ŚFiNiA

Semele

Kim jest pierwszy badacz Biblii?

Wrócę jeszcze do tych proroctw. Ciekswie o tym pisze ijciec Salij.

[link widoczny dla zalogowanych]

Najważniejszych świadectw o krzyżu Pana Jezusa dostarczają wczesnochrześcijańskie teksty. Pochodzący jeszcze z I wieku (najpóźniej zaś z trzydziestych lat wieku II) tzw. List Barnaby, przedstawiając starotestamentalne zapowiedzi ukrzyżowania Syna Bożego, wymienia między innymi modlitwę Mojżesza podczas walki z Amalekitami (por. Wj 17,8-13): "Otóż Duch daje natchnienie sercu Mojżesza, aby uczynił wyobrażenie krzyża oraz Tego, który na nim miał cierpieć. (...) Kiedy wyciągnął ręce, Izrael miał przewagę; ilekroć zaś ręce opuszczał, Żydzi ponosili klęskę. Dlaczego? Żeby poznali, że nie mogą być zbawieni, jeśli nie będą pokładać w Nim nadziei"4

Musiał to być popularny motyw starochrześcijańskiej katechezy, bo pojawia się również w Dialogu św. Justyna, który poniósł śmierć męczeńską w roku 167: "Gdy lud walczył z Amalekitami, a syn Nawego o przydomku Jezus dowodził bitwą, sam Mojżesz modlił się do Boga, mając ręce z obu stron rozciągnięte, Or i Aaron podtrzymywali je przez cały dzień, aby mu ze zmęczenia nie opadły. Jeśli bowiem Mojżesz choć trochę zmieniał tę figurę, naśladującą krzyż, naród ponosił klęskę. O ile zaś trwał w tej postawie, o tyle odnoszono zwycięstwo nad Amalekiem. Ten, co zwyciężał, przez krzyż zwyciężał. Zaprawdę nie dlatego wzrastała moc ludu, że Mojżesz tak się modlił, ale dlatego, że na czele bitwy było imię Jezusa, a ponadto dlatego, że Mojżesz wyobrażał znak krzyża"5

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

Wrócę jeszcze do 17-go wersetu Psalmu 22. Szukałem trochę (na ile Święta pozwalają) informacji na ten temat i natknąłem się na podcast dr Marcina Majewskiego (biblista, doktor hab. teologii, wykładowca na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim). Podcast jest dostępny w internecie i na Spotify. Dr Majewski przedstawia argumenty dla przekładu "przebili mi ręce i nogi" oraz przeciwko takiemu przekładowi oraz zastanawia się, jakim tekstem dysponowali autorzy nowotestamentowi. Sprawa jest bardzo skomplikowana i wielowątkowa, bo dotyczy takich zagadnień jak problem możliwości pomylenia liter (przy przepisywaniu albo odczytywaniu, wystarczy, że kreska jest dłuższa albo krótsze) w spornym wyrazie, problem tego, że najstarsze teksty Psalmu mają "przebili/przebodli", ale zdecydowanie najwięcej i najważniejszych tekstów ST po hebrajsku ma wersję z lwem, co ma uzasadnienie w tekście (są tam odniesienia do lwa), problem zanieczyszczenia Septuaginty i jej błędności, a i to nie wszystko. Z dużą satysfakcją przyjąłem, że dla dr Majewskiego duże znaczenie ma fakt, że autorzy NT nie przytoczyli spornego wersetu chociaż aż się prosi, żeby go przytoczyć. Dr Majewski najwyraźniej uważa to za mocny argument za tym, że nowotestamentowi autorzy nie korzystali z tekstu Psalmu, w którym byłoby "przebili mu ręce i nogi". Według tego badacza sprawa nie jest rozstrzygnięta i nie jest jednoznaczna.
Na podstawie podcastu SPÓR chrześcijan i żydów o Psalm 22 - KTO MA RACJĘ?

