ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Człowiek instynktownie star się bronić swojej osoby w sporach, w konfrontacjach z oświadczeniami innych osób. Niektórzy są bardzo waleczni, wciąż gotowi do twardego przeciwstawienia się każdej próbie podważenia ich opinii, godności, aspektów osoby, czy jej powiązań społecznych.
W "realnym życiu" znam takie osoby, które niemal obsesyjnie skanują świat pod kątem, czy ktoś ich może nie atakuje. Nieraz tak bardzo są na to sfokusowani, że zaczynają dostrzegać atak tam, gdzie w istocie ktoś się z nimi zgadzał. :shock:

Tu na sfinii też widzę takie osoby - niezdolne do dyskutowania w trybie poszukiwania konkluzji, dogadania się, tylko wciąż walczące o wygraną, o pokonanie swoich oponentów. Takie osoby nieraz niemal złości okazana im zgoda, a już szczególnie, gdy zgodzi się z nimi ktoś, z kim polemizują. One muszą walczyć, muszą zadawać ciosy, bo inaczej...
... właściwie to nie wiadomo, co takiego "strasznego" by się stało, gdyby nagle - zamiast walczyć - pokojowo uzgodniłyby one stanowiska w dyskusji. Te osoby są zwyczajnie nieprzyzwyczajone do dogadywania się i trybu zgody.
Ja u siebie podobną postawę dziś traktuje jako słabość intelektualną, jako brak umiejętności kontroli swojego rozumowania, jako uleganie chaotycznym impulsom emocjonalnym, a co za tym idzie jako powód do uznania samokrytycznie swojego rozumu za kiepsko pracujący. Zarzucam sobie gdy zbyt łatwo dam się wciągnąć polemicznemu nastawieniu - jawnie to sobie określam jako słabość. Choć...
.. wiem, że ten rodzaj słabości innym osobom zdaje się być nie być nieważny, szczególnie w zestawieniu ze "słabością" polegającą na niewystarczająco twardemu, emocjonalnie groźnemu przeciwstawieniu się oponentowi. Ci widzą tylko ten jeden rodzaj słabości - nieokazania się jako ten nieprzejednany, jako ten, co na każdy cios (czasem będzie to wyimaginowany cios, bo druga strona nie miała napastliwych intencji) odpowiada natychmiast twardą kontrą.
Co jest tą ważniejszą słabością?...
- Czy słabość w stylu "bo inni pomyślą sobie, że niewystarczająco twardy jestem", czy słabość w stylu "bo sam nie umiem panować nad sobą"?...
- To oczywiście każdy oceni tak, jak mu podpowiada jego intuicja w tym względzie. Ja mam swoją odpowiedź dość zdecydowaną - ważniejsze jest dla mnie to, czy sam ze sobą umiem się wewnętrznie dogadać, czego objawem na zewnątrz jest panowanie nad impulsami, instynktami polemicznymi, pragnieniem odwetu. Czasem mogę ten odwet wyprowadzić, ale częściej się od niego powstrzymam. Dlaczego się powstrzymam?...
- Bo to potrafię!

rafal3006

Michał Dyszyński

rafal3006

Michał Dyszyński