ŚFiNiA

TATANATI

Wiarogodność Biblii atakowano z różnych stron, ale nawet w najdrobniejszej mierze nie zdołano podkopać lub osłabić jej pozycji.

Izaak Newton powiedział kiedyś: „W Biblii odkrywam więcej przekonujących oznak autentyczności niż w jakiejkolwiek kronice świeckiej” (R. Watson, Two Apologies, Londyn 1820, s. 57). Jej wierność wobec prawdy jest widoczna w każdym badanym szczególe. Zawarte w niej relacje historyczne są dokładne i rzetelne. Nie da się np. podważyć tego, co mówi o zdobyciu Babilonu przez Medów i Persów (Jer 51:11, 12, 28; Dn 5:28) czy o takich postaciach, jak babiloński władca Nebukadneccar (Jer 27:20; Dn 1:1), król Egiptu Sziszak (1Kl 14:25; 2Kn 12:2), Asyryjczycy Tiglat-Pileser III i Sancherib (2Kl 15:29; 16:7; 18:13), cesarze rzymscy August, Tyberiusz i Klaudiusz (Łk 2:1; 3:1; Dz 18:2), Rzymianie Piłat, Feliks oraz Festus (Dz 4:27; 23:26; 24:27), ani tego, co powiedziano w niej o świątyni Artemidy w Efezie i o ateńskim Areopagu (Dz 17:19-34; 19:35). Wszystkie informacje biblijne o tych i innych miejscach, ludziach czy wydarzeniach są w każdym szczególe historycznie ścisłe.

Zgodne z prawdą jest także to, co Biblia mówi o rasach i językach. Wszyscy mieszkańcy ziemi — bez względu na budowę ciała, kolor skóry, kulturę czy język — należą do jednej rodziny ludzkiej. Nie da się zaprzeczyć, iż zasadniczo można ją podzielić na trzy gałęzie: jafetycką, chamicką i semicką, wywodzące się od Adama poprzez Noego (Rdz 9:18, 19; Dz 17:26). Henry Rawlinson oświadczył: „Gdybyśmy mieli szukać jedynie punktu przecięcia dróg językowych, nie bacząc na jakiekolwiek zapisy biblijne, mimo wszystko doszlibyśmy do wniosku, że linie te rozchodzą się z jednego punktu, a mianowicie z równin Szinearu” (G. Rawlinson, The Historical Evidences of the Truth of the Scripture Records, 1862, s. 287; Rdz 11:2-9).

Nauki i przykłady zawarte w Biblii mają niezwykle praktyczną wartość dla współczesnego człowieka. Wyłuszczone w niej sprawiedliwe zasady i wysokie mierniki moralne górują nad zaleceniami każdej innej książki. Biblia nie tylko odpowiada na ważne pytania, lecz także udziela wielu praktycznych wskazówek, których przestrzeganie mogłoby się przyczynić do poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego wszystkich mieszkańców ziemi. Przedstawia normy, które pozwalają odróżnić dobro od zła, a dotyczą uczciwości w interesach (Kpł 19:35, 36; Prz 20:10; 22:22, 23; Mt 7:12), pracowitości (Ef 4:28; Kol 3:23; 1Ts 4:11, 12; 2Ts 3:10-12), moralnego prowadzenia się (Wj 20:14-17; Kpł 20:10-16; Gal 5:19-23; 1Ts 4:3-8), budującego towarzystwa (Prz 5:3-11; 13:20; 1Ko 15:33; Heb 10:24, 25), dobrych stosunków rodzinnych (Pwt 6:4-9; Prz 13:24; Ef 5:21-33; 6:1-4; Kol 3:18-21). Znany amerykański pedagog William Lyon Phelps powiedział kiedyś: „Uważam, że wiedza biblijna bez studiowania na uczelni ma większą wartość niż wyższe studia bez Biblii” (The New Dictionary of Thoughts, s. 46). A szósty prezydent USA John Quincy Adams napisał o Biblii: „Spośród wszystkich książek świata ona najbardziej pomaga ludziom być dobrymi, mądrymi i szczęśliwymi” (Letters of John Quincy Adams to His Son, 1849, s. 9).

Czy jest dokładna naukowo? Również pod tym względem Biblii nie można niczego zarzucić. Jest całkowicie zgodna z nauką, gdy opisuje kolejne etapy przygotowania naszej planety na mieszkanie dla człowieka (Rdz 1:1-31), gdy nawiązuje do faktu, że ziemia jest okrągła i zawieszona „na niczym” (Hi 26:7; Iz 40:22), gdy zalicza zająca do zwierząt przeżuwających pokarm (Kpł 11:6) czy wreszcie gdy oznajmia, iż „dusza ciała jest we krwi” (Kpł 17:11-14).

W biblijnych informacjach o kulturze i zwyczajach nie znaleziono żadnych nieścisłości. Wobec władców zawsze używa się w Biblii tytułu odpowiedniego do okresu, w którym spisywano dane sprawozdanie. Na przykład Herod Antypas i Lizaniasz nazywani są władcami okręgu (tetrarchami), Herod Agryppa (II) — królem, a Gallio — prokonsulem (Łk 3:1; Dz 18:12; 25:13). W czasach rzymskich żołnierze zwycięskiej armii często odbywali pochody tryumfalne, w których wiedli ze sobą jeńców (2Ko 2:14). Pismo Święte wspomina też o gościnności wobec obcych, o wschodnich obyczajach, sposobie kupowania nieruchomości, procedurach prawnych towarzyszących zawieraniu umów czy o obrzezaniu praktykowanym przez Hebrajczyków i inne ludy — i we wszystkich tych szczegółach jest dokładne (Rdz 17:10-14; 18:1-8; 23:7-18; Jer 9:25, 26).

Pisarze Biblii odznaczali się szczerością niespotykaną wśród starożytnych autorów. Już pierwszy z nich, Mojżesz, otwarcie donosi zarówno o własnych grzechach, jak i o grzechach i błędach swego ludu, w czym naśladują go inni hebrajscy pisarze (Wj 14:11, 12; 32:1-6; Lb 14:1-9; 20:9-12; 27:12-14; Pwt 4:21). Nie kamuflowano nawet grzechów wybitnych postaci, takich jak Dawid i Salomon (2Sm 11:2-27; 1Kl 11:1-13). Jonasz opowiedział o swoim nieposłuszeństwie (Jon 1:1-3; 4:1). Taką samą prostolinijną szczerość przejawiali inni prorocy. Szacunek dla prawdy, widoczny w Pismach Hebrajskich, cechuje też relacje pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich. Paweł mówi o swym dawnym grzesznym postępowaniu, poza tym dowiadujemy się, że Marek nie wytrwał w służbie misjonarskiej i jakie błędy popełnił apostoł Piotr (Dz 15:37-39; 22:19, 20; Gal 2:11-14). Tego rodzaju szczere, otwarte sprawozdania budzą zaufanie do uczciwości i prawdomówności Biblii.

Fakty poświadczają, że Biblia jest księgą rzetelną. Opisuje wydarzenia ściśle osadzone w realiach historycznych. Podaje bezpośrednie, miarodajne pouczenia w niezwykle prosty sposób. Prostolinijność, żarliwość i wierność jej pisarzy, ich gorliwe oddanie prawdzie i usilne starania o dokładność w szczegółach — wszystkiego tego należałoby się spodziewać po Bożym Słowie prawdy (Jn 17:17).

Przepowiednie zawarte w Biblii same w sobie dowodzą, że jest ona natchnionym Słowem Boga Biblii - Jehowy. Spisano w niej mnóstwo dalekosiężnych proroctw, które się spełniły. Niektóre z nich mają się jeszcze spełnić (Mat. 6:10; ks. Objaw).

