ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Za jedną z najciekawszych i niezwykle problematycznych w interpretacji wypowiedzi zawartych w kanonie Biblii uważam następujący fragment listu św. Pawła:

Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.
(1 list do Koryntian 1:17 w przekładzie Biblii tysiąclecia)

W innych przekładach na oblubienica.eu, czyli portal tworzonym w znacznej części przez (chyba) byłych Świadków Jehowy, ale agregujący różne przekłady - protestanckie, katolickie...

Przekład literacki
Chrystus bowiem nie posłał mnie chrzcić, ale głosić ewangelię, nie w mądrości słowa, aby krzyż Chrystusa nie został pozbawiony swojego znaczenia.

Przekład dosłowny:
Pomazaniec bowiem nie posłał mnie, abym zanurzał, ale abym głosił dobrą nowinę, nie w mądrości słowa, aby krzyż Pomazańca nie został pozbawiony swojego znaczenia.

Biblia Gdańska:
Boć mnie nie posłał Chrystus chrzcić, ale Ewangieliję kazać, wszakże nie w mądrości mowy, aby nie był wyniszczony krzyż Chrystusowy.

Biblia warszawska
Nie posłał mnie bowiem Chrystus, abym chrzcił, lecz abym zwiastował dobrą nowinę, i to nie w mądrości mowy, aby krzyż Chrystusowy nie utracił mocy.

Dlaczegóż to św. Pawłowi nie podoba się ta mądrość mowy przy głoszeniu Ewangelii?
Nie ukrywam, że myślę nad tym fragmentem od lat. Mam tu wiele tropów, jakąś swoją interpretację (właściwie to więcej niż jedną interpretację), ale wciąż się waham pomiędzy opcjami. Kluczowe jest pytanie:
W czym "mądrość mowy" miałaby niweczyć krzyż Chrystusa?

A w ogóle czym jest tu owa "mądrość mowy". Czyżby św. Paweł mądrości nie lubił, a pochwalał jej zaprzeczenie - głupotę?...

Aktualnie skłaniam się ku interpretacji, którą niżej przedstawię. Ciekaw jestem innych koncepcji w zakresie interpretacji tego zdania.

Aby interpretację bardziej oprzeć na tekście, dodam - już tylko w redakcji Biblii Tysiąclecia - większy fragment tego list:

O.K.

Michał Dyszyński

Semele

Znalazłam coś takiego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Dziś grozi nam wielka ignorancja w dziedzinie wiedzy krzyża, bowiem postęp techniczny i rozwój nauk przyrodniczych stwarza iluzję, że można wszystko poznać i zrozumieć bez pomocy Boga. Współcześnie, bardziej niż w epoce św. Pawła, krzyż budzi zgorszenie i sprzeciw, gdyż nie podlega regułom ekonomii i polityki, nie można go wytłumaczyć w kategoriach sukcesu i zysku. Dlatego naśladując Ukrzyżowanego nieustannie jesteśmy narażeni na szyderstwa i pogardę. Może bardziej niż za czasów św. Pawła musimy się liczyć z faktem, że głosząc "tajemnicę mądrości Bożej" (por. 1 Kor 2, 7), żyjąc według paradoksalnej logiki krzyża oraz głupiej nadziei na zmartwychwstanie, zostaniemy wyszydzeni przez sławnych mędrców, wywołamy skandal w środowisku dobrze ułożonych faryzeuszy i będziemy prześladowani przez władców tego świata.

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

Semele

Zobacz Michał tu masz odpowiedzi na wszystkie swoje wątpliwości:

[link widoczny dla zalogowanych]

Biedny Arystotelesie! Tyś to wymyślił dialektykę dla heretyków, tę mistrzynię zarówno w budowaniu jak i w burzeniu, giętką w zdaniach, zdolną wymusić każdy wniosek, stanowczą w dowodzeniu, niestrudzoną w kłótniach, uciążliwą nawet dla samej siebie, mówiącą o wszystkim w ten sposób, by nic nie powiedzieć. Ona jest źródłem wszystkich owych bajek i niekończących się łańcuchów genealogicznych, owych bezpłodnych wywodów i pustej gadaniny, rozszerzającej się jak rak, przed czym przestrzega nas Apostoł, kładąc szczególny nacisk na unikanie filozofii, pisząc wyraźnie w liście do Kolosan: "Uważajcie, by was kto nie oszukał przez filozofię i pustym gadaniem, opartym na ludzkiej tradycji" a nie na natchnieniu Ducha Świętego. Przebywając przez pewien czas w Atenach i obcując z jej mieszkańcami, poznał on dobrze całą tę mądrość ludzką, naśladowczynię prawdy i zarazem jej fałszerkę, która sama rozpada się na szereg różnorodnych sekt, zwalczających się wzajemnie. Cóż jednak mają wspólnego Ateny z Jerozolimą? Kościół z Akademią? Heretycy z chrześcijanami? Nasza nauka zrodziła się w portyku Salomona, który twierdził, że Boga należy szukać w prostocie serca. Niech o tym pamiętają ci, którzy głoszą jakieś stoickie, platońskie czy dialektyczne chrześcijaństwo. Po Chrystusie Jezusie nie potrzebujemy już żadnych badań, a po Jego Ewangelii żadnych dociekań! Skoro wierzymy, to nie życzymy sobie poza wiarą niczego więcej. Bo to jest najważniejsze, że wierzymy i nie ma już niczego więcej, w co byśmy ponadto wierzyć powinni.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Ok. Zatem wrócę do Twojego niezwykle ciekawego tematu.
Czy można go skrócić:

Rozum a wiara?

Znalazłam ciekawego księdza i blog:
[link widoczny dla zalogowanych]

Im więcej dowiadujemy się o Bogu, nasza układanka Jego obrazu wypełnia się kolejnymi cząstkami, znikają puste pola myślimy że wszystko jest jasne. Chodzimy do kościoła, modlimy się, pouczamy innowierców, chcemy nawracać heretyków i nagle, spada ciemność. Mówimy o Bogu, uzasadniamy prawdy wiary, powtarzamy to co o Bogu napisał kiedyś jakiś święty, mistyk ale wewnątrz czujemy że nie mówimy wcale o Bogu, ale o jakieś intelektualnej konstrukcji.

Im bardziej chcemy Boga zrozumieć, tym przepaść między tym co wiemy, a tym jak wierzymy się pogłębia. Kim jest ten który rozpalił płomień w moim sercu, a zgasił światło poznania w mojej głowie?

Michał Dyszyński