ŚFiNiA

blackSwan

Niepewność hamuje rozwój intelektualny, gdyż blokuje możliwość działania. Moc działania opiera się na pewności. Dobrze jednak by była to autentyczna pewność wynikająca z wiedzy, a nie z wiary.

Wielkim przeciwnikiem pewności jest ideologia zwątpienia, przedstawianej jako prawidłowy sposób myślenia. Zakłada ona, że nic nie można wiedzieć z pewnością. W takiej konsternacji działanie jest utrudnione.

W istocie wiedza faktologiczna jest możliwa. Nie zjawia się od razu, ale w sposób stopniowy człowiek poszerza swój zakres wiedzy. Co bardziej istotne zjawiają się powiązania między różnymi faktami, które dają jeszcze większą pewność. Zjawisko zazębiania się faktów często jest ignorowane poprzez zwolenników ideologii zwątpienia, a przecież w ten sposób buduje się bardziej pełny obraz świata. Dlatego należy odrzucić niepotrzebne zwątpienia i być gotowym do nauki i poznawania wbrew skrajnemu pesymizmowi, że nic tak naprawdę nie da się poznać.

Hill

BlackSwan ja bym powiedziała, że jest odwrotnie, wątpliwości, sceptycyzm powoduje, że człowiek jest otwarty na nową wiedzę, potrafi zmienić swoje poglądy pod wpływem nowych informacji, poszukuje, docieka, odkrywa, nie stoi w miejscu. A jak ktoś zakłada, że posiadł jakaś wiedzę absolutna (wynikającą na przykład z objawienia proroka

), to stoi w miejscu, zamyka się na nowe informacje, uważa, że już wszystko wie

blackSwan

Semele

Hill

BlackSwan domyślam się o czym piszesz, bo cały czas piszesz to samo, opierasz się również na objawieniu, ale mówisz, że to objawienie to nie wiara tylko wiedza, mimo, że nie ma to nic wspólnego z wiedzą naukowa na obecnym poziomie. Ja wierząc w "religijne bzdury" mam świadomość tego, że opieram się na wierzę i nie mówię, że to jest wiedza w rozumieniu obiektywnym, mam świadomość tego, że nie posiadam wiedzy absolutnej, więc mogę się otwierać ba nowe informacje, zmiany poglądów i być w tym elastyczna.

blackSwan

Semele

BlackSwan zainteresuje Ciebie na oewno ten artykuł:

Kultura
Mistycyzm, hinduizm... i bomba atomowa. Kim był Robert Oppenheimer?
25.07.2023, 17:57
Robert Oppenheimer znany jest jako ojciec bomby atomowej, ale w rzeczywistości był to człowiek zainteresowany bardziej filozofią niż wojną (fot. wikimedia/ domena publiczna)
Robert Oppenheimer znany jest jako ojciec bomby atomowej, ale w rzeczywistości był to człowiek zainteresowany bardziej filozofią niż wojną (fot. wikimedia/ domena publiczna)
Biografia Roberta Oppenheimera, twórcy bomby atomowej, została przedstawiona w najnowszej produkcji Christophera Nolana. Fizyka zagrał w niej Cillian Murphy. Z pewnością miał niełatwe zadanie – życie naukowca wypełniał bowiem… hinduizm oraz mistycyzm, a on sam był postacią niezwykle barwną.
Poczekaliśmy, aż wybuch minie, wyszliśmy ze schronu i wtedy było wyjątkowo uroczyście. Wiedzieliśmy, że świat nie będzie taki sam. Kilka osób się śmiało, kilka osób płakało. Większość ludzi milczała. Przypomniałem sobie wers z hinduskiego pisma, Bhagawadgity, kiedy Wisznu próbuje przekonać Księcia, że powinien wypełnić swój obowiązek, i aby mu zaimponować, przyjmuje swoją wieloręką postać i mówi: »Teraz jestem Śmiercią i niszczycielem światów«. Przypuszczam, że wszyscy tak myśleliśmy, w ten czy inny sposób
– wspominał fizyk po wielu latach moment, w którym zobaczył pierwszą eksplozję.
Robert Oppenheimer i inni oglądają pozostałości po konstrukcji, z której odpalono bombę atomową (fot. wikimedia/ domena publiczna)
Następnie do prezydenta Harry’ego Trumana przesłano zakodowaną wiadomość.

