ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Temat któryś raz temat wyciągam. Tym razem w formie ankiety, bo chcę się dowiedzieć, jak ludzie myślą o tym aspekcie dyskusji. Sam od dawna opowiadam się za tym, aby personalne ataki w dyskusjach o intelektualnym charakterze mocno ograniczyć, może nawet wyeliminować (ewentualnie zostawić w bardzo delikatnej, pozbawionej żądła wersji). Jednocześnie wiem, że wiele osób tej formy prowadzenia dyskusji broni - uważa ją za jakoś naturalną. Ja choć same emocje walki też dobrze rozumiem, odczuwam je, to jednak staram się nie pozwolić na ich ujawnienie się (co niekoniecznie zawsze mi się udaje). Są jednak osoby, które napastliwości personalnej bronią, uważają ją za właściwy sposób prowadzenia dyskusji. Chciałbym zapoznać się z ich argumentami.

Chodziłoby mi przy odpowiadaniu na pytanie ankiety, o zastanowienie się, przypomnienie sobie takich sytuacji, w których ktoś w jakimś tam rodzaju dyskusji, zareagował wobec nas zdecydowanie agresywnie, napastliwie. Mogło to mieć formę np. zamknij się, głupi/a jesteś, jest tak, jak ja mówię!
Albo może na argumenty, które nam się wydawały ważne, odpowiedział: głupi(a) jesteś, nie znasz się, tacy idioci jak ty mają siedzieć cicho, a nie wypisywać innym swoje głupoty?
Pytanie jest: co wtedy poczuliśmy? Jak zareagowały nasze emocje i intelekt początkowo, a także jak ostatecznie wpłynęło to na percepcję racji, których bronił napastliwy dyskutant?
- Czy ostatecznie, dzięki tej agresywnej formie wsparcia racji, byliśmy bardziej skłonni ową rację uznać, czy wręcz przeciwnie, zniechęciliśmy się do niej?
Szczególnie myslę o tym, jak to było ostatecznie - długofalowo?
:think:

Michał Dyszyński

Z wyników ankiety na dziś (niestety, mała statystyka) widać, że wszystkie opcje idą łeb w łeb. Dla mnie to jest zastanawiające... :think:

Sam twardo probuję aspekty personalne usuwać z dyskusji, bo uważam, że przesłaniają one jedyny dla mnie zrozumiały cel dyskusji - ustalenie w krystalicznej przejrzystości postaw stanowisk i przyjrzenie się tych postaw logicznym konsekwencjom.
Chyba muszę tu pochylić głowę przed faktem, że moja postawa jest nie dominująca, że wiele osób jawnie opowiada się za włączenie do walki na intelekt także walki na emocje, promocję osób za pomocą postawy promującej: ja jestem silniejszy i bardziej agresywny, bój się mnie, wkalkuluj tę moją personalną presję w rozumowanie i przyznaj mi rację, DLATEGO, ŻE JESTEM TAKI TWARDZIEL, nie koniecznie dlatego, że mam jakiekolwiek argumenty rzeczowe. Dziwi mnie to o tyle, że ja sam byłbym niezadowolony z takiego obrotu sprawy, gdyby ktoś przyznał mi rację dlatego, że się mnie przestraszył, a nie dlatego, że w uczciwym oglądzie moich argumentów, ujrzał w tych argumentach sens i zgodność z tym, co się postrzega jako prawdziwe i słuszne.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński