ŚFiNiA

Michał Dyszyński

To, że się dyskutuje uprzejmie, bez napastliwości świadczy o dyskutancie na kilka sposobów:
1. sugeruje, że dyskutujący nie kieruje się uprzedzeniami względem ideologii, którą prezentuje strona przeciwna, co oznacza, iż BYŁ MENTALNIE W STANIE ROZWAŻAĆ ten pogląd przeciwny, a nie tylko broni swoich przekonań, na zasadzie "bronię, bo są moje".
2. świadczy o opanowaniu dyskutanta, zachowaniu przez niego dyskusyjnej "zimnej krwi", umiejętności nie dania się sprowokować, czyli że nie zaślepiają go negatywne emocje. A więc z większym prawdopodobieństwem jego oceny w samej sprawie są trzeźwe (są trzeźwe, bo OPANOWANE).
3. pokazuje, że ktoś dyskutuje na argumenty, a nie walczy z osobą, czyli także to, że jego racja jest właśnie raczej o argumenty (a nie głównie ambicję) oparta.
4. sugeruje, że dążenie do prawdy u owej osoby nie konkuruje z pragnieniem zdominowania dyskusji.
5. Świadczy o przekonaniu względem swojej racji, jako że dany dyskutant NIE POTRZEBUJE RATOWAĆ SIĘ UCIECZKĄ W EMOCJE, czy mając na nadzieję na zmianę tematu z, zapewne niewygodnej dla niego płaszczyzny merytorycznej, na płaszczyznę personalną.
6. życzliwość wobec ataków kierowanych na stosowaną argumentację sugeruje, iż dana osoba jest PEWNA SWOICH RACJI, że ta racja nie ma szansy być naruszona żadną rzetelną próbą weryfikacji. Wręcz dyskutujący pewny swego może zachęcać do atakowania go - wszak "i tak nic nie jesteście w stanie zrobić wobec tego, co głoszę, zbyt mocny jestem, a wy nie macie szans nawet nadgryźć mojej argumentacji, choć - proszę - próbujcie...". Taki pewny swoich przekonań dyskutant daje postawą zachęcania do atakowania go świadectwo, iż każdy atak wręcz potwierdzi racje, których zachęcający broni, co dodatkowo będzie wykazaniem po raz kolejny wyższości tej racji nad ich alternatywami.

I odwrotnie - każdy, kto nie potrafi uprzejmie odpowiadać na ataki na swoje poglądy sugeruje tym że:
- zapewne już mu się skończyły argumenty merytoryczne
- chyba czuje się słaby merytorycznie, więc jedyne co mu zostało to atak agresją
- z dużym prawdopodobieństwem rozważanie poglądów przeciwnych własnym, mentalnie go "parzy", czyli tak naprawdę nigdy nie rozważył alternatywy dla swoich racji, a więc i tez nigdy - w uczciwym osądzie - tej własnej racji nie wybrał, tylko przyjął ją na jakiejś przypadkowej zasadzie
- być może tak naprawdę to nie chodzi mu o żadne merytoryczne racje, tylko o poczucie dominacji.
- z dużym prawdopodobieństwem zwyczajnie BOI SIĘ dyskusji merytorycznej. czuje się w niej słabszy, więc pragnie przekierować uwagę na coś, bo z merytoryczną argumentacją ma jak najmniej wspólnego.

W tym kontekście porzucenie merytorycznej warstwy dyskusji na rzecz warstwy emocjonalnej i personalnej należałoby chyba uznać za poddanie dyskusji w aspekcie merytorycznym.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Twarda obrona swojego stanowiska, a "dyskusyjność" dyskusji...
Część dyskutantów zdaje się hołdować przekonaniu, że swoistą cnotą dyskutanta jest jego upór w obronie swojego stanowiska. Jednak przyjrzymy się takie postawie analitycznie...
Jeśli, wbrew wszystkiemu, miałbym twierdzić zawsze to co twierdzę, to AUTOMATYCZNIE I Z DEFINICJI OZNACZA, iż to moje twierdzenie nie wynika z gry przesłanek lecz właśnie z uporu.
Im bardziej ktoś okopuje się na obronie stanowiska, tym bardziej tym daje DOWÓD, ŻE MA TO STANOWISKO NIEUZASADNIONE, tylko uznane arbitralnie.
W tym sensie "słabość" dyskutanta, który broni swoje stanowisko ograniczonymi ściśle procedurą środkami, a czasem wręcz demonstracyjnie nie wykorzystuje okazji do obrony tego stanowiska na sposoby, które wyglądają na użyteczne, które są okazją, jest de facto PREZENTACJĄ MOCY. Taki dyskutant bowiem daje do zrozumienia innym ludziom:
1. Rozważam głosy przeciw - czynię to bez problemu, z ochotą i uczciwością w uznawaniu mocy argumentów przeciwnych
2. Nie upieram się przy mojej opcji "bo to moja" opcja, lecz bronię jej dlatego, że W UCZCIWYM OSĄDZIE wyłoniła mi się ona jako tak lepiej uzasadniona.

