ŚFiNiA

TATANATI

Niejeden człowiek mówi: "Wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba". Gdy go zapytać, dlaczego oni idą do nieba, pada odpowiedź: "Żeby być z Bogiem" albo: "W nagrodę za to, że byli dobrymi ludźmi". A czego uczy Biblia?

Biblia mówi wyraźnie, że Jezus został wskrzeszony z martwych i że poszedł do nieba. Oznajmiono w niej również, że zostaną tam zabrani jeszcze inni ludzie. W nocy przed swą śmiercią Jezus powiedział do wiernych apostołów: "W domu Ojca mego jest wiele mieszkań. Gdyby było inaczej, byłbym wam to powiedział, ponieważ idę tam przygotować wam miejsce. A gdy tam pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i przyjmę was do swego domu, żebyście też byli tam, gdzie ja jestem" (Jana 14:1-3).
Jezus jednoznacznie oznajmił tu apostołom, że zostaną zabrani do nieba i będą tam razem z nim. Apostoł Paweł często wspominał o tej cudownej nadziei pierwszym chrześcijanom. Na przykład napisał: "Co do nas, to mamy obywatelstwo w niebiosach, skąd też z utęsknieniem oczekujemy zbawcy, Pana Jezusa Chrystusa" (Filipian 3:20, 21; Rzymian 6:5; 2 Koryntian 5:1, 2). Na podstawie takich obietnic miliony ludzi uchwyciły się nadziei, że będą żyć w niebie.
Ale czy wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba?

Wkrótce po zmartwychwstaniu Jezusa apostoł Piotr powiedział do zgromadzonych Żydów: "Godzi się mówić (...) o głowie rodu, Dawidzie, że umarł i został pogrzebany, a jego grobowiec jest pośród nas aż po dzień dzisiejszy. Dawid w rzeczywistości nie wstąpił do niebios" (Dzieje Apostolskie 2:29, 34). Tak więc Dawid, chociaż był dobrym człowiekiem, nie poszedł do nieba. A co należałoby powiedzieć o sprawiedliwym Hiobie?
Gdy Hiob bardzo cierpiał, modlił się do Boga: "Obyś mnie schował w Szeolu [grobie], trzymał mnie w ukryciu, dopóki się nie odwróci Twój gniew, wyznaczył mi granicę czasu i sobie o mnie przypomniał!" Hiob spodziewał się, że po śmierci będzie nieświadomy leżał w grobie. Wiedział, że nie pójdzie do nieba. Żywił jednak nadzieję, bo przecież powiedział: "Jeżeli umiera krzepki mężczyzna, czy może znowu żyć? Przez wszystkie dni swojej przymusowej służby [wyznaczonego czasu przebywania w grobie] będę czekać, aż nadejdzie moje uwolnienie. Zawołasz, a ja Ci odpowiem" (Hioba 14:13-15).
Jan, który ochrzcił Jezusa, również był dobrym człowiekiem, a jednak Jezus rzekł: "Ten, kto jest mniejszy w królestwie niebios, jest większy niż on" (Mateusza 11:11). Powiedział tak dlatego, że Jan Chrzciciel nie poszedł do nieba. Podczas swego pobytu na ziemi, a więc ponad 4000 lat po buncie Adama i Ewy, Jezus oświadczył: "Żaden człowiek nie wstąpił do nieba, tylko ten, który z nieba zstąpił, Syn człowieczy" (Jana 3:13).
A zatem według wypowiedzi samego Jezusa przez całe 4000 lat dziejów ludzkości aż do jego czasów ani jeden człowiek nie poszedł do nieba. Dawid, Hiob i Jan Chrzciciel będą wskrzeszeni do życia na ziemi. Prawdę mówiąc, wszyscy wierni mężczyźni i kobiety, którzy zmarli przed śmiercią Jezusa, mieli nadzieję na ponowne życie na ziemi, a nie w niebie. Zostaną wskrzeszeni, aby się znaleźć w gronie ziemskich poddanych Królestwa Bożego (Psalm 72:7, 8; Dzieje Apostolskie 17:31).

O raju na ziemi, polecam:
http://www.sfinia.fora.pl/swiete-ksiegi,41/o-jakim-raju-mowil-jezus-zloczyncowi-luk-23-43,5789.html

Dlaczego Jezus poszedł do nieba? Jakie zadanie ma tam do spełnienia? Odpowiedzi na te pytania mają istotne znaczenie, ponieważ ci, którzy idą do nieba, będą brać udział w tym, co robi Jezus. Właśnie po to tam idą.
Jezus będzie panował nad rajską nową ziemią jako król niebiańskiego rządu Bożego. Na długo przedtem, zanim przyszedł na ziemię, w biblijnej Księdze Daniela przepowiedziano, że "synowi człowieczemu" "dano panowanie". "Synem człowieczym" jest Jezus Chrystus (Marka 14:41, 62). Daniel mówi dalej: "Panowanie jego jest panowaniem po czas niezmierzony, które nie przeminie, a jego królestwo nie będzie doprowadzone do upadku"(Daniela 7:13, 14).
Warto jednak zaznaczyć, że z Księgi Daniela nie wynika, jakoby "syn człowieczy" miał panować sam. Biblia mówi: "A królestwo i panowanie (...) dano ludowi świętych Najwyższego. Ich królestwo jest królestwem po czas niezmierzony" (Daniela 7:27). Z wyrazów "lud" oraz "ich królestwo" wynika, że w rządzie Bożym razem z Chrystusem będą panować jeszcze inni.
Podczas ostatniego wieczoru spędzonego z 11 wiernymi apostołami Jezus oznajmił im, że będą razem z nim władcami w Królestwie Bożym. Powiedział: "Wy wytrwaliście przy mnie w moich próbach; i ja zawieram z wami przymierze, tak jak mój Ojciec zawarł ze mną przymierze, co do królestwa"(Łukasza 22:28, 29). Później włączeni zostali do tego przymierza, czyli porozumienia co do Królestwa, apostoł Paweł i Tymoteusz. Dlatego Paweł napisał do Tymoteusza: "Jeśli dalej będziemy trwali, będziemy też razem królować" (2 Tymoteusza 2:12). Poza tym apostoł Jan napisał o tych, którzy będą "królować nad ziemią" razem z Jezusem Chrystusem (Objawienie 5:9, 10; 20:6).
A zatem ci, którzy idą do nieba, mają tam służyć w charakterze współwładców Chrystusa w niebiańskim rządzie Bożym. Chociaż Jezus jest głównym "nasieniem" obietnicy, to jednak Bóg wybiera też innych z rodzaju ludzkiego, żeby panowali w Królestwie razem z Jezusem. W ten sposób stają się częścią "nasienia", bo Biblia mówi: "Jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście rzeczywiście nasieniem Abrahama, dziedzicami w stosunku do obietnicy" (Galatów 3:16, 29; Jakuba 2:5).

Ponieważ ci, którzy idą do nieba, mają panować nad ziemią, więc rzecz jasna muszą to być wypróbowani i doświadczeni naśladowcy Chrystusa. A zatem niemowlęta i dzieci, które przecież nie mogły być dokładnie sprawdzone podczas wieloletniej służby chrześcijańskiej, nie są przyjmowane do nieba (Mateusza 16:24). Niemniej jeśli takie dzieci umrą, mogą być wskrzeszone do życia na ziemi (Jana 5:28, 29). Tak więc ogólna liczba tych, którzy idą do nieba, będzie stosunkowo mała w porównaniu z wieloma, którzy dostąpią życia na ziemi pod panowaniem Królestwa. Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie bój się, mała trzódko, ponieważ Ojciec wasz uznał za słuszne dać wam królestwo" (Łukasza 12:32).
Jak mała będzie ta klasa władców Królestwa? Czy będą do niej należeć tylko apostołowie i inni pierwsi naśladowcy Jezusa? Nie, Biblia mówi, że w skład "małej trzódki" wejdzie więcej osób. W Objawieniu 14:1, 3 czytamy: "I spojrzałem, a oto Baranek [Jezus Chrystus] stał na [niebiańskiej] górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące (...) tych, którzy zostali wykupieni [czyli zabrani] z ziemi". Zwróć uwagę na to, że na niebiańskiej górze Syjon widać obok Baranka, Jezusa Chrystusa, tylko 144 000 osób (Hebrajczyków 12:22). A zatem Biblia wyjawia, że nie wszyscy dobrzy ludzie idą do nieba, tylko 144 000 wypróbowanych i wiernych, którzy tam będą panować razem z Chrystusem.

Ale dlaczego Bóg wybiera tych władców spośród ludzi? Dlaczego razem z Chrystusem nie mają panować aniołowie? Otóż tu na ziemi zakwestionowano prawo Boga Jehowy (JHWH) do panowania. Tutaj można było wypróbować ludzi, czy pomimo sprzeciwu Diabła pozostaną wierni Bogu. To tutaj Jezus, gdy był wystawiony na próbę, dowiódł całkowitej lojalności wobec Boga i dał życie na okup za ludzkość. Właśnie dlatego Bóg Jehowa postanowił wziąć z ziemi "małą trzódkę" ludzi, żeby byli razem z Jego Synem w Królestwie niebiańskim. Są to ci, którzy swą wiernością wobec Boga udowodnili, że oskarżenia Szatana, jakoby ludzie służyli Bogu jedynie z samolubnych pobudek, są bezpodstawne. A zatem Bóg Jehowa słusznie posługuje się tymi ludźmi ku swej chwale (Efezjan 1:9-12).
Pomyśl też o tym, jak wspaniałe będzie życie pod panowaniem ludzi, którzy dowiedli na ziemi wierności wobec Boga, a w niejednym wypadku nawet złożyli w ofierze życie na rzecz Królestwa (Objawienie 12:10, 11; 20:4). Aniołowie nie byli wystawieni na takie wypróbowanie. Nie znają też z własnego doświadczenia ludzkich problemów. Nie rozumieliby więc w pełni, co to znaczy być grzesznym człowiekiem i mieć takie trudności, z jakimi musimy się borykać my, ludzie. Natomiast należący do 144 000 będą to rozumieć, ponieważ sami tego doświadczyli. Niektórzy musieli się uporać z bardzo grzesznymi zwyczajami i dobrze wiedzą, jakie to może być trudne (1 Koryntian 6:9-11). Będą więc mogli traktować swych ziemskich poddanych z pełnym zrozumieniem (Hebrajczyków 2:17, 18).

