ŚFiNiA

Semele

To jest dla mnie coś takiego.

Nie mam dyktafonu, dlugopisu i kartki.

Coś zapamiętałem i przekazuję.

Dodatkowo, czy Mateusz i Jan oraz inni spotkali się faktycznie z Jezusem?

Semele

Według historyków żaden z ewangelistów nie znał osobiście Jezusa. Bibliści twierdzą, że Ewangelia Marka została napisana ok. roku 70 n.e. Mateusza i Łukasza miały powstać po roku 80., a Jana po 90.7 gru 2023

fedor

Semele

Dlaczego liberalne?

Ty ponoć dobrze gotujesz. Robisz jakieś szkolenia z gotowania?

Nadajesz się do wszystkiego.

Cytat za Katolik:

[link widoczny dla zalogowanych]

Tymczasem było to trochę inaczej. "Na początku było Słowo" (Jan 1,1). Jezus nauczał, tłumaczył, leczył, opowiadał, wędrował, dyskutował, czynił cuda i tak dalej. Gdy Go już nie było na Ziemi, Jego uczniowie (nie tylko 12 apostołów) zaczęli się spotykać i wspominać Go i Jego działalność. Przywoływali z pamięci Jego słowa, powiedzenia, opowieści, działania. Ktoś zaczął to wszystko zbierać. Najpierw w formie ustnej, potem zaczęto to spisywać. Pisano to nie tylko aby utrwalić pamięć o Jezusie ale także po to aby głosić dalej, to co Jezus mówił i to co czynił. Postąpiono zgodnie z Jego postulatem "Wierzcie w Dobrą Nowinę". Dobra Nowina po grecku, to Euangelion. Przywoływano, powtarzano, spisywano i redagowano w tę formę, którą znamy dziś dość długo. Nawet ponad 100 lat. Ktoś kto jest zainteresowany tym procesem powinien sięgnąć po tzw. wydania krytyczne Ewangelii, w których podane są wszystkie znane brzmienia każdego wersetu. Byl to proces, który nie dość, że trwał w czasie, to jeszcze dokonywany był w określonym środowisku i z określonym zamysłem. To co na początku było zbieraniem logiów (wypowiedzi Jezusa) po kilkudziesięciu latach przerodziło się (na przykład) w Ewangelię wg św. Mateusza, dzieło stworzone najpierw w formie ustnej po aramejsku/hebrajsku a potem spisane w grece koine po to aby "opowieść o Jezusie" dotarła do żydów. Stąd liczne w tej Ewangelii hebraizmy, widoczne myślenie starożytne żydowskie, akcenty zupełnie inne niż w Ewangelii wg św. Jana. Ta powstała w zasadniczym zrębie gdzieś na przełomie I i II wieku n.e. w celu nie tyle opowieści a działaniach Jezusa co przekazania "teologii" Jezusowej.
Starożytne pisanie książek nie było tym czym jest dzisiaj. Nie chodzi tylko o to, że my posługujemy się komputerami a oni pisali na papirusie. Samo pisanie i czytanie nie było dostępne dla wszystkich. Pisarz nie pisal sam, był otoczony grupą skrybów, sekretarzy, którzy pisali za niego. Dzieła były przepisywane ręcznie, z wielką starannością ale błędy (nawet najmniejsze) byly nie do uniknięcia. Nie było prawa autorskiego w dzisiejszym tego rozumieniu. Jeden przepisywał od drugiego, wcale nie podawał źródła,nie płacił tantiem, wręcz ten, który był "plagiatowany" dumny był z tego, że go "plagiatują". I tak Łukasz "przepisał" sporo swojego tekstu od Mateusza i Marka. Ci z kolei z innego źródła, którego nie byli uprzejmi ujawnić. Z drugiej strony istniał mily zwyczaj (który wszyscy popieali, rozumieli i z którego korzystali) aby powolywać się na autorytet większy od samego piszącego. Jeśli ktoś z otoczenia mistrza pisał o czymś, to zwykle robil to "pod płaszczykiem" mistrza. Platon swoje poglądy ubieral w słowa swojego nauczyciela, Sokratesa. Nikogo to nie bulwersowało, wręcz bylo dowodem profesjonalizmu i rzetelności. Dziś powszechną jest technika niszczenia autorytetów: staję się wielki bo zaprzeczam temu, co zrobili moi poprzednicy i na gruzach tego robię swój budynek. Oni wręcz przeciwnie. Dlatego niczym złym i nie właściwym nie byłoby to, że ktoś opowiedział historię Jezusową powołując się na autorytet Mateusza, który był z Jezusem.
Wszystko to co opisuję trzeba wziąć w nawias. Nie mamy bowiem do czynienia z naukami pozytywnymi, weryfikowalnymi empirycznie. Nie można bowiem wyrazić procesu powstawania ewangelii eleganckim i poprawnym logicznie wzorem matematycznym a następnie w laboratorium przeprowadzić powtarzalną serię eksperymetnów, które potwierdzą prawdziwość pierwotnej hipotezy. A i tak na gruncie nauk pozytywnych jedne teorie są wypierane przez drugie, jedne wzory zastępują drugie, jedne eksperymenty są lepsze od drugich.
Na gruncie nauk biblijnych poruszamy się na gruncie hipotez, prawdopodobnieństwa, przypuszczeń, teorii.

