ŚFiNiA

Gość

Polar się wymeldował, pora szarpać Baryckiego.
Chyba Pan nie ulegnie presji ondulacji i nadal będzie rzucał perły i grochem.
Bo jak nie Pan to ku**a kto?

Gość

Gość

Gość

Nowe spojrzenie na Hamleta
Andrzej Waligórski

Hej, nie wiadomo zupełnie jak trzeba grać Hamleta,
Grano Hamleta różnie, bo grała go kobieta,
Niejaka Modrzejewska, czy też Kwiatkowska nawet?
I Holoubek i Hanuszkiewicz stworzyli kreacje ciekawe:
Był Hamlet furiat i wariat, Hamlet cwaniak i Hamlet filozof,
Nawet Hamlet na motocyklu, Hamlet z pieskiem i Hamlet z kozą,
Hamlet myśliciel, zbawiciel i Hamlet zrobiony na chama,
Więc jeden młody reżyser kiedy otrzymał ten dramat,
To najpierw ze zmartwienia zzieleniał jak jaki ogórek,
A potem uderzył głową w kamienny, przydrożny murek,
I płakał i głośno biadolił: - O losie, losie fatalny,
Co robić, żeby mój Hamlet był całkiem oryginalny,
I żeby wśród grona krytyków i kompetentnych osób
Mówiono, że odczytałem Hamleta na nowy sposób?
I tak się tym wszystkim sfrustrował, tak o tym myślał dużo,
Że rozpił się, i nie było dnia żeby się nie urżnął,
A tu już premiera nadchodzi, już wali na salę publika,
Już znawca siada przy znawcy, a krytyk koło krytyka...
A wtem się uniosła kurtyna, orkiestra zagrała hopaka,
I spoza kulis wyleciał reżyser na czworakach,
Wyłącznie w sztywnych mankietach przymocowanych sznurkiem,
Z półlitrówką pod lewą pachą oraz z wetkniętym piórkiem,
I rąbnął ryjem o deski po stracie równowagi,
A jeden krytyk szepnął: - To aluzja, że król jest nagi!!!
Tymczasem nasz reżyser czknął, usiadł, potężnie chuchnął,
Odgryzł zębami butelkę i jął się zalewać matuchną
I krzyknął do Naczelnika Kultury: - A żebyś trzasnął!
A potem się wypiął na wszystkich, ziewnął dwukrotnie i zasnął,
A potem oklaski zabrzmiały i okrzyki: Bis! Brawo! Cudownie!
Ach jakież to nowe spojrzenie! Dać mu medal, kupić mu auto!
A jeden młody recenzent nawet rozdarł się "Autor, autor!!!"
- Ależ panie - wyszeptał kolega - przecież Szekspir nie żyje niestety...!
Młodzik pobladł i jęknął: - No patrz pan... a ja dzisiaj nie czytałem gazety...

Gość

Dupa ludzkości raju pozbawiła
Dupa a nie jabłko Adama skusiła
Dupa nieraz królów dawnych mianowała
Dupa też ich detronizowała

Dupa bogaci, dupa rujnuje
Dupa losami świata kieruje
Dupa pomaga, dupa przeszkadza
Dupa miłuje i dupa zdradza

Dupa żebraków i królów raduje
Dupa w pałacu i w chacie króluje
Dupa smakuje młodym i starym
Dupa tchnie żądzą i upaja czarem

Dupa pachnie, dupa śmierdzi
Dupa tak wspaniale pierdzi
Dupa wielkie kupy sra
Dupa na klarnecie gra

Dupa motorem zawsze i wszędzie
Dupa jest hasłem i zawsze będzie
Dupa cię krzepi i dupa rodzi
Dupa nikomu nigdy nie zaszkodzi

Dupa dziewczęta wyciąga z nędzy
Dupa największą kopalnią pieniędzy
Dupa chłopaków jak w banku gromadzi
Dupa frajerów do ołtarza prowadzi

Stąd wynika morał jasny grzmiący jak potężny chór:

Człowiek się rodzi i z dupy wychodzi
Człowiek się żeni na dupę wchodzi
Człowiek umiera na dupie leży
Wszystko na świecie od dupy zależy!
O dupo coś porodziła Cezara i Piasta
Cześć, tobie, dupo, i basta!

Gość

Ballada o kneziu Dreptaku

Andrzej Waligórski

Kiedyś kneź Dreptak, jeszcze w łożnicy
Leżał przed pójściem do łaźni
Aż tu przychodzą doń wojownicy
Hej, wojownicy odważni
Bardzo odważni

Zdumiał się kneź, koszulę spuścił
Co ją miał ściągnąć przez głowę
A was - zapytał - kto tutaj wpuścił
Na te komnaty kneziowe

Pod nimi zasię drżą aż kolana
Cali ze strachu się pocą, cali się pocą
Myśmy - rzekł jeden - przyszli do pana
Bo w zamku straszy coś nocą

Straszy, oj straszy całkiem nieźle
Chowa się w różne framugi
Chodzi po zamku w jedwabnym gieźle
A pysk ma okropnie długi

Uszy ma takie wielkie jak kapcie
A oczka całkiem maciupcie
Więc, mości książę, wy to coś złapcie
Albo w ogóle coś zróbcie, albo coś zróbcie

Tu kneź okazał męstwo i władzę
I rzekł, nie martwcie się, goście
Już ja z tą zgagą sobie poradzę
A teraz pa, teraz się wynoście

A kiedy wyszli, bijąc pokłony
Książę wyskoczył spod koca
I krzyknął, wpadłszy do izby żony
Ty, co się włóczysz po nocach
Po nocach się włóczysz - ty.