Jehowa Bóg nie zmienił swego zamierzenia co do ziemi i mieszkających na niej ludzi, gdy Adam popchnął ludzkość na drogę grzechu i śmierci. Gdyby tak postąpił, oznaczałoby to, że nie był w stanie urzeczywistnić swego pierwotnego zamierzenia. Jego zamierzeniem od samego początku był ogólnoziemski raj zamieszkany przez szczęśliwych, zdrowych ludzi, i to zamierzenie nadal jest aktualne. Jedyną wprowadzoną przez Boga nowością było postanowienie co do nowego rządu, który by urzeczywistnił to zamierzenie. Jego Syn Jezus Chrystus jest naczelnym władcą w tym rządzie, a spośród ludzi ma być wzięte 144 000 osób, które by razem z nim rządziły w niebie (Objawienie 7:4).
Ci władcy w niebie mają stanowić "nowe niebiosa" nowego systemu Bożego. Oczywiście, jeśli mają być tacy sprawiedliwi władcy nad ziemią, to muszą też być ludzie, nad którymi będą panować. Biblia nazywa ich "nową ziemią" (2 Piotra 3:13; Objawienie 21:1-4). Należeć będą do nich między innymi Hiob, Dawid i Jan Chrzciciel — ogółem biorąc, wszyscy wierni ludzie, którzy żyli przed przyjściem Jezusa na ziemię. Ale w skład "nowej ziemi" wejdzie jeszcze wielu innych, włącznie z tymi, którzy przeżyją koniec tego złego świata.
Koniec ten nastąpi za sprawą właśnie tego niebiańskiego rządu a opisał to Daniel:

Daniela 2:44 -"A za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. I to królestwo nie przejdzie na żaden inny lud. Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone"

Czy chciałbyś być poddanym rządu Bożego w rajskiej ziemi? Jeśli tak, to musisz spełniać pewne wymagania.

REGMEN

Tatanati napisał

mat

TATANATI

Drogi kolego REGMEN

Liczba 144 tyś. wymieniona w ks. Objawienia nie jest dla mnie symboliczna, ponieważ jest to liczba określona, w odróżnieniu od nieokreślonej liczby z Obj. 7:9. Ale może po kolei do tego się odniosę.

Apostoł Jan napisał: "Usłyszałem liczbę tych, których opieczętowano: sto czterdzieści cztery tysiące" (Objawienie 7:4). W Biblii sformułowanie „ci, których opieczętowano” odnosi się do szczególnej grupy ludzi; zostali oni wybrani, by wraz z Chrystusem rządzić (królować) z nieba nad rajską ziemią (2 Koryntian 1:21, 22; Objawienie 5:9, 10; 20:6).

Ich liczbę — 144 000 — należy z kilku powodów rozumieć dosłownie. Jeden z nich można znaleźć w najbliższym kontekście Księgi Objawienia 7:4.
Zaraz po otrzymaniu informacji o 144 000 osób apostoł Jan ujrzał inną grupę. Opisał ją jako "wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków". W skład tej "wielkiej rzeszy" wchodzą ludzie, którzy przeżyją nadciągający „wielki ucisk”, kiedy to zostanie zniszczony obecny niegodziwy świat (Objawienie 7:9, 14).
Zwróćmy jednak uwagę na kontrast zaznaczony przez Jana w 7 rozdziale Księgi Objawienia, w wersetach 4 i 9:

Obj. 7:4 -"I usłyszałem liczbę tych, których opieczętowano: sto czterdzieści cztery tysiące - opieczętowanych z każdego plemienia synów Izraela"

Obj. 7:9 -"Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w długie, białe szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe"

Zauważ, że pierwsza grupa — „ci, których opieczętowano” — jest liczebnie ściśle określona. Natomiast Jan nie podał, z ilu osób składa się druga grupa, nazwana „wielką rzeszą”. Logiczny jest więc wniosek, że liczbę 144 000 trzeba pojmować literalnie. Gdyby była ona jedynie symbolem i odnosiła się do niepoliczalnego grona, wówczas przeciwstawienie jej „wielkiej rzeszy” z 9 wersetu nie miałoby sensu. A zatem kontekst wyraźnie wskazuje, że liczba 144 000 musi być literalna.

Nie jest to wyłącznie nasze (ŚJ) zrozumienie. Do tego wniosku doszli także różni bibliści, zarówno dawniejsi, jak i żyjący obecnie. Na przykład brytyjski leksykograf dr Ethelbert W. Bullinger, komentując Objawienie 7:4, 9, napisał jakieś 100 lat temu: „Jest to proste stwierdzenie faktu: w tym rozdziale liczbę określoną przeciwstawiono liczbie nieokreślonej” (The Apocalypse or “The Day of the Lord”, strona 282). Nieco bliżej naszym czasom Robert L. Thomas, Jr, profesor pewnej uczelni amerykańskiej zajmujący się Nowym Testamentem, napisał: „Traktowanie tej liczby [144 000] symbolicznie ma słabe uzasadnienie pod względem egzegetycznym”. Dodał też: „Jest to liczba określona, w odróżnieniu od nieokreślonej liczby z [Objawienia] 7:9. Jeżeli uznamy ją za symboliczną, to nie można będzie rozumieć dosłownie żadnej innej liczby w całej tej księdze” (Revelation: An Exegetical Commentary, tom 1, strona 474).

