ŚFiNiA

anbo

Księga Hioba, streszczenie:
Szatan wraz z synami Bożymi staje przed Bogiem. Bóg pyta o pobożnego Hioba. Szatan stawia tezę, że Hiob czci Boga, bo mu się wiedzie, ale jak spotkają go nieszczęścia, to będzie Bogu złożeczył. Bóg pozwala Szatanowi doświadczać Hioba.

Hiob, doświadczany przez Szatana, początkowo nie złorzeczy Bogu, ale w końcu, mocno doświadczony, poddaje w wątpliwość Bożą sprawiedliwość. Przyjaciele Hioba pocieszają go, że każda niegodziwośc zostanie przez Boga ukarana, a sprawiedliwi i bogobojni wynagrodzeni. Hiob w to nie wierzy, ma inne doświadczenie, inne obserwacje, życie tego nie potwierdza. Hiob nie rozumie postepowania Boga i chce usłyszeć jego wyjaśnienia.
(Można powiedzieć, że w tym momencie wygrywa Szatan. Miał rację, że mocno doświadczony Hiob przestanie czcić Boga.)

Hiob nie otrzymuje od Boga wyjaśnienia zagadki istnienia zła w świecie stworzonym przez dobrego Boga. Zamiast tego jest wskazanie na siłę Boga i marność Hioba. Hiob nie ma ani takiej wiedzy, ani takiej siły co Bóg, więc nie ma prawa sądzić Boga. To Hioba przekonuje, a Bóg wtedy przywraca Hiobowi wszystko to, co ten wcześniej stracił. (Można powiedzieć, że w tym momencie Szatan ostatecznie przegrywa, bo Hiob odzyskuje ufność i czci Boga zdając się na jego mądrość i potęgę pomimo, że został doświadczony. Z drugiej strony Hiob potrzebował znaku od Boga, który pozwoliłby mu jesli nie zrozumieć, to pogodzić się z niesprawiedliwością świata, więc tak do końca Szatan nie przegrywa.)

Autor, czerpiąc ze starszych tradycji, zdaje się mówić, że nie mamy prawa osądzać Boga. Dla autora nie było kwestii istnienia Boga, ale problem sprawiedliwości Boga. Ten problem w Księdze Hioba został rozwiązany poprzez wskazanie na potegę Boga wobec której człowiek musi zamilczeć, człowiek nie ma prawa sądzić Boga, mierzyć go ludzkim rozumieniem sprawiedliwości.

Dzisiaj niewielu ludziom "tajemnica" jako wyjaśnienie wystarcza. Dla jednych ziemska niesprawiedliwość jest dowodem na sprzecznośc w koncepcji Boga, dla innych sąd po śmierci wyrówna ziemskie porachunki. Ja mam takie pytanie: czy rzeczywiście nie mamy prawa sądzić Boga w sensie zastanawiać się, dlaczego dobroć nie jest nagradzana, a zło karane? Czy samo zastanawianie się nad sensownością konkretnej koncepcji Boga widzicie jako sądzenie Boga?

Budyy

Czyżbyś poszedł za Trąbką i został wyznawcą wuizmu?

anbo

Budyy,
trąbka nie jest wyznawcą wuizmu. Uspokoję cię, jesli ci powiem, że nie poszedłem ani w ślady wuja, ani w ślady trabki? Skąd takie podejrzenia?

TATANATI

wujzboj

Problem sprowadza się do problemu zła i dobra.

Pytanie łatwo jest sformułować. Jeśli Bóg karze niegodziwych i jeśli za krzywdy niewinnych winę ponosi szatan, to dlaczego Bóg nie ukarał szatana tak, żeby niewinni nie ponosili już krzywd z szatańskiej winy? Przecież Bóg osiąga wszystko, czego sobie życzy. Czyżby nie życzył sobie, żeby szatan nie krzywdził niewinnych? Jak to pogodzić z twierdzeniem o miłości, jaką Bóg żywi do ludzi?

Czy celem Boga jest ostateczne nawrócenie szatana na drogę zbawienia? Czy cały świat jest wspólnym zbawianiem się, z pomocą Boga ale i z pełnym udziałem wszystkich stworzeń? Czy zło jest dla wszystkich przejściowe i jest przejawem właśnie tych wspólnych wysiłków, jest chwilowym skutkiem tego, że w tym całym towarzystwie tylko Bóg jest wszechpotężny, ale wszyscy są wolni i z tej wolności czerpią istotną część swojej satysfakcji?

TATANATI

Miłość Boga oparta jest na sprawiedliwości i na zasadach
Odpowiedzi na Twoje wuju pytania mają związek z wyzwaniem rzuconym zwierzchnictwu Boga oraz z wyłonieniem się żywotnej kwestii spornej, w którą jest uwikłana cała ludzkość. I choć pytania są proste to odpowiedź jest bardziej złożona, ale na końcu spróbuję ją podsumować.

