ŚFiNiA

Hill

Trafiłam na ciekawy artykuł nawiązujący do fizyki kwantowej i buddyjskiej filozofii "pustki"

"Fascynacja Europejczyków religiami i systemami filozoficznymi Dalekiego Wschodu, nie zawsze idzie w parze z gruntowną znajomością historii i czasu aktualnego tych religii, lub systemów filozoficznych, i dlatego poważne pozycje literatury tematu mają duże znaczenie.Wśród nich, uwagę czytelników przyciągają szczególnie pozycje oświetlające relacje pomiędzy bardzo starymi systemami religijno-filozoficznymi kontynentu azjatyckiego (głównie różnych prądów buddyzmu, konfucjonizm lub hinduizm) z jednej strony, a współczesną nauką Zachodu( w tym przede wszystkim – fizyką i astronomią) z drugiej strony.

Czytelnik polski ma już doświadczenie lektury o tej tematyce, by przywołać na pamięć pracę zbiorową pod redakcją Renee Weber Poszukiwanie jedności (wyd.Pusty Obłok,1990) lub głośną książkę: F.Capra Tao Fizyki (wyd.PIW, ). W tę linię publikacji wpisuje się wydana właśnie przez J.Santorskiego, w białej serii Oblicza duchowości, pozycja opatrzona tytułem : Nowa fizyka i Kosmologia. Na tomik ten, złożyły się rozmowy z XIV Dalajlamą ,Tenzinem Gjatso, nauczycielem buddyzmu tybetańskiego, szefem rządu tybetańskiego na uchodźstwie, laureatem Pokojowej nagrody Nobla (1989), mistrzem życia duchowego, według wierzeń tybetańskich kolejną osobową manifestacją Buddy, które to rozmowy z inicjatywy Instytutu Mind and Life, prowadzili w Indiach, u podnóży Himalajów, w październiku 1977 roku, wybitni fizycy i astronomowie z USA i Europy. Zapis tych rozmów, zredagował i skomentował profesor fizyki z Amherst Collegue (USA)- Artur Zajonc. Cele i potrzebę prowadzenia takiego dyskursu, przedstawił jasno a zarazem lapidarnie, Dalajlama w słowach otwierających sympozjum:“ sercem buddyjskiej filozofii jest uważne badanie tego co jest i dążenie do poznania.

Buddyzm Wielkiej Drogi (Mahajana) zaczyna od postawy sceptycyzmu i dociekliwości, a nie wiary, i poprzez uczciwe badanie dochodzi do zrozumienia rzeczywistości, przy czym to zrozumienie podporządkowane jest ideałom otwartości i swobodnej wymiany myśli “.Uczestniczący w tym spotkaniu fizycy i astronomowie, prezentowali wyniki swoich badań w zakresie najnowszych problemów fizyki kwantowej, to jest : splątania kwantowego stanów, natury rzeczywistości mikro, roli podmiotu (świadomości ) w pomiarach wielkości kwantowych, znaczenia wiedzy osobistej w poznaniu świata mikro oraz konstrukcji adekwatnej logiki kwantowej w miejsce odrzuconej dwuwartościowej logiki.

Co najmniej dwa nazwiska, a mianowicie : Anton Zeilinger oraz David Finkelstein, są znakomitą rękojmią wysokiego poziomu naukowego tekstów pomieszczonych w tej książce, na temat ekscytujący dzisiaj środowiska badaczy przyrody, to jest: splątania kwantowego układów i teleportacji obiektów kwantowych poza przestrzenią i czasem. Właściwie ,mamy tu do czynienia ze sprawozdaniami na temat własnych, oryginalnych eksperymentów w tej dziedzinie.

Te partie książki, gdzie A.Zeilinger przedstawia filozoficzną interpretację odkryć w dziedzinie nielokalności i roli świadomości w procesach kwantowych, uważam za najlepszą literaturę tematu dostępną w języku polskim, mimo że czyni to bez aparatu matematycznego. Gorąco polecam ją moim adwersarzom w dyskusji nad poprzednim blogiem. Wracam jednak do recenzowanej książki. Dalajlama i towarzyszący mu amerykańscy eksperci w dziedzinie buddyzmu, konfrontowali odkrycia i twierdzenia zachodniej nauki mikro- i mega-świecie, z dorobkiem medytacyjnym filozofii buddyzmu tybetańskiego. Jak dowiadujemy się z komentarza redaktora pracy, konfrontacja ta przyniosła rozmaite rezultaty. Okazało się, że liczne i znane wcześniej zgodności między tradycją i naturą myślenia buddyzmu i zachodniej nauki ścisłej, są powierzchowne, płytkie. Natomiast głębokie paralele występują w odniesieniu do spraw fundamentalnych.