Niektórzy uważają, że skoro Księga Objawienia jest napisana językiem symboli, wszystkie podane w niej liczby, łącznie z liczbą 144 000, muszą być symboliczne (Objawienie 1:1, 4; 2:10). Jednakże wniosek ten jest nieuzasadniony. To prawda, że w Objawieniu występują liczby symboliczne, ale są również literalne. Na przykład Jan napisał o "dwunastu imionach dwunastu apostołów Baranka" (Objawienie 21:14). Oczywiście podana tu liczba 12 jest dosłowna, a nie symboliczna.

Wniosek, że liczba 144 000 jest literalna i odnosi się do ograniczonego grona osób, stosunkowo małego w porównaniu z "wielką rzeszą", harmonizuje z innymi fragmentami Biblii. Na przykład w późniejszej wizji danej Janowi powiedziano o grupie 144 000, że są to ci, którzy "zostali kupieni spośród ludzi jako pierwociny" (Objawienie 14:1, 4). Słowo "pierwociny" oznacza wybraną ilość, która reprezentuje jakąś całość. Gdy Jezus przebywał na ziemi, nazwał tych, którzy będą z nim rządzić w Jego niebiańskim Królestwie, "małą trzódką" (Łukasza 12:32; 22:29). Rzeczywiście, osoby wykupione spośród ludzi, by rządzić w niebie, są nieliczne w porównaniu z tymi, które będą zamieszkiwać przyszły raj na ziemi.
Jak widać, kontekst Księgi Objawienia 7:4 oraz związane z tą wypowiedzią inne fragmenty Biblii potwierdzają, że liczba 144 000 jest dosłowna. Określa ona tych, którzy będą z Chrystusem sprawować władzę nad rajską ziemią, zamieszkaną przez wielką, nieokreśloną liczebnie rzeszę szczęśliwych ludzi oddających cześć Jehowie Bogu (Psalm 37:29).

TATANATI

Daniela 7:18 -"Ale królestwo otrzymają święci Najwyższego i posiądą królestwo na czas niezmierzony, wręcz na czas niezmierzony za czasami niezmierzonymi".
Daniela 7:27 -"‚A królestwo i władzę, i wspaniałość królestw pod całymi niebiosami dano ludowi świętych Najwyższego. Królestwo ich to królestwo po czas niezmierzony, a wszelkie władze będą im służyć i okazywać posłuszeństwo’".

A zatem Bóg postanowił dać Jezusowi Chrystusowi współwładców. Oznacza to, że niektórzy ludzie mieli pójść do nieba. Gdy Jezus był na ziemi, zaczął wybierać mężczyzn i kobiety na swoich współwładców. Powiedział, że idzie do nieba przygotować im miejsce (Jana 14:1-3).
A kim są "święci" z wizji Daniela? Apostoł Paweł tak o nich napisał: "Tenże duch świadczy wespół z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli więc jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami wprawdzie Bożymi, lecz współdziedzicami z Chrystusem, jeśli tylko razem z nim cierpimy, aby też razem zostać otoczeni chwałą" (Rzymian 8:16, 17). A zatem "święci" to namaszczeni duchem Bożym uczniowie Jezusa.

Jakie dziedzictwo objął Chrystus? Bóg Jehowa ustanowił go Królem i Kapłanem "na sposób Melchizedeka", i to "na zawsze"

Hebr. 6:19, 20; 7:1 -"Tę nadzieję mamy jako kotwicę dla duszy, pewną i niewzruszoną, a wchodzi ona poza zasłonę, gdzie dla naszego dobra wstąpił poprzednik, Jezus, który stał się na wieki arcykapłanem na sposób Melchizedeka. Albowiem tenże Melchizedek - król Salem, kapłan Boga Najwyższego - który spotkał Abrahama powracającego z rzezi królów i go pobłogosławił"

Chrześcijanie zrodzeni z ducha, będący współdziedzicami Chrystusa, również otrzymują od Boga Jehowy namaszczenie na duchowych kapłanów.

2 Kor. 1:21 -"Ale tym, który gwarantuje, że wy i my należymy do Chrystusa, i który nas namaścił, jest Bóg"
1 Piotra 2:9 -"Lecz wy jesteście „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty” tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła"

Nie koniec na tym: Bóg Jehowa uznaje ich za sprawiedliwych również po to, aby w przyszłości mogli "królować w życiu za pośrednictwem jednego, Jezusa Chrystusa" (Rzym. 5:17).

Chociaż chrześcijanie ci są powołani przez Boga do grona dzieci Bożych, to dopóki żyją w ciele, mają tylko "zadatek tego, co ma przyjść" (2Ko 1:22; 5:1-5; Ef 1:5, 13, 14). Co prawda apostoł Paweł nazwał siebie i innych chrześcijan "synami Bożymi", niemniej oznajmił: "My sami, którzy mamy pierwociny, mianowicie ducha, właśnie my sami wzdychamy w sobie, z przejęciem oczekując usynowienia, uwolnienia z naszych ciał na podstawie okupu" (Rz 8:14, 23). A zatem pełnego usynowienia osoby takie dostępują dopiero wtedy, gdy zwyciężają ten świat, dochowując wierności aż do śmierci, i zostają wskrzeszone do życia w charakterze duchowych synów Boga i "braci" Chrystusa Jezusa — najwybitniejszego z synów Boga Jehowy (Heb 2:10-17; Obj 21:7; por. Obj 2:7, 11, 26, 27; 3:12, 21).

