ŚFiNiA

Katolikus

Odnośnie tematu: "Bóg nie chce sądzić człowieka?"

Bardzo polecam tę rozmowę.

https://youtu.be/2KvrHneTnl4?si=D2I4-6YNBWGYIn-g

malutki fragment.

Michał Dyszyński

Katolikus

Kolejna dawka "pluszu". Tym razem ks. Hryniewicz.

anbo

Michał Dyszyński

Katolikus

anbo

Semele

Bóg może nie chce ale jest katechizm, spowiedź i różne takie wiec w rezultacie jakieś sądy, kary i nagrody są. Także odpusty.

Katolikus

Semele

Katolikus Ty jestes taki pięknoduch. Mam nadzieję że robisz coś pozytywnego w życiu nie czekając na Sąd Boży.

A jesteś też tym Kruchym czy nie?

Pozdrawiam

Michał Dyszyński

Semele

Michał nie porównuj anbo z luckiem bo się ośmieszasz.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Napisałam na pv.

Myślę że anbo dopowie o co mu chodzi.

anbo

anbo

Michał Dyszyński

anbo

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Po namyśle doszedłem do wniosku, iż jednak muszę jeszcze jedno dopowiedzieć w tym temacie. Pisałem w większości na ów temat wcześniej, ale po pierwsze nie było to w jednym miejscu, a po drugie też nie o wszystkim wprost zająłem swoje stanowisko. Więc może tytułem swoistego podsumowania wątpliwości w temacie będzie to poniższe.

Rzecz pierwsza - PRZYZNAJĘ, iż istnieją w Biblii cytaty, w których mówi się o tym, że Bóg sądzi. I przyznaję, iż rzeczywiście pierwszym, narzucającym się rozumieniem takich sformułowań jest wyobrażenie Boga, który personalnie określa każdemu, co mu się należy - jest to rozumienie na podobieństwo ludzkiego sędziowania, gdzie sędzia wygłasza sentencję na temat winy i wyroku.
Recz druga - jednocześnie W TEJ SAMEJ BIBLII SĄ CYTATY O PRZECIWNEJ WYMOWIE (były wcześniej, nie będę tutaj ich wyciągał), że ani Ojciec nikogo nie sądzi, ani Syn, zaś w ogóle "sąd polega na tym, że ludzie bardziej umiłowali ciemność, a nie światło...", czyli jest tu mocno enigmatyczne, niejasne sformułowanie. Dodatkowo jest cała ta grupa cytatów, które mówi np. że osądzany jest człowiek "taką miarą" jaką sam stosował, "wedle słów swoich będzie osądzony", albo jeszcze parę innych mających podobną wymowę.
Powstaje zasadnicze pytanie: to jak jedno ujęcie z drugim połączyć?...
Można to zrobić ODRZUCAJĄC znaczenia jedne, a dając priorytet tym przeciwnym. Czyli można odrzucić te cytaty, w których jest sąd bierze się z tego, jaki było człowiek, że to jego sumienie go de facto osądza, a uznać iż tu Bóg pełni rolę analogiczną do ziemskiego sędziego, czyli po prostu ogłasza arbitralnie winę i wyrok.
Można też zinterpretować te kontrowersje na przeciwną modłę (ja za tą opcją się opowiadam), czyli dać priorytet tym cytatom, które wskazują, że Bóg nikogo nie sądzi, a to człowiek sam się (w jakimś sensie. W jakim? - To jest osobna kwestia) osądza.

Dlaczego jestem za tą ostatnią opcją, a także jak tłumaczę istnienie w Biblii tamtych cytatów, które mówią o tym, że Bóg sądzi wprost, arbitralnie?...
- Mam tu cały pakiet okoliczności, stanowiących moją argumentację.
1. Warto zauważyć na start, że natchnieni autorzy Biblii porywają się na niesłychanie trudne zadanie - PRZEKAZANIE OBRAZU RZECZYWISTOŚCI WYKRACZAJĄCEJ ZNACZĄCO POZA STANDARDOWE LUDZKIE DOŚWIADCZENIA. Językiem, który służy do opisu rzeczywistości bardzo doczesnej, związanej z ludzkimi odniesieniami społecznymi, próbuje się oddać sens czegoś, co jest właściwie dla większości ludzi niewyobrażalne - przekazać informację o tym, jak dokona się rozliczenie tego testu, jakim jest nasze życie (wg Biblii życie jest właśnie testem). Nie mając pojęć bezpośrednio rzeczywistości duchowej, próbują jakoś (...) autorzy natchnieni przynajmniej tę rzeczywistość przybliżyć. Ta prawdziwe rzeczywistość ducha (i sądu nad człowiekiem) zapewne będzie i tak ZNACZĄCO ODMIENNA od tego, co możemy zasugerować pojęciami ze znanego nam życia. Czyli posłużyć się trzeba i tak PRZYBLIŻONYMI obrazami, pojęciami.
2. Mając na uwadze to, co napisałem w punkcie 1 autorzy zmagają się z problemem, jak przekazać sugestię, iż sądu nie da się oszukać, że standardowe, znane nam z codziennego życia metody "na przemoc i oszustwo", jakimi się ludzie posługują, gdy chcą coś przeforsować według swojej woli, po prostu nie zadziałają. Aby jakoś tę kluczową okoliczność przekazać, autorzy natchnieni posługują się wg mnie "chwytem", figurą retoryczną, który właśnie ma na celu przekonać słuchaczy, że w tym sądzie oszustwa po prostu nie przejdą - polega ten chwyt na tym, iż ogłasza się, iż największy władca, a do tego znający wszystkie okoliczności życia człowieka (Bóg), będzie człowieka sądził. To wydaje się skuteczne - jest władca, którego nie da się oszukać, więc sąd na pewno nie będzie zmanipulowany.
3. Powyższy chwyt wg mnie przekazuje kluczową sugestię o niemożliwości "zhakowania" sądu, ale nie do końca już zgodnie z okolicznościami przedstawia samą "kuchnię" owego sądu. Ta "kuchnia" jest lepiej określona tą grupą cytatów, którą ja przedstawiam w niniejszym wątku. W tych cytatach nie występuje Bóg jako sędzia, choć w pewnym sensie ma wpływ na sąd, bo USTALA WARUNKI I DOPILNOWUJE, ABY BYŁY PRZESTRZEGANE w ramach, których sąd będzie uczciwy. Jednak sama owa kuchnia sądzenia bierze się nie z jakiejś boskiej arbitralności, ale z tego, że KAŻDY SAM BĘDZIE SIĘ ROZLICZAŁ ZE SWOJEGO ŻYCIA, NA ZASADACH, KTÓRE UZNAŁ - czyli mamy do czynienia z sądem SPÓJNOŚCI, SĄDEM PRAWDY i MIŁOŚCI.

Inaczej mówiąc, traktuję te wyrażenia typu "Bóg osądził" jako formę figury retorycznej, a nie jako informację o naturze sądu (z wyjątkiem tego, że zasady osądu i dopilnowanie uczciwości sądu rzeczywiście będą w gestii Boga, czyli nie można powiedzieć, że owo sformułowanie jest niezgodne z prawdą). Bo tu Bóg też "sądzi", tylko w POŚREDNIEJ FORMIE, nie sądzi bezpośrednio, ale "sądzi" przez swoje zasady.
Przy takim ujęciu WSZYSTKIE CYTATY na temat sądu, jakie zawiera Biblia, dadzą się uwzględnić w jako tako (może nie bezpośrednio, ale jednak z chyba całkiem solidną argumentacją) spójnym rozumieniu. Każdy cytat da się zinterpretować, a nie tylko odrzucić, zignorować.

anbo