ŚFiNiA

Gość

Przed nią miałem wiele innych panien. I żadnej aż tak długo nie przeżywałem. Bo z każdą znałem się dużo krócej, a poza tym widziałem nadzieję na poznanie innej.
Z tą zaś znałem się bardzo długo, a szansy na inną nie mam.

Gość

A co najważniejsze: TEJ ZAUFAŁEM.
Do tamtych nie zdążyłem nabrać odpowiedniego zaufania.
Tej zaufałem. Po tylu latach myślałem, że ona faktycznie chce ze mną być na całe życie, skoro tyle lat ze mną wytrwała i ani razu na nic poważnie nie narzekała. Byłem gotów jej wyznać najbardziej wstydliwe i najgłębiej skrywane tajemnice o sobie. Tak silne miałem do niej zaufanie.

I dlatego to mnie tak bardzo boli. Bo jej UFAŁEM, a ona zrobiła coś takiego, że już nigdy nie zaufam nikomu.

Jeśli byłem taki zły, to mogła mi o tym mówić na bieżąco, a nie ukrywać przez lata, a potem wybuchnąć jadem. A ona przecież wręcz przeciwnie - mówiła mi, że NIE CHCIAŁABY, ŻEBYM BYŁ INNY.
To tym bardziej nie mogę zrozumieć, jakim cudem teraz twierdzi, że zawsze byłem taki fatalny.

Pamiętam przecież tamtą rozmowę, gdy jej powiedziałem "Gdyby nie moje doświadczenia, to pewnie byłbym zupełnie innym człowiekiem, takim jak inni". A ona na to odpowiedziała: "Mam nadzieję, że nie".
Tak powiedziała. A teraz się okazuje, że ja zawsze byłem zły?

Gość

Ja po prostu nie mogę znieść, gdy jestem niesprawiedliwie traktowany przez osobę, do której miałem wielkie zaufanie!!! Nie mogę znieść niesłusznych oskarżeń ze strony kogoś, komu tak ufałem!!! I nie spocznę, dopóki sprawiedliwości nie stanie się zadość!!!
Jeśli będzie trzeba to wytoczę wojnę atomową, ale sprawiedliwości dosięgnę!!!