznać fakt, że Niemcy nie byli nigdy tak
szczęśliwi, jak będąc członkami imperium Bismarcka.
W tym austriackim miasteczku nad Innem, mieszkali w końcu lat osiemdziesiątych
minionego stulecia moi rodzice: ojciec był urzędnikiem państwowym, matka zajmowała się
gospodarstwem domowym. Z tych czasów niewiele pozostało w moich wspomnieniach, gdyż
wkrótce ojciec musiał opuścić na zawsze to miasteczko i podjąć pracę w Passau, w samych
Niemczech.
Los austriackiego urzędnika celnego wymagał ciągłego podróżowania. Po pewnym
czasie ojciec przeniósł się do Li n z u i tam doczekał emerytury. Kupił w Marktfleckens
Lambach w Górnej Austrii gospodarstwo rolne i tym samym poszedł w ślady naszych
przodków.
Wolą mego ojca było, abym został urzędnikiem państwowym. Był dumny z tego, co
sam osiągnął i tego samego pragnął dla swego dziecka. Nie wyobrażał sobie odmowy:
według niego niedoświadczony chłopiec nie mógł sam o sobie decydować.
A jednak miało się stać inaczej. Pierwszy raz w swoim życiu, mając zaledwie jedenaście lat,
musiałem stanąć w opozycji do ojca! Tak jak on był zdecydowany przeforsować swoje plany,
tak ja byłem nieugięty w odmowie.
Nie chciałem zostać urzędnikiem. Żadne rozmowy czy poważne argumenty nie
zmieniły mej niechęci. Nie chciałem być urzędnikiem i nie godziłem się zostać nim. Każda
próba powoływania się na przykład mego ojca, mająca wzbudzić we mnie zachwyt i
zainteresowanie tym zawodem, wywoływała jedynie przeciwny efekt. Nienawidziłem
siedzenia w biurze nie pozwalającego być panem swojego własnego czasu; spędzenie
całego życia na wypełnianiu formularzy wydawało mi się nudne.
Teraz, gdy dokonuję przeglądu tych lat, ujrzałem dwa zdarzenia, które uwidoczniły się
w tym okresie najwyraźniej: I) stałem się nacjonalistą, 2) nauczyłem się rozumieć prawdziwy
sens historii.
Stara Austria była państwem wielonarodowościowym.
W stosunkowo wczesnej młodości miałem możliwość wziąć udział w nacjonalistycznej
walce w starej Austrii. Mieliśmy szkolną organizację i wyrażaliśmy nasze poglądy przy
pomocy kwiatów chabru i czarno-czerwono-złotych barw. Pozdrawialiśmy się słowami "Heil",
a zamiast pieśni "Kaiserlied", śpiewaliśmy, pomimo ostrzeżeń i kar, "Deutschland über Alles"
(Niemcy ponad wszystko - przyp. tłumacza). W ten sposób młodzież kształciła się
politycznie, podczas gdy obywateli tak zwanego państwa narodowego nie łączyło nic więcej
poza wspólnym językiem. Mimo to, oczywiście, nie zaliczałem się do obojętnych i stałem się
wkrótce fanatycznym niemieckim nacjonalistą, jednak nie w dzisiejszym partyjnym
rozumieniu tego słowa.
Rozwój w tym kierunku następował u mnie bardzo szybko, tak że już w wieku
piętnastu lat rozumiałem różnicę między dynastycznym "patriotyzmem", a narodowym
"nacjonalizmem". To ostatnie rozumiałem o wiele lepiej.
Czy my już jako chłopcy nie wiedzieliśmy, że to austriackie państwo nie darzyło nas,
Niemców, w ogóle żadną miłością?
Nasza wiedza o metodach postępowania Habsburgów była potwierdzana każdego
dnia przez codzienne doświadczenia. Na północy i na południu trucizna obcych ras zżerała