W minionych wiekach Bóg Jehowa (JHWH) dowiódł słowem i czynem, że jest Bogiem miłości, że przejawia niezasłużoną życzliwość, kieruje się doskonałą sprawiedliwością i wydaje słuszne sądy, a także okazuje miłosierdzie tym, którzy starają się Mu służyć (Wj 34:6, 7; Ps 89:14). Jest życzliwy nawet dla niewdzięcznych i niegodziwych (Mt 5:45; Łk 6:35; Rz 5:8). Znajduje upodobanie w sprawowaniu swego zwierzchnictwa w duchu miłości (Jer 9:24).
Dlatego Bóg pragnie, by we wszechświecie żyły osoby, które służą Mu z miłości do Niego i Jego wspaniałych przymiotów. Takie osoby miłują po pierwsze Boga, a po drugie — bliźniego (Mt 22:37-39). Miłują też władzę Jehowy, pragną jej oraz przedkładają ją ponad każdą inną (Ps 84:10). Nawet gdy mają sposobność uniezależnienia się, wybierają Jego zwierzchnictwo, wiedząc, iż jest ono nieporównanie mądrzejsze, sprawiedliwsze i lepsze niż jakiekolwiek inne (Iz 55:8-11; Jer 10:23; Rz 7:18). Nie służą Bogu ze strachu przed Jego wszechmocą ani z samolubnych pobudek, lecz z umiłowania Jego prawości, sprawiedliwości i mądrości oraz dlatego, że poznały wielkość i lojalną życzliwość Jehowy (Ps 97:10; 119:104, 128, 163). Powtarzają za apostołem Pawłem: „O głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy! Jakże niezbadane są jego sądy i jak nie do wyśledzenia jego drogi! Bo ‚kto poznał umysł Jehowy lub kto został jego doradcą?’ Albo: ‚Kto pierwszy Jemu dał, żeby mu za to trzeba było odpłacić?’ Wszystko bowiem jest od Niego i przez Niego, i dla Niego. Jemu niech będzie chwała na wieki. Amen” (Rz 11:33-36).
Osoby takie poznały Boga, a prawdziwe poznanie obejmuje darzenie Go miłością i lojalne popieranie Jego zwierzchnictwa. Apostoł Jan napisał: „Nikt, kto pozostaje w jedności z nim, nie trwa w grzechu; nikt, kto trwa w grzechu, nie widział go ani go nie poznał”, a także: „Kto nie miłuje, nie poznał Boga, ponieważ Bóg jest miłością” (1Jn 3:6; 4:8). Jezus znał swego Ojca lepiej niż ktokolwiek inny. Powiedział: „Wszystko zostało mi przekazane przez mego Ojca i nikt nie zna w pełni Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna w pełni Ojca, tylko Syn oraz każdy, komu Syn chce go objawić” (Mt 11:27).

Niemal tak długo, jak długo według chronologii biblijnej człowiek przebywa na ziemi, istnieje również zło. Wszyscy ludzie umierają, mnożą się też grzechy i wykroczenia przeciw Bogu (Rz 5:12, 15, 16). Skoro w myśl Biblii Bóg dał ludzkości doskonały początek, powstają również takie pytania: Skąd się wzięły grzech, zło i niedoskonałość? I dlaczego Wszechmocny Bóg od tysięcy lat toleruje ich istnienie? Odpowiedź na te pytania uwypukli nam całą sytuację, jaka zapanowała w wszechświecie wśród istot duchowych (aniołów), oraz wśród ludzi.

Gdy na ziemi pojawili się pierwsi ludzie, Adam i Ewa, szatan dostrzegł sposobność do wystąpienia przeciw zwierzchnictwu Boga. Najpierw podjął próbę (jak się okazało — skuteczną), by do nieposłuszeństwa wobec Boga namówić Ewę, a potem Adama. Pragnął ustanowić własne zwierzchnictwo.
Ewa, do której ów anioł zwrócił się najpierw, z pewnością nie ceniła swego Stwórcy i Boga, nie wykorzystała też możliwości, by Go poznać. Usłuchała głosu niższego stworzenia — z pozoru węża, a w rzeczywistości zbuntowanego anioła. Biblia nic o tym nie wspomina, by Ewa była zaskoczona widokiem mówiącego węża. Informuje natomiast, że wąż „był najostrożniejszy ze wszystkich dzikich zwierząt polnych, które uczynił Jehowa Bóg” (Rdz 3:1). Nie wiadomo, czy sam zjadł zakazany owoc z „drzewa poznania dobra i zła”, a następnie sprawiał wrażenie, że dzięki temu posiadł mądrość i opanował mowę. Zbuntowany anioł, przemawiając za pośrednictwem węża do Ewy, roztoczył przed nią wspaniałą (jak sądziła) perspektywę: oto może się uniezależnić i ‛stać się podobna do Boga, znać dobro i zło’; wmówił jej też, że nie poniesie za to śmierci (Rdz 2:17; 3:4, 5; 2Ko 11:3).
Adam, stanąwszy w obliczu buntu w rodzinie, tak samo nie okazał wdzięczności ani miłości do swego Stwórcy i Opiekuna; poddany próbie, nie opowiedział się lojalnie po stronie swego Boga, lecz uległ namowom Ewy. Najwyraźniej stracił wiarę w Boga, w to, że potrafi On obdarzyć swego wiernego sługę wszelkimi dobrodziejstwami. (Dla porównania zob. 2Sm 12:7-9, gdzie zanotowano słowa Jehowy skierowane do Dawida po jego grzechu z Batszebą). Jak się wydaje, nawet obraził się na Jehowę, gdyż na pytanie o popełniony występek odpowiedział: „Niewiasta, którą dałeś, by była ze mną — ona dała mi owoc z drzewa i dlatego jadłem” (Rdz 3:12). Adam i Ewa, rozmyślnie wstąpili na drogę niezależności oraz buntu przeciw Bogu (1Tm 2:14).