W NT zdecydowanie najwięcej cytatów z ST opartych jest na Septuagincie. Na podstawie tego można przypuszczać z dużą dozą prawdopodobieństwa, że również w kwestii Psalmu 22 nowotestamentowi autorzy korzystali z Septuaginty (chociaż niekoniecznie). Według dr Majewskiego w Septuagincie jest "przebili/przebodli" (ale nie jest to dla niego argument, który mógłby o czymś przesądzić, tak samo jak to, że najstarsze teksty Psalmu 22 mają "przebili/przebodli"), . Nie sądzę jednak, żeby to było takie oczywiste tłumaczenie skoro Remigiusz Popowski ( polski duchowny katolicki, salezjanin, profesor nauk humanistycznych, językoznawca specjalizujący się w greckim języku biblijnym) przetłumaczył "rany mi wyryli na mych rękach i nogach".

Hill

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

fedor

Kruchy04

fedor

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

fedor

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

Hill

Te cytaty o chlebie i winie są też problematyczne wewnątrz chrześcijaństwa, bo różne denominacje różnie to interpretują, niektóre traktują tą wypowiedź w sposób symboliczny, w rozumieniu duchowym.

fedor

anbo · Dołączył: 09 Lut 2006 Posty: 6480 Przeczytał: 44 tematy

fedor

Semele

Bajki darwinowskiej nikt nie widział faktycznie.

A tu o sceptycyzmie w kontekście zmartwychwstania.

https://youtu.be/B42DMx4YxS8

Wybrańczyk

fedor

Hill

fedor

Hill

fedor

Semele

Hill

Trafiłam przypadkiem na taki cytat z mojej ulubionej książki

, nie wiedziałam gdzie to wrzucić, ale myślę, że w tym temacie będzie ok, bo dotyka kwestii różnic między ludźmi a zwierzętami.

Co o tym sądzicie?

"Sama tylko inteligencja nie może wyjaśnić istnienia moralnej natury. Moralność, cnota, jest nieodłączna osobowości ludzkiej. Intuicja moralna, świadomość powinności, jest składnikiem wyposażenia umysłu ludzkiego i jest związana z innymi, niezbywalnymi własnościami natury ludzkiej: ciekawością naukową i wnikliwością duchową. Umysłowość ludzka dalece przewyższa umysłowość zwierzęcych kuzynów człowieka, ale to zwłaszcza moralność i natura religijna odróżnia go od świata zwierzęcego.

Wybiórcze reakcje zwierzęcia ograniczają się do motorycznego poziomu behawioru. Domniemana wnikliwość u wyższych zwierząt jest na poziomie motorycznym i pojawia się najczęściej dopiero po doświadczeniu motorycznych prób i błędów. Człowiek potrafi wypracować wnikliwość naukową, moralną i duchową przed wszelkimi badaniami czy eksperymentami.

Tylko osobowość może wiedzieć, co zrobi, zanim to zrobi, tylko osobowości posiadają wnikliwość przed doświadczeniem. Osobowość może popatrzeć, zanim skoczy, może tym samym uczyć się tak z patrzenia jak i ze skakania. Nieosobowe zwierzę uczy się zazwyczaj tylko przez skakanie.

W wyniku doświadczeń zwierzę może rozpatrywać różne drogi docierania do celu i wybrać metodę, opartą na nagromadzonym doświadczeniu. Osobowość może również rozpatrywać cel sam w sobie i dokonywać oceny jego opłacalności, jego wartości. Sama inteligencja może rozpatrywać najlepsze środki osiągania ogólnych celów, ale istota moralna posiada wnikliwość, która jej umożliwia rozróżnianie zarówno celów jak i środków. I moralna istota, wybierając prawość, jest także inteligentna. Wie, co robi, dlaczego to robi, dokąd idzie i jak tam dotrze.

Kiedy człowiek nie zdoła wypracować celów swych ziemskich dążeń, będzie działał na zwierzęcym poziomie bytu. Nie będzie mógł skorzystać z wyższych cech tej materialnej bystrości, moralnego rozróżniania i wnikliwości duchowej, która jest nieodłączną częścią wyposażenia jego kosmicznego umysłu, jako istoty osobowej."

lucek

Hill