ciała naszego narodu i nawet Wiedeń coraz mniej przypominał niemieckie miasto. "Dom Cesarski',
stawał się czeskim, gdzie tylko to było możliwe; wreszcie ręka bogini odwiecznej
sprawiedliwości i nieubłaganej zemsty zadała śmierć największemu wrogowi niemieckości
Austrii, arcyksięciu Franciszkowi Ferdynandowi. Zabiła go kula, której sam pomógł. To on był
przecież głównym patronem ruchu, którego celem było uczynić z Austrii państwo
słowiańskie.
Zarodek przyszłej wojny światowej i w istocie całkowita ruina Niemiec leżą w fatalnym
połączeniu młodej niemieckiej Rzeszy z austriackim niby-państwem. W trakcie pisania tej
książki będę musiał zająć się gruntownie tym problemem. Wystarczy tu jedynie stwierdzić, że
od najwcześniejszej młodości byłem przekonany, iż zniszczenie Austrii jest koniecznym
warunkiem bezpieczeństwa niemieckiej rasy, a ponadto, że poczucie narodowości w żaden
sposób nie może być identyfikowane z dynastycznym patriotyzmem. Nieszczęściem
niemieckiej rasy był przede wszystkim panujący dom Habsburgów.
Konsekwencjami tego stanu była gorąca miłość do mojej niemieckiej Austrii i głęboka
nienawiść do austriackiego państwa.
Decyzja o wyborze zawodu zapadła szybciej, niż mogłem tego oczekiwać. W
trzynastym roku życia straciłem nagle ojca. Zawał serca pozbawił życia tego jeszcze
krzepkiego człowieka. Umarł bezboleśnie pogrążając nas w głębokim bólu. Nie powiodło mu
się to, czego najbardziej pragnął - zapewnić swojemu dziecku egzystencję i tym samym
uchronić go przed goryczą Życia, której sam zaznał.
Z początku nic się nie zmieniło. Matka zgodnie z Życzeniem ojca czuła się
zobowiązana nadal kierować moim wychowaniem i kształcić mnie na urzędnika. la jednak,
jak nigdy przedtem, byłem zdecydowany, że pod żadnym warunkiem nim nie zostanę.
Dlatego już w szkole średniej unikałem niektórych przedmiotów i w ogóle nauki. Z
pomocą przyszła mi choroba i w ciągu kilku tygodni zdecydowały się losy mojej przyszłości.
Ciężka choroba płuc spowodowała, że lekarz stanowczo odradzał podjęcie pracy w biurze.
Musiałem przerwać naukę na jeden rok. To, o czym tak długo marzyłem, stało się
rzeczywistością. Pod wpływem mojej choroby matka w końcu uznała, że po przerwie wrócę
do szkoły realnej, a później będę mógł uczęszczać do akademii.
Były to najszczęśliwsze dni, jak przepiękny sen. I naprawdę miał to być tylko sen.
Dwa lata później śmierć matki położyła kres tym wszystkim planom. Jej choroba od początku
nie dawała wielkich nadziei na uleczenie, jednak jej śmierć była dla mnie wielkim ciosem.
Swojego ojca czciłem, a matkę kochałem.
Ubóstwo i twarda rzeczywistość zmuszały mnie do podjęcia szybkiej decyzji.
Skromne środki finansowe mojej rodziny prawie zupełnie się wyczerpały wskutek ciężkiej
choroby matki. Przyznana mi sieroca renta nie wystarczała nawet na przeżycie, tak więc
byłem zmuszony zarabiać jakoś na swoje utrzymanie.
Z walizką pełną ubrań i bielizny oraz determinacją w sercu pojechałem do Wiednia.
Miałem nadzieję odmienić los, tak jak mój ojciec pięćdziesiąt lat wcześniej. Chciałem zostać
"kimś", ale w żadnym wypadku nie urzędnikiem.