Co w ten sposób zakwestionowano? Kogo oczernił i zniesławił anioł, nazwany później Szatanem Diabłem, którego swym buntowniczym postępkiem poparł Adam? Czy w wątpliwość podano sam fakt, że Bóg Jehowa posiada najwyższą władzę? Czy zagrożona została suwerenna pozycja Boga? Nie, ponieważ Bóg Jehowa niezaprzeczalnie ma najwyższą władzę i niedościgłą moc i nikt w niebie ani na ziemi nie może Mu tego odebrać (Rz 9:19). Wyzwanie rzucone przez Szatana musiało więc dotyczyć prawowitości i prawości zwierzchnictwa Boga — tego, czy sprawuje je w sposób szlachetny i prawy oraz w najlepszym interesie swych poddanych. Świadczą o tym słowa skierowane do Ewy: „Czy Bóg rzeczywiście powiedział, iż nie z każdego drzewa ogrodu wolno wam jeść?” Wąż dał tym do zrozumienia, że Bóg uczynił rzecz nie do wiary — nałożył przesadne ograniczenie, odmawiając ludziom czegoś, co im się słusznie należy (Rdz 3:1).

Podniesiona kwestia ma też dodatkowy aspekt, związany z tym, co Szatan powiedział Bogu o Jego wiernym słudze Hiobie. Zapytał: „Czyż za nic Hiob boi się Boga? Czy ty sam nie posadziłeś żywopłotu wokół niego i wokół jego domu, i wokół wszystkiego, co ma dookoła? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, a jego dobytek mnoży się na ziemi. Ale dla odmiany wyciągnij, proszę, swą rękę i dotknij wszystkiego, co ma, i zobacz, czy nie będzie cię przeklinał prosto w twarz”. Ponadto wystąpił z zarzutem: „Skórę za skórę — i wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę” (Hi 1:9-11; 2:4). A zatem Szatan oskarżył Hioba, że posłusznie służy Bogu nie z serca, lecz z samolubnych przyczyn, dla osobistych korzyści. Tym samym zarzucił Bogu, że nie sprawuje zwierzchnictwa w odpowiedni sposób, oraz zakwestionował lojalność ludzi wobec tego zwierzchnictwa. W gruncie rzeczy twierdził, że jeśli będzie mógł poddać ich próbie, to żaden człowiek na ziemi nie pozostanie lojalny względem władzy Jehowy.
Jehowa postanowił odpowiedzieć na te zarzuty. Nie dlatego, jakoby sam nie był pewny, czy sprawuje władzę w sposób prawy. Niczego nie musiał sobie udowadniać. To z miłości do swych rozumnych stworzeń wyznaczył czas na wyjaśnienie tej sprawy. Zgodził się, by na oczach całego wszechświata Szatan poddał ludzi próbie. Jednocześnie swoim stworzeniom dał wspaniałą sposobność — mogły udowodnić, że Diabeł jest kłamcą, oraz oczyścić z oszczerczych zarzutów nie tylko imię Boże, ale też własne. Szatan w swym samouwielbieniu ‛został wydany w stan umysłu niegodny upodobania’. Słowa, które wypowiedział do Ewy, ujawniają sprzeczność w jego rozumowaniu (Rz 1:28). Z jednej strony oskarżał Boga o krzywdzące, niesprawiedliwe sprawowanie zwierzchnictwa, a z drugiej liczył chyba na Jego rzetelność: Najwyraźniej sądził, że jeśli udowodni słuszność swego zarzutu co do lojalności stworzeń Bożych, Bóg Jehowa poczuje się zobowiązany pozostawić go przy życiu.

Rozstrzygnięcie omawianej kwestii spornej ma istotne znaczenie dla wszystkich żyjących stworzeń, ponieważ dotyczy ona ich stosunku do zwierzchnictwa Boga. Po jej wyjaśnieniu już nigdy nie trzeba będzie do niej wracać. Wydaje się oczywiste, że Bóg Jehowa pragnął, aby wszystkie pytania związane z tą kwestią były dokładnie znane i rozumiane. Podjęte przez Niego działania wzbudzają zaufanie do Jego niezmienności oraz sprawiają, że w oczach osób, które opowiadają się za Jego zwierzchnictwem, staje się ono bardziej realne i pożądane (por. Mal 3:6).

