ŚFiNiA

anbo

Można różne rzeczy o Biblii mówić, ale braku wartości literackich nie sposób jej zarzucić.

1) Wszystko ma swój czas i każda sprawa pod niebem ma swoją porę: (2) Jest czas rodzenia i czas umierania; jest czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono. (3) Jest czas zabijania i czas leczenia; jest czas burzenia i czas budowania. (4) Jest czas płaczu i czas śmiechu; jest czas narzekania i czas pląsów. (5) Jest czas rozrzucania kamieni i czas zbierania kamieni; jest czas pieszczot i czas wstrzymywania się od pieszczot. (6) Jest czas szukania i czas gubienia; jest czas przechowywania i czas odrzucania. (7) Jest czas rozdzierania i czas zszywania; jest czas milczenia i czas mówienia. (8) Jest czas miłowania i czas nienawidzenia; jest czas wojny i czas pokoju. (9) Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi? (10) Widziałem żmudne zadania, które Bóg zadał ludziom, aby się nimi trudzili. (11) Wszystko pięknie uczynił w swoim czasie, nawet wieczność włożył w ich serca; a jednak człowiek nie może pojąć dzieła, którego dokonał Bóg od początku do końca. (12) Poznałem więc, że dla ludzi nie ma nic lepszego, jak tylko radować się i używać, póki żyją. (13) Również to jest darem Bożym, że człowiek może jeść i pić, i dogadzać sobie przy całym swoim trudzie. (14) Wiem, że wszystko, cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki: Nic nie można do tego dodać i nic z tego ująć; a Bóg czyni to, aby się go bano. (15) To, co jest, było już dawno, a to, co będzie, też już jest od dawna; bo Bóg przywraca to, co przeminęło. (16) Nadto stwierdziłem pod słońcem: Na miejscu prawa było bezprawie, a na miejscu sprawiedliwości złość. (17) Pomyślałem więc sobie: Bóg będzie sądził zarówno sprawiedliwego, jak i bezbożnego; bo każda sprawa i każde działanie ma swój czas. (18) I pomyślałem sobie: Ze względu na synów ludzkich Bóg tak to urządził, aby ich doświadczyć i aby im pokazać, że nie są czymś innym niż zwierzęta. (19) Bo los synów ludzkich jest taki, jak los zwierząt, jednaki jest los obojga. Jak one umierają, tak umierają tamci; i wszyscy mają to samo tchnienie. Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością. (20) Wszystko idzie na jedno miejsce; wszystko powstało z prochu i wszystko znowu w proch się obraca. (21) Bo któż wie, czy dech synów ludzkich wznosi się ku górze, a dech zwierząt schodzi w dół na ziemię? (22) Tak więc stwierdziłem, że nie ma nic lepszego nad to, że człowiek raduje się ze swoich dzieł, gdyż taki jest jego los; bo któż da mu oglądać to, co się po nim stanie?

(Ks. Koheleta 3:1-22, Biblia Warszawska)