,, Operacja odbyła się dziś rano. Brak jeszcze pełnej diagnozy, ale wyniki wydają się być zadowalające, a nawet przekroczyły wstępne oczekiwania. Dr [Leslie] Groves jest zadowolony
– napisano w krótkiej depeszy.
Moc, jaką posiadał wybuch bomby zdetonowanej na pustyni, wynosiła około 20 kiloton. To dość niewiele – dzisiaj większą siłę mają nawet najsłabsze nuklearne ładunki taktyczne – ale wystarczyło, aby skazić pustynię na dziesiątki lat. Promieniowanie w miejscu eksplozji nadal dziesięciokrotnie przekracza normy. Test zatajono, a w komunikacie dla prasy rząd USA poinformował, że magazynach amunicji na poligonie doszło do przypadkowej dużej eksplozji, która nie spowodowała żadnych ofiar w ludziach. Prawdę ujawniono dopiero po zrzuceniu bomby na Hiroszimę – 6 sierpnia 1945 r. Kilkanaście dni później Oppenheimer przyjechał do biura prezydenta USA i powiedział mu prosto w oczy, iż czuje, że „ma krew na swoich rękach”. Niewzruszony Truman – według jednej z wersji – miał wyjąć chusteczki z kieszeni, aby rozmówca „mógł ją wytrzeć” i dodał, że „zmyje się”.

,, Nigdy więcej nie przyprowadzaj tu tego kompletnego kretyna. Nie zrzucił bomby. Ja to zrobiłem. Ten rodzaj płaczu przyprawia mnie o mdłości
– powiedział już po wspomnianym spotkaniu do sekretarza stanu Deana Achesona prezydent.
image.title
Harry Truman nigdy nie wyraził skruchy z powodu zrzucenia bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki (fot. wikimedia/ domena publiczna)
„Ludzie tego świata muszą się zjednoczyć, inaczej zginą”
Wspomniane powyżej wydarzenia były punktem zwrotnym w historii ludzkości. Testy w pobliżu Los Alamos, a później zrzucenie bomby na Hiroszimę i Nagasaki zmieniły świat – i jak utrzymują niektórzy historycy – pozwoliły przeżyć setkom tysięcy ludzi, którzy z pewnością zginęliby podczas amerykańskiej inwazji na Japonię. Tokio zapowiedziało bowiem przeciwnikom, iż nie zaznają spokoju w momencie walk i miało zamiar uzbroić cywilów oraz uczynić z nich żywe tarcze. Nikt nie miał wątpliwości, że szaleni politycy znajdujący w się rządzie cesarstwa rzeczywiście mają zamiar zrobić ze swojego kraju fortecę nie do zdobycia.
Grzyb atomowy nad Hiroszimą (fot. wikimedia/ domena publiczna)
Na pewno kluczowe było jednak coś innego. Ameryka, która po II wojnie światowej przerodziła się w supermocarstwo, bronią jądrową podkreśliła nowo uzyskany status i potwierdziła swoją siłę przed całym światem, a szczególnie Związkiem Radzieckim i Józefem Stalinem. Wielu historyków uważa, że owa demonstracja zapobiegła wybuchowi III wojny światowej. Mimo to Oppenheimer obawiał się „potwora, którego stworzył”.

,, Jeśli bomby atomowe mają zostać dodane jako nowa broń do arsenałów wojującego świata lub do arsenałów narodów przygotowujących się do wojny, to nadejdzie czas, kiedy ludzkość przeklnie nazwy Los Alamos i Hiroszima. Ludzie tego świata muszą się zjednoczyć, inaczej zginą. Ta wojna, która spustoszyła tak wiele na ziemi, napisała te słowa. Bomba atomowa przeliterowała je tak, aby wszyscy ludzie mogli je zrozumieć
– powiedział w przemówieniu z 16 listopada 1945 r.

Naukowiec nie wątpił jednocześnie, że „zostanie do pewnego stopnia zapamiętany i zniesławiony jako człowiek, który kierował dziełem wręczenia ludzkości po raz pierwszy w jej historii środków do własnego zniszczenia” – zauważył Richard Rhodes w wydanej w roku 1987 książce „Powstanie bomby atomowej”. Taką broń świat otrzymał od… pacyfisty zachwyconego hinduizmem i jego filozofią. Na półkach w domu miał m.in. Bhagawadgitę, jedną ze świętych ksiąg indyjskiej religii, oraz poemat Meghadūta. Tę pierwszą nazwał w liście do brata „bardzo oryginalnym pismem o cudownym pochodzeniu” i określił ją „najpiękniejszą pieśnią filozoficzną napisaną w jakimkolwiek znanym języku”.

,, Oppenheimer był wyedukowany w dziedzinach leżących poza tradycją naukową. Wykazywał zainteresowanie religią, w szczególności religią hinduistyczną, co zaowocowało wyczuciem tajemnicy wszechświata, który otaczał go niemal jak mgła. Fizykę widział wyraźnie, patrząc na to, co już zostało zrobione, ale zawsze czuł, że jest o wiele więcej tajemniczych i nowatorskich rzeczy niż znanych w rzeczywistości… Z czasem odwrócił się od twardych, prymitywnych metod fizyki teoretycznej w stronę mistycznej sfery szerokiej intuicji. U Oppenheimera element przyziemności był słaby. Jednak zasadniczo ta duchowa jakość, ta subtelność wyrażona w sposobie bycia i w mowie była podstawą jego charyzmy. Nigdy nie wyrażał się w pełni. Zawsze pozostawiał poczucie, że głębia wrażliwości i wglądu wewnętrznego nie została jeszcze ujawniona. Mogą to być cechy urodzonego lidera, który wydaje się mieć rezerwy niewykorzystanych sił

Linka sobie znajdziesz. Zachęcam też do obejrzenia filmu.

Hill

No ale ja właśnie nigdzie nie mówię, że to jest wiedza w rozumieniu obiektywnym, tylko wiara w objawienie. A Ty właśnie twierdzisz, że Twoja wiara, to jest wiedza w rozumieniu obiektywnym, mimo, że nie na zupełnie nic wspólnego z wiedzą naukowa. Przez to jesteś całkowicie zamknięty na ewentualną zmianę poglądów, bo uważasz, że Twoje objawienie jest tu wystarczające i cała "wiedzę" o świecie przekazuje.

Edycja

Post był do blackSwana

fedor

blackSwan

blackSwan

Semele

Przyklad ktory podalam powyżej dowodzi, ze da się poznać.
Nauka ma różne oblicza i matody.
Bomba cały czas nad nami wisi.
A jej twórcy nawet w chwili detonacji nie byli wszystkiego pewni.

Hill

No przecież BlackSwan cały czas to piszesz, że Ty się opierasz na wiedzy nie na wierze, mimo, że to co przedstawiasz nie ma nic wspólnego z wiedzą naukowa. A weźmy choćby kwestie Jezusa i Jego rzekomych inkarnacji, nie ma to nic wspólnego z wiedzą historyczna, biblistyką itp., więc skąd Twoja wiedza w tym temacie? No tylko z objawienia, w które wierzysz, a którego nie da się potwierdzić naukowo, mimo, że twierdzisz, że to wiedza

blackSwan

Hill

BlackSwan ale Twoja "prawda o rzeczywistości" wynika tylko z objawienia, w które wierzysz i które tak mówi, że jest to "prawda o rzeczywistości", więc cały czas opierasz się na wierze. Nie masz żadnej obiektywnej wiedzy o rzeczywistości, już większą mogą mieć mistycy z całego świata, ale i tutaj nie można być niczego pewnym i przedstawiać tego jako wiedzy obiektywnej.

blackSwan

Semele

blackSwan

Hill

BlackSwan przecież osoby niewierzące też Ci tu nic innego nie powiedzą, chyba, że mają podejście dogmatyczne i zabetonowane w różnych tematach związanych z otaczającą nas rzeczywistością. Podejście naukowe zakłada sceptycyzm i wątpliwości, gdyby tego nie było, to nie byłoby żadnych nowych odkryć, bo idąc takim tokiem myślenia jaki prezentujesz ludzie musieliby założyć, że posiadają jakąś wiedzę absolutna i już nic nowego tu odkryć nie można.

blackSwan

Hill

BlackSwan, bo podejście o jakim piszesz - pewność, zakłada właśnie posiadanie takiej wiedzy, dopóki jej nie posiadasz, to nigdzie żadnej pewności mieć nie możesz, chyba, że w takich odkryciach naukowych, które są oparte na niezbitych dowodach i nie da się ich już podważyć. Poza dowodami tego typu, nic nie jest pewne, nie masz żadnej wiedzy 100% o rzeczywistości

blackSwan

Hill

BlackSwan to czym jest dla Ciebie "wiedza faktologiczna", jeśli nie wiedzą naukową opartą na dowodach? Odkrycie zielarza musi być potwierdzone badaniami i dowodami, żeby można je było uznać za obiektywną wiedzę. Poza niezbitymi dowodami naukowymi, niepodważalnymi, nigdzie nie możesz mieć żadnej pewności, co najwyżej większe prawdopodobieństwo, że jakaś informacja może być bliższa prawdzie.

blackSwan

Michał Dyszyński