Historia samej Biblii, jak przetrwała podczas burzliwych dziejów ludzkości zastanawia niejednego człowieka. Ci, którzy wierzą, że jest to Słowo od Boga, są przekonani, że to On dopilnował, by starzejące się oryginały zastępowano odpisami. Prócz tego w miarę jak od czasu niewoli babilońskiej przybywało społeczności żydowskich poza Palestyną, rosło też zapotrzebowanie na dalsze kopie Pism. Zaspokajali je zawodowi przepisywacze, którzy sporządzali odpisy z nadzwyczajną skrupulatnością. Do grona tego należał także Ezdrasz, „biegły przepisywacz w dziedzinie Prawa Mojżeszowego, które dał Jehowa, Bóg Izraela” (Ezd 7:6).
Przez setki lat sporządzano odręczne kopie Biblii, która z czasem powiększyła się o Chrześcijańskie Pisma Greckie. Pojawiały się też przekłady świętych Pism. Pismom Hebrajskim przysługuje zaszczytne miano pierwszego ważnego dzieła przetłumaczonego na inny język. Do dnia dzisiejszego zachowały się tysiące rękopisów biblijnych, zawierających tekst oryginalny lub jego tłumaczenie.

Pierwsza drukowana Biblia wyszła spod prasy Jana Gutenberga w r. 1456. Obecnie łączny nakład całej Biblii bądź jej fragmentów przekroczył już cztery miliardy egzemplarzy w przeszło 2000 języków. Przez ten czas atakowano ją z najrozmaitszych stron. Miała chyba więcej wrogów niż jakakolwiek inna książka. Papieże i duchowni zbierający się na soborach zakazywali wiernym ją czytać, i to pod groźbą ekskomuniki. Tysiące miłujących ją ludzi straciło życie, a mnóstwo jej egzemplarzy wydano na pastwę płomieni. Jedną z ofiar w tej walce Biblii o przetrwanie był tłumacz William Tyndale, który w dyskusji z pewnym duchownym oświadczył: „Jeżeli Bóg pozwoli mi jeszcze trochę pożyć, postaram się, by za parę lat parobek za pługiem znał Pismo Święte lepiej od ciebie” (J. Foxe, Actes and Monuments, Londyn 1563, s. 514).

Dlaczego nazywamy Biblię Pismem Świętym lub Słowem Bożym? Jezus oraz pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich mówili o tych natchnionych księgach „Pisma” lub „święte Pisma” (Mt 21:42; Mk 14:49; Łk 24:32; Jn 5:39; Dz 18:24; Rz 1:2; 15:4; 2Tm 3:15, 16). Są one spisanymi wypowiedziami Boga objawiającego swą wolę, Jego Słowem, o czym świadczą takie wyrażenia, jak: „wypowiedź z ust Jehowy” (Pwt 8:3), „wypowiedzi Jehowy” (Joz 24:27), „przykazania Jehowy” (Ezd 7:11), „prawo Jehowy”, „przypomnienie od Jehowy”, „rozkazy Jehowy” (Ps 19:7, 8), „słowo Jehowy” (Iz 38:4; 1Ts 4:15), „wypowiedź, która przechodzi przez usta Jehowy” (Mt 4:4). Wielokrotnie nazywa się je „świętymi oświadczeniami Bożymi” (Rz 3:2; Dz 7:38; Heb 5:12; 1Pt 4:11).

Żadnej księgi nie kompletowano tak długo jak Biblii. Zaczął ją spisywać Mojżesz w r. 1513 p.n.e. Następnie do zbioru natchnionych pism dodawano inne — aż do ksiąg Nehemiasza i Malachiasza, ukończonych po 443 r. p.n.e. Spisywanie Biblii zostało potem przerwane niemal na 500 lat, dopóki apostoł Mateusz nie sporządził swej relacji historycznej. Blisko 60 lat później Jan, ostatni z apostołów, zamknął kanon biblijny swą Ewangelią oraz trzema listami. A zatem Biblia powstawała mniej więcej 1610 lat. Wszyscy mężczyźni pracujący nad jej spisaniem byli Hebrajczykami, należeli więc do ludu, któremu „powierzono święte oświadczenia Boże” (Rz 3:2).
Biblia nie jest luźnym zbiorem przypadkowych fragmentów literatury żydowskiej i chrześcijańskiej. Przeciwnie, poszczególne jej części są odpowiednio ułożone, niezwykle jednolite i wzajemnie powiązane. Ten aspekt Biblii odzwierciedlają i podkreślają zarówno przepisy obszernego kodeksu prawnego nadanego przez Boga Izraelowi, jak i rozporządzenia dotyczące nawet najdrobniejszych szczegółów życia obozowego — jedne i drugie znalazły później swoje odpowiedniki w królestwie Dawidowym oraz w zborze pierwszych chrześcijan.

