ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Obserwuję w licznych dyskusjach, u licznych osób (pewnie sam też nie jestem bez winy), pewną manierę dyskusyjną, która chyba jest destrukcyjna.
Chodzi mi o coś, co bym nazwał CZEPIANIEM SIĘ PIERDÓŁ.
W moim przekonaniu dyskusja rozwija się dobrze wtedy, gdy ma jakiś punkt dążący, kierunek, do którego zmierza. Niestety, część dyskutantów jakby działała na zasadzie: patrzcie, widzę błąd w wypowiedzi czyjejśtam! Widzicie jaki mądry jestem?!...
Błąd czasem może i rzeczywiście jest. Często uznanie danej rzeczy za błąd jest jednak problematyczne. Ale właściwie najważniejsze jest coś innego: czy dany błąd ma istotne znaczenie dla celu danej dyskusji?
Wydaje mi się, że ludzie generalnie mają z tym problem, z utrzymaniem się w pewnej celowości dyskusji. Jak zaczynamy dyskutować o wszystkim, to się dyskusja rozłazi. Rozpoczynanie coraz to nowych zarzutów względem poprzednich wypowiedzi powoduje, iż dyskusja grzęźnie. Zanim się ktoś wytłumaczy z zarzutu, który mu postawiono, zanim zamknie się kolejny dodatkowy wątek, często wszyscy zapominają, o czym w ogóle była mowa.
Oczywiście nie chodzi mi o jakiś totalny rygor trzymania się tematu. Czasem te poboczne spostrzeżenia są istotne, czasem jest tak, że w ogóle z jednej perspektywy coś jest poboczne, a w rzeczywistości okazuje się, iż ma dane spostrzeżenie bardzo duży wpływ na główny problem. Więc nie o to chodzi, aby się jakoś przesadnie cenzurować, jednak wydaje mi się, że jest też jakaś część uwag ewidentnie nadmiarowych, zbędnych. W szczególności będą to
- utarczki personalne
- uwagi typu: skoro tego nie napisałeś, to znaczy, że o tym nie myślałeś, więc wytykam ci błąd
- czepianie się kwestii formalnych, np. błędów ortograficznych etc.
Uważam, że dobrą praktyką byłoby nie wciskanie jakichś uwag, które jawnie rozwalają dany wątek, ale jeśli ktoś uważa dany aspekt za wart omówienia, rozpoczęcie go w nowym wątku.
Choć to wszystko jakoś ociera się o ogólnie pojętą kulturę i szacunek w dyskusji. Jak to ostatnie jest, to wiele rzeczy daje się uzgodnić, dojść do porozumienia. Jak tego zabraknie, to mamy tylko okładanie się "pałami", czyli chaotycznymi oskarżeniami, w których ginie już sam przedmiot dyskusji, a głównym celem staje się wykazanie wyższości personalnej.

Filozoficzny Pietras

Znam ten przypadek

I też takich gości przerabiałem, a to z kolei drogi kolego nazywa się zaburzeniem osobowości zwanym - Osobowość anankastyczna.

Przeczytaj sobie o tym:

[link widoczny dla zalogowanych]