ŚFiNiA

Andy72

Tak jak o Mentzenie mówiono że był zamieszany w kradzież roweru - bo ukradli mu kiedyś rower

MaluśnaOwieczka

Karanie milczeniem – wyrafinowana przemoc

Pisząc o karaniu milczeniem nie sposób pominąć faktu, że jest to wyrafinowana forma przemocy w białych rękawiczkach. Gdy stosujemy przemoc nasza ofiara czuje się poniżona, upokorzona, nie godna szacunku, uwagi, miłości. Gdy bliska nam osoba przestaje się do nas odzywać – tak właśnie się czujemy.

lucek

@Andy
też mi się podoba

Andy72

A myślałem że "bierna agresja" to tak jak esbecja miała pretensję do Piotra Skrzyneckiego (Pod Baranami) gdzie "swoją godną postawą uwłaczał im"

lucek

są jednak tacy, że gdy nie mają innych argumentów mogą prezentować jedynie godną postawę ... więc różnie bywa, choć tu akurat to nie ta sytuacja

MaluśnaOwieczka

lucek

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

[link widoczny dla zalogowanych]

Różnice między płciami w zakresie obowiązkowych inwestycji rodzicielskich i potencjału reprodukcyjnego powodują, że kobiety pragną mężczyzn wysokiej jakości jako partnerów. W przypadku mężczyzn oznacza to, że aby osiągnąć sukces reprodukcyjny, muszą: 1) walczyć z innymi mężczyznami, aby uzyskać dostęp do partnerek lub je utrzymać, a także strzec zasobów potrzebnych kobietom do reprodukcji i opieki nad dziećmi i/lub 2) przyciągać kobiety poprzez okazywanie (seksualnych) ozdób lub bezpośrednie zapewnienie zasobów. Naciski te ukształtowały fizjologię mężczyzn, a także zachowania związane z łączeniem się w pary i inne, i skutkują intensywną wewnątrzpłciową rywalizacją między samcami. Z przeglądu badań wynika, że siła fizyczna i status społeczny mają kluczowe znaczenie dla rywalizacji między mężczyznami – chociaż są jakościowo odmienne, wymiary te są ze sobą powiązane, tak że groźni mężczyźni mają większe szanse na osiągnięcie doskonałości w walce fizycznej i rywalizacji, w wyniku czego osiągają wyższy status społeczny i, ostatecznie, zwiększony sukces reprodukcyjny. Mężczyźni stosują różnorodne taktyki, aby konkurować z rywalami tej samej płci, począwszy od bezpośredniej agresji i rywalizacji fizycznej (np. w sporcie lub bójkach), po (werbalne) poniżanie konkurenta i rzucające się w oczy obnoszenie się z posiadaniem, spędzaniem wolnego czasu i udzielaniem pomocy. Wreszcie, co ważne, badania nad zależnymi od kontekstu wahaniami poziomu testosteronu u mężczyzn rzucają światło na podstawowe procesy męskiej rywalizacji wewnątrzpłciowej. W szczególności wzrost poziomu testosteronu obserwuje się zarówno w przygotowaniach do zawodów męsko-męskich, jak i w ich wyniku, a gwałtowny spadek poziomu testosteronu po wejściu w długotrwały związek romantyczny lub w czasie ojcostwa sugeruje osłabienie tych tendencji do rywalizacji.

MaluśnaOwieczka

[link widoczny dla zalogowanych]

Rywalizacja męsko-męska ma miejsce, gdy samce konkurują ze sobą o dostęp seksualny do kobiet (lub o zasoby pożądane przez kobiety). We wszystkich kulturach kobiety cenią status społeczny i siłę ekonomiczną (Buss, 1989; Walter i in., 2020), a te mają bezpośredni związek z sukcesem reprodukcyjnym w bardzo różnych społeczeństwach (Hopcroft, 2006). Mężczyźni-przodkowie, którzy nie mieli znacznych zasobów ani statusu społecznego, nie byliby w stanie nawiązać udanego związku. Na przykład w XVIII-wiecznym Krummhörn (obecnie północno-zachodnie Niemcy) ryzyko wymarcia linii genetycznej wśród mężczyzn nienależących do elity było cztery razy większe niż w przypadku mężczyzn z elity (Klindworth i Voland, 1995). Panujący system społeczno-polityczny i międzypokoleniowe transfery bogactwa zwiększyły zróżnicowanie w bogactwie i władzy mężczyzn w ramach koewolucji genowo-kulturowej (Smuts, 1995).

