ŚFiNiA

Semele

Co do psychodelików to ponoć zarówno żydzi jak i chrześcijanie ich używali.

Andy72

Bo Doda tak mówiła

Banjankri

Andy72

@Banjankri jesteś obrzydliwy w tym co piszesz
Mam podobne dośwadczenia z innymi ochrzczonymi Europejczykami którzy przechodzili na buddyzm.
Buddyzm Azjatom jeszcze tak nie szkodzi, natomiast u Europejczyków ma szatańskie działanie

Semele

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6305 Przeczytał: 33 tematy

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6305 Przeczytał: 33 tematy

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6305 Przeczytał: 33 tematy

Banjankri

Banjankri

I kolejny, bardzo ciekawy fragment, tym razem z Łukasza:

17 Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: «Weźcie go i podzielcie między siebie; 18 albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże».

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!» 20 Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze5 we Krwi mojej, która za was będzie wylana.

Tu już widać o co chodzi, ale tłumaczenie jest pokraczne "Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc", więc:

kai to potērion hōsautōs ( i tak samo z kielicha) meta to deipnēsai (po sporzyciu z którego, powiedział).

Najpierw mówi, że nie będzie pił już wina i oddaje je innym, po czym przygotowuje inny kielich "Nowego Przymierza we krwi mojej". Z czym jest ten kielich? Z przepustką do Królestwa Bożego. Dopiero teraz można iść i sprawdzać wszystkie porównania do "Królestwa Bożego", bo jest to stan świadomości.

"Ale królestwo jest tym, co jest w was i tym, co jest poza wami. Skoro poznacie samych siebie, wtedy będziecie poznani i będziecie wiedzieć, że jesteście synami Ojca żywego. Jeśli zaś nie poznacie siebie, wtedy istniejecie w nędzy i sami jesteście nędzą""

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6305 Przeczytał: 33 tematy

Banjankri

Twoje bezzasadne interpretacje mnie nie interesują. Udowodniłeś już, że nie ma o czym z tobą dyskutować, bo udając poważnego, jesteś dziecinnie niepoważny.
Ktoś, kto nie zna i nie rozumie czym są enteogeny, nie ma zielonego pojęcia o religii, zero. Możesz tylko studiować historię zdarzeń, których i tak nie zrozumiesz. Ty nie tylko nie znasz, nie rozumiesz, ale i nie dopuszczasz takiej możliwości, więc twój wkład i twoje interpretacje są bezwartościowe.

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Praca naukowa....

Święta Wilgeforta to postać czczona w niemal całej Europie od XII wieku. U szczytu jej popularności w erze baroku była czczona z siłą, z którą mógł się równać jedynie kult maryjny. Z racji na jej bogatą, złożoną symbolikę była interpretowana jako żeński odpowiednik Chrytusa, ale także jako boski Hermafrodyta. Historia ukrzyżowanej córki luzytańskiego króla, która aby nie wyjść za mąż za pogańskiego księcia cudownie oszpeciła się męskim zarostem, może być też odczytywana w kategorii ezoterycznego przekazu o użyciu enteogenów w ramach tradycji chrześcijańskiej. Wskazywać na to może zarówno jej monosandalizm, androgynia oraz inne cechy legendy i ikonografii.Praca składa się ze wstępu, czterech rozdziałów i podsumowania. W pierwszym rozdziale opisano legendę Chrystusa z Santo Volto, z której w późniejszym okresie wyodrębnia się legenda o św. Wilgeforcie. Drugi rozdział przedstawia przegląd dotychczasowych badań nad postacią brodatej świętej. Trzeci rozdział zajmuje się szczegółową analizą toposów kulturowych, które składają się na postać Wilgeforty. Rozważania te obejmują tematy monosandalizmu, hermafrodytyzmu, ikonograficznego motywu minstrela (towarzysza brodatej świętej) oraz krzyża z fleur-de-lis. Istotną część rozdziału stanowi także komparatystyka podań legendy Volto Santo do tradycji św. Graala, która w perspektywie dotychczasowych badań nad postacią św. Wilgeforty była marginalizowana. Rozdział czwarty stara się wysunąć wnioski z faktu, że w kalendarzu liturgicznym dzień brodatej świętej przypadał na 20 lipca. Jest to dzień heliakalnego wschodu gwiazdy Syriusz. Rozdział koncentruje się głównie na analizie religijnego znaczenia tej gwiazdy w kulturach starożytnych oraz jej obecności w kulturze chrześcijańskiej. Praca zakończona jest podsumowaniem, w którym zaproponowano hipotezę o pochodzeniu kultu św. Wilgeforty ze starożytnych religii misteryjnych zorganizowanych wokół użycia enteogenów w kontekście heliakalnego wschodu gwiazdy Syriusz.