Wybrańcy ci muszą być też ochrzczeni duchem święty. Dlaczego?

Jan Chrzciciel zapowiedział, że nastąpi chrzest nie tylko wodą, ale też duchem Bożym. Oświadczył: "Ja ochrzciłem was wodą, ale on [Jezus] będzie was chrzcił duchem świętym" (Marka 1:7, 8). Ewangelista Marek tak zrelacjonował pierwszy tego rodzaju chrzest: "W owych dniach przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i został przez Jana ochrzczony w Jordanie. Natychmiast też, wychodząc z wody, ujrzał rozwarte niebiosa oraz ducha zstępującego na niego niczym gołąb" (Marka 1:9, 10). W chwili zanurzenia w rzece Jordan Jezus został ochrzczony wodą. A w momencie otrzymania z nieba ducha został ochrzczony duchem świętym.

Jakieś trzy lata po swoim chrzcie Jezus obiecał uczniom: "Po niewielu dniach zostaniecie ochrzczeni w duchu świętym" (Dzieje 1:5). I co się wydarzyło?
W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. w pewnym domu w Jerozolimie zebrało się około 120 uczniów Jezusa. "Nagle z nieba dobiegł szum jakby pędzącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. I ukazały się im jakby języki ognia, (...) a wszyscy zostali napełnieni duchem świętym" (Dzieje 2:1-4). Tego samego dnia do wielu ludzi znajdujących się w Jerozolimie skierowano zachętę, by ochrzcili się w wodzie. Apostoł Piotr nawoływał: "Okażcie skruchę i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa ku przebaczeniu waszych grzechów, a otrzymacie wspaniałomyślny dar ducha świętego". Z jakim spotkało się to oddźwiękiem? "Ochrzczono (...) tych, którzy ochoczo przyjęli jego słowo, a tego dnia zostało dołączonych około trzech tysięcy dusz" (Dzieje 2:38, 41).
Wydarzenia, które rozegrały się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób odbywa się ponowne narodzenie. Obecnie przebiega ono tak samo jak za czasów apostołów i pierwszych uczniów Jezusa. Ktoś okazuje skruchę za swoje grzechy, odwraca się od złego postępowania, oddaje swe życie Jehowie i potwierdza to publicznie przez chrzest w wodzie. Następnie — jeśli Bóg wybierze go na władcę w swym Królestwie — zostaje namaszczony duchem świętym. Pierwszy etap (chrzest w wodzie) jest uzależniony od decyzji danego człowieka, drugi zaś (chrzest duchem świętym) zależy od Boga. Gdy nastąpią te dwa chrzty, można mówić o "nowym zrodzeniu".

Jezus, mówiąc o ochrzczeniu duchem świętym, nazwał je ‛narodzeniem się z ducha’?
Jana 3:5 -"Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, zaprawdę ci mówię: Jeżeli ktoś nie narodzi się z wody i ducha, nie może wejść do królestwa Bożego"

Słowo "narodziny" w sensie przenośnym może oznaczać "początek czegoś", tak jak w wyrażeniach "narodziny nowej epoki" czy "narodziny państwa". A zatem "nowe zrodzenie" oznacza "nowy początek". Nawiązanie do narodzin podkreśla, że między Bogiem a osobami ochrzczonymi duchem świętym powstaje coś, czego nie było — tworzy się nowa więź. Jak się to dzieje?
Gdy apostoł Paweł chciał wyjaśnić, w jaki sposób Bóg przygotowuje ludzi do sprawowania władzy w niebie, odwołał się do relacji rodzinnych. Napisał do ówczesnych chrześcijan, że dostąpią "usynowienia" i Bóg będzie mógł ‛obchodzić się z nimi jak z synami’ (Galatów 4:5; Hebrajczyków 12:7). Ta ilustracja słowna pomaga zrozumieć, jaka zmiana zachodzi, gdy ktoś zostaje ochrzczony duchem świętym.

O tych przybranych synach Bożych Biblia mówi: "Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez tysiąc lat" (Objawienie 20:6). Mają panować wraz z Chrystusem w Królestwie Bożym — niebiańskim rządzie. Apostoł Piotr wspomniał w liście do współchrześcijan, że otrzymają "dziedzictwo niezniszczalne i nieskalane, i niewiędnące", które jest ‛zachowane dla nich w niebiosach’ (1 Piotra 1:3, 4).

kawus · Dołączył: 25 Lis 2007 Posty: 377 Przeczytał: 0 tematów

REGMEN

TATANATI

Czytając Biblię można zrozumieć jakie znaczenie i jaką symbolikę ma góra Syjon.

Kiedy król Dawid zdobył górę Syjon, obrał ją na swą siedzibę (2Sm 5:6,7,9). Z Syjonu sprawował rządy jako pomazaniec Boży, W Psalmie 2:6 czytamy: "Ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze". Syjon stał się w oczach Bożych szczególnie święty, kiedy Dawid przeniósł tam Arkę Przymierza (2Sm 6:17). Potem nazwa „Syjon” objęła również teren świątyni na górze Moria (dokąd przeniesiono Arkę za panowania Salomona), a w końcu całą Jerozolimę (por. Iz 1:8; 8:18)

Z czym Biblia kojarzy Syjon?

