ŚFiNiA

sfinia

Regulamin

1. W dziale "Seriale" można publikować opowiadania składające się z wielu części. Nowe części powinny (choć nie muszą) pojawiać się regularnie, na przykład codziennie lub co tydzień.

2. Tematyka opowiadań jest dowolna.

3. Sfinia nie cenzuruje publikowanych utworów. Autorzy zobowiązują się do przestrzegania w swoich tekstach Regulaminu serwisu fora.pl i przepisów polskiego prawa.

4. Aby rozpocząć nowe opowiadanie, wystarczy otworzyć nowy watek; może to uczynić każdy zarejestrowany uczestnik forum.

5. Każdy wątek Serialu należy do autora danego opowiadania. Proszę tam nie dopisywać komentarzy, gdyż przerywa to ciągłość opowieści (patrz tez punkt 8).

6. Komentarze do niezakonczonego opowiadania można pisać w Kawiarni.

7. Wpisy dodane przez uzytkownikow do watkow autorskich beda przenoszone do Kawiarni. Autor przeniesionego wpisu bedzie winien autorowi opowiadania i moderatorowi danine w postaci piwa/ciastka/kawy lub innej lokalnej pysznosci, wedle zyczenia daninobiorcy.

8. Po widocznym zakończeniu opowiadania przez Autora (np. slowami KONIEC), uczestnicy moga dopisywac swoje uwagi i prowadzic dyskusje na tematy zwiazane z opowiadaniem.

Semele

Jak masz taką potrzebę??

Seriali ogólnie nie lubię!

chodzi mi raczej o jakiś kontakt z człowiekiem ;-)

.

Semele

Seriali w ogóle nie lubię , jeśli to bardzo krótkie i to się dokonało!! :-) buziaki.

JanelleL.

Jak dla mnie to jedno z lepszych miejsc na śfini.

Semele

JanelleL.

Semele

JanelleL.

Semele

Semele

Leszek przypomniał Wince, że w środę wyjeżdża w delegację. Ucieszyła się. Pomyślała, że będzie miała wreszcie czas tylko dla siebie. Będzie mogła spokojnie posiedzieć na balkonie i być może wypatrzeć na niebie spadającą gwiazdę.

Semele

O wschodzie słońca pociąg zatrzymał się na stacji. Winka rozpoczęła walkę z drzwiami jeszcze podczas hamowania pociagu - nie zakończyła jej sukcesem. Szybko po buforach przebiegła do sąsiedniego wagonu, z którego wysiadało kilku pasażerów; jakiś silniejszy osobnik, zapewne płci męskiej wygrał pojedynek. Wysiadając z pociągu poczuła ulgę, z przyjemnością przeszła ponurym tu
O wschodzie słońca pociąg zatrzymał się na stacji. Winka rozpoczęła walkę z drzwiami jeszcze podczas hamowania pociagu - nie zakończyła jej sukcesem. Szybko po buforach przebiegła do sąsiedniego wagonu, z którego wysiadało kilku pasażerów; jakiś silniejszy osobnik, zapewne płci męskiej wygrał pojedynek. Wysiadając z pociągu poczuła ulgę,
z przyjemnością przeszła ponurym tunelem na ulicę prowadzacą w stronę starego miasta. Postanowiła przejść przez park. Wiedziała, że o tej porze nie znajdzie miejsca gdzie będzie mogła wypić kawę. W żadnej z licznych knajpek nie włączono nawet ekspresów, nie znalazła automatu. Zatrzymała sie na chwilę przy wejściu do biblioteki - spojrzała na wystawę. Tym razem wisiały tu zdjęcia przedstawiające gabinety, w których sławni pisarze tworzyli swoje dzieła.. "Zadomowieni przy pracy". Wśród sfotografowanych przez
Herlinde Koelbl zauważayła gabinet Elfriede Jelinek.

