ŚFiNiA

Kruchy04

Niezwykle często spotykamy się że stwierdzeniem, że Biblia była pisana "dla tamtych ludzi", "w tamtych czasach", "tamtym zrozumiałym językiem".
Czy jest możliwe, aby Bóg natchnął kogoś po raz kolejny i napisał aktualna wersję Biblii 2.0? I co musiałoby się stać, aby wierzący uwierzyli, że ta księga faktycznie jest od Boga? Przez aktualizacje rozumiem napisanie Biblii nie dla tamtych ludzi, ale naszym współczesnym językiem, dla nas, może z jakimiś nowymi wskazówkami i przypowieściami dotyczącymi daty końca świata itp.

Michał Dyszyński

Kruchy04

anbo

Kruchy04

fedor

Kruchy04

fedor

Michał Dyszyński

Kruchy04

fedor

Kruchy04

fedor

Semele

anbo

W zasadzie dywagacje na temat Boga dotyczą kwestii, czego od nas chce? Co mamy robić, żeby nam się powodziło, najlepiej tu (w życiu doczesnym) i tam (w zaświatach)? W świetle tekstu biblijnego to jest oczywiste, Biblia jest tym przesiąknięta. Izraelczycy ciągle starają się domyślić, co zrobili nie tak, że im się nie powodzi. Patrzą wstecz na czasy, kiedy im się powodziło i na tej podstawie starają się zbudować sobie wytyczne na teraz i jutro (nawet koncepcję mesjasza pod to zbudowali). Nie inaczej jest w Nowym Testamencie. Tam też co chwila Jezus naucza, jak się zachowywać, a potem to samo robią jego uczniowie. Z tym, że w Nowym Testamencie sprawa w zasadzie dotyczy przyszłego życia po śmierci, życia doczesnego tylko o tyle, o ile ma na nie wpływ.. Życie doczesne stało się tylko epizodem, w którym trzeba zasłużyć na przyszłe wieczne szczęście, a wobec zbliżającego się apokaliptycznego końca świata wytyczne dotyczące tego, jak żyć, stały się mało życiowe.
Po losach narodów (w tym narodu żydowskiego) widać, że ich szczęście i dobrobyt wcale nie zależą od tego, czy wypełniają domniemane nakazy/zakazy Boga. Pogańskim sąsiadom Izraelczyków wiodło się lepiej niż im, a przecież to oni przynajmniej się starali. Gdy zawiodło drobiazgowe wypełnianie nakazów i zakazów prorocy doszli do wniosku, że nie o to chodzi. Ale przecież to Bóg (podobno) zalecił te zakazy i nakazy, biblijni autorzy na niego się powołują. Żaden ze sposobów czczenia Boga i życia po Bożemu nie poskutkował zarówno w przypadku losów całego narodu, jak i życia pojedynczych ludzi, co doskonale zauważył autor Księgi Hioba. (Zauważyli to zresztą już wcześniej autorzy podobnych tekstów w innych religiach.)
Jeśli jest Bóg i jeśli faktycznie czegoś od nas chce i nam to w jakiś sposób mówi, to trzeba przyznać, że z pewnością jednego mu nie brakuje: czarnego poczucia humoru. Jest to cecha niedoceniana przez teologów, chyba w ogóle nie biorą jej pod uwagę w swoich rozważaniach na temat Boga.

Michał Dyszyński

Zrozumienie sensu Biblii dokonywane w paradygmacie posłuszeństwa Bogu zawsze będzie się rozmywało. Bóg, jakby naprawdę chciał ludzi do posłuszeństwa skłonić, to by (zakładając Jego wszechmoc) miał na to wiele sposobów. Ale tego nie robi.
Co ciekawe, nawet ziemscy tyrani najczęściej do końca nie chcą być uznani za tyranów, z tych co rządzą absolutnie, tylko pragną jakoś wierzyć, że ci, którymi rządzą mają swoją wolę. Rządzenie robotami jest mało atrakcyjne.
Sfera pragnień i emocji, sfera prawdziwej interakcji z drugim człowiekiem właściwie dopiero tam, gdzie kończy się przymus. Jeśli Bóg ma być z człowiekiem W RELACJI, to po prostu posłuszeństwo nie może wyczerpywać tego układu.
Skoro człowiek idealnie posłuszny - człowiek automat nie jest celem, to co jest tym celem?
- Od tego pytania dopiero zaczyna się sensowna refleksja nad Biblią.

Semele

Dlaczego postrzegasz Boga Michał jako kogoś kto chce nas ograniczać??

Michał Dyszyński

anbo

Jeszcze o tym, że w ST mamy obraz Boga, który chce (wbrew temu, co niektórzy sądzą), żeby go słuchano i to ślepo, za co też nagradza.
Rdz 22:1-17
A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on odpowiedział: Oto jestem - powiedział: Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria2 i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę.
/.../
Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu.

Przypominam też, że różne - z naszego punktu widzenia głupie - prawa, których Izraelici mieli przestrzegać, wedle biblijnych autorów pochodzą od Boga. Przypominam też, że ich przestrzeganie nakazywał także Jezus.
To są fakty.
Poleceń Boga nie trzeba by wykonywać ze strachu, gdyby Bóg objaśnił, dlaczego trzeba je wykonywać. Oczywiście można wykonywać na zasadzie zaufania. Nie będzie to wtedy strach, ale zaufanie. Żeby jednak zaufać, trzeba przede wszystkim przynajmniej mieć duże uprawdopodobnnienie, że przykazania pochodzą od Boga, a z tym jest problem i to jest problem, który tu omawiamy.

Rezygnacja z pomysłu, że Bóg czegoś od nas chce, ma jakieś konkretne wymagania, w praktyce mocno zbliży się do agnostycyzmu, a ten w praktyce jest ateizmem.

Pomysł, żeby swój światopogląd tak zbudować, żeby był odporny na krytykę, bo się go nie imają testy, gdyż jest nietestowalny, to pomysł kogoś kto najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy z tego, że skoro światopogląd jest nietestowalny, to nie wiadomo, czy jest słuszny czy nie. Równie dobrze można sobie z fusów powróżyć. Powodzenia.

anbo

Dodam jeszcze, że w Biblii element straszenia występuje jak najbardziej. Dotyczy to zarówno ST jak i NT. Każdy kto czytał NT pamięta pewnie, że straszy się tam tych, którzy mieliby nie uwierzyć w Jezusa. Jeśli to nie jest fragment natchniony, to wypadałoby, żeby autor takiej tezy podał przepis na oddzielanie ziaren od plew.

Kruchy04

anbo

Bóg nie musi się ukrywać, żeby człowiek miał wybór. Można przecież odrzucić Boże nakazy. Ale żeby mieć ten wybór, trzeba je jasno przedstawić i się pod nimi podpisać. Sprawa wiary to nie jest kwestia woli, decyzji wierzę albo nie wierzę. Wierzy się, bo coś przekonuje, nie wierzy, bo nie przekonuje.

Kruchy04

anbo

Z tego, że ktoś nie wierzy w Boga, nie wynika, że nie wierzy dlatego, bo nie chciałby, żeby taki Bóg istniał. Nie wierzy, bo go nie przekonują świadectwa i koncepcja. Można czegoś nie chcieć, ale nic się nie poradzi na to, że to jest i jakoś się do tego ustosunkować, w przypadku Boga odrzucić to, co proponuje/żąda (jawnie się zbuntować). Można wreszcie - jak to robi wielu wierzących - nic sobie nie robić z istnienia Boga, w praktyce żyć, jakby go nie było. Argumentacja apologetów jest błędna i całkowicie chybiona.

anbo