Ps.9:12 BT wyd. II -"Psalm śpiewajcie dla Jahwe, co mieszka na Syjonie, pośród narodów głoście Jego dzieła".
Ps. 74:2 BT -"Pomnij na Twoją społeczność, którą dawno nabyłeś, na pokolenie, które wziąłeś w posiadanie, na górę Syjon, gdzie założyłeś sobie siedzibę"

W podobnym tonie można przeczytać jeszcze kilkanaście podobnych wypowiedzi.
Jezus Chrystus mógł zgodnie z zapowiedzią Zachariasza wjechać do Jerozolimy na źrebięciu oślicy i przedstawić się Syjonowi jako Król (Za 9:9; Mt 21:5; Jn 12:15), ale przywódcy religijni nie uznali go za Króla i domagali się jego śmierci. W ten sposób ściągnęli nieszczęście na ziemski Syjon, który został odrzucony przez Boga (Mt 21:33-46).

W 1 Piotra 2:6 czytamy: "Bo jest w Piśmie: „Oto kładę na Syjonie kamień — wybrany, fundamentowy kamień narożny, drogocenny; i nikt, kto wierzy, na pewno nie dozna rozczarowania".

A w Hebrajczyków 12:22-24 powiedziano: "Ale wy przystąpiliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, Jerozolimy niebiańskiej, i do miriadów aniołów, w ogólnym zgromadzeniu, i do zboru pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, i do Boga, Sędziego wszystkich, i do życia duchowego prawych, którzy zostali doprowadzeni do doskonałości, i do Jezusa, pośrednika nowego przymierza".

Właśnie na tej niebiańskiej górze Syjon stoi Baranek, Chrystus Jezus, wraz z gronem 144 000 kupionych z ziemi

Obj. 14:1-3 -"I ujrzałem, a oto Baranek stojący na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące mających napisane na swych czołach jego imię i imię jego Ojca. I usłyszałem odgłos z nieba jak odgłos wielu wód i jak odgłos potężnego gromu; a głos, który słyszałem, był taki, jak śpiewaków, którzy wtórują sobie na harfie, grając na swych harfach. I śpiewają jak gdyby nową pieśń przed tronem i przed czterema żywymi stworzeniami, i starszymi; i nikt nie zdołał opanować tej pieśni oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy kupionych z ziemi".

bol999

"TATANATI"
Grzeczne dziewczynki idą do nieba, niegrzeczne WSZĘDZIE.
Grzeczne są najczęściej brzydkie i nikt je nie chce więc nie mają dokąd iść i pozostaje im jedynie NIEBO.
Niegrzeczne, to te ładne więc wszędzie zapraszane i każdy je chce więc chodzą wszędzie.
Trąbisz o Jezusie.
Wpierw zastanów się co było w koło Jerozolimy, bo jedynie tam w kilku niewielkich wioskach znany był ewentualnie Jezus i nigdzie indziej na świecie, gdzie było stado setek jeśli nie tysięcy innych wędrownych gawędziarzy- nigdy nie adaptowanych pasierbów Boga.

A kim Bóg Jahwe.
Jahwe w płonącym krzaku po raz pierwszy objawił się grupce żydków z Egiptu.
Dziś Egipt zatłoczony ale 3 i pół tysiąca lat temu liczył zaledwie kilka tysięcy ludzi i dużo wiecej bydła.
Ile może być tam dziś żydów? Dziś tysiące ale wówczas kikadziesiąt a góra kilkaset .
Całą trasę eksodusu od Egiptu do ziemi obiecanej wielbłąd przechodzi spacerem w ciągu jednego do dwóch tygodni co żydom zajeło 40 lat.
Gdyby dziś z Egiptu wyszło 6 milionów narodu a każdy z licznym bydłem jak to niektórzy pieją na całej tej trasie powstałby nowy OBECNY Kair.

Mogę sobie wyorazić że Jahwe miał maszynkę do produkcji manny i tą wyżywił 60 osób, no przypuśćmy 600 ale że żydki ukradli egipcjanom bydło i nie tylko, to jak Jahwe wykarmił i napoił kila razy wiecej bydła i napoił skoro tylko jedna krowa wypija 20 litrów wody dziennie?

Wybacz ale szli przez pustynię a bydło piasku nie je ani piasku nie pije.
Możesz sobie wyorazić Jahwe biegajacego z taczkami pełnymi trawy i wiaderkami wody aby wykarmić i napoić miliony bydła, bo manny nie jadły?

No dobrze, Mojżesz dziubnął patykiem i pociekła woda dla kilku osób ale dla tyle narodu i bydła musiałaby być to rzeka a nie kropelki.

Załóżmy, że jednak to było wówczas 6 milionów żydów ale nie zmieni to faktu ża na obszarze dwóch tygodni spacerem, gdzie TYLKO I WYŁĄCZNIE znany był wówczas Jahwe.
Do sąsiedniego Egiptu Jahwe nie miał wstępu, gdyż tam Bogiem był Ptah, Ra, Ammun/Amen, Aton.......w Babilonie Baal w Indiach Kriszna itd.- tysiące innych bogów już o krok dalej od tego maleńkiego skrawka świata.

Niczego też nie stworzył, gdyż tysiące lat przed nim wybudowano piramidy, budowle w Pichu, świątynie Indyjskie itp a co najwyżej zmajstrował jakiegoś bękarta, co też wątpliwe, bo 300 lat po śmierci Jezusa zaadaptował go jako swojego pasierba.

Masz prawo być głupcem i nikt Ci tego przywileju nie odbierze ale niech Ci się nie wydaje, że raszta ludzi jest głupsza od Ciebie i możesz wciskać takie bzdety, tylko dlatego że sam wierzysz w te karkołomne fantazje.

Teksty bibilijne możesz naciągać jak gumę od majtek ale oczywiste fakty to ani guma od majtek ani guma do żucia a każdy jakiś rozum ma nawet osioł z wyjątkiem Ciebie i podobnych fanatyków Tobie.

ptr

Czy Jezus nie miał przyjść w ciągu pokolenia? Czy im się nie zdawało, że to niemal już? że może co najwyżej za drugie - trzecie pokolenie, jeśli już nie za życia Apostołów Jezus powróci? Tymczasem minęło 2000 lat.

bol999

TATANATI

bol999

TATANATI
Zanim to się stanie co obiecujesz, może minąć następne 2 tys lat a może też nigdy sie nie stać.
Zanim co, do nieba idą grzeczne dziewczynki, bo nikt ich nie chce.
Niegrzeczne dziewczynki idą wszędzie, więc i Ty je lubisz- chyba, żeś impotent

TATANATI

Kiedy Jezus miał objąć władzę i czy ta władza będzie widoczna dla oczu ludzkich?

Biblia podaje szereg wersetów, które należy wnikliwie rozpatrzyć, aby pojąć pewne zagadnienia.

Psalm 110:1 na który powołali się ap. Paweł i Piotr (Dzieje 2:32-34; Hebrajczyków 10:12, 13) mówi, że po wniebowstąpieniu Jezus nie zaczął od razu panować nad wszystkimi ludźmi żyjącymi na świecie, miał czekać, aż zostaną pokonani przeciwnicy.
Jednak inny fragment mówi, np. z Kolosan 1:13 (z kontekstem):

9. Dlatego i my od tego dnia, kiedy to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu,
10. Abyście postępowali w sposób godny Pana ku zupełnemu jego upodobaniu, wydając owoc w każdym dobrym uczynku i wzrastając w poznawaniu Boga,
11. Utwierdzeni wszelką mocą według potęgi chwały jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z radością
12. Dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości,
13. Który nas wyrwał ("wyzwolił" NW) z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego,

Kontekst tej wypowiedzi dotyczy chrześcijan, którzy dostępują (w. 12) zaszczytu pójścia do nieba, aby być tam w Królestwie Jezusa -świętymi. Wyzwolenie to zaczęło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy na wiernych naśladowców Jezusa został wylany duch święty (Dzieje 2:1-4; 1 Piotra 2:9).
A zatem Chrystus już w I wieku, rzeczywiście zaczął panować nad zborem chrześcijańskim, Jak je sprawował? Za pośrednictwem ducha świętego, aniołów oraz swoich "ambasadorów" ("posłów" BW) o których czytamy w 2 Kor. 5:20.

W 1 Kor. 4:8 czytamy -"Już jesteście nasyceni; już wzbogaciliście się; bez nas staliście się królami. I obyście byli królami, abyśmy i my wespół z wami królowali". Ten z kolei werset potwierdza, że królowanie wraz z Jezusem nie rozpoczęło się w I wieku.

Dlaczego Świadkowie Jehowy twierdzą, że zaczął panować w niebie w 1914?

Na ten rok wskazują dowody z dwóch źródeł, ale w szczególności dotyczy wyliczeń na podstawie proroczej wizji opisanej w księdze Daniela 4:1-17.
Na ten temat można przeczytać na moim blogu:

1914 -Czy w tym roku Jezus został królem ( cz. 1) - [link widoczny dla zalogowanych]

Kiedy Jezus otrzymał władzę królewską, najpierw stoczył bitwę w niebie z Szatanem i zrzucił go na ziemię, o czym czytamy w ks. Objawienia 12:10-12 -"I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem.
11. A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.
12. Dlatego weselcie się, niebiosa, i wy, którzy w nich mieszkacie: Lecz biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele. .

Na koniec zastanówmy się, czy objęcie władzy przez Jezusa miała być widoczna dla oczu ludzkich?

Jezus podał znak swojej obecności (Mateusza 24:3). Czy byłby potrzebny znak, gdyby ta obecność miała być dla ludzi widzialna? Oto przykład: Wyobraź sobie, że jedziesz nad morze. Po drodze widzisz znaki wskazujące kierunek. Ale gdy już staniesz na plaży, na samym brzegu, przed wodą sięgającą aż po horyzont, czy będziesz szukać strzałki bądź znaku z wielkim napisem "Morze"? Skądże! Po cóż nam znak, jeśli widzimy coś na własne oczy?
Jezus podał znak swojej obecności nie po to, by pokazać ludziom coś, co sami mogą zobaczyć, ale by pomóc nam zrozumieć, co się wydarzyło w niebie. Powiedział: "Królestwo Boże nie przychodzi w sposób rzucający się w oczy" (Łukasza 17:20). Jak zatem wspomniany znak miał wskazać mieszkańcom ziemi, że rozpoczęła się obecność Chrystusa?