crosis

Widzisz PTRku - ja sie nie denerwuje. Daleko mi do tego, bo w koncu zeby sie zdenerwowac trzeba miec kim - a nie jakims niedoedukowanym, podobno 20-letnim pajacykiem ;)

Crosis

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

Co sie dojebales?Crosis
najwazniejsze to bycie sobom!
ja nikogo nie udaje!
moze jestem niedoluczony,ale dobrze mi z tym ha ha!!!
I wpelni akceptuje swom osobe!

crosis

Podziwiam Twoja zdolnosc do akceptacji swojego wlasnego ograniczenia. Ale po prostu tacy ludzie jak Ty, chamscy, bluzgajacy na innych, obrazajacy ich i ich bliskich strasznie zle na mnie dzialaja. Szczegolnie jesli, tak jak Ty, reprezentuja po prostu zenujacy poziom intelektualny, glupote, czy mowiac po prostu: debilizm. Minely bezpowrotnie czasy, kiedy z takimi ludzmi rozmawialem za pomoca podkutego glana i pieszczochy na piesci, ale niechec pozostala. Zmienila sie tylko metoda. Srodowisko widac masz podobne, bo w moim za takie odzywki zostalbys polamany. Doslownie.

Jestes "sobom"? Akceptujesz sie? To moze w ramach bycia "sobom" zamiast obrazac innych ludzi i ich bliskich rozpedzisz sie i walniesz glowa w mur? Osobiscie polecam fragment muru z wystajacym 5-cio calowym gwozdziem. I w miare nad nawierzchnia miekka, bo z utwardzanych zle sie zmywa krew. Gwarantuje nawet pokrycie kosztow kremacji.

Badz soba czlowieku. Ale nie licz na to, ze jesli w ramach bycia soba zaczniesz obrazac innych, to przejdzie Ci to plazem. Moze u Ciebie na podworku to codzienna praktyka, nie wiem, nie wnikam. Ale nie tu.

Crosis

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

ty mi grozisz?
pewnego razy tez po takiej klutni na forum. ustawilismy sie na dym
pojechalismy tam z kumplem
bylo ich dwoch
jeden normalny a drugi napakowany
stwierdzilismy ze sie nie wyrobimy
kumpel chcial mu kose wpierdolic
ale ja powiedzialem ze za takie guwno nie warto
poczekalismy az sie rozejdom i poszlismy za nim do jego domu
wyjebalismy mu okno.
on wyskoczyl i zobaczyl najebanego 14 latka
i go zmasakrowal
zato dostal wyrok w zawiasach
ha ha

crosis

Pouczajace

Chwalisz sie czy zalisz?

Crosis

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

mowie jak to jest

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

Gdyby kaktusy na dloni wyrastaly
gbyby kazdy byl wyrozmialy
nowe grupu skinhed powstawaly i sie wspieraly a nie napierdalaly
swiat byl by doskonaly...............................................

crosis

Zyczysz sobie przeniesc poprzedniego posta do dzialu "Twórczość czytelników"?

:wink:

Crosis

RAFAŁ SKIBOWSKI · Dołączył: 28 Mar 2006 Posty: 79 Przeczytał: 0 tematów Skąd: W wa

Istnieje niezliczona ilość przykładów w historii pokazujących z przerażającą
szczerością, jak ciągle aryjska krew miesza się z krwią "gorszych ludzi" i w rezultacie
prowadzi do końca kultury zachowania rasy. Północna Ameryka, której ludność składa się w
przeważającej części z elementu germańskiego i w małym stopniu zmieszanego z gorszą,
kolorową ludnością, pokazuje człowieka i kulturę całkowicie odmienną od tej ze Środkowej i
Południowej Ameryki, tworzonej przez ludzi głównie pochodzenia romańskiego. Ich krew w
dowolny sposób była mieszana z krwią tubylców. Biorąc powyższe za przykład jasno
rozpoznamy efekty mieszania ras. Człowiek pochodzenia germańskiego na kontynencie
amerykańskim, utrzymując czystość rasy, podniósł się do roli pana i pozostanie panem tak
długo, jak długo nie dopuści się haniebnego czynu mieszania krwi.
Być może idea pacyfistyczna jest zupełnie dobrą ideą w tych przypadkach, kiedy
człowiek jako najwyższa istota zupełnie podbije i opanuje świat, aby stać się jego wyłącznym
panem. Wówczas ta zasada, pod warunkiem stosowania jej w praktyce, nie przyciągnie mas
ludzkich. Tak więc najpierw walka, a później pacyfizm

Oless

I to wszystko powyższe o rasie aryjskiej jest napisane przez słowianina z krwi i kości Rafała Skibowskiego.. :mrgreen:

Radosław

Niedługo chyba przygniatajaca większość wymusi bana. Przeciw nie mu wyłacznie wuj i sam zainteresowany najpewniej.

Ps: podejrzewam, ze Rafał Skibowski to niejaki rafał Famfaneli który zaśmiecał ongis forum Frondy.

Drizzt

Nie wymusi - na śFini nie ma banów.

Oless

Co wynika z przyjętego Regulaminu.

Jednakże wynik robi wrażenie i chyba o to częściowo chodzi. :think:

Drizzt

Ale tu mamy śfiniokrację a nie demokrację i regulamin ma większą moc niż głos ludu ;P