Abstrakt w j. angielskim
St. Wilgefortis was a character worshiped all over Europe from the twelfth century onward. At the height of her popularity, the veneration she received may have equaled that of the Virgin Mary. Her simultaneous perception as a divine hermaphrodite and the female counterpart of Christ himself evidences a rich symbolic structure. This paper examines the story of a crucified bearded daughter of a Lusitanian king, who grew a male facial hair to resist a marriage with a pagan prince, in search of an esoteric message about the use of entheogens within the Christian tradition. The entheogenic thesis is supported by the monosandalism, androgyny and other iconographical features of the character addressed by the paper.The work consists of an introduction, four chapters and a summary. The first chapter describes the legend of of Santo Volto Christ, which evolved into the legend of St. Wilgefortis. The second chapter presents an overview of current research on the figure of the bearded saint. The third chapter deals with the detailed analysis of the cultural topoi , which make up the character of st. Wilgefortis. These considerations include topics of monosandalism, hermaphroditism, iconographic themes of the minstrel (the legendary companion of the bearded lady) and the cross with a fleur-de-lis motiff. A vital contribution to the chapter is a comparison between the legend of Volto Santo and the tradition of the holy Grail. This topic has been marginalized in previous reaserch on the st. Wilgefortis figure. The fourth chapter analyzes the fact that st. Wilgefortis day was celebrated on the 20th of July- the day of the helical rise of the Sirius. The chapter focuses mainly on the analysis of the religious significance of the Dog Star in ancient cultures and shows it's hidden presence in the Christian tradition. The work ends with the summary, which proposes the hypothesis about the origin of the cult of St. Wilgefortis as the remnant of the ancient mystery religion organized around the usage of entheogens in the context of the helical rising of the Dog Star.

Banjankri

Już chyba wiem, co tam się wydarzyło. Kiedyś oglądałem opracowanie dr. Majewskiego, o związku Jezusa z sektą z Qumran. Był tam poruszony ten dziwny motyw człowieka z dzbanem na głowie, który ma mieć miejsce na ostatnią wieczerzę. Tak jakby ktoś już znał i pilotował pewne aspekty tej historii. Brakowało tylko wytłumaczenia roli apostołów i samej śmierci. Czyli w skrócie, cała operacja została wyreżyserowana przez kumrańczyków, którzy w taki sposób chcieli przebić się ze swoją doktryną (z Janem chrzcicielem nie do końca wyszło, choć swoją rolę odegrał).
To sekta opracowała plan, od początku do końća, ze specjalnym grobem włącznie. Oczywiście nie wszystko byli w stanie przewidzieć, jak to że Jezus dostanie z dzidy w płuco, ale wygląda na do, że go odratowali. Do rzeczy.
Apostołowie byli potrzebni jako świadkowie i uczniowie, którzy będąc blisko, opiszą całą sytuację. Sami nie wiedzieli co się dzieje, to głównie dla nich była ta inscenizacja. Stąd młody wiek, bo trzeba było znaleźć naiwniaków, bez zobowiązań rodzinnych, którzy tak uwierzą, że całe życie poświęcą sprawie. Teraz najtrudniejsze, jak przeżyć ukrzyżowanie? Ano, śmiercią kliniczną wywołaną silną trucizną, na którą Jezus dostanie antidotum. Wydawało mi się, że nie udało mu się go zdobyć i trucizna zabiła go na krzyżu, ale to właśnie był cel. Pewnie ocet był częśćią farmakologii. Innymi słowy, trzeba było umrzeć na krzyżu, w odpowiednim momencie, żeby go zdjęli szybko, aby odratować go w przygotowanym grobie. Pokazać go uczniom i odprowadzić do Qumran. Zmartwychwstanie jak malowane. I udało się stworzyć wielki ruch, na podstawie przepowiedni, wyrażający najbardziej mistyczny i mitologiczny motyw zmartwychwstania, adresujący największe obawy ludzi, o śmierć i życie pośmiertne.