Kwestia sporna nie dotyczy zatem mocy, potęgi Bożej; jest to przede wszystkim kwestia natury moralnej. Ponieważ jednak Bóg jest niewidzialny, a Szatan usilnie stara się zaślepić ludziom umysły, to nierzadko podają oni w wątpliwość zarówno moc, jak i nawet samo istnienie Boga Jehowy (1Jn 5:19; Obj 12:9). Nie rozumieją, dlaczego Bóg okazuje cierpliwość i życzliwość, i coraz bardziej utwierdzają się w swej buntowniczej postawie (Kzn 8:11; 2Pt 3:9). Dlatego lojalne służenie Bogu wymaga wiary i wiąże się z cierpieniami (Heb 11:6, 35-38). Niemniej Jehowa postanowił, że wszyscy dowiedzą się o Jego zwierzchnictwie i imieniu. Egipskiemu faraonowi powiedział: „Właśnie w tym celu zostawiłem cię przy życiu, by ci pokazać swoją moc i by moje imię oznajmiano po całej ziemi” (Wj 9:16). Podobnie temu światu i jego bogu, Szatanowi Diabłu, dał pewien okres na istnienie i trwanie w niegodziwości, ale wyznaczył też czas ich zagłady (2Ko 4:4; 2Pt 3:7). Psalmista w swej proroczej modlitwie rzekł: „Aby wiedziano, że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Ps 83:18). A sam Bóg Jehowa przysiągł: „Ugnie się przede mną każde kolano, każdy język przysięgnie, mówiąc: ‚Zaiste, w Jehowie jest zupełna prawość oraz siła’” (Iz 45:23, 24).

Kogo dotyczy omawiana kwestia? Skoro do grzechu został namówiony człowiek, i to przez anioła, który również zgrzeszył, kwestia ta objęła także stworzenia niebiańskie, a nawet jednorodzonego Syna Bożego, istotę najbliższą Bogu Jehowie. Ów Syn, który zawsze czynił to, co się podoba Ojcu, gorąco pragnął stanąć w obronie zwierzchnictwa boga Jehowy (Jn 8:29; Heb 1:9). Bóg wyznaczył go do tego zadania i wysłał na ziemię, by tu urodził się jako syn dziewicy Marii (Łk 1:35). Jezus był doskonały i zachował tę doskonałość oraz nienaganność przez całe życie, aż do haniebnej śmierci (Heb 7:26). Przed śmiercią powiedział: „Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz” oraz: „Nadchodzi władca świata. A on nic we mnie nie ma” (Jn 12:31; 14:30). Szatan nie znalazł w Chrystusie niczego, co pozwoliłoby mu złamać jego nieskazitelną lojalność, dlatego został uznany za pokonanego, zasługującego na ‛wyrzucenie’. Jezus ‛zwyciężył świat’ (Jn 16:33).

A zatem Jezus Chrystus dowiódł ponad wszelką wątpliwość, że Diabeł jest kłamcą i że człowiek w każdej próbie czy doświadczeniu może dochować wierności Bogu. Dlatego Wszechwładny Bóg uczynił Jezusa Wykonawcą swych zamierzeń i posłuży się nim do usunięcia z wszechświata wszelkiego zła, w tym także Diabła. Jezus, przed którym ‛zegnie się wszelkie kolano’ i którego ‛uzna za Pana wszelki język’, będzie sprawował tę władzę „ku chwale Boga, Ojca” (Flp 2:5-11; Heb 2:14; 1Jn 3:8).
W wyznaczonym zakresie Syn panuje w imieniu swego Ojca i ‛obróci wniwecz’ wszelkie rządy i władze, które się przeciwstawiają zwierzchnictwu Boga Jehowy. Apostoł Paweł wyjawia, że następnie Jezus Chrystus złoży największy hołd zwierzchnictwu Jehowy, bo „gdy już wszystko będzie mu podporządkowane, wtedy również sam Syn podporządkuje się temu, który mu wszystko podporządkował, tak by Bóg był wszystkim dla każdego” (1Ko 15:24-28).
Z Księgi Objawienia wynika, że po zakończeniu Tysiącletniego Panowania Chrystusa — czyli po okresie, gdy położy on kres wszelkiej władzy usiłującej rywalizować ze zwierzchnictwem Boga Jehowy — Diabeł na krótko odzyska swobodę. Spróbuje na nowo podnieść kwestię sporną, ale wtedy nie trzeba będzie poświęcać dużo czasu temu, co już rozstrzygnięto. Szatan i jego stronnicy zostaną na zawsze unicestwieni (Obj 20:7-10).

Chociaż Chrystus swą wiernością jednoznacznie wykazał, że w kwestii spornej Bóg ma rację, innym także pozwolono dowodzić tego swoją postawą (Prz 27:11). O rezultatach niezłomnej lojalności Chrystusa, obejmującej ofiarną śmierć, apostoł Paweł napisał: „Przez jeden akt usprawiedliwienia dochodzi w wypadku ludzi wszelkiego pokroju do uznania ich za prawych, ku życiu” (Rz 5:18). Chrystus został uczyniony Głową „ciała”, czyli zboru (Kol 1:18), którego członkowie tak jak on zachowują lojalność aż do śmierci. A Chrystus cieszy się, że będą mogli być jego współdziedzicami, sprawującymi z nim władzę w Królestwie (Łk 22:28-30; Rz 6:3-5; 8:17; Obj 20:4, 6). Wierni słudzy Boga z czasów starożytnych, oczekując spełnienia Jego obietnic, pozostali wobec Niego lojalni, chociaż byli niedoskonali (Heb 11:13-16). Podobnie uczyni wielu innych, którzy ostatecznie zegną kolana w dowód szczerego uznania prawości Boga i prawowitości Jego zwierzchnictwa. Słusznie więc psalmista proroczo śpiewał: „Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah. Wysławiajcie Jah!” (Ps 150:6).

