ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Zastanawiałam się ostatnio, skąd się bierze ten toczący się na forum spór pomiędzy zwolennikami posługiwania się pojęciem wiary i zwolennikami posługiwania się pojęciem wiedzy w sytuacji niepewności (=braku dowodliwej pewności).

I doszłam do wniosku, że ta różnica może w dużym stopniu wynikać z tego, z czym się człowiek utożsamia. Jeśli z rozumem, to będzie się skłaniał ku "wierze", a jeśli z sercem (intuicją), to będzie się skłaniał ku "wiedzy".

Dlaczego tak uważam?

Rozum sam w sobie służy do przetwarzania danych, wrzuca się do niego jakieś informacje i wychodzi wynik, czyli jego pewność będzie tylko w obrębie systemu. Sam rozum nie ma żadnych preferencji, jeśli chodzi o to, jakie informacje się do niego wpuści. To może być cokolwiek. Stąd słusznie robi, że wątpi w obszarze, który przekracza jego kompetencje. Z jego perspektywy na starcie nic nie wiadomo. Serce poddane rozumowi będzie sercem trwożliwym, które nieśmialo będzie podsuwać coś, o czym będzie wątpił rozum, stąd będzie raczej wierzyć niż wiedzieć.

Serce (intuicja) pełni natomiast funkcję odbiornika informacji, to co jawi się w sercu nie jest czysto arbitralne, nie jest kwestią wyboru, jest to w pewnym sensie objawione i w tym sensie konieczne i pewne. Wiem, bo tak czuję! Czuje się całym sobą. Każdy kto bywał w stanach olśnienia, o podwyższonej intuciji na pewno na własnej skórze się przekonał, jaką się wtedy ma niesłychaną pewność, wszystko jest jasne, proste, wątpliwości znikają.
Rozum pełni wówczas funkcję podrzędną jako narzędzie do przetwarzania danych podsuniętych przez intuicję. Taki rozum będzie pozbawiony wątpliwości, bo po prostu oddał funkcję doboru danych komuś mądrzejszemu w tym aspekcie od siebie - sercu.

To nie jest zatem moim zdaniem tylko kwestia sporu pojęciowego, że jedni to samo wolą nazywać wiedzą a drudzy wiarą, ta różnica dotyka znacznie głębszej warstwy psychologicznej i stąd wynika trudność w osiągnięciu porozumienia. Obie strony czują inaczej. Zauważmy, że ostateczny głos ma serce! Dla rozumu to wszak wszystko jedno, czy nazwiemy coś wiara czy wiedzą, kwestia uzgodnienia pojęć, ale sercu to robi różnicę, bo to z serca płynie pewność jeśli jest panem i niepewność, jeśli jest sługą rozumu.

Michał Dyszyński

lucek

@ towarzyski.pelikan

A ja myślę, że tylko przypadkiem masz rację, bo nie jest to kwestia tej "pewności", o której tutejsi "teiści" piszą. Myślę, że ci co mówią tu na forum o "wierze" po prostu uznają "wiarę" za synonim i uzasadnienie Boga, i wykazać próbują tym co mówią o "wiedzy" ("scjentystom"), że ci też wierzą, więc ich argumenty za "wiarą" i "Bogiem", nie są wcale z czapy wzięte. Problem tylko jest taki, że "wiara", ta na której opiera się religia, to pewność, dziś jedynie zmieniła znaczenie, na coś niepewnego, niesprawdzalnego, ....

Wg mnie, to kwestia bardziej "uczciwości" niż "pewności" .... wtórna jest ewentualnie "pewność", bo będąc uczciwym, zwłaszcza wobec siebie, nawet "Boga", tego religijnego, nie ma powodów się bać. Wiara to niewiedza

Poza tym, ogólnie zgoda, serce rozum musi potwierdzić, ale bez serca, rozum jest jałowy, nawet gdy produkuje dużo, nie koniecznie z sensem.

towarzyski.pelikan

lucek

lucek

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

lucek

towarzyski.pelikan

lucek

towarzyski.pelikan

lucek

towarzyski.pelikan

lucek

Michał Dyszyński