ŚFiNiA

szymon

Michał Dyszyński pisze:

TATANATI

Michale.
Dobrze, że nie czekałeś na mnie z rozpoczęciem tego wątku.

Z mojej strony może skupię się na niektórych fragmentach biblijnych, które wniosą nowe myśli do tego wątku.
Czy w Biblii możemy znaleźć informację, jak powinni postępować ludzie "mający ducha Bożego"?

Galatów 5:22-26
22. Owocem Ducha zaś są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność,
23. Łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu.
24. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami.
25. Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.
26. Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc.

Wielu ludzi jest przekonanych, że każdy chcący otrzyma ducha Bożego i automatycznie będzie przejawiał jego owoce. Czy tak jest? Znam takich ludzi, którzy przejawiają wymienione "owoce" w swoim życiu, ale nie są religijni, można powiedzieć, że otwarcie negują swoimi poglądami istnienie Boga. Czy oni też mają ducha Bożego? Z drugiej strony znam innych ludzi, którzy twierdzą, że mają owego duch Bożego, ale nie widać u nich "owoców" tegoż ducha.

Wróćmy do rozmowy Jezusa z Nikodemem. W tej rozmowie Jezus wspomniał o ponownym narodzeniu z wody i ducha.
Czy Nikodem jako wykształcony Żyd znał przypadki ponownego narodzenia? Zakładamy, że znał język przenośni, więc jakie skojarzenia mogły nasunąć się Nikodemowi?
Każdy, kto przechodził na religię żydowską stawał się prozelitą i taki człowiek w pojęciu Żyda musiał niejako na nowo się narodzić, czyli przejść na nowo cały proces stania się Żydem (m.in. obrzezanie, składanie ofiar, itd).

Ponadto wcześniejsze wymienienie wody nasuwało skojarzenie o chrzcie w wodzie, tak właśnie czynił już od jakiegoś czasu Jan Chrzciciel, który chrzcił Żydów wodą. Jednak sam zapowiedział, że Mesjasz będzie chrzcił duchem świętym.

Mat. 3:11 -"Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem".
Sam Jezus powiedział: "Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym" (Dzieje 1:5).
Ap. Piotr opowiada o Korneliuszu i jego domownikach: "A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, jak i na nas na początku. I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym" (Dzieje 11:15,16).
Jeszcze może ap. Paweł w Dziejach 19:4-6
4. Paweł zaś rzekł: Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa.
5. A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.
6. A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.

Sam chrzest w wodzie nie sprawiał jeszcze, że się nadawali do królestwa niebiańskiego. Świadczą o tym wyraźnie słowa Jana Chrzciciela skierowane do pewnych faryzeuszów i saduceuszów, którzy chcieli, by ich zanurzył w wodzie: "Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia" (Mat. 3:7, 8). Zatem "narodzenie z wody" obejmuje chrzest w wodzie, ale taki chrzest musi poprzedzać skrucha i zaniechanie złego postępowania. Jest to niezbędny warunek, żeby zostać członkiem królestwa niebios.

"Narodzenie z ducha" wskazuje na jeszcze inny rodzaj chrztu. W Dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. około 120 ochrzczonych już uczniów Jezusa Chrystusa doznało takiego ochrzczenia duchem świętym. Potwierdzeniem tego chrztu była dana im moc mówienia obcymi językami. Apostoł Piotr wyjaśnił, że stało się to po części za sprawą Jezusa Chrystusa, gdy powiedział do zdumionego tłumu: "Będąc wyniesiony po prawicy Bożej i otrzymawszy od Ojca obiecanego ducha świętego, wylał to, co sami widzicie i słyszycie". — Dzieje 2:33, NW.

Ochrzczenie ludzi duchem Bożym spowodowało usynowienie ich przez Boga.
Rzym. 8:15-17:
15. Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba,
16. Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.
17. A jeśli dziećmi, to i dziedzicami, dziedzicami Bożymi, a współdziedzicami Chrystusa, jeśli tylko razem z nim cierpimy, abyśmy także razem z nim uwielbieni byli.

Właśnie dlatego Jezus w rozmowie z Nikodemem powiązał temat pójścia do nieba z otrzymaniem ducha Bożego. Wątek usynowienia ludzi przez Boga omówię innym razem.

Zbyszek

Michał Dyszyński

szymon

Michał Dyszyński :

TATANATI

szymonie,

Biblia wymienia "owoce ducha" m.in. aby wiedziano jak postępować. Czy to jest jakaś forma rygoryzmu moralnego?.
Tak, to pewien ideał do którego powinni dążyć chrześcijanie aby móc otrzymać ducha Bożego. Ap. Paweł zanim wymienił wspomniane owoce ducha, to napisał: "Stale postępujcie według ducha, a nie spełnicie żadnego pragnienia ciała".
Ap. Paweł wymienia cały szereg ‛jawnych uczynków ciała’. Zanim ktoś zacznie cenić wymagania Boże, żyje według wzorców tego świata i niekiedy z własnego doświadczenia zna to, o czym mówił apostoł: „rozpustę, nieczystość, rozpasanie, bałwochwalstwo, uprawianie spirytyzmu, nieprzyjaźnie, waśń, zazdrość, napady gniewu, swary, rozdźwięki, sekty, zawiści, pijatyki, hulanki i tym podobne rzeczy” (Galatów 5:19-21). Kiedy jednak robi postępy duchowe, stopniowo przezwycięża te niepożądane „uczynki ciała”, zastępując je ‛owocami ducha’. Ta zmiana jest widoczna dla innych i stanowi wyraźny dowód, iż taki człowiek zmierza ku chrześcijańskiej dojrzałości.

Zwróćmy uwagę na wspomniane dwa sformułowania: „uczynki ciała” i „owoc ducha”. „Uczynki” mają związek z postępowaniem danej osoby. Innymi słowy, to co Paweł zaliczył do uczynków ciała, jest wynikiem albo świadomego wyboru, albo wpływu grzesznego ludzkiego ciała. Natomiast wyrażenie „owoc ducha” wskazuje, iż wymienione przymioty nie są rezultatem tak zwanego kształtowania charakteru czy rozwoju osobowości, lecz działania ducha Bożego. Podobnie jak drzewo rodzi owoc, gdy jest należycie pielęgnowane, tak też człowiek wydaje owoce ducha świętego, gdy pozwala mu swobodnie oddziaływać na swe życie.

Kolejną sprawą wymagającą rozważenia jest słowo „owoc”, którym Paweł określił wszystkie wspomniane przez siebie pożądane przymioty. Nie chodzi o to, by z różnych owoców ducha wybrać sobie jakiś ulubiony. Każda cecha wymieniona przez Pawła — miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą — jest jednakowo ważna i stanowi element nowej chrześcijańskiej osobowości. Niektórzy ludzie mają wrodzone predyspozycje do przejawiania niektórych owoców ducha, ale i oni muszą trzymać się w ryzach aby nie ulegać złym wpływom.
Właśnie trzymanie się w pewnych rygorystycznych normach oddziaływania ducha Bożego na ludzi, co potwierdzają niektóre fragmenty Biblii.
W Kolosan rozdz. 3 czytamy:
5. Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem,
6. Z powodu których przychodzi gniew Boży.
7. Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście;
8. Ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych;
9. Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego,
10. A przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył.
11. W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich.
12. Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość,
13. Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak
14. A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości.
15. A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też powołani jesteście w jednym ciele: a bądźcie wdzięczni.
16. Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych;
17. I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu.

Co do interpretowania lub też usprawiedliwiania innego postępowania niż wytyczne z Biblii, to już inny temat.
Słowa, że "czynię źle, bo mam upoważnienie od Boga", to niedorzeczność., ale tak właśnie czynią niektóre religie, które rzekomo kierują się duchem Bożym.

Michał Dyszyński