Podsumowując można krótko powiedzieć, że potrzeba czasu aby wszyscy mogli się przekonać, po której stronie jest racja, a także żeby już nigdy nie trzeba było wracać do podobnych zarzutów. Gdyby nie było wspomnianych krzywd, to nie moglibyśmy się przekonać o słuszności Bożej decyzji, zapewne nas samych by nie było. A tak mamy możliwość brać udział w Bożym planie odzyskania doskonałości przez ludzi.
To właśnie miłość Boża udostępniła nam taką możliwość.

Jana 3:16 -„Albowiem Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne.

Pisałem już o tym, że podczas tego wyczekiwania na Królestwo Boże, ludzie opowiadają się po której stronie (owce, kozły) chcą być.

Ta sprawa nie dotyczy szatana o którym napisano, że zostanie unicestwiony.

REGMEN

Tatanati napisał

TATANATI

Drogi kolego REGMEN

Czy pytasz mnie, czy cieszę się z czyjegokolwiek nieszczęścia, czy z jakiegokolwiek zabójstwa?

Odpowiem Ci że, śmierć szatana nie musi być przedmiotem mojej radości.

Cieszę się raczej ze zmian jakie zapanują po unicestwieniu szatana.
Jezus przyrzekł, że w nowym świecie osoby podobające się Bogu otrzymają dar "życia wiecznego" (Marka 10:30; Jana 3:16; Jana 17:3).
Błogosławieństwa które są zapowiedziane w Biblii napawają serca radością.
Nie będzie więcej wojen, przestępczości, przemocy ani niegodziwości. "Już nie będzie niegodziwca (...). Lecz potulni posiądą ziemię" (Psalm 37:10, 11). Zapanuje pokój, gdyż ‛Bóg sprawi, że wojny ustaną aż po kraniec ziemi’ (Psalm 46:9; Izajasza 2:4). "Rozkwitnie prawy oraz obfitość pokoju, aż nie stanie księżyca"— czyli na zawsze! (Psalm 72:7).
Słudzy Boga Jehowy będą czuć się bezpieczni. Dopóki Izraelici z czasów biblijnych słuchali Boga, ‛mieszkali bezpiecznie’ (Kapłańska 25:18, 19). Jakie to będzie cudowne doświadczać podobnego uczucia w przyszłym raju! (Izajasza 32:18; Micheasza 4:4).
Skończą się braki żywności. "Mnóstwo zboża będzie na ziemi" — śpiewał psalmista. "Nadmiar będzie na wierzchu gór" (Psalm 72:16). Jehowa Bóg będzie błogosławił swoim sługom i "ziemia na pewno wyda swój plon" (Psalm 67:6).
Cała ziemia zamieni się w raj. W miejscach niegdyś zrujnowanych przez bezbożnych ludzi pojawią się piękne domy i ogrody (Izajasza 65:21-24; Objawienie 11:18). Bóg na pewno będzie ‛otwierał swą rękę i zaspokajał pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 145:16).
Między ludźmi a zwierzętami zapanuje pokój. Zwierzęta dzikie i domowe będą paść się razem. Nawet małe dziecko nie będzie musiało się obawiać zwierząt, które teraz są niebezpieczne (Izajasza 11:6-9; 65:25).
Znikną choroby. Jezus jako Władca niebiańskiego Królestwa Bożego uzdrowi o wiele więcej ludzi, niż to zrobił podczas swego pobytu na ziemi (Mateusza 9:35; Marka 1:40-42; Jana 5:5-9). „Żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’” (Izajasza 33:24; 35:5, 6).
Nasi bliscy, którzy umarli, powstaną z martwych i będą mieli widoki na życie wieczne. Wszyscy umarli zachowani w pamięci Bożej zostaną wskrzeszeni. „Nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15; Jana 5:28, 29).

Jakże zachwycająca przyszłość czeka tych, którzy chcą poznawać i czcić Wspaniałego Stwórcę, Jehowę Boga! Właśnie ten nadchodzący ziemski raj miał na myśli Jezus, gdy obiecał umierającemu obok niego złoczyńcy: „Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:43). To jest prawdziwy powód do radości.
Musimy zdawać sobie też sprawę z tego, że do puki istnieje szatan, to nie zapanują te warunki tu na ziemi.