Postanowiła przyjść tutaj po załatwieniu spraw i obejrzeć fotografie. Zapach wilgoci sprawił, że dotknęła policzka - poczuła chłód jesiennego deszczu. Postanowiła pójść
w stronę urzędu. Gdy znalazła się już w jego pobliżu usiadła na ławce i spojrzała w okno,
z którego dwa lata temu wyskoczył Grzegorz zostawiając na nim tajemniczy list.
Dzień przed tym zdarzeniem Winka rozmawiała z Grzegorzem przez telefon, chciała aby pomógł jej w przyspieszeniu wydania paszportu. Odmówił, ale nie miała do niego żalu, bo uzasadnienie tej odmowy świadczylo o czymś, co ją nieco zaniepokoiło. Nie miała jednak żadnych przeczuć - nie wyobrażała sobie, że ten żywotny energiczny, zainteresowany mnóstwem sprawa mężczyzna targnie sie na swoje życie i to w tak dziwny sposób.
W jego głosie usłyszała tylko zniecierpliwienie, narzekał na opryskliwość pań w dziale urzędu zajmującym sie wydawaniem paszportów. To co się stało zaintrygowało nie tylko ją, Renia zadzwonila do niej kilka dni po tym nieszcześliwym wypadku - wiedziała o rozmowie w sprawie paszportu i pytała sie czy Winka nie zauważyła nic dziwnego w zachowaniu Grzegorza. Kiedyś Renia i Grzegorz mieszkali razem. Przypomniała sobie ogromny pokój, w którym gościła u nich pewnego lata. Wika i Renia spały razem na ogromnym tapczanie , Grzegorz rozłożył sobie materac za szafą.
Rano włączył telewizor i radio, Renia wyjęła twaróg czosnek i śmietanę z lodówki a Winka myła sie nad miską. W pewnym momencie uchwycila zażenowane spojrzenie Grzegorza
i dopiero wówczas uświadomiła sobie, że jej przezroczysta koszula nocna nie zasłania powiększonego przez ciążę brzucha - była wtedy w szóstym miesiącu. Grzegorz zauważył jej stan już trzy miesiące wcześnij, gdy odwiedziła go w laboratorium chociaż nie powiedziala mu o tym ani słowa. Rozmawiali wówczas o strachu przed śmiercią i o tym, że kobiety, które rodzą przeżywają często niepokój związany z możliwością utraty życia przez nie same lub dziecko. Winka miała bardzo cieżki poród, jej syn nie spieszył sie na świat. Niechętnie wspominała chwile porodu, były to traumatyczne przeżycia. Ciążę znosiła wspaniale, czuła sie piękna, mimo iż jej ciało zmieniło się. Często spostrzegała zachwycone spojrzenia mężczyzn. Siedząc i czekając na otwarcie urzędu Winka wspominała chwile tuż po skończeniu studiów, gdy często odwiedzała Renatę oraz inne koleżanki - w wśród nich Grażynę, która kiedyś próbowała nawrócic ją na jedynie słuszną wiarę. Do dzis wspominała przedstawienie o Jonaszu próbując znaleźć powód usprawiedliwiajacy udział w oglądaniu tego przedstwienia mimo braku wiary w przesłanie biblijne tej opowieści. Próbowała znaleźć jakiś sens tej historii, który nie wiazałby sie z przeżyciem religijnym. Tak pojmowała biblię nie chciala urazić ludzi wierzących mówiąc im że to tylko opowieść.ludzi natchnionych. Jonasz doznajacy miłosierdzia bożego. Miłosierdzia Boga przedstawionego jako surowy ale sprawiedliwy i miłosierny ojciec...
Leszek przypomniał Wince, że w środę wyjeżdża w delegację. Ucieszyła się. Pomyślała, że będzie miała wreszcie czas tylko dla siebie. Będzie mogła spokojnie posiedzieć na balkonie i być może wypatrzeć na niebie spadającą gwiazdę. Życie nie przynosiło jej żadnej nadziei - żyła z dnia na dzień nie potrafiąc znaleźć czegoś co wypełniałoby je jakąs treścią.
Czytała różne książki, próbowała znaleźć znajomych, ale nie wychodziła z domu. Szukała ich na różnych forach internetowych i portalach spolecznościowych, ale ludzie kórych tam spotykała wydawali jej sie coraz bardziej dziwni. Ostatnio nawet nie fotografowała. Interesowała sie wieloma sprawami ale wszystkim dosyć pobieżnie.

Semele

Dwa początki...zapraszam!!

JanelleL.

"obiektywnie" przydałby się jakiś nowy serial :think:

hushek

ole,ole

JanelleL.