Fizyka kwantowa, sięgając coraz głębiej w strukturę rzeczywistości odkryła, że obiekty świata mikro nie okazują cech i właściwości substancji, że rzeczywistość badana rozpływa się w relacjach czasoprzestrzeni i energii, których istnienie jest zależne od wiedzy badacza, od sposobu postawienia pytania i od metody pomiaru. Stwierdzono zadziwiającą zbieżność w tej kwestii z poglądami indyjskiego filozofa buddyjskiego z II wieku naszej ery – Nagardżuny. Według buddyzmu, pod poziomem zjawisk relatywnych, współzależnych wzajemnie, istnieje absolutna rzeczywistość, która w swoim najgłębszym wnętrzu, jest esencjonalnie pustością. Istnienie pierwszego poziomu ontycznego, wcale nie pociąga za sobą konieczności istnienia wewnętrznej, obiektywnej rzeczywistości. ”Wprost przeciwnie, pustość, brak niezależnego bytu, jest właśnie esencją istnienia pierwszego poziomu zjawisk współzależnych. Jeśli niektóre z eksperymentów fizyki kwantowej wskazują na niesubstancjonalną, nierzeczywistą naturę materii, prawdopodobnie tutaj właśnie możemy znaleźć istotne paralele między buddyjską nauką o pustości i współczesną fizyką. ”( wypowiedź Dalajlamy,str.60).

Równie ciekawe i wartościowe paralele, odkryto między nową kosmologią Zachodu a buddyjską nauką o przestrzeni i czasie (str.121-141). W Kalaczakrze czytamy o “cząstkach “ przestrzeni, czyli buddyzm zakłada wyraźnie, że przestrzeń jest czymś, co podlega kwantyfikacji (w kwantowej teorii grawitacji istnieje podobne założenie). Mówi się także o oscylującym Wszechświecie i wielokrotnych jego narodzinach i śmierci, z tym, że światy rodzą się z cząstek przestrzeni, natomiast katalizatorem tych procesów jest karma. Recenzowana książka jest przepełniona bardzo niezwykłymi ideami o rzeczywistości i człowieku, który nie jest tylko badaczem i obserwatorem, ale równocześnie – współ-kreatorem jej.

Można w niej zauważyć różnice językowe między buddyzmem a nauką zachodnią, które muszą mieć konsekwencje epistemologiczne. Buddyści, operowali finezyjnym językiem filozoficznych kategorii, zachodni uczeni stosowali swój wypracowany do perfekcji, język techniczny. Ci pierwsi szybko i bezbłędnie uzyskiwali poprawną interpretację faktów naukowych opisywanych przez drugich. Bardzo często, ich konkretne pytania odnośnie szczegółowych kwestii technicznych określonego badania fizykalnego lub astrofizycznego wprawiały w zakłopotanie zachodnich naukowców. Ci ostatni natomiast, mieli duże trudności ze zrozumieniem znaczeń kategorii systemu tybetańskiej filozofii. Ten fakt daje do myślenia. Poszukujemy jedności, tak krańcowo różnych systemów myśli Wschodu i Zachodu, nie wiedząc czy jedność ta jest możliwa. Próba pokazania rezultatów tych działań na kartach recenzowanej książki, jest godna specjalnej uwagi i sympatii. Rozmowy z Dalajlamą: Nowa Fizyka i Kosmologia /red.i kom. Arthur Zajonc. przeł.z ang.Grzegorz Kuśnierz/.- Warszawa: ”Jacek Santorski”,2007, s.304

Dodatek. Splątanie kwantowe( ang.entanglement), zjawisko odkryte teoretycznie w 1931 roku przez austriackiego noblistę Erwina Schroedingera, doświadczalnie w r. 1981 przez paryski zespół A. Aspeckta, potwierdzone wielokrotnie min. przez A.Zeilingera w r. 1991 , w Innsbrucku, w Gdańsku przez zespół prof. M. Żukowskiego w 1993 r.

Splątanie kwantowe albo inaczej “nielokalność” własności fizycznych i zachowań (stanów) mikroobiektów (cząstek elementarnych) oznacza, że np. w układzie dwóch cząstek, własności każdej z nich zależą od własności drugiej, niezależnie od odległości między nimi. Jeżeli na przykład jakieś źródło emituje równocześnie parę fotonów A i B w przeciwnych kierunkach (czyli następuje odseparowanie przestrzenne fotonów) i każdy z nich może przejść przez polaryzator, to wystąpi dziwne zjawisko: przejście fotonu A przez dany polaryzator, nie tylko zależy od ustawienia tego polaryzatora, ale także od orientacji polaryzatora ustalającego stan drugiego fotonu B, niezależnie od tego jak daleko od miejsca eksperymentu z fotonem A, jest foton B.

Oznacza to, że nie istnieją odizolowane stany mikroobiektów, że mamy do czynienia ze "splątaniem" stanów kwantowych. W radykalnym podejściu kopenhaskim (szkoły N. Bohra) twierdzi się, że mamy do czynienia z odkryciem doniosłego faktu: obserwacja konstruuje mikroobiekt! Zjawisko istnieje tylko wtedy, gdy jest zjawiskiem obserwowanym. Przy przyjęciu stanowiska, że funkcja falowa “psi” Schroedingera opisuje stan naszej wiedzy o mikroobiekcie, możemy powiedzieć, że: świadomość obserwatora wpływa na stan kwantowy mikroobiektu.

Jest to przełom w fizyce, który umożliwia nowe badania nad świadomością i jej rolą w świecie zewnętrznym (Penrose, Jacyna-Onyszkiewicz). Zastosowanie techniczne splątania kwantowego to: natychmiastowa teleportacja kwantowa informacji, kwantowa kryptografia bez możliwości deszyfracji przez trzeciego obserwatora oraz projektowanie kwantowych komputerów. W języku polskim (pomijając popularne prace), dodatkowym, najlepszym tekstem na ten temat jest: Bez formalizacji matematycznej: Franco Selleri–Wielkie spory w fizyce kwantowej, Wyd. UG,Gdańsk, 1999, s. 96-158Z aparatem matematycznym, oryginalny podręcznik: Roger Penrose –Droga do rzeczywistości, M. Prószyński, Warszawa, 2007, s. 552-582 "

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]
Fizyka kwantowa a buddyzm.

Andy72

Fizyka kwantowa nic nie ma wspólnego z buddyzmem.
Poza tym fizyka kwantowa dotyczy tylko mikroświata, natomiast w świecie, który nas dotyczy obowiązuje twarda klasyczna fizyka.

Andy72

Buddyzm jest bardziej chory i niemal satanistyczny nawet w porównaniu z innymi pogańskimi religiami jak hinduizm.
Przed Chrystusem jedyną prawdziwą religie znały pustynne plemiona Izraela będące wysepką wiary na morzu pogaństwa.
Buddyzm jest na Zachodzie bardzo reklamowany, po co buddyzm, lepiej już wierzyć w hinduizm, albo dobre Mzimu albo Wielkiego Manitou ;-)

Hill

Here we go again! ;-P

Andy72

Semele

Andy72

W innych religiach mamy boga czy bogów, w hinduizmie jest Brahman, w ateizmie i buddyzmie nie ma żadnego boga

Semele

Semele

Hill

Andy72

Czyli w buddyzmie najpierw się wchodzi w co? niewiadomo co. W "transcendencję" która jest Pustką czyli anty-Bogiem

Semele

Hill

Andy72

Po pierwsze św. Jan od Krzyża niekoniecznie jest najlepszy koniecznie dla wszystkich.
po drugie, wg Jana słowo pustka oznacza pokorę, nie poszukiwanie "stanów"
natomiast buddyzm jest religią bez Boga a nawet boga za to z reinkarnacją,

towarzyski.pelikan

Hill

towarzyski.pelikan

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Nauka wkroczyła w pierwsze dziesięciolecie XX wieku z głębokim przeświadczeniem o tym, że wystarczy rozwiązać kilka pomniejszych problemów, by dopisać ostatnią stronę wielkiej, klarownej Księgi Fizyki. Jej fundament stanowi mechanika klasyczna, zwana też mechaniką Newtona, uzupełniona m.in. o odkrycia Maxwella z zakresu elektromagnetyki. Tę spójną wizję, wyrażaną w stosunkowo prostych i eleganckich równaniach, zaburzyły dwie wielkie rewolucje – teoria względności oraz mechanika kwantowa. Wykazały one, że znane dotychczas prawa obowiązują w określonej skali i warunkach, lecz załamują się w przypadku wielkich odległości w przestrzeni kosmicznej czy świata mikrocząstek.

Podstawowym aktem fizycznego poznania rzeczywistości jest pomiar. W teorii klasycznej prowadzi on do ustalenia obiektywnych własności mierzonego układu. Wiąże się to z determinizmem tradycyjnej fizyki, zgodnie z którym badane obiekty (ciała, planety, fale) możemy do pewnego stopnia wyizolować ze wszechświata, określić ich właściwości (jak masa, położenie lub prędkość), a następnie na tej podstawie ustalić ich przyszłe zachowanie czy odtworzyć trajektorię ruchu, która poprzedziła zbadany stan. Zgodnie z tym podejściem człowiek jest zdolny do poznania obiektywnej natury wszechświata, czyli opisania własności dowolnego obiektu będącego jego częścią. Tę deterministyczną wizję eksploatował niedawno w ciekawy sposób serial Devs (wprowadzając jednak kwantowy plot twist).

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Nauka wkroczyła w pierwsze dziesięciolecie XX wieku z głębokim przeświadczeniem o tym, że wystarczy rozwiązać kilka pomniejszych problemów, by dopisać ostatnią stronę wielkiej, klarownej Księgi Fizyki. Jej fundament stanowi mechanika klasyczna, zwana też mechaniką Newtona, uzupełniona m.in. o odkrycia Maxwella z zakresu elektromagnetyki. Tę spójną wizję, wyrażaną w stosunkowo prostych i eleganckich równaniach, zaburzyły dwie wielkie rewolucje – teoria względności oraz mechanika kwantowa. Wykazały one, że znane dotychczas prawa obowiązują w określonej skali i warunkach, lecz załamują się w przypadku wielkich odległości w przestrzeni kosmicznej czy świata mikrocząstek.

Podstawowym aktem fizycznego poznania rzeczywistości jest pomiar. W teorii klasycznej prowadzi on do ustalenia obiektywnych własności mierzonego układu. Wiąże się to z determinizmem tradycyjnej fizyki, zgodnie z którym badane obiekty (ciała, planety, fale) możemy do pewnego stopnia wyizolować ze wszechświata, określić ich właściwości (jak masa, położenie lub prędkość), a następnie na tej podstawie ustalić ich przyszłe zachowanie czy odtworzyć trajektorię ruchu, która poprzedziła zbadany stan. Zgodnie z tym podejściem człowiek jest zdolny do poznania obiektywnej natury wszechświata, czyli opisania własności dowolnego obiektu będącego jego częścią. Tę deterministyczną wizję eksploatował niedawno w ciekawy sposób serial Devs (wprowadzając jednak kwantowy plot twist).

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Nauka wkroczyła w pierwsze dziesięciolecie XX wieku z głębokim przeświadczeniem o tym, że wystarczy rozwiązać kilka pomniejszych problemów, by dopisać ostatnią stronę wielkiej, klarownej Księgi Fizyki. Jej fundament stanowi mechanika klasyczna, zwana też mechaniką Newtona, uzupełniona m.in. o odkrycia Maxwella z zakresu elektromagnetyki. Tę spójną wizję, wyrażaną w stosunkowo prostych i eleganckich równaniach, zaburzyły dwie wielkie rewolucje – teoria względności oraz mechanika kwantowa. Wykazały one, że znane dotychczas prawa obowiązują w określonej skali i warunkach, lecz załamują się w przypadku wielkich odległości w przestrzeni kosmicznej czy świata mikrocząstek.

Podstawowym aktem fizycznego poznania rzeczywistości jest pomiar. W teorii klasycznej prowadzi on do ustalenia obiektywnych własności mierzonego układu. Wiąże się to z determinizmem tradycyjnej fizyki, zgodnie z którym badane obiekty (ciała, planety, fale) możemy do pewnego stopnia wyizolować ze wszechświata, określić ich właściwości (jak masa, położenie lub prędkość), a następnie na tej podstawie ustalić ich przyszłe zachowanie czy odtworzyć trajektorię ruchu, która poprzedziła zbadany stan. Zgodnie z tym podejściem człowiek jest zdolny do poznania obiektywnej natury wszechświata, czyli opisania własności dowolnego obiektu będącego jego częścią. Tę deterministyczną wizję eksploatował niedawno w ciekawy sposób serial Devs (wprowadzając jednak kwantowy plot twist).

Hill

Andy72

W każdym razie buddyzm jest fałszywą religią.
Nie ma tam Boga a nawet boga
Jest reinkarnacja.Jest karma.

Andy72

O filmie Matrix (pewien związek z buddyzmem)
Matrix jest dziś jeszcze bardziej aktualny
https://www.youtube.com/watch?v=tNwBH0wrSTE

Semele