ŚFiNiA

[Genkaku]

Owe dwa pojęcia, wydawałoby się bardzo proste w interpretacji, rozumiane przez wszystkich ludzi... jednak nastręczają wiele problemów.

Moje interpretacje:
Wiedza - posiadanie informacji o faktach. Wiedza to posiadanie informacji o rzeczach, zjawiskach, itd. realnie istniejących. Czyli takich, których istnienie może zostać dowiedzione.

Wiara - przyjmowanie za prawdziwe informacji o rzeczach, zjawiskach, których istnienia i prawdziwości nie sposób dowieść żadnymi sposobami.

Moje ubogie interpretacje. Proszę zatem o podanie swoich. Może uda się ustalić coś...

[wujzboj]

Problem z podanymi przez ciebie definicjami jest taki, ze odwoluja sie one do pojecia "realnego istnienia". Nie zdefiniowales, co to pojecie ma znaczyc. W zaleznosci od tej definicji, wyjdzie ci (co mozemy zbadac) albo, ze wszystko to wiedza albo ze wszystko to wiara...

Proponuje obejsc ten problem za pomoca nastepujacych, pragmatycznych definicji:

**wiedza: zbior twierdzen, ktorych prawdziwosc zostala dowiedziona.

**wiara: zbior niedowiedzionych twierdzen traktowanych jak prawdziwe.

Zauwaz, ze poniewaz dowod jest zawsze czyniony w ramach jakiejs teorii, wiedza zdefiniowana w powyzszy sposob jest zawsze podzbiorem twierdzen jakiejs teorii. Wobec tego slowo "wiedza" powinno w zasadzie zawsze stac razem z okresleniem specyfikujacym te teorie. W praktyce warto mowic o wiedzy nauk przyrodniczych, wiedzy w ramach konkretnej teorii matematycznej, i wiedzy w ramach konkretnej teorii swiatopogladowej. Gdy pomijamy okreslenie, mamy na mysli wiedze nauk przyrodniczych (chyba, ze z kontekstu wynika inaczej).

Zauwaz rowniez, ze zadna teoria nie dowodzi prawdziwosci swoich aksjomatow. Fakt udowodnienia prawdziwosci twierdzenia teorii nie swiadczy o prawdziwosci aksjomatow, lecz jest czyniony przy formalnym zalozeniu tej prawdziwosci i dlatego, z punktu widzenia teorii, jest calkowicie niezalezny od tego, czy aksjomaty sa prawdziwe czy nie.

Aksjomaty moga byc uznane za prawdziwe tylko w ramach teorii wyzszego rzedu, uzywajacej teori zbudowanej z nich jako przydatnego narzedzia. Jesli ta teoria wyzszego rzedu (meta-teoria, jak sie to przyjelo nazywac) osiaga za pomoca owej teorii nizszego rzedu wyniki ktorych prawdziwosc moze udowodnic za pomoca swojej aksjomatyki, wtedy uznaje ona aksjomaty teorii nizszego rzedu za prawdziwe. Przykladem moze tu byc geometria euklidesowa jako teoria nizszego rzedu i geodezja jako teoria wyzszego rzedu.

Poniewaz kazda teoria, niezaleznie od jej rzedu, musi opierac sie na aksjomatach, i poniewaz nie sposob budowac nieskonczonej ilosci meta-meta-meta...teorii, to dochodzi sie do momentu, w ktorym pewne podstawowe aksjomaty sa traktowane jak prawdziwe ale nie da sie udwodnic ich slusznosci. I w tym momencie mamy juz do czynienia z wiara, nie z wiedza.

Jednym zdaniem: w zyciu musimy stosowac nasza wiedze w sposob zgodny z nasza wiara.

[juki]

Czy to założenie jest wyssane z palca? Czy jest wiedzą? Czy wiarą?
Podobnie: Świat dla mnie dostępny przez moje zmysły - to świat mojej wiary, czy moja wiedza?
Dalej: Problem istniena podobnych doświaczeń przez innych ludzi, gro ludzi - czy to też wiedza, czy wiara w prawdziwość tych doznań. Czy nie jest to rodzaj indukcji?
A fakty weryfikowane przez prawie wszystkich to wiedza?
A jeszcze: Zasada zdroworozsądkowa, że nie można dać tego, czego się nie ma, to wiedza, czy wiara?
A budowanie systemu twierdzeń otwartego na zmiany w naszej wiedzy o faktach i ciągła gotowość do zmiany tez, to chyba się nie mieści w tych definicjach. Rzeczywistość jest najlepszym nauczycielem i my ją permanentnie jako ludzkość i jednostki poznajemy. Więc za największą cnotę uważam budowanie sytemu otwartego, gotowego do całkowitej przebudowy twierdzeń, gdy rzeczywistość zaskrzeczy, że nie tak.
"Są na świecie rzeczy, o których się filozofom nie śniło" - ta teza powinna przyświecać światłym poczynaniom człowieka, a nie schemat logicznych tez, który też w końcu zostały wyabstrahowane z rzeczywistości.
Wybaczcie tę moją mało systematyczną wypowiedź.

