ŚFiNiA

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Czyli ostatecznie chodzi ci o wewnętrzną akceptację, czyli stan, który zaakceptujesz kompletnie i nie będzie potrzeby go zmieniać, nie będzie w nim dyssatysfakcji. Będziesz usatysfakcjonowany tym wewnętrznym samopoczuciem.
Teraz już rozumiesz dlaczego ciągle piszę o satysfakcji, a nie obiektywniej prawdzie?

Owszem, dla wuja na przykład, ta satysfakcja przychodzi przez obiektywną prawdę, która jest w Bogu, czyli innymi słowy, satysfakcję uzyska dopiero jednocząc się z Bogiem. Nie zmienia to faktu, że ostatecznie chodzi o satysfakcję, nie prawdę.

Teraz, obserwując satysfakcję subiektywnie, dostrzegamy że jest ona "zawieszana", zaburzana dyskomfortem płynącym z braku wiedzy pochodzącym z przeświadczenia, że musimy tę wiedzę mieć, dla uzyskania satysfakcji. I tak jest. Jak uzyskujesz tę wiedzę, której ci brakowało, odzyskujesz stan satysfakcji. To widać wyraźnie, w momencie znalezienia rozwiązania jakiegoś problemu, z którym się borykamy. Nagle, masz to satysfakcjonujące uczucie "aaa... teraz już rozumiem". Ono występuje nawet jeśli później się okaże, że jednak się znowu myliłeś. To pokazuje, że satysfakcja nie zależy bezpośrednio od prawdy, a od tego, jak na wiedzę reagujemy. Nawet w wyniku pomyłki, możemy sobie zwrócić satysfakcję. To z kolei oznacza, że to my subiektywnie decydujemy o satysfakcji, lub dyssatysfakcji. Dyssatysfacja jest elementem dodanym przez nas. Jakie to ma znaczenie? Ano takie, że ostateczne szczęście zależy tylko od nas samych. I to nie od naszego działania, a naszego stosunku do własnej podmiotowości. Możesz dać sobie pełną satysfakcję, usuwając presję wypływającą z przekonania konieczności posiadania obiektywnej prawdy i tego, że to prawda daje satysfakcję. Prawda (wiedza i jej brak) jest jedynie narzędziem, które odbiera i zwraca satysfakcję, stymulując działanie. Ja przekonam ciebie, żebyś sobie odebrał satysfakcję, i zwrócę ci ją, jak wykonasz jakąś pracę.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Semele

Trzeba zasŁugiwac na spełnienie?

Na przykład znać angielski...

Banjankri stwierdził, że ludzie nie znający angielskiego są gorsi. Też głupsi.

Pamiętam.

Dlatego mimo iż piszę dużo mądrych rzeczy nie ufam Banjankremu.

Uważam, że zasługuję na szczęście mimo, że nie znam angielskiego.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Piszę dokładnie o tym, że to nie od wiedzy (głupoty) zależy spełnienie. Możesz nie znać mandaryńskiego, a mimo to, w pełni zasługiwać na szczęście, bo to tylko od ciebie zależy, czy sobie na to pozwolisz, czy nie. Nic nie da ci jednak szczęścia, jeśli uznasz sama, że na nie nie zasługujesz.
Ps. nie musisz mi ufać, nigdy ciebie o to nie prosiłem, bo do niczego nie jest mi to potrzebne. Tobie jest, bo inaczej nie pozwolisz sobie zaakceptować tego, o czym mówię.

Semele

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Ostatnią rzeczą, o jakiej bym pomyślał, to przed tobą się popisywać. Wierz sobie, w co tam chcesz.

Semele

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Załóżmy, że jestem o wiele lepszy on innych. Co to zmienia? Tak samo, jak założymy, że jestem o wiele gorszy. To jest problemem tylko wtedy, kiedy patrzysz na siebie przez pryzmat tego, co o tobie myślą inni. To jest dokładnie to, o czym tu wcześniej dyskutowaliśmy. Są ludzie, którzy nie pozwolą sobie czuć się dobrze, jeżeli nie uzyskają aprobaty i uznania od innych. Taka mentalność "a co ludzie powiedzą". Takie proste, wręcz dziecinne myślenie.
Ty ewidentnie potrzebujesz być uznaną za równą, tak samo wartościową jak ci, z którymi rozmawiasz. Rzutuje to na każdy twój post, na wszystko o czym piszesz. Szukasz akceptacji, głównie u wuja, i chcesz, żeby inni zabiegali o twoją.

Semele

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Semele

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Semele

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Upuszczasz sobie krew, bo ci pomaga na nadciśnienie. Od razu przeskakujesz w swoim rozumowaniu etap subiektywnego dyskomfortu, w imię obiektywnej poprawności. To, że ci się to opłaca, jest jedynie twoją racjonalizacją. Klapki na oczach i patrzeć pod nogi, bo tam są kamienie i poziomki.. Nawet z twoim własnym celem ostatecznym ci się to nie spina i nic z tym zrobić nie możesz.

Michał Dyszyński

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5625 Przeczytał: 44 tematy

Nie, sam o tym pisałeś. Zresztą, to nie jest mój problem. To ty musisz sobie udowodnić, że obiektywnie, twoje życie wypełnia cel jaki mu nadałeś (co jest praktycznie niemożliwe). Ja nigdy nikomu nie wmawiałem, po co ma żyć. Jedynie wskazywałem, że aby było sensowne, musi być dla tego kogoś satysfakcjonujące, subiektywnie.

Semele

Michał Dyszyński