Trzeba być świadomym zagrożeń jakie pochodzą od szatana i swoim życiem przeciwstawiać się im.
W modlitwie "Ojcze nasz" jest:
Mat. 6:13 NW -"I nie wystawiaj nas na pokusę, ale nas wyzwól od niegodziwca (od złego BT).
W Piśmie Świętym zwrot "wyzwolić od" jest najczęściej używany w odniesieniu do osób, a Ewangelia według Mateusza przedstawia Diabła właśnie jako osobę, nazywając go "Kusicielem" (Mateusza 4:3, 11). Dlatego musimy modlić się o wyzwolenie od „niegodziwca”, Szatana Diabła. To on próbuje nas skłonić do grzeszenia przeciwko Bogu (1 Tesaloniczan 3:5). Kiedy prosimy o wyzwolenie od "niegodziwca", zabiegamy o pomoc i kierownictwo naszego Ojca niebiańskiego, by nie dać się przechytrzyć Diabłu.
Jakub napisał: "Podporządkujcie się Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was" (Jakuba 4:7). Podporządkowanie się woli Bożej jest ochroną przed szatanem. Słowo Boże ostrzega: "Wasz wróg, Diabeł, krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć" (1 Piotra 5:8).
Jezus nazwał Diabła "władcą tego świata" i ostrzegł swych uczniów, że tak jak on sam, staną się obiektem prześladowań (Jana 12:31; 15:20).

O Szatanie napisano, że "ma środki do powodowania śmierci" (Heb 2:14, 15). Nazwano go też "zabójcą" (Jn 8:44), i to niekoniecznie dlatego, że bezpośrednio pozbawia życia, ale że podstępnie zwodzi do grzechu, zachęca lub skłania do złych czynów, co prowadzi do skażenia i śmierci (2Ko 11:3), i wreszcie że wzbudza w ludzkich umysłach i sercach mordercze zapędy (Jn 8:40-44, 59; 13:2; por. Jak 3:14-16; 4:1, 2).

Wiemy kim jest szatan i co go spotka za odstępstwo od Boga, oraz doprowadzenie ludzkości do śmiertelnego stanu. Biblia mówi, że Bóg jest sprawiedliwym sędzią, więc zapowiedziany wyrok na szatanie jest przejawem miłości do ludzi, którzy są ofiarami szatana.

Biblia opisuje też radość jaka zapanowała w niebie, gdy szatan został stamtąd wyrzucony.

Obj. 12:12 BT -"Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i morzu - bo zstąpił na was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu"

Zapewne taka sama radość zapanuje na ziemi, gdy szatan nie będzie już mógł oddziaływać na ludzi. Biblia uzasadnia wyrok -"Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć...(Rzym 6:23).

wujzboj

TATANATI

wujzboj

TATANATI

Idąc takim tokiem rozumowania, który przedstawiłeś wujuzboju'u, to można by wnioskować, że Bóg nikogo nie karał śmiercią!

Powrócę jeszcze raz do omawianych przykładów. Za złamanie nakazu w ogrodzie Eden przewidziana była kara śmierci (Rodz. 2:17). A co można powiedzieć o dekalogu? Złamanie pierwszych siedmiu przykazań karano śmiercią. Kto dopuścił się kradzieży, musiał dać pokrzywdzonemu odszkodowanie. A kto złożył fałszywe świadectwo, miał otrzymać taką samą karę, jaką chciał ściągnąć na kogoś swoimi kłamstwami. Ostatnie przykazanie, dotyczące pożądliwości, czyli zachłanności i zdrożnych pragnień, nie wiązało się z żadną sankcją, którą mogliby nałożyć sędziowie. Górowało nad przepisami ludzkimi, gdyż wymagało, by każdy osobiście baczył na własne pobudki.

Prawo Mojżeszowe przewidywało karę śmierci za następujące czyny:

1) bluźnierstwo (Kpł 24:14, 16, 23);
2) oddawanie czci innym bogom poza Jehową, wszelkie formy bałwochwalstwa (Kpł 20:2; Lb 25:1-9; Pwt 13:6, 10, 13-15; 17:2-7);
3) czary, spirytyzm (Wj 22:18; Kpł 20:27);
4) głoszenie fałszywych proroctw (Pwt 13:5; 18:20);
5) łamanie sabatu (Wj 31:14; 35:2; Lb 15:32-36);
6) morderstwo (Lb 35:30, 31);
7) cudzołóstwo (Kpł 20:10; Pwt 22:22);
8) ukrycie przez kobietę faktu utraty dziewictwa przed ślubem (Pwt 22:21);
9) współżycie z zaręczoną dziewczyną (Pwt 22:23-27);
10) kazirodztwo (Kpł 18:6-17, 29; 20:11, 12, 14);
11) homoseksualizm (Kpł 18:22; 20:13);
12) sodomia (Kpł 18:23; 20:15, 16);
13) porwanie (Wj 21:16; Pwt 24:7);
14) uderzenie któregoś z rodziców albo złorzeczenie mu (Wj 21:15, 17);
15) składanie fałszywego świadectwa w sprawie karanej śmiercią (Pwt 19:16-21);
16) podchodzenie do przybytku przez osoby nieupoważnione (Lb 17:13; 18:7).

Karę śmierci, określaną często jako ‛zgładzenie’ lub ‛wytracenie’ (zwykle przez ukamienowanie), przewidziano nie tylko za powyższe rozmyślne grzechy i obelżywe wyrażanie się o Bogu Jehowie (Lb 15:30, 31), ale także za wiele innych wykroczeń, takich jak:
-uchylanie się od obrzezania (Rdz 17:14; Wj 4:24);
-świadome zaniedbanie obchodzenia Paschy (Lb 9:13);
-lekceważenie Dnia Przebłagania (Kpł 23:29, 30);
-nielegalne sporządzanie olejku do świętego namaszczania lub używanie go do powszednich celów (Wj 30:31-33, 38);
-spożywanie krwi (Kpł 17:10, 14);
-spożywanie ofiary przez kogoś nieczystego (Kpł 7:20, 21; 22:3, 4, 9);
-jedzenie chleba na zakwasie w czasie Święta Przaśników (Wj 12:15, 19);
-składanie ofiar poza przybytkiem (Kpł 17:8, 9);
-spożywanie ofiary współuczestnictwa trzeciego dnia po jej złożeniu (Kpł 19:7, 8);
-zlekceważenie przepisów dotyczących oczyszczania się (Lb 19:13-20);
-nieuprawnione dotykanie rzeczy świętych (Lb 4:15, 18, 20);
-współżycie z kobietą podczas jej menstruacji (Kpł 20:18);
-spożywanie tłuszczu z ofiar (Kpł 7:25).

W liście do Hebrajczyków 10: 28-31 BT napisano:

28 Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków.
29 Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski.
30 Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój.
31 Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego.

A Jezus tak powiedział o karze czekającej symboliczne "kozy": "Ci odejdą w wieczne odcięcie [gr. kòlasin, dosł. "odrąbanie; przycięcie"], prawi zaś do życia wiecznego" (Mt 25:46). Wyraźnie przeciwstawiono tu sobie życie i śmierć. W dodatku użyto określenia: "wieczne odcięcie".

Zobaczmy też na użycie podobnych słów w 2 Tes. 1:9 i Judy.

2 Tes. 1:9 (Romaniuk): "Spotka ich za to kara w postaci wiecznej zagłady* oraz odrzucenia od oblicza Pańskiego i Jego potężnego majestatu". (*"Zagłada", BT; "zatracenie", Bw, Bg, Kowalski; "kary wieczne w zatraceniu", Wujek 1962).

Judy 7 (BT): "Jak Sodoma i Gomora i w ich sąsiedztwie położone miasta — w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i pożądaniu cudzego ciała — stanowią przykład przez to, że ponoszą karę wiecznego ognia". Ogień, który zniszczył Sodomę i Gomorę, przestał płonąć tysiące lat temu. Ale skutki jego działania są trwałe; miast tych nigdy nie odbudowano. Bóg wydał jednak wyrok nie tylko na te miasta, lecz także na ich niegodziwych mieszkańców. To, co się z nimi stało, stanowi ostrzegawczy przykład. Jak czytamy w Łukasza 17:29, Jezus powiedział, że zostali ‛zgładzeni’, a z Judy 7 wynika, że zagłada ich jest wieczna. Gdyby była to tylko personifikacja, to kłóciłoby się to z wieczną karą.

Biblia wyraźnie podkreśla w Rzym. 6:23: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć”.

(Szaleją w moim rejonie burze i stąd moje przerwy w odpowiedziach).
Pozdrawiam, Zbyszek

Michał Dyszyński

TATANATI

TATANATI

Wracając do toku rozumowania, którym podzielił się z nami wujzoj, to chciałbym coś jeszcze dodać.

Jeżeli mówimy o miłości Boga do ludzi, to zrozumiałym jest, że kieruje On ją do wszystkich ludzi, ale nie wszyscy ludzie chcą korzystać z tej miłości.

1Jana 5:3 -"Bo miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań; a przecież jego przykazania nie są uciążliwe"

Jeżeli człowiek postępuje wbrew woli Bożej, to nie może liczyć na Jego akceptację. Przykładem niech będzie król Saul, który wcześniej cieszył się uznaniem Boga, ale gdy zaczął postępować po swojemu, to Bóg Jehowa przestał mu błogosławić. Gdy przyszedł w tej sprawie do proroka Samuela, dostał taką odpowiedź:
1 Sam. 15:24-26

24. Wówczas Saul rzekł do Samuela: "Zgrzeszyłem; bo przekroczyłem rozkaz Jehowy i twoje słowa, gdyż bałem się ludu i dlatego usłuchałem ich głosu.
25. A teraz, proszę, odpuść mój grzech i wróć ze mną, abym mógł paść na twarz przed Jehową".
26. Lecz Samuel powiedział do Saula: "Nie wrócę z tobą, bo odrzuciłeś słowo Jehowy, a Jehowa odrzuca ciebie, żebyś już nie był królem nad Izraelem".

Czy powoływanie się na Jezusa może zapewnić takiej osobie przychylność Bożą?

Sam Jezus powiedział:
Mat. 7:21-23:
21. "Nie każdy, kto do mnie mówi: 'Panie, Panie', wejdzie do królestwa niebios, lecz tylko ten, kto wykonuje wolę mego Ojca, który jest w niebiosach.
22. Wielu mi powie w owym dniu: 'Panie, Panie, czyśmy w twoim imieniu nie prorokowali i w twoim imieniu nie wypędzali demonów, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł?'
23. Ale ja wtedy im wyznam: Nigdy was nie znałem! Odstąpcie ode mnie, czyniciele bezprawia.