W tym zbiorze 66 ksiąg temat Królestwa oraz uświęcenia imienia Boga Jehowy (Mat. 6:9,10) przeplata się z wiadomościami z najróżniejszych dziedzin, takich jak: rolnictwo, architektura, astronomia, chemia, handel, budownictwo, etnologia, zarządzanie, higiena, muzyka, poezja, filologia czy taktyka wojenna. Biblia nie jest rozprawą naukową na żaden z tych tematów, wspomina o nich dodatkowo, przy okazji rozwijania swego głównego wątku. Niemniej stanowi prawdziwą skarbnicę informacji dla archeologów i paleografów.
Jako rzetelne dzieło historyczne, mówiące o wydarzeniach z zamierzchłej przeszłości, Biblia nie ma sobie równych wśród innych książek. Jednakże o wiele cenniejsze są zawarte w niej proroctwa, gdyż opisują przyszłość, i to z dokładnością, na jaką stać wyłącznie Króla Wieczności. Dalekosiężne przepowiednie biblijne przedstawiły wielowiekowy pochód potęg światowych, a nawet powstanie i ostateczny upadek niektórych z nich (Daniela, Objawienie).

Prawdomówne Słowo Boże w nader praktyczny sposób wyzwala ludzi z niewiedzy, przesądów, człowieczych filozofii i bezsensownych tradycji (Jn 8:32). „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą” (Heb 4:12). Bez Biblii nie znalibyśmy ani prawdziwego Boga Jehowy, ani cudownych dobrodziejstw wypływających z Chrystusowej ofiary okupu, ani wymagań, które musimy spełniać, by dostąpić życia wiecznego.

mat

Cytaty z Biblii nie moga byc dowodem na prawdziwosc owej Biblii bowiem byly napisane w celach 100% propagandowych przez fanatycznych zwolennikow Jehowy.

TATANATI

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,
chodzi o to, że np. na wpis Mata:

TATANATI

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI

Dziękuję również.

Biblia podaje definicje wiary w Hebrajczyków 11:1 -"Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych, oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych"

Słowo „wiara” jest tłumaczeniem greckiego terminu pístis, który przede wszystkim kryje w sobie myśl o zaufaniu, pewności i głębokim przekonaniu. Zależnie od kontekstu może też oznaczać „wierność” (1Ts 3:7; Tyt 2:10).
A wyrażenie „nacechowane pewnością oczekiwanie” jest tłumaczeniem greckiego słowa hypòstasis, często spotykanego w starożytnych papirusowych dokumentach handlowych. Odnosi się ono do tego, na czym opiera się zawarta umowa i co stanowi gwarancję objęcia kiedyś w posiadanie określonych dóbr. W związku z tym J. Moulton i G. Milligan proponują tłumaczenie: „Wiara jest tytułem własności rzeczy spodziewanych” (The Vocabulary of the Greek Testament, 1963, s. 660). A w przekładzie Listu do Hebrajczyków opublikowanym przez Katolicki Uniwersytet Lubelski (tłum. S. Łach, Pallottinum, Poznań 1959) nazwano ją „gwarancją tych dóbr, których się spodziewamy”. Greckie élegchos, oddane jako „oczywisty przejaw”, oznacza m.in. „argument na zbicie lub odrzucenie czegoś”, a więc kojarzy się z przedstawianiem dowodów ukazujących sprawę w innym świetle, niżby wynikało z pozorów (Słownik grecko-polski, red. Z. Abramowiczówna, Warszawa 1960, t. II, s. 98). Dowody takie ujawniają to, czego wcześniej nie wzięto pod uwagę, i w rezultacie obalają poglądy, które tylko wydawały się prawdziwe. Ów „oczywisty przejaw”, czyli dowód tego, w co się wierzy, jest tak przekonujący i wymowny, że wiara została wręcz utożsamiona z takim dowodem.