W wersji polskie udział wzięli:...
Dla mnie w tym temacie już nic nie ma. Zainteresowani muszą czekać na opublikowanje ewangeli Jezusa z Qumran (źródło Q). Jeśli powstała, jeśli ją znaleziono i jeśli ją upopublikują, z czego to ostatnie najmniej prawdobodobne.

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6305 Przeczytał: 33 tematy

Jeszcze kilka słów o tym, że zarówno Jezus miał powody, żeby się obawiać Żydów pilnujących status quo i odpowiedzialnych przd Rzymem za spokój (no i samych Rzymian oczywiście), jak i ci Zydzi i Rzymianie mieli powód, żeby obawiać się Jezusa, a konkretnie tego, do czego mogła doprowadizć jego dalsza działalność. Kluczem sa tu następujące kwestie: pamięć o buncie Żydów wywołanym pzez zelotów na początku wieku, szczególne znaczenie święta Paschy (na ten czas zwiększano w Jerozolimie liczebność rzymskiego garnizonu), wiara Żydów w to, że Mesjasz swoją działalność zacznie od robienia porządków w jerozolimskiej światyni i ujawni się w święto Paschy. Pamiętając o tym, co zrobił Jezus w Światyni, nie można się dziwić, ze w tych okolicznoścuach zarówno Jezus bał się konsekwencji swojej awantury, jak i temu, ze obawiano się dalszej działalności Jezusa. Tak więc, żeby wytłumaczyć zdarzenia opisane w NT nie trzeba odwoływać się ani do cudów, ani do spisków itp.
Otwarte pozostają pytania, na ile Jezus świadomie urzadził awanturę w Światynii,tzn. na ile czuł się Mesjaszem i myślał, że w ten sposób przyspiesza Boża interwencję w bieg wydarzeń, a na ile jego działalność wymknęła mu się spod kontroli, czy też na ile został ofiarą nieuniknionego biegu wydarzeń. W zasadzie te pytania sprowadzają się do pytania za kogo uważał się Jezus, co wbrew pozorom wcale nie jest kwestią prostą.

Druga ciekawa sprawa to zdrada Judasza. Ewangelie przedstawiają wiarygodną wersję, a mianowicie, ze Judasz - zgodnie z układem z Żydami - przekazał informację o dogodnym miejscu i czasie arestowania Jezusa, żeby to zrobić tak, żeby uniknąć zamieszek, co mogłoby się stać, gdyby Jezusa aresztowano w miejscu publicznym wśród tłumu.

Mt 26:
3 Wówczas to zebrali się arcykapłani i starsi ludu w pałacu najwyższego kapłana, imieniem Kajfasz, i odbyli naradę, żeby Jezusa podstępnie pochwycić i zabić. 5 Lecz mówili: «Tylko nie w czasie święta, żeby wzburzenie nie powstało wśród ludu».
/.../
14 Wtedy jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów 15 i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam». A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników6. 16 Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać.

Mk 14:
1 Za dwa dni była Pascha i Święto Przaśników. Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa podstępnie ująć i zabić. 2 Lecz mówili: «Tylko nie w czasie święta, by nie było wzburzenia między ludem».
/.../
10 Wtedy Judasz Iskariota, jeden z Dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im Go wydać. 11 Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze. Odtąd szukał dogodnej sposobności, jak by Go wydać.

Łk 22
1 Nadchodziła uroczystość Przaśników, tak zwana Pascha. 2 Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Go zabić, gdyż bali się ludu.
3 Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu. 4 Poszedł więc i umówił się z arcykapłanami i dowódcami straży, jak ma im Go wydać. 5 Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze. 6 On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez wiedzy tłumu.