[wujzboj]

Jakie zalozenie, juki?

To, co jest ci dostepne (nie tylko zmyslowo, lecz w ogole to, czego doznajesz), to ani wiedza ani wiara. To zbior dostepnych ci danych.

Twierdzenie o dostepnosc tych samych doswiadczen roznym ludziom ma sens (a przynajmniej taki sens, jaki mu tutaj nadajesz) jedynie wtedy, gdy wierzy sie w nieprawdziwosc solipsyzmu. Czyli jest to wiedza w ramach filozofii polipsyzmu.

Moze na razie tyle. Byc moze wystarczy to rowniez jako odpowiedz na reszte twoich pytan, bo zdaje sie sa one tego samego typu.

[yis]

z tego wynika, ze nic nie jest prawda i wszystko jest dozwolone... czy rzeczywiscie ma tak byc? :twisted:

[wujzboj]

[Wuk]

[wujzboj]

A skad wiesz, ze to slon a nie twoja chimera (niekoniecznie pijacka)? Pytam powaznie.

[Tadeusz]

To ja proponuje takie określenie wiedzy.

Wiedza dotyczy tego, co jest absolutnie pewne, a więc tego, co NIE MOŻE BYĆ INACZEJ. Czyli jest niemożliwe logicznie, aby to było nieprawdą. Inaczej mówiąc wiedza nie może nigdy zostać sfalsyfikowana.

A cała reszta to wiara, przekonania, mniemania różnego stopnia prawdopodobieństwa.

Co Wy na to?

Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to bardzo radykalne określenie wiedzy i wiele z tego, co jest dotychczas uważane, za wiedzę, tego kryterium nie spełnia.

To, że coś nie spełnia tego kryterium nie oznacza, że jest mniej wartościowe.

To jest tylko propozycja wynikła z namiętnej lektury "O pewności" Wittgensteina. Chciałbym się dowiedzieć co Wy o tym sądzicie.

pozdrawiam

[Matat]

Słowa wiara i wiedza mają wiele znaczeń, kiedy mówię: “wierzę w Boga”, to pojecie wiara ma inne znaczenie, niż kiedy mówię, “ wierzę nasza reprezentacja wygra z Niemcami. Z drugiej strony wiedza naukowa i wiedza potoczna są zupełnie różnymi pojęciami.
Rozumiem, że chodzi w pytaniu o wiedzę naukową i wiarę religijną.
Wiedza naukowa ma charakter zawsze lokalny, jest opisem jakiegoś ograniczonego “wycinka” rzeczywistości. Możemy być pewni naszych teorii naukowych ponieważ ich stosowalność jest ograniczona, mówiąc inaczej teoria naukowa jest prawdziwa tylko w odniesieniu do tego zbioru doświadczeń, które tą teorią potwierdzają.
Wiara jest stanowiskiem uniwersalistycznym. Kiedy ktoś mówi: “wierzę w Boga” oznacza to, że Bóg stworzył świat nie tylko w sensie materialnym ale ustanowił wszechkosmiczny ład moralny, którego każdy grzech jest naruszenie. Łatwo zauważyć, że sądy typu: “Boga nie ma”, “istnieje tylko materia”, “świat jest racjonalny”, “człowiek jest najwyższą wartością” są również oparte na wierze. Jak udowodnił Kant nie możemy uzasadnić naukowo żadnego stanowiska uniwersalistycznego można w nie jedynie wierzyć lub nie.

Do Tadeusza.
Z twojej definicji wiedzy wynika, że wiedza nie istnieje, gdyż pewni możemy być jedynie jałowych nic nie mówiących o świecie tautologii, natomiast to co możemy o świecie powiedzieć jako niepewne w sensie absolutnym jest istocie aktem wiary. Jeżeli brać na serio krytykę Hume'a to zawsze kiedy w wychodzimy w naszych sądach o świecie poza tym co nam jest dane, czyli chaos wrażeń zmysłowych to czynimy to w sposób nieuprawniony

[Wuk]

[Wuk]

[wujzboj]

[wujzboj]

[Tadeusz]

[wujzboj]

[Wuk]

[wujzboj]

[Wuk]

[wujzboj]

[Wuk]

[Wuk]

Bez uwag i komentarzy???

[wujzboj]

[Wuk]

[Wuk]