Wiara jest więc podwaliną nadziei i podstawą przekonania o realności tego, czego nie widzimy. Czasami słowo to odnosi się do prawdziwej wiary chrześcijańskiej, czyli do ogółu prawd przekazanych przez Jezusa Chrystusa i jego natchnionych uczniów (Jn 18:37; Dz 6:7; Gal 1:7-9; 1Tm 5:8). Jest ona oparta na całym Słowie Bożym, łącznie z Pismami Hebrajskimi, na które często powoływali się Jezus i pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich.
Wiara opiera się na konkretnych dowodach, (wymienionych w poprzednich postach). Widzialne dzieła poświadczają istnienie niewidzialnego Stwórcy (Rz 1:20). A zatem pod wieloma względami „wiara idzie w ślad za tym, co się słyszy” (Rz 10:17; por. Jn 4:7-30, 39-42; Dz 14:8-10).

Wiara nie ma nic wspólnego z łatwowiernością. Nawet osoby, które szydzą z wiary, zazwyczaj wierzą zaufanym i wypróbowanym przyjaciołom. Naukowiec wierzy w podstawowe prawa z dziedziny, w której się specjalizuje. Prowadząc badania, opiera się na wcześniejszych odkryciach i na ich podstawie spodziewa się odkryć coś nowego. Podobnie rolnik przygotowuje glebę i wysiewa ziarno, wierząc, że tak jak w poprzednich latach nasiona wykiełkują i że pod wpływem wilgoci oraz światła słonecznego wyrosną z nich w pełni rozwinięte rośliny. Tak więc wszelkie plany i wszelka działalność człowieka w gruncie rzeczy opierają się na wierze w niezmienność praw rządzących wszechświatem. Nawiązał do tego mądry pisarz Księgi Kaznodziei: „Słońce też zaświeciło i słońce zaszło, i dysząc, zdąża na swe miejsce, gdzie zaświeci. Wiatr ciągnie na południe i zatacza kręgi ku północy. Nieustannie krąży i krąży, i wraca wiatr prosto do swoich kręgów. Wszystkie potoki zimowe płyną do morza, a jednak morze nie jest pełne. Skąd płyną potoki zimowe, w to miejsce wracają, aby stamtąd wypływać” (Kzn 1:5-7).

Można jeszcze dodać, że nie wszyscy ludzie "wierzący" mają wiarę, gdyż należy ona do owoców ducha Bożego (Gal 5:22; 2Ts 3:2), ale to już osobny temat.

Teraz może odniosę się, oczywiście ogólnie do podobnych stwierdzeń:

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,

ja nie chcę pozbawić Cię wiary w Boga, ja także wierzę w Boga, chodzi mi o coś innego.

Napisałeś długi wywód o wierze, lecz wcale nie odniosłeś się do tego, co ja napisałem o wierze i o absolutnie prawdziwej wiedzy. Czyżbyś uważał, że owszem, teraz wierzymy, ale później będziemy absolutnie prawdziwe wiedzieć jak to naprawdę jest? Niestety, mnie na takie teksty nie nabierzesz, wiary nie unikniemy, nawet wtedy, gdybyśmy naprawdę zobaczyli Boga twarzą w twarz, ponieważ nadal musielibyśmy wierzyć świadectwu swoich zmysłów. A skąd mielibyśmy wiedzieć, że zmysły dają nam absolutnie prawdziwą informację, czyżby wystarczyło tu odwołać się do świadectwa zmysłowego?
Zatem jak to jest z tą Twoją wiedzą/wiarą?

