ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zdarza mi się bywać modem na naszym forum. Przyznam, że jestem z siebie w tej roli mocno niezadowolony. Nie lubię ludzi personalnie oceniać, sędziować w sprawach tych, czy owych. Zwykle jest tak, że gdy pojawia się spór, to każda ze zwaśnionych stron oczekuje, domaga się, aby to jej właśnie przyznać rację. Powody zawsze jakieś da się podać - w ostateczności (kto wie, czy nie najczęściej) powodem jest po prostu to, że dana osoba ma silne emocje, bardzo chce rozstrzygnięcia właśnie na swoją stronę.
Nie lubię się z nikim spierać, nie lubię występować przeciw komukolwiek, szczególnie jeśli nie dotyczy ona mnie osobiście na tyle konkretnie, abym czuł, że to ja tutaj mam prawo się rządzić z racji na to, że to moja sprawa. Stąd najczęściej w sytuacji konfliktu, w którym moją rolą jest bardziej mediacja, jestem bierny, czekam że może sprawa sama przyschnie, byle tylko nie decydować.
A co bym nie zrobił, to pretensje będzie miała albo jedna, albo druga strona, zaś każda będzie święcie przekonana, że to ona będzie właśnie "skrzywdzona", jeśli osąd wypadnie na jej niekorzyść.
Kiedyś, jeszcze w młodości myślałem sobie, że być sędzią jest fajnie - bo się jest takim ważnym, bo się występuje jako ten, kto decyduje o ludziach. Naiwny wtedy byłem. Dzisiaj uważam, że rozstrzyganie cudzych sporów to bodaj najbardziej niewdzięczna z ról.
Mało kto chce być obiektywny. Mało kto (a już szczególnie osoby, które często są w konflikcie z innymi ludźmi) w ogóle chce wyjść ze stawiania spraw na zasadzie: "ja tak chcę i tak ma być, a nie tak ma być, jak chce mój oponent!", po prostu "tak ma być, jak ja chcę!". A moderator jest akurat w tej sytuacji, że ma jeszcze (na równych prawach) tę drugą stronę do uwzględnienia, tego oponenta, który chce dokładnie przeciwnego rozstrzygnięcia.

Ludzie, którzy mają dystans do swoich chceń, do swoich reakcji automatycznie są mniej konfliktowi. Bo oni już na wcześniejszym etapie postawią sprawy na takiej płaszczyźnie, że da się z nimi dogadać - wskażą jakieś ścieżki kompromisu, będą w stanie zrelatywizować "absolutną konieczność", aby sprawy się rozwinęły po myśli owej osoby. Jeśli zatem w ogóle jest gdzieś taki trwały, nie rozwiązujący się dzięki dogadaniu się stron konflikt, to z bardzo wysokim prawdopodobieństwem przynajmniej jedna ze stron takiego sporu (częściej obie) nie ma dystansu do swoich chceń, postawienia sprawy. I dalej właśnie ta okoliczność powoduje, że taki moderator, mediator, czy inna osoba próbująca jakoś pogodzić emocje i racje ma znikome szanse na to, aby coś owemu, zapiekłemu w swoich przekonaniach delikwentowi przetłumaczyć.
Człowiek, który się z tym zetknął, a próbował być przy tym odpowiedzialny, próbował dociec rzeczywiście jakichś racji, zapewne prędzej czy później ma ochotę "rzucić to w diabły". Bo to są niewdzięczne, nie mające dobrych rozstrzygnięć sytuacje.

Przyjemność z moderowania ostatecznie chyba będzie miał jedynie arogancki cham, który się będzie cieszył, iż ma nieco większą władzę w działaniach, niż zwykły user, a racjami, emocjami innych w ogóle nie będzie się przejmował. Nie będzie miał dylematów, nie będzie się borykał z tym, że chciałby, aby już był spokój i pokój między stronami, tylko się ucieszy z tego, że arbitralnie coś tam zrobił, więc władzę swoją okazał.

Problem z chceniami, których człowiek nie umie zrelatywizować jest oczywiście bardzo ogólny i filozoficzny, a wręcz religijny. Można w nim właśnie widzieć ideę grzechu pierworodnego - czyli pewnej nieusuwalnej wadliwości ludzkiej natury, zawartej w niej samej. Jeśli chcieć jest naturą ludzką, to chcenie nierealizowalne, sprzeczne z czymś podstawowym, też niezbywalnym niczym prawa logiki, czy najbardziej podstawowe prawa fizyki, może być tym czymś, co powoduje, że świadomość nie zaakceptuje ostatecznie siebie, może zechce się wyprzeć swojego bytu, potępi się, pogrążając w trwałej frustracji.
Biję się w piersi, że pewnie nieraz w roli moderatorskiej zafunkcjonowałem niewłaściwie. Pewnie najczęściej owa niewłaściwość miała formę ignorowania spraw, zwlekania z ich rozstrzygnięciem, działaniem niewystarczającym. Ale też nie widzę z tej sytuacji wyjścia, bo jeśli trzeba w czymś zadziałać, to jest to zapewne sytuacja właśnie z jakimś konfliktem i z osobą, która jest konfliktowana z racji, że notorycznie stawia sprawy na zasadzie "ma być po mojemu i wszystko na ten temat!".
Tam gdzie grają ludzkie emocje i pragnienia, "dobrze już było". :cry:

Nie ma dobrze, może być tylko źle. :cry:

Semele

Zwlekaniem... to chyba wszyscy modzi tu mają 🙂😘😉

Modki też .

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Semele

Wladza ludzi pociąga.

Władza to jednak też odpowiedzialność. Niektórzy to pojmują w rożnych momentach swego życia.

Michał Dyszyński

Semele

MaluśnaOwieczka