Twardy obrońca jakiegoś poglądu, a w szczególności obrońca tego poglądu, który używa środków spoza arsenału bezstronnej dyskusyjnej GRY, jest zwyczajnie niewiarygodny we wszystkich tych ocenach, które sięgają w warstwę choćby minimalnie subiektywną. Bowiem takiemu dyskutantowi domyślnie przypisuje się postawę: ty byś bronił swego nawet w obliczu absolutnych argumentów przeciw. Czyli myślimy sobie o kimś takim: on broni poglądu, przy jakim obstaje, wyłącznie w trybie tępego doktrynera, on nie dyskutuje, tylko udaje dyskusję w znaczeniu ROZWAŻANIA ARGUMENTÓW. Bo on de facto niczeo nie rozważa uczciwie, tylko próbuje ZMANIPULOWAĆ DYSKUSJĘ NA SWOJĄ STRONĘ.
I to jest ten podstawowy wybór dwóch typów dyskusji
Dyskusja jako walka stron próbujących się ZMANIPULOWAĆ, niezależnie od żadnych dodatkowych reguł
vs
Dyskusja jako rodzaj GRY, w której zadecydują UCZCIWIE PRZESTRZEGANE REGUŁY, czyli w której konstatacja końcowa ma szansę być to dyskusją w ogóle ustalona w jakiś sposób.

Michał Dyszyński

Gdzieś w tle tego wszystkiego o czym tu piszę, świeci mi pewien ideał dyskutanta. Ideał dla większości zapewne dziwny - ideał DYSKUTANTA PRZEGRANEGO

Powiedzmy sobie, że taki oto dyskutant zawitał, że coś powiedział, napisał, zakomunikował, próbował wytłumaczyć, a potem...
- został totalnie wyśmiany
- został znieważony jako osoba
- wszyscy się od niego odkręcili
- nazwali go lekceważąco albo i obraźliwie
- ogłoszono, że przegrał
- wszyscy uznali, że można się z niego śmiać i nie uznawać tego, co głosi
a on...
tylko przedstawił swoje
- nie walczył o własną osobę
- bo czy to o jego osobę chodziło?
Przecież on PRZEDSTAWIAŁ ARGUMENTY w jakiejś SPRAWIE!
Więc, to czy się z niego śmieją, czy nie; czy go da się nazwać obraźliwie, czy nie; czy jakoś "przegrał", czy nie - to wszystko NIE BYŁO PRZEDMIOTEM JEGO STARAŃ.
On bowiem przedstawiał argumenty i je właśnie przedstawił.
Wszyscy ci, co go znieważali, obrażali, ogłosili przegranym, gadali nie na temat.

Semele

Jak oceniasz formę dyskusji zaprezentowaną w podpisie?
Poniżej.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Ty Michał nie dostrzegasz?

Adeptus

Bardzo podoba mi się, że mogę zostać zwyzywanym od wypierdków i nikt tego nie cenzuruje, to znaczy, że panuje prawdziwa wolność słowa. Dla sprecyzowania - nie, to nie jest ironia.

Michał Dyszyński

Adeptus

Nie wiem, czy przejaw dojrzałości mentalnej. Po prostu lubię dyskutować, a nie mam godności, więc wkurza mnie, jak w trakcie dyskusji admin wtrąca się między wódkę i zakąskę, banując mi dyskutanta, bo ten użył Zakazanego Słowa.

Semele

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

Michał cenił to osoba uposledzona umysłowo i przymykamy oko.
Tu na forum są same tuzy intelektu.