Napisałeś: "Dla mnie źródłem wiedzy jest sam Bóg Jehowa." W moim przypadku jest zaś tak, że ja wierzę, że Bóg jest źródłem prawdziwej wiedzy.
Jeżeli uważasz, że my (Ty i ja) jesteśmy swoimi organizmami, a nasze subiektywne odczucie własnego jestestwa pochodzi z mózgu, to proszę udowodnij mi to.
O naszych zmysłach w kontekście wiedzy/wiary już wspomniałem, także uważaj żebyś nie zataczał błędnego koła. Uprzejmie też zawczasu uprzedzam, że naukowo (nauki przyrodnicze) nie da się tego udowodnić, zatem z nauki się tego nie dowiemy, zostaje nam jeszcze Biblia… I tu dochodzimy do kwestii tego, co pisałem na temat interpretowania Biblii, a do czego też prawie wcale się nie odniosłeś.
Ja się nie boję takich ludzi, dlatego, że mogą mieć rację, boję się czyjegoś fanatycznego podejścia i ślepej wiary.
Gołe fakty są jednak takie, że nie da się brać Biblii wprost, tak bez dokonywania na niej żadnej interpretacji - świadkowie Jehowy właśnie twierdzą, że oni tylko wyjaśniają, co na dany temat mówi sama Biblia i wcale nie szerzą swych osobistych poglądów.
Czyżbyś i Ty także wiedział a nie tylko wierzył, że sama Biblia tak mówi? Jeżeli tak, to ja już dziękuję Ci za dyskusję.

TATANATI

Widzę, że nie rozumiesz o czym piszę, albo celowo wmawiasz mi coś czego nie napisałem.

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,

co do wiary, to widzę, że chyba się jednak nie dogadamy

Wiem, że napisałeś poprzednio, że "wiara kryje w sobie myśl o zaufaniu, pewności i głębokim przekonaniu" i co z tego, skoro nie chcesz odpowiedzieć wprost, czy to ma oznaczać, że wiary jednak nie unikniemy (jeśli oczywiście z tym się zgadzasz).

To może chociaż z tym się dogadamy:

TATANATI

Zacznę może od tego pytania:

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,

świadków Jehowy cenię za to, że poważnie podchodzą do związku człowiek-Bóg, co prawda nie podzielam ich wszystkich poglądów ale to nie znaczy, że ich już w ogóle nie szanuję (wierzę podobnie jak świadkowie Jehowy, że Bóg istnieje i jest Stwórcą, więc broszury te nie są mi potrzebne do przekonania mnie o tym, ale dziękuję za propozycję).

To prawda, że nieco źle zacząłem naszą rozmowę, za co przepraszam, no cóż mam teraz za swoje.

Z nauk przyrodniczych dowiadujemy się m.in. o tym, że człowiek jest tworem ewolucji, stwierdziłem tylko, jak przedstawia się ten naukowy pogląd. Nie uznaję, go za prawdziwy w takim absolutnym sensie.

TATANATI

Każdy człowiek może się pomylić w ocenie czegokolwiek, czy też kogokolwiek, jeżeli tak było w moim przypadku, to przepraszam.
Swoją ocenę oparłem na pewnej dedukcji, oceń samczy tak nie było.

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,

to twoja wypowiedź:

TATANATI

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI

Zgadzam się całkowicie z wypowiedzią p. Orzechowskiego.

Nie dziwi mnie stanowisko Wydziału Nauk Biologicznych Polskiej Akademii Nauk, myślę że naukowcy ci obsesyjnie propagują swoje teorie, przejawiając przy tym fanatyzm. Jeżeli chodzi o podobne wypowiedzi, to mają one na celu utwierdzanie swojego stanowiska wśród laików, którzy znają temat tylko pobieżnie.