fedor

Semele

Ok. Tymczasem musisz się z nami spotkać w realu.

Dyskurs mieszka chyba w USA?

A gdyby nas zaprosiła to byś się wybrał?

[link widoczny dla zalogowanych]

Przytulam.
Wiem, że naprawdę jesteś dobrym człowiekiem. :serce:

Semele

Wiedza OK jest godna podziwu.

Cytat:
barbarzyńcy dokonali, nie przebrzmiały bez echa, między innymi szczególnie wyjaśniając, dlaczego oni nawzajem z sobą wojowali. -Herodot, Dzieje I,1 (tłumaczenie: Seweryn Hammer)

Tukidydes z Aten opisał wojnę, którą prowadzili między sobą Peloponezyjczycy i Ateńczycy. Zabrał się do dzieła zaraz z początkiem wojny, spodziewając się, że będzie ona wielka i ze wszystkich dotychczasowych wojen najbardziej godna pamięci. -Tukidydes, Wojna peloponeska I,1 (tłumaczenie: Kazimierz Kumaniecki)

Wojnę, którą toczyli Żydzi z Rzymianami — a była to największa wojna nie tylko z tych, które zdarzyły się za naszej pamięci, lecz zapewne także z tych, które znamy z opowiadań, jak to miasta zmagały się z miastami lub też narody z narodami — różnie historycy przedstawiają. Jedni, nie będąc sami świadkami wydarzeń, zebrali chaotyczne i sprzeczne z sobą opowieści, które zasłyszeli i opisują je na sposób sofistyczny, drudzy wprawdzie patrzyli na rozgrywające się wypadki, lecz fakty ukazali w fałszywym świetle już to z chęci przypodobania się Rzymianom, już to z nienawiści do Żydów. Pisma ich przeto pełne są bądź oskarżeń, bądź pochwał, lecz zgoła nie ma w nich rzetelności w relacjonowaniu faktów. Ja tedy Józef, syn Mattiasa [Hebrajczyk z pochodzenia], kapłan jerozolimski, który z początku sam walczyłem z Rzymianami, a później stałem się przymusowym świadkiem zdarzeń, postanowiłem dać poddanym cesarstwa rzymskiego opowiadanie przełożone na język grecki z tego dzieła, które poprzednio ułożyłem w ojczystym języku i posłałem barbarzyńcom w górnych krainach. -Józef Flawiusz, Wojna Żydowska, I, 1 (1-3), tłumaczenie: Jan Radożycki

Może katolikus powinien jego zapytać

Katolikus

Semele

O temat czytania i interpretacji Biblii zahaczyliśmy pewnego dnia.
Dla mnie to nadal trudny i otwarty temat.
Jako osoba z zewnątrz kościoła nie muszę sie tak bardzo martwić, że czegoś nie rozumiem czy coś mi się nie zgadza.
Dla badaczy pisma, którzy znają języki oraz historie zapewne są to tematy często emocjonujące. Rożne interpretacje mogą nadwyrężać wiarę.

Ciekawe linki:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński

Katolikus

Semele

Wielu ludzi żyje wartościami tego świata.

Nie oznacza to, że myślą tylko o seksie, kradną i biją wszystkich którzy im się nie podobają.

Myślę, że Jezus wtedy mówił do hipokrytów.

Do tych którzy niby byli pobożni a tak naprawdę bili wszystkich. Są przykłady takich ludzi i tutaj na forum.

Dlatego wiara w Boga wielką miłość może być zbawcza . Tylko czy ona jest kompatybilna z katolicyzmem?

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

A ja czuję sie dopasowana.

Czy to jest coś złego ?

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus