ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nie jest tajemnicą, że jestem chrześcijaninem. Prawdą jest też, że uznaję autorytet Bibli, jako najważniejszej księgi chrześcijaństwa. Ale czym właściwie ów autorytet jest?

Przyznam, że kiedyś - czyli jeszcze pewnie ze 20 lat temu i dalej - gdy czytałem wypowiedzi ludzi, którzy deklarowali, że Biblia to dla nich najważniejsza księga, albo że to najmądrzejsze dzieło pisane, jakie kiedykolwiek stworzono, myślałem sobie coś w stylu: dobra, piszesz tak trochę ze strachu przed Bogiem, trochę aby się przypodobać swojemu kościołowi, trochę dla siebie, aby samemu się przekonywać, jaki to jesteś wierzący, bo pewnie masz wątpliwości... Tak sobie myślałem, ze oświadczenia ludzi o wielkości owej księgi są zdecydowanie przesadzone. Myślałem sobie - księga, jak księga - owszem, ważna, bo wprowadza do kluczowych zdarzeń religijnych, ale o jakiejś szczególnej jej mądrości nie ma powodu mówić. Jest tam parę wskazówek moralnych, napomnień, ale to nic szczególnego. Tak sobie myślałem kiedyś. Potem mi się zmieniło.
Dzisiaj bym powiedział, ze moje poczucie ważności dla źródeł pisanych, mądrości, których można z nich czerpać wygląda z grubsza tak:
Na pierwszym miejscu Biblia
na drugim - nie ma nic
na trzecim- nie ma nic
...
potem jeszcze długo, długo, długo nie ma nic
A potem są wszystkie inne dzieła ludzkie.

Żeby było zabawniej, to uważam tak wcale nie dlatego, że w Biblii wszystko jest jasne, że ona precyzyjnie tłumaczy, to co ma tłumaczyć. I wcale nie uważam, ze się "nie myli" w różnych swoich zapisach, że podaje "czystą prawdę" faktów. Nie będę się upierał, że jest napisana najlepszym językiem, albo że precyzyjnie podaje okoliczności zdarzeń. I nawet bym odradzał zbytnie traktowanie Biblii jako autorytetu, którego należy "tylko słuchać i nie mędrkować". Zgodziłbym się też ze sformułowaniem niektórych ateistów, że są tam "mity i bajki".
Te wszystkie zastrzeżenia wcale nie zmieniają mojego przeświadczenia, że jest to absolutnie najgenialniejsza, najważniejsza księga świata. I piszę to (naprawdę!) nie po to, aby się komuś przypodobać.
Zdaję sobie sprawę, ze to co tu piszę zapewne dla ateistów jest wręcz śmieszne, a przynajmniej dziwne, niezrozumiałe. I ja też pewnie (już będąc chrześcijaninem) gdybym wcześniej przeczytał te moje dzisiejsze deklaracje, to bym pewnie sobie pomyślał - coś tam autor tych słów sobie ubrdał, poprawność religijna przysłoniła mu trzeźwość patrzenia na świat. Tak bym sobie pomyślał, więc nie dziwię się, gdy większość ludzi coś podobnego sobie pomyśli.
Najciekawsze jest tu pytanie: dlaczego tak mi się zmieniło?
Zasadniczy powód jest taki, że ilość rzeczy dla mnie życiowo ważnych, które się mi wyjaśniły dzięki lekturze Biblii jest tak wielka, tak nieporównywalna z oddziaływaniem jakiegokolwiek innego źródła pisanego, iż nawet kiedyś przyszło mi do głowy, że Biblia jest dowodem na istnienie Boga, bo żaden człowiek nie potrafiłby stworzyć dzieła aż tak mocno oddziaływającego na świadomość.
Ciekawe przy tym jest to, że aby zrozumieć czym jest Biblia trzeba w szczególny sposób zmienić nastawienie do czytania. Typowym nastawieniem przy czytaniu książki jest - co to za fakt przedstawiają i czy jest on prawdziwy, czy nie?
W przypadku Biblii to nie działa. Tzn. nie twierdzę, że fakty, zdarzenia opisy, przedstawione w tej księdze są fałszywe, czy coś podobnego. Nie, chodzi o to, że Biblię czyta się pod kątem: co jeszcze w sobie i świecie mam zrozumieć?
Jeśli gdzies napisano, że prorok został połknięty przez rybę, to typową reakcją zwykłego czytelnika jest zapewne: eeee, pewnie jakaś bzdura, bo to jest niemożliwe. Dalej nie czytam. Może być reakcja w stylu: ale to bajka. Ktoś dopiero miał fantazję, jak to pisał.
Dzisiaj ja, gdy czytam o takim zdarzeniu zastanawiam się zupełnie inaczej - w szczególności: czego SYMBOLEM jest to zdarzenie? Co za nauka z tego płynie?
A nauki płyną rozliczne. Z tego połknięcia Jonasza przez wieloryba wynikają ciekawe wnioski dla osoby, która zaakceptowała ów szczególny, religijny sposób narracji. Można by powiedzieć, że całe owo zdarzenie jest ważnym do postawienia sobie przed oczy wyobraźni obrazem TRANSFORMACJI CZŁOWIEKA, jego przejścia od stanu braku akceptacji dla woli Boga, do stanu ufności i akceptacji. Chrześcijanie odczytają ten symbol szerzej, niż Żydzi - ta ryba (wieloryb dla Żydów też był "rybą") jest niejako zapowiedzią dalszej transformacji - w stronę chrześcijaństwa, którego późniejszym symbolem stała się ryba. Ryba jest trochę jak ten świat - pochłania nasze jestestwo, gdy jesteśmy nieprzygotowani i krnąbrni , a oddaje wtedy, gdy (jak to było z prorokiem w rybim brzuchu) będziemy gotowi wyjść na świat po swojej przemianie. Ten mit o Jonaszu (nie boje się nazwy "mit" i nawet do końca nie będę się upierał, że oparł się on o prawdziwe zdarzenie) jest potrzebny, aby człowiek zrozumiał swoje powołanie w życiu.
To był przykład wykorzystanie czegoś ze Starego Testamentu. Z resztą zupełnie przypadkowy - przyszedł mi do głowy prawie ad hoc.
Ale historii, wskazówek, powiedzeń, wyjaśnień, jakie w Biblii do mnie dotarły, jakie ukształtowały moje rozumienie jest tak wielka ilość, że nie potrafię tego z porównać z żadnym innym źródłem pisanym. Najwięcej jest ich w Nowym Testamencie. Tam każda przypowieść niejako MIENI SIĘ ZNACZENIAMI, każde zdanie jest jak element układanki, którą się umysłem przypasowuje w koncepcje, teorie, hipotezy. Może chodzi o to... eee... nie. raczej nie to, bo wtedy napisano by to inaczej. Więc może tamta poprzednia opcja ma więcej sensu, bo potwierdza ją cytat z ... - tak z grubsza przebiega myślenie na temat zdań, sformułowań, użytych porównań.
Ostatecznie to się łączy w całość, zaczyna tworzyć pewną spójną narrację, w której centrum jest człowiek szukający swojego jestestwa i Bóg, jako dawca sensu istnienia dla tego człowieka.
Biblia jest księgą, która rośnie wraz z człowiekiem. Coś innego dostrzegamy w niej w wieku lat 15, co innego w wieku lat 30, a co innego wieku lat 50. Tę księgę warto CZYTAĆ SOBĄ - nie samym umysłem, nie tylko sercem i nie tylko wiarą, ale zdarzeniami, jakie się w życiu pojawiły, problemami, przemyśleniami. Niektóre teksty z Biblii wyjaśniają się dopiero po pewnych przeżyciach - w szczególności po traumie jakiejś straty, porażki, zwątpienia. Wcześniej nijak nie miały sensu, nie dały się do niczego przypasować. Aż tu nagle zaczynamy rozumieć, bo sytuacja życiowa postawiła nowy problem.

Dobrze jest jednak też sięgnąć do wiedzy fachowców - biblistów. Pewne teksty biblijne są kompletnie niezrozumiałe, jeśli się nie zdobędzie pewnej minimalnej wiedzy o mentalności ludzi tamtych czasów. Podam przykład - nieraz w Biblii pojawia się sformułowanie "rozważać w sercu". My to rozumiemy jako jednoznaczne odwołanie się do uczuciowości. Tymczasem dla Żydów serce wcale nie było symbolem uczuć, a rozumu! Organem uczuć była (chyba..., bo mogłem źle zapamiętać)... wątroba. :rotfl:

Takich "drobiazgów" jest wiele, a warto jest się trochę w nich pogrzebać, jak też warto wyciągnąć pewien dość ogólny wniosek - nie spodziewajmy się przy lekturze tej Księgi jednoznaczności, czy łatwości - pewności interpretacyjnej. Ktoś kiedyś powiedział, ze Biblia jest bodaj rozkoszą dla umysłu. Po prostu niuanse są tutaj tak złożone, układanka tak skomplikowana, że satysfakcja z każdego drobnego sukcesiku w ujrzeniu kolejnego małego sensu jest gwarantowana.
Przyznam trochę, że nie do końca lubię takie podejście do interpretowania Biblii, jakie uchodzi za stricte katolickie, a miałoby polegać na dogmatyzmie, na jakiejś wizji twardej poprawności jednego ujęcia, a niepoprawności innych. Takie mocno autorytarne interpretowanie Biblii jest chyba najbardziej domeną Świadków Jehowy. Ale akurat ich sposób interpretacji (z drobnymi wyjątkami) uważam akurat za relatywnie mało sensowny. Ja w kościele katolickim nie spotykam się aktualnie z jakimś wielkim dogmatyzmem. Wręcz przeciwnie - wielokrotnie słyszałem zachęty do samodzielności w szukaniu "swojej prawdy Biblii".
Podsumowując - w moim przekonaniu Biblia ma wielką moc. Oczywiście nie jest to moc, jaka wyobrażają sobie scjentyści, czyli jakąś jednoznaczność sformułowań i ścisła zgodność z kanonami, normami naukowymi. Biblia jest taką "symboliczną księgą życia i człowieczeństwa" - księgą o jestestwie, o wzrastaniu w duchowości, o tym jak człowiek może zrozumieć samego siebie i swój związek z innymi ludźmi i światem. Nie jest księgą łatwą. Właściwie to jest trochę jakby "zakodowana", co należy interpretować tak, że pewne teksty będą niezrozumiałe dla człowieka, który nie zdobył jeszcze jakiejś konkretnej bazy doświadczeń życiowych i przemyśleń na ich temat. Ona odkrywa się człowiekowi wraz z jego życiem.

Karol Ustaw · Dołączył: 05 Mar 2017 Posty: 160 Przeczytał: 0 tematów

Biblia jest obszernym zbiorem tekstów z bogatą możliwością interpretacji. Ma też to coś, co nazywasz autorytetem. To jakiś rodzaj "majestatyczności" możliwy do odbierania przy podejściu bez uprzedzeń. Dla mnie również jest ważną księgą, jeśli chodzi o kształtowanie moich postaw życiowych na różnych dotychczasowych etapach. Chyba nawet mógłbym powiedzieć, że jest najważniejsza, bo chyba miała największy wpływ, jednak nie mam aż tak wielkiej przepaści między Biblią a trzema czy czterema innymi książkami, które wpływ na mnie niewątpliwie wywarły.

Mam wrażenie, że ta podatność na interpretacje w Biblii jest wg Ciebie jej atutem. Dla mnie m.in. ona (ta podatność) stała się powodem... odejścia. Odejścia od wiary. W pełni świadomie przeprowadzonego odejścia. Odejścia powodowanego nie wrogością a wręcz przeciwnie - uczuciami pozytywnymi. W pewnym momencie uznałem, że zbyt dużo jest mojej woli w mojej religijności co stoi w sprzeczności z tym, że ma być wola Boga, a nie moja. Każdy rodzaj modlitwy jest forsowaniem własnej woli podobnie jak sama wiara... oczekiwanie, że jest i będzie tak, jak pragnę, by było.

Dzisiaj nie mam wiary w Boga ani wiary w to, że nie istnieje. Nie uważam się za ateistę ani tym bardziej za teistę. Jakkolwiek jest... to jest i moja wola jest zbędna. Jakkolwiek będzie, tak będzie. Mam spokój i moją wolę ograniczoną do mnie samego na ile to możliwe.

W Biblii nadal są teksty, które są czymś w rodzaju drogowskazów, jednak już nie na zasadzie autorytetu boskiego, bo zachowanie takiego autorytetu wymaga wiary w to, że księgi Biblii pisane były pod natchnieniem. A tej wiary już nie mam. Są też w Biblii treści budzące mój sprzeciw lub... hm... smutek.

No i jest poezja.

Sięgałem po Biblię dość często, w tym raz przeczytałem "od deski do deski", księga po księdze. Za każdym razem można znaleźć coś istotnego, interesującego, zastanawiającego...

Michał Dyszyński

mat

Karol Ustaw · Dołączył: 05 Mar 2017 Posty: 160 Przeczytał: 0 tematów

@mat
Dzięki za linka i poruszenie ważnego problemu w czytaniu Biblii. Bo to rzeczywiście jest problem, gdy nie mamy dostępu do tekstu oryginalnego. Dotyczy to nie tylko przeróbek, pominięć lub dodatkowych wstawek. Już samo tłumaczenie niesie duże ryzyko nieprzekazania dokładnego sensu zawartego w oryginale (jak choćby tłumaczenie pozdrowienia Marii, co wyczytałem u doskoka:

Dyskurs

Michał Dyszyński

Dyskurs

Michał Dyszyński

Dyskurs

Karol Ustaw · Dołączył: 05 Mar 2017 Posty: 160 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

Dyskurs

O Biblii będzie jak najbardziej. Piszę ponownie. Mimo wymiernych osiągnięć naukowych, jestem osobą skormną i nie identyfikuje się z moimi osiągnięciami naukowymi. Istnieją jako narzędzia mojej inteligencji, które w dalszym ciągu rozwijam.

Wiedza o życiu nie polega na angażowaniu intelektu, bo to byłaby kłótnia z życiem. Życie to nie tylko mentacja czyli gromadzenie i analiza danych. Wiedza o życiu czyli wiedza siebie jako kropli zycia polega na zaufaniu sobie. Konkretnie na zaufaniu systemowi wartości, który najpierw nam przekazują Rodzice a następnie pielęgnujemy swoim życiem. To charakter moralny czlowieka oparty na byciu zgodnym z systemem wartosci i konsekwentnym. Dlatego nie mam wachań komu popatrzę i na co przez palce, bo tego nie uczynię. Śliska ścieżka i życie wedłg charakteru moralnego nie są kompatybilne. Jeśli Regulamin jest wszędzie oprócz Kawiarnii, Gwiezdnych Wojen, i prywatnych blogów, to obowiązuje wszystkich. To znaczy, że każdy łamiący Regulamin ma obowiązek przeprosić osobę którą złamanie Regulaminu skrzywdziło. A każdy użytkownik Forum jest steward czyli kustoszem tego Regulaminu. Bez wyjątku.

Żeby znać siebie ze strony bycia konsekwentnym potrzeba mieć silną wolę i nie identyfikować się grupowo, bo wówczas zaczyna się w kręgosłupie moralnym korozja lojalności. Tak więc, aby nie ulegać sztormom emocji potrzeba podwaliny systemu wartości i u mnie jest niezachwiane zaufanie, że nie ma takiej siły, która zmusiłaby mnie abym czyniła co nie jest zgodne z moim systemem wartości z wartością ujemną dla Rodziny Ludzkiej. Pewnie zdziwisz się, że powołam się na mistyka kultury zachodniej Jezusa z Nazaretu, który nawet nie jesteśmy pewni czy istniał, ale istnieje przekaz Beatitudes, który podobnie do Twojego czytania i "zjadania" tekstów Biblii jest moim przewodnikiem życiowym. Jest to dla mnie tak ważne, że wyjscie poza ramy mojego charakteru moralnego byłoby jednoznaczne z moją śmiercią. Po co żyć w zagubieniu i braku zaufania sobie?

Dlatego możemy się zgadzać w wielu tematach. Ale za każdym razem kiedy z powodu niedoboru zaufania sobie (muszę być autentyczna) atakujesz mnie - wprawdzie w grzeczny sposób - ale atakujesz jak dla przykładu komunikacja "po kobiecemu" czy, że utrudniam życie osobom terytorialnym, które zamiast sobie założyć tutaj bloga i klepać swoje dogmaty jak z ambony, porywają i terroryzują ścieżki tematyczne swoim ego, to ode mnie poczytasz, bo jestem autentyczna i transparentna.

Piszę jeszcze raz, nie ma takiej siły we mnie i poza mną, która zmusiłaby mnie do porzucenia mojego charakteru moralnego opartego na prostych zasadach - czyń z wartością dodaną dla Rodziny Ludzkiej w odpowiednim miejscu i czasie. Nie funkcjonuję w idealnym świecie i muszę się liczyć z tym, że wartość dodana dla Rodziny Ludzkiej pozostawia wiele sińców na wielu ego. To koszty naszej ewolucji. Ja i moje potrzeby są drugorzędne w porównaniu z Rodziną Ludzką. Ja jestem w służbie Rodzinie Ludzkiej.

Michał Dyszyński

Dyskurs

OMG, yikes

W trakcie mszy swietej tez tak intensywnie intelektualizujesz, aby intelektowi/ego egzystowalo sie dostatnio?

Dk. Marcin Gajda, M. D. "Patrze do tylu, usmiecham sie"
https://youtu.be/Q6pLm-AOlko

Dk. Marcin Gajda, M. D. "Najcichsza Obecnosci"
https://youtu.be/Xcg3vLkBRm8

Dk. Marcin Gajda, M. D. "Ma Sens"
https://youtu.be/l4d5DsK4tlM

"Czym jest zycie?
Jest blyskiem swietlnej muszki w mroku nocy
Oddechem bawolu zima
Cieniem trawy, ktory niknie w sloncu
Zycie, ktore znamy uplywa zbyt szybko
Umierajac, wracamy do swiatla
Zrodla, gdzie jest nasz poczatek
Wtedy rzeczywistosc ma tylko jedno zrodlo
Jestesmy tym zrodlem
Bog jest naszym najwyzszym instynktem samopoznania" - Wodz Crawford, 1890

Szczesc Boze, Michal

Michał Dyszyński

Dyskurs

Karol Ustaw · Dołączył: 05 Mar 2017 Posty: 160 Przeczytał: 0 tematów

Dyskurs

Karol Ustaw · Dołączył: 05 Mar 2017 Posty: 160 Przeczytał: 0 tematów