Zastanów się, ilu laików odważy się sprzeciwić czołowym pedagogom i uczonym, gdy zapewniają, iż ewolucja jest faktem, i dają do zrozumienia, że tylko nieuk nie chce w nią uwierzyć? Właśnie to rzucanie na szalę autorytetu w obronie ewolucjonizmu jest główną przyczyną akceptowania go przez wielu ludzi.

Typowym przykładem poglądów, którymi często dają się zastraszyć laicy, jest następujące twierdzenie Richarda Dawkinsa: „Teorię Darwina popierają wszelkie dostępne obecnie, konkretne dowody, i żaden liczący się współczesny biolog nie ma wątpliwości, że jest słuszna”. Ale czy tak jest naprawdę? Nic podobnego. Z łatwością można się przekonać, że wielu uczonych, w tym również „liczący się współcześni biologowie”, nie tylko powątpiewają w słuszność ewolucjonizmu, ale wcale w niego nie wierzą. Ich zdaniem dowody przemawiające za stwarzaniem są o wiele bardziej przekonujące. Tak więc wszelkie ogólnikowe oświadczenia w rodzaju wypowiedzi Dawkinsa rozmijają się z prawdą. Są jednak typowym przykładem prób pognębienia opozycji przez posługiwanie się takimi sformułowaniami. Pewien człowiek, któremu to podpadło, napisał w czasopiśmie New Scientist: „Czy Richard Dawkins aż tak słabo wierzy w dowody popierające ewolucję, że musi sięgać po naciągane uogólnienia, aby odeprzeć odmienne poglądy swoich oponentów?”

Ewolucjoniści Luria, Gould i Singer w książce A View of Life (Pogląd na życie) twierdzą -"ewolucja jest faktem" i zapewniają: „Równie dobrze moglibyśmy wątpić w to, że Ziemia krąży wokół Słońca albo że woda składa się z wodoru i tlenu”. W książce tej powiedziano również, że ewolucja tak samo jest faktem, jak istnienie grawitacji. Rzecz jednak w tym, iż można eksperymentalnie udowodnić, że Ziemia krąży wokół Słońca, że woda składa się z wodoru i tlenu oraz że istnieje ciążenie powszechne, natomiast ewolucji eksperymentalnie dowieść się nie da. Poza tym ci sami ewolucjoniści przyznają, że „wokół teorii ewolucyjnych toczą się gwałtowne dysputy”. A czy takie dysputy toczą się dziś jeszcze w sprawie krążenia Ziemi wokół Słońca, składu chemicznego wody bądź też istnienia grawitacji? Nie. Czy wobec tego zdrowy rozsądek pozwala twierdzić, że ewolucja jest takim samym faktem?

W przedmowie do książki Johna Readera Missing Links (Brakujące ogniwa) David Pilbeam zwraca uwagę na to, iż wnioski uczonych nie zawsze są oparte na faktach. Jest tak, twierdzi Pilbeam, między innymi dlatego, że uczeni „też są ludźmi, a grają o wysoką stawkę, bo jest nią ponętna nagroda w postaci sławy i popularności”. W książce tej przyznano, że ewolucjonizm jest „nauką, której siłą napędową są osobiste ambicje, co czyni ją podatną na wpływ wszelkich z góry powziętych przekonań”. Zilustrowano to następującym przykładem: „Jeżeli przedwczesne opinie są akceptowane i lansowane tak entuzjastycznie, jak to było w wypadku człowieka z Piltdown, to nauka zdradza niepokojącą skłonność do przyjmowania czegoś na wiarę przed podjęciem badań”. Autor dodaje: „Współcześni [ewolucjoniści] są skłonni do obstawania przy błędnych danych, jeśli przemawiają one za słusznością ich przedwczesnych opinii, w nie mniejszym stopniu niż dawni badacze, (...) odrzucali [bowiem] obiektywne oceny i trzymali się wyobrażeń, w które chcieli wierzyć”. Tak więc gdy już niektórzy uczeni opowiedzieli się za ewolucją, a chcą zrobić karierę, to nie wypada im przyznać się do możliwości popełnienia błędu. Starają się raczej usprawiedliwiać swoje z góry powzięte opinie, zamiast uznać fakty, które mogłyby być dla nich niekorzystne.