Chociaż wygrywanie zawodów z udziałem osób tej samej płci może uczynić mężczyzn bardziej atrakcyjnymi dla kobiet jako potencjalnych partnerów, takie zawody nie są pozbawione kosztów społecznych i fizycznych. Jednym ze sposobów rywalizacji wewnątrzpłciowej u mężczyzn jest przemoc interpersonalna. Mężczyźni potrafią skutecznie, czasem w sposób zabójczy, stosować przemoc, aby podnieść swój status społeczny i zyskać szacunek innych osób w swojej sieci społecznej (por. Kruger i Fitzgerald, 2012). Zwiększona agresja mężczyzn w porównaniu do kobiet zaczyna się we wczesnym okresie życia. Chłopcy są średnio bardziej agresywni niż dziewczęta i częściej angażują się w brutalne zabawy (Newman i Higham, 2019).

W plemiennym społeczeństwie Yanomamö w Amazonii mężczyźni biorą udział w konkursach krzyku (Chagnon, 1988). W Senegalu zapasy Sereer to tradycyjne zawody, które regularnie odbywają się na wsiach, a zwycięzcy często zwiększają swój dostęp do partnerów (Llaurens, Raymond i Faurie, 2009). Globalne badanie dotyczące zabójstw pokazuje, że 95 procent sprawców i 80 procent ofiar zabójstw to mężczyźni (Caman, Kristiansson, Granath i Sturup, 2017). Mówiąc szerzej, Irons (1979) zasugerował, że rywalizacja o sukces kulturowy (lub prestiż) ewoluowała ze względu na jej związek z sukcesem reprodukcyjnym.

Zauważono również, że mężczyźni rywalizują bezpośrednio poprzez przejawy dominacji. Mężczyźni o wysokim statusie zapewniają więcej możliwości kojarzenia się, a wysoki status społeczny okazał się ważny dla kobiet w procesie selekcji partnera (Li, Bailey, Kenrick i Linsenmeier, 2002). Zauważono, że wysokość głosu jest jednym z mechanizmów, dzięki któremu mężczyźni wykazują dominację w interakcjach międzyludzkich. Rzeczywiście, gdy wysokość głosu jest sztucznie obniżana, mężczyźni postrzegają większą dominację niż w przypadku głosów o wyższej tonacji (Puts i in., 2006). Co więcej, mężczyźni, którzy uważają, że dominują nad innym mężczyzną, częściej obniżają ton głosu podczas mówienia. Z drugiej strony mężczyźni, którzy uważają, że są mniej dominujący, podnoszą ton głosu (Puts i in., 2006). Badania wykazały, że kobiety uważają głosy męskie o niższej tonacji za bardziej atrakcyjne (Feinberg i in., 2006) i oceniają je jako bardziej dominujące, bardziej męskie i zdrowsze (Puts, 2005).

Wśród Hadza (populacja łowców-zbieraczy zamieszkujących siedliska leśne na sawannie w Tanzanii) niższa wysokość głosu jest powiązany z większym sukcesem reprodukcyjnym (Apicella, Feinberg i Marlowe, 2007) i zdolnościami łowieckimi (Smith i in., 2017) wśród mężczyzn. Jednakże związek między wysokością głosu a dominacją został ostatnio zakwestionowany, a niektórzy uczeni argumentują, że dowody są niejednoznaczne lub że związek ten może wynikać z założenia, że większe obiekty i organizmy emitują niższy ton niż mniejsze (Feinberg, Jones i Armstrong , 2019).

Kolejną domeną rywalizacji wewnątrzpłciowej wśród mężczyzn, podobnie jak wśród kobiet, jest atrakcyjność cielesna. Dowody sugerują, że muskulatura, zwłaszcza górna część ciała, jest ważnym elementem atrakcyjności cielesnej mężczyzn (Durkee i in., 2019), a mężczyźni aktywnie starają się zwiększać muskulaturę górnej części ciała. U przodków mężczyzn muskulatura była kojarzona z wieloma korzyściami związanymi z kondycją. Bycie muskularnym w środowiskach przodków dostarczało wiarygodnych i możliwych do zaobserwowania informacji na temat siły mężczyzny (Sell i in., 2009), które mogą być przydatne zarówno w walce, jak i na polowaniu (Apicella, 2014). Umięśnienie górnej części ciała u mężczyzn było ważne w sytuacjach bojowych, gdzie siła górnej części ciała oznacza większe prawdopodobieństwo zadania obrażeń przeciwnikowi. Odkrycia te mogą wyjaśniać, dlaczego we współczesnych populacjach wewnątrzpłciowa rywalizacja mężczyzn może być czynnikiem motywującym do uprawiania sportów, w których zwiększa się siła górnej części ciała, a w skrajnych przypadkach do stosowania sterydów anaboliczno-androgennych w celu sztucznego zwiększenia muskulatury (Harris i in., 2017).

