ŚFiNiA

marekmosiewicz · Dołączył: 03 Lut 2006 Posty: 341 Przeczytał: 4 tematy

Czy ja jestem muzulmaninem. Gotuje wlasnie dwie goloneczki gh wolnym ogniu. kus chyba d tayju uszczkne.
Tłumacz Google dla Firm:Narzędzia dla tłumaczyTłumacz stronNarzędzie analizy rynków
Tłumacz Google – informacjeSpołecznośćNa komórkęWszystko o GooglePrywatność i warunkiPomocPrześlij opinię

hikari33

Semele

Popieram hikarie. Słuchaj też dobrej muzyki https://youtu.be/G_Lsdk88AYM

JimmyJimmy

A czy przypadkiem żeby zostać muzułmaninem nie wystarczy wypowiedzieć przy świadkach ich oświadczenia woli w postaci jednego zdania?

Semele

JimmyJimmy

Semele

JimmyJimmy

Semele

JimmyJimmy

Semele

Semele

W niezwykle ciekawym wykładzie z roku 1996, zatytułowanym „A Catholic Modernity?”, a więc zadającym pytanie o możliwość istnienia nowoczesności katolickiej, Taylor podaje definicję wspólnoty jako całości pełnej i organicznej, która żywi się różnorodnością swych części składowych: „Zacznę od drobnej uwagi na temat nakazu »Idźcie i nauczajcie wszystkie narody« – pisze Taylor. – Najłatwiej byłoby go pojąć tak, jak zwykle był on pojmowany: narzucić jednaki globalny światopogląd chrześcijański wszystkim obcym kulturom. To jednak sprzeciwia się najbardziej podstawowym zasadom katolicyzmu. Sam bowiem rozumiem słowo katholou jako jednocześnie zawierające uniwersalizm i żywą całość, a więc wiodące do perspektywy powszechnej tylko poprzez ogół różnorodności”. W tak pojętej całości wspólnotowej, w której różnorodność nie jest tłumiona, jednocześnie jednak nie prowadząc do otwartego konfliktu, wyraźnie pobrzmiewają echa wczesnej heglowskiej inspiracji Taylora – słynnego powiedzenia mistrza, że „życie jest jednością przeciwieństw”.
Kiedy Taylor formułuje pojęcie nowoczesności katolickiej, a zarazem otwarcie czyni siebie jej eksponentem, wydaje się w pełni świadom prowokacji intelektualnej, jakiej się dopuszcza. Przyjęło się bowiem uważać, między innymi za Maxem Weberem, że nowoczesność i katolicyzm stoją ze sobą w sprzeczności: nowoczesność czerpie z modernizujących tendencji współczesnego ateizmu, któremu drogę utorował protestantyzm – katolicyzm zaś opiera się na „przysiędze antymodernistycznej“, a więc na niechęci wobec wszystkiego, co przyniosła nowożytność i na dobrowolnym wyjściu poza historię. Tymczasem, mówi Taylor, wcale tak być nie musi: dla katolika nowożytność zawiera mnóstwo uroków, tyle że zwykle ukrytych za sprawą nieporozumienia, a więc „antychrześcijańskiej fałszywej świadomości”, jaką epoka ta tłumaczy swoje główne osiągnięcia. Jej zerwanie z Ewangelią jest jednak tylko iluzją. W istocie współczesna kultura praw człowieka oraz polityki uznania (politics of recognition) pełniej realizuje chrześcijański postulat godności jednostki niż jakakolwiek kultura otwarcie głosząca prymat chrześcijaństwa. Taylorowski katolicyzm splata się więc z religijnie pogłębionym liberalizmem: „Tym rodzajem wolności – pisze Taylor – wolności, będącej prawdziwym owocem Ewangelii, możemy cieszyć się tylko wtedy, kiedy nikt (to jest żaden określony światopogląd) nie narzuca nam swoich wyłącznych rządów”. I mówiąc to, dorzuca słowo podzięki dla Woltera...

[link widoczny dla zalogowanych]