W przedmowie do wydania wydrukowanego w setną rocznicę pierwszego opublikowania dzieła Darwina O powstawaniu gatunków W.R. Thompson nawiązuje z ubolewaniem do takiego nienaukowego podejścia i pisze: „Jeżeli po przeanalizowaniu argumentów okazuje się, że nie sposób ich obronić, to powinno się je odrzucić, a całkowitą zmianę zapatrywań na podstawie wątpliwych dowodów należy uznać za godną ubolewania”. Poza tym Thompson powiedział: „Fakty oraz interpretacje, na których opierał się Darwin, dziś już nie przekonują. Długoletnie badania nad dziedzicznością i odmianami podkopały jego naukę”.

Poza tym Thompson oświadczył: „Długotrwałym i pożałowania godnym następstwem sukcesu dzieła O powstawaniu gatunków stała się panująca wśród biologów mania wdawania się w spekulacje, których słuszności nie da się sprawdzić. (...) Powodzeniu darwinizmu towarzyszył zanik rzetelności naukowej”. Na koniec powiedział: „Sytuacja, w której uczeni sprzymierzają się po to, aby stawać w obronie doktryny, której nie są w stanie naukowo zdefiniować ani z naukową dokładnością przedstawić i której wiarogodność w opinii publicznej starają się podtrzymywać tłumieniem krytyki oraz przemilczaniem trudności, jest w nauce czymś nienormalnym i niepożądanym”.

Również profesor antropologii Anthony Ostric skrytykował swych uczonych kolegów, którzy ogłaszają „za fakt” pochodzenie człowieka od stworzeń małpopodobnych. Zaznaczył, że „jest to co najwyżej hipoteza, w dodatku niezbyt dobrze udokumentowana”, oraz że „nie ma dowodu na to, iż człowiek zmienił się w istotny sposób od czasu, z którego pochodzą pierwsze nie budzące wątpliwości oznaki jego istnienia”. Zdaniem tego antropologa szerokie rzesze fachowców dołączyły do rzeczników teorii ewolucji „z obawy, że nie uzna się ich za poważnych uczonych lub usunie z poważnych kręgów akademickich”. Podobnie wypowiadają się Hoyle i Wickramasinghe: „Albo ktoś wierzy w te poglądy, albo nie uniknie okrzyknięcia go heretykiem”. Rezultatem takiego stanu rzeczy jest między innymi niechęć wielu uczonych do bezstronnego zbadania nauki o stwarzaniu. W liście do wydawcy czasopisma Hospital Practice słusznie powiedziano: „Nauka zawsze chlubiła się swoim obiektywizmem, obawiam się jednak, że my, uczeni, szybko popadamy w ciasnotę i uprzedzenia, do których tak długo czuliśmy odrazę”.

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

szymon

"TATANATI" pisze

TATANATI

Mirku

Co do mojej wypowiedzi, że zgadzam się z wypowiedzią p. Orzechowskiego, to zapewne wszystkich jego poglądów na ten temat nie znam.
Chodziło mi o wypowiedź zamieszczaną w mediach: "Orzechowski w wywiadzie dla „Gazety” powiedział, że teoria ewolucji Darwina jest „kłamstwem”. To jego zdaniem „luźna koncepcja starszego pana”, „opowieść o charakterze literackim, która mogłaby stać się kanwą filmu science fiction”.

Dlatego prostuję swoją wypowiedź, zgadzam się TYLKO z tym stanowiskiem, że to "kłamstwo". Osobiście wolę nazywać to wiarą w ewolucjonizm.

szymon

TATANATI:

Mirek · Dołączył: 28 Maj 2008 Posty: 77 Przeczytał: 0 tematów

TATANATI,

TATANATI

szymonie gdzie przeczytałeś w Biblii, albo na jakiej podstawie możesz twierdzić:

szymon

TATANATI

TATANATI