Podczas obecności Jezusa ludzie na ziemi mieli być świadkami wielu dramatycznych wydarzeń. Jezus zapowiedział, że gdy zacznie już królować w niebie, na naszym globie nastaną wojny, klęski głodu, trzęsienia ziemi, zarazy i bezprawie (Mateusza 24:7-12; Łukasza 21:10, 11). Co miało wywołać te nieszczęścia? Jak wyjaśniono w Biblii, Szatan, "władca tego świata" pała wielkim gniewem, bo wie, że odkąd rozpoczęła się obecność Chrystusa, "mało ma czasu" (Jana 12:31; Objawienie 12:9, 12). Dowody obecności Chrystusa oraz gniewu Szatana są dziś wszędzie widoczne. Występują na całym świecie w niespotykanej wcześniej skali, zwłaszcza od roku 1914, uznawanego przez historyków za punkt zwrotny.

Wydarzenia, które od roku 1914 są spełnieniem proroctw ( cz. 2 ) - [link widoczny dla zalogowanych]

Podczas obecności Jezusa miała być po całej ziemi głoszona dobra nowina. Jezus przyrównał swoją obecność do "dni Noego" (Mateusza 24:37-39). Noe nie tylko budował arkę. Był także "głosicielem prawości"(2 Piotra 2:5). Ostrzegał ludzi przed zbliżającym się wyrokiem Bożym. Jezus zapowiedział, że podczas jego obecności słudzy Boży na ziemi będą prowadzić podobną działalność. Oświadczył: "Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec" (Mateusza 24:14).

Michał Dyszyński

bol999

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

TATANATI

Drogi Michale,

Dlaczego zakładasz, że wzięli się tam z nieba? Jaki fragment Biblii sugeruje taką ewentualność?

Jezus nazwał to wydarzenie "wizją" ("widzeniem" -hòrama):
Mt 17:9 -"A gdy zstępowali z góry, Jezus nakazał im, mówiąc: „Nikomu nie opowiadajcie tej wizji, dopóki Syn Człowieczy nie zostanie wskrzeszony z martwych”"

Wizja ta rozegrała się na "wysokiej górze" (Mat. 17:1), więc niekoniecznie na górze Tabor. Dlaczego? Ponieważ tuż przed przemienieniem, Jezus z uczniami przebywał w okolicach Cezarei Filipowej, na miejscu której leży obecnie wieś Banijas (Marka 8:27). Trudno przypuszczać, że zabrał stamtąd apostołów na jakąś odległą "wysoką górę" (Mk 9:2). Jest to mało prawdopodobne, ponieważ znajduje się ona ok. 70 km na pd. pd. zach. od Cezarei Filipowej a znacznie bliżej Cezarei, bo ok. 25 km na pn. wsch., jest góra Hermon. Wznosi się na wysokość 2814 m n.p.m. i również zasługuje na miano "wysokiej góry". Oczywiście, są to tylko przypuszczenia, ponieważ Biblia milczy w tej sprawie.

Sprawa interpretacji wizji to osobna sprawa, ale jeżeli będziesz chciał, to przedstawię ją według zrozumienia Ś.J.

Zbyszek

bol999

TATANAT

Michał Dyszyński

bol999

Michał Dyszyński

TATANATI

Michale, zapytałeś:

Michał Dyszyński

bol999

Michał Dyszyńsk Przyznam, że to jest właśnie "urocze" przy okazji czytania różnych interpretacji Biblii, jak bardzo daje się fragmenty owego tekstu dopasować do aktualnej potrzeby i celu.
Jak gówno do buta.

Michał Dyszyński

TATANATI

Drogi Michale,

Teraz ja zapytam Ciebie, dlaczego odrzucasz, że to zdarzenie było wizją?
Czy sam Jezus nie nazwał tak tego "przemienienia, gdy schodzili z tej góry?

Mt 17:9 -"A gdy zstępowali z góry, Jezus nakazał im, mówiąc: „Nikomu nie opowiadajcie tej wizji, dopóki Syn Człowieczy nie zostanie wskrzeszony z martwych”"

Dobrym przykładem jak postrzegali wizje apostołowie, jest zamieszczony w Dziejach opis uwolnienia ap. Piotra z więzienia przez anioła.

Dzieje Ap. 12:7-9

7. A oto w pobliżu stanął anioł Jehowy i w celi więziennej zajaśniało światło. Uderzywszy Piotra w bok, zbudził go, mówiąc: "Wstań szybko!" I łańcuchy opadły z jego rąk.
8. Anioł rzekł do niego: "Przepasz się i zawiąż swe sandały". Uczynił tak. W końcu rzekł do niego: "Włóż swą szatę wierzchnią i podążaj za mną".
9. I on wyszedł, i podążał za nim, lecz nie wiedział, że to, co się działo za sprawą anioła, było rzeczywistością. Przypuszczał raczej, że ma wizję.

Zapytam Cię jeszcze raz Michale, dlaczego mam inaczej niż wizję postrzegać "przemienienie Jezusa", jeżeli sam Jezus tak nazwał to wydarzenie?

Myślę, że interpretacją staje się wszystko to, czego nie można do końca doczytać a chcemy mieć pewien zrozumiały obraz sytuacji. Dlatego "dopowiadamy" nasze zrozumienie.
Tak się stało w przypadku samego zrozumienia tego "przemienienia" i postaci tam występujących, ale interpretacja musi bazować też na Biblii.

Pozdrawiam, Zbyszek

Mam chwilowo jakieś przerwy na łączach, więc nie zawsze odpisuje od razu.