(1) O, jakże jesteś piękna, moja przyjaciółko, o, jakże jesteś piękna! Twoje oczy są jak oczy gołębic spoza twojej zasłony; twoje włosy jak stado kóz, które schodzą z gór Gileadu. (2) Twoje zęby są jak stado owiec strzyżonych, które wyszły z kąpieli: wszystkie one mają bliźnięta, nie ma między nimi niepłodnej. (3) Twoje wargi są jak wstążka karmazynowa, twoja mowa pełna wdzięku, twoje skronie są jak rozkrojone jabłko granatu spoza twojej zasłony. (4) Twoja szyja jest jak wieża Dawidowa, zbudowana na zbrojownię: tysiąc tarcz wisi na niej, a wszystko to puklerze bohaterów. (5) Dwoje twoich piersi jest jak dwoje sarniąt, bliźniąt gazeli, pasących się między liliami. (6) Zanim chłód wieczorny zawieje i pierzchną cienie, pójdę na górę mirry i na wzgórze kadzidła. (7) Cała jesteś piękna, moja przyjaciółko, i żadnej nie ma na tobie skazy. (8) Zstąp z Libanu, oblubienico, zstąp z Libanu, wejdź, pośpiesz się ze szczytu Amanu, ze szczytu Seniru i Hermonu, od jaskiń lwów, z gór panter. (9) Oczarowałaś mnie, moja siostro, oblubienico, oczarowałaś mnie jednym spojrzeniem swoich oczu, jednym łańcuszkiem ze swojej szyi. (10) Jak piękna jest twoja miłość, moja siostro, oblubienico, o wiele słodsza jest twoja miłość niż wino i droższa woń twoich olejków niż wszystek balsam. (11) Patoką opływają twoje wargi, oblubienico, miód i mleko są pod twoim językiem, a woń twoich szat jest jak woń Libanu. (12) Ogrodem zamkniętym jest moja siostra, oblubienica, ogrodem zamkniętym, źródłem zapieczętowanym. (13) Wyrosłaś jak gaj drzew granatowych z wybornymi owocami, kwiatami cyprysu i nardu. (14) Nard i szafran, trzcina i cynamon z wszelkimi wonnymi krzewami, mirrą i aloesem, ze wszystkimi wybornymi balsamami. (15) Krynica mojego ogrodu jest studnią wody żywej, która spływa z Libanu. (16) Powstań, wietrze z północy, i zerwij się, wietrze z południa, przewiej mój ogród, niech się rozpłynie jego woń balsamiczna; niech przyjdzie mój miły do swojego ogrodu i niech spożywa wyborne jego owoce.

(Pieśń nad pieśniami 4:1-16, Biblia Warszawska)

(1) Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. (2) Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. (3) I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. (4) Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; (5) nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; (6) nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. (7) Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. (8) Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. (9) Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy. (10) Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. (11) Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce. (12) Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany. (13) Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.

(1 list do Koryntian 13:1-13, Biblia Tysiąclecia)

mat

Analiza Biblii? Tak, ale tylko jako literature fantastyczna, ktora ona jest (taki starozydowski Harry Potter).

anbo

Mat,
zdecydowanie się nie zgadzam; biblijne teksty bardzo dużo mówią nam o ludziach z tamtej epoki i miejsca i to nie tylko o ich wierzeniach.

mat

mat

Fajne sa teksty jak ulal pasujace do balchowalczego katolicyzmu i pasozytniczego, zachlannego (szatanskiego?) kleru oszukanczo podajacego sie za posrednikow miedzy bogiem a ludzmi (bog nie potrzebuje posrednikow).

Lk 20:46-47 „Strzezcie sie uczonych w Pismie, ktorzy z upodobaniem chodza w powloczystych szatach, lubia pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesla w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.Objadaja oni domy wdow i dla pozoru dlugo sie modla.”

(ps. nie nazwalbym ich tylko "uczonymi w pismie", bo to ignoranci w tym temacie.)

Iz 1:14 „Nienawidze cala dusza waszych swiat nowiu i obchodow; staly Mi sie ciezarem; sprzykrzylo Mi sie je znosic!”

Dz 17:24-25 „Musicie wiedziec, ze Bog, Stworca swiata i wszechrzeczy, Ten, ktory jest Panem nieba i ziemi; nie przebywa w swiatyniach budowanych przez ludzi i nie jest uzalezniony od poslugi rak ludzkich, jakby czegokolwiek potrzebowal.”

Mt 6:19 „Nie gromadzcie sobie skarbow na ziemi, gdzie mol i rdza je niszczy i skad zlodzieje wykradaja je.”

Iz 56:11 „Sa to psy zarloczne, wciaz nienasycone, i pasterze nie rozumiejacy niczego. Wszyscy chodza wlasnymi drogami i kazdy szuka tylko wlasnych zyskow.”

Mt 6:24 "Nikt nie moze dwom panom sluzyc. Bo albo jednego bedzie nienawidzil, a drugiego bedzie milowal; albo z jednym bedzie trzymal, a drugim wzgardzi. Nie mozecie sluzyc Bogu i Mamonie."

Mk 10:25 "Latwiej jest wielbladowi przejsc przez ucho igielne, niz bogatemu wejsc do krolestwa Bozego."

agryppa

Jedna z moich ulubionych myśli biblijnych.

"Szukajcie"

idiota

Semele

Psalmy.
Ten dedykuję pewnej osobie:
[link widoczny dla zalogowanych]