Z tą wersją nie zgadza się Bart Ehrman uważając,że Żydzi nie potrzebowali Judasza, żeby znaleźć dogodny czas i miejsce do aresztowania Jezusa. Mogli to wyśledzić (czy też dowiedzieć się o tym) bez jego pomocy. Według Ehrmana Judasz zdradził Żydom tajemnicę Jezusa, że będzie on królem żydowskim w Królestwie, które wkrótce nadejdzie. Według mnie Żydzi wcale nie potrzebowali tego pretekstu, żeby aresztować Jezusa, ponadto, gdyby tak było, to Judasz bylby świadkiem na sądzie przeciw Jezusowi i postawiono by mu taki zarzut, tymczasem Żydzi postawili Jezusowi inny zarzur, a ten pojawił się dopiero u Piłata i faktycznie był powodem skazania Jezusa przez Rzym na ukrzyżowanie.
Dlaczgo Judasz zdradził? Według synoptyków powodem była chciwość, dał się przekupić. Ale czy to jest wiarygodne wyjasnienie skoro Judasz będąc uczniem Jezusa musiał wierzyć w rychły koniec świata? Chyba, ze stracił wiarę w Jezusa ale tę wszyscy stracili dopiero po aresztowaniu, a przede wszystkim po ukrzyżowaniu. Zdrada nauczyciela, jakim Jezus był dla uczniow i apostolów musiała miec jakiś ważny powód, a taki trudno znaleźć. Hipotezie, że Judasz zawiódł się na Jezusie, bo liczył na to, że będzie on typem zwycięskiego mesjasza, który rozpęta i wygra wojnę z Rzymem przeczy konsekwentnie pokojowe przesłanie Jezusa. Judasz nie mógł się zawieść na Jezusie bo ten nie dał mu powodów do wiary w polityczno-militarne nastawienie mesjanizmu Jezusa.
Oczywiście w grę mogą wchodzić czynniki nam nieznane, nieopisane w NT, na przykład szantaż, ale trudno na czymś takim budować wiarygodną hipotezę. Możliwe też, że pomimo tego, ze był uczniem apokaliptycznego proroka, jakim był Jezus, dał się przekupić, a my nie znamy powodu, dla którego to zrobił i go nigdy nie poznamy.
Jest też i taka możliwość, że Judasz nie zdradził a jedynie mu zdradę przypisano wiąrząc jego wyjście z ostatniej wieczerzy z późniejszym aresztowaniem. W jego tłumaczenia nie wuwierzono albo nie można było się z nim skontaktować, więc do historii przeszedł jako synonim zdrajcy.
Kolejna hipoteza to spisek Jezusa z Judaszem. Judasz został wtajemniczony przez Jezsa w jego plan, żeby dać się aresztować i w ten sposób sprowokować Boga do działania, ewentualnie dać się aresztować, żeby się wykazać przed żydowskimi decydentami słusznością pretensji do tytulu mesjasza. Ta hipoteza też ma słabości, bo Jezus nie chciał, żeby widziano w nim mesjasza, robił z tego tajemnicę (o ile w ogóle miał się za Mesjasza), więc dlaczego miałby chcieć nagle się objawić i dlaczego miałby to robić w tajemnicy przed innymi apostołami? Moment można wyjaśnić tym, że okres święta był tym momentem, na który czekał, ale jak wyjaśnić trzymanie tego w tajemnicy przed pozostałymi apostołami? To ma większy sens, jeśli przyjmiemy, że Jezus z premedytacją dążył do aresztowania, czemu sprzeciwiali się apostołowie. W takim przypadku prawdziwe byłyby zapowiedzi śmierci (ale nie zmartwychwstania).
Żeby prześledzić możliwość tego dążenia Jezusa (z pomocą Judasza czy bez) do aresztowania, a może nawet śmierci, trzeba prześledzić mowy Jezusa traktujące o tym za kogo się miał, co jest jednak bardzo trudne, bo trudno oddzielić to, co Jezus faktycznie powiedział, od tego, co mu przypoisano, gdy uwierzono, że zmartwychwstał, że powróci, jest Mesjaszem itd.

Banjankri

Kto był świadkiem?