Ten fragment wyraźnie pokazuje, że tylko ci nie łamiący Bożych praw mogą liczyć na łaskę. A jak dużo ich będzie?

Mat. 7:13,14:
13. "Wchodźcie przez ciasną bramę; gdyż szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady i wielu jest tych, którzy nią wchodzą,
14. natomiast ciasna jest brama i wąska droga prowadząca do życia, i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.

Można by zadać pytanie, dlaczego tak się dzieje, że tak niewielu ludzi idzie drogą Bożą? Odpowiedzi udziela Biblia.

1 Jana 5:19 BT -"Wiemy, że jesteśmy z Boga, cały zaś świat leży w mocy Złego".

Miłość Boża nie pozostawia szczerych ludzi w mocy szatana, każdy ma możliwość odszukania Boga. Zacząć trzeba od szczerej modlitwy, aby pozwolił się znaleźć.

1 Piotra 3:12 -"Oczy bowiem Pana na sprawiedliwych [są zwrócone], a Jego uszy na ich prośby; oblicze zaś Pana przeciwko tym, którzy źle czynią".

Ap. Paweł powiedział, że "nie jest on daleko od nikogo z nas", dlatego możemy mieć pewność, że daje się poznać tym, którzy tego pragną. Sam tego doświadczyłem.

Michał Dyszyński

TATANATI

Panie Michale, na początek muszę stwierdzić, że w wielu sprawach zgadzam się z panem, zwłaszcza w sprawach społecznych.
Niesprawiedliwość systemów światowych bierze się po części z braku przejawiania w życiu miłości. Podobnie było z przestrzeganiem prawa Mojżeszowego.
W jednym z poprzednich postów (z 20.07.) napisałem: Jezus oznajmił, że całe Prawo opiera się na dwóch przykazaniach: miłuj Boga i miłuj bliźniego (Mt 22:35-40). Dzisiaj pogrubiłem ten tekst, aby był wyraźnie widoczny.

Jezus wykazał, że cały kodeks Prawa, dany Izraelowi, opierał się na dwóch podstawowych przykazaniach: O miłowaniu Boga całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą, oraz o miłowaniu bliźniego jak samego siebie (Mat. 22:36-40 por. Kpł 19:18; Pwt 6:5). Apostoł Paweł także pisał, że prawa przeciw cudzołóstwu, zabójstwu, kradzieży, chciwości "i wszystkie inne — streszczają się w tym nakazie: "Miłuj bliźniego swego jak siebie samego’. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa" (Rzym. 13:9, 10).

Napisał pan, że prawo to było okrutne. Wielu ludzi też tak to postrzega, ale gdy przyjmiemy, że Bóg tworząc go kierował się miłością, to zauważymy jego ochronne działanie. Bo niby dla kogo ono było okrutne? Czy nie dla przestępców i tych, którzy nie chcieli wielbić Boga Jehowy a dalej chcieli mieszkać z Jego ludem?

Rozpatrzmy to prawo na prostym przykładzie przydomowego podwórka na wsi. Gdy gospodarz mieszka przy lesie i chowa kury, to można by było go zapytać: dlaczego robi ogrodzenie dla kur? Przecież w lesie tyle robactwa jest... Gospodarz doskonale wie, że gdy tylko tam pójdą są narażone na śmierć.
Podobnie było z Izraelem, prawo Mojżeszowe było niejako tym ogrodzeniem, aby chronić czystość wielbienia Boga.
Nawet według obowiązujących praw ludzkich byli Jego własnością, ponieważ wyzwolił ich z niewoli egipskiej, dlatego miał słuszne prawo dyktować im własne prawo, które tak naprawdę miało uczyć ich miłości do Boga i do bliźnich (Mat. 22:37,39).

Muszę już kończyć, ale następnym razem odniosę się do fragmentów biblijnych, które raczył pan przytoczyć. Mam tylko pytanie, czy uważa pan, że Jezus znosząc prawo Mojżeszowe, pozwolił na kierowanie się własnymi miernikami byleby tylko wyznawać wiarę w Jezusa?

Pozdrawiam, Zbyszek

TATANATI

Omówienie zapowiedzianych wersetów:

1.Rzym. 10:9-13:

9. Bo jeśli publicznie wyznasz to 'słowo w twoich ustach', że Jezus jest Panem, i w swoim sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił go z martwych, to będziesz wybawiony.
10. Gdyż sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu.
11. Albowiem Pismo mówi: "Nikt z opierających na nim swą wiarę nie będzie rozczarowany".
12. Nie ma bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, bo nad wszystkimi jest ten sam Pan, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają.
13. Gdyż "każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony".

Zacznę od tego, że werset 13 w sposób znaczący różni się od powszechnie przyjętych przekładów, ponieważ ap. Paweł zacytował ten fragment z ks. Joela. Wyjaśniłem to tu: http://www.sfinia.fora.pl/swiete-ksiegi,41/czy-jezus-chrystus-jest-bogiem-czy-ma-boska-nature,5729.html (Rzym. 10:13).
Przypomnę kilka myśli:

Michał Dyszyński

TATANATI

Michał Dyszyński

TATANATI

Michał Dyszyński

TATANATI

Michał Dyszyński