Co ważne, rywalizacja męsko-męska nie zawsze objawia się agresją; w rzeczywistości może skutkować wysokim poziomem współpracy (tj. strategią "współpracuj, aby konkurować"). Wewnątrzpłciowa rywalizacja między mężczyznami może stać się bardziej widoczna w obecności kobiet, co może sprawić, że mężczyźni będą bardziej świadomi swojego statusu i będą bardziej zmotywowani do wykazania, że mogą konkurować z innymi mężczyznami. Przykładowo jeden z eksperymentów wykazał, że mężczyźni zacieśnili współpracę w grze ekonomicznej, gdy byli obserwowani przez kobiety (Iredale i in., 2008). Dlatego w niektórych kontekstach mężczyźni mogą wykazywać altruizm konkurencyjny: mogą konkurować poprzez hojność i rezygnację z indywidualnych korzyści lub pragnień (Van Vugt, Roberts i Hardy, 2007). Zachowaniem altruistycznym mogą poprawić swoją reputację, pozycję moralną i status. Inni często przypisują charyzmę i inne moralnie pożądane cechy tym, którzy poświęcają swoje własne potrzeby na rzecz potrzeb innych lub grupy (De Cremer i VanKnippenberg, 2004; Mooijman i in., 2018).

MaluśnaOwieczka

Teoria altruizmu konkurencyjnego pomaga również powiązać takie zachowanie z hipotezą upośledzenia. W przypadku altruizmu konkurencyjnego współpraca jest uważana za cechę zapewniającą korzyść sygnalizacyjną, a zatem podlega selekcji płciowej. Podobnie jak ogon pawia, współpraca trwa i ulega wzmocnieniu, mimo że wiąże się z kosztami dla jednostki. Współpraca musi być znacząco kosztowna dla jednostki, tak aby tylko ograniczona część populacji była na tyle sprawna, aby w niej uczestniczyć.

Roberts w swojej „teorii darmowego prezentu” opiera się na idei altruizmu jako korzyści sygnalizacyjnej. Ponieważ odbiorca czerpie jakąś korzyść z interakcji z dawcą, istnieje zachęta do zwrócenia uwagi na sygnał. Na przykład samce niektórych ptaków oferują pożywienie potencjalnej partnerce. Takie zachowanie, zwane karmieniem godowym, nie tylko przynosi korzyści samicy, która otrzymuje posiłek bez wydatkowania energii, ale także świadczy o zdolności samca do żerowania. W rezultacie sygnał pozostaje prawdziwy (tj. pozostaje prawidłowym odzwierciedleniem sprawności partnera).

Jednak związek między altruizmem konkurencyjnym a sygnalizacją nie jest pozbawiony krytyki. Wright podnosi kwestię, że altruistyczne zachowanie sygnalizacyjne, takie jak dawanie prezentów, spowodowałoby „przepływ dostosowania od osobnika o wyższej jakości do osobnika o niższej jakości” i zmniejszyłoby wiarygodność sygnału. Aby wyjaśnić tę prawdopodobną tendencję, Wright zastrzega, że altruistyczne zachowanie musi być skierowane ku partnerowi lub sojusznikowi. Aby teoria się sprawdziła, należałoby wykazać, że korzyść z sygnalizacji poprawia dostosowanie jednostki ponad korzyść uzyskaną z „inwestycji” w partnera.

[link widoczny dla zalogowanych]

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Karmienie godowe u ludzi

[link widoczny dla zalogowanych]

Dzielenie się jedzeniem może służyć do przyciągania partnera, dostępu seksualnego lub zatrzymywania partnera u ludzi, podobnie jak u wielu innych gatunków. Dorośli ludzie mają tendencję do postrzegania większej intymności w parze, jeśli obserwuje się karmienie, ale zwiększona postrzegana intymność może wynikać raczej z zapewniania zasobów niż z karmienia jako takiego. Aby rozwiązać ten problem, 210 studentów uniwersytetu (66 mężczyzn) obejrzało pięć krótkich filmów, z których każdy przedstawiał inną parę dorosłych osób różnej płci jedzących razem posiłki i obejmujących karmienie lub proste zaopatrzenie lub brak dzielenia się jedzeniem. Po każdym filmie wypełniano ankietę dotyczącą atrakcyjności i intymności w parze. Zarówno zaopatrzenie, jak i karmienie dały wyższe oceny „Zaangażowania”, przy czym karmienie dało najwyższe oceny. Podobnie, postrzegana atrakcyjność każdego aktora do drugiego była najniższa, gdy nie pokazywano dzielenia się jedzeniem, a najwyższa, gdy pokazywano karmienie. Odkrycia te są zgodne z poglądem, że karmienie jest przejawem zalotów u ludzi.

MaluśnaOwieczka

Ona mówiła, że to, jak ją przyjmowałem u siebie, to była tylko "zwykła gościna".
To czego jeszcze ona chciała? Może karmienia godowego?

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

W szerszej perspektywie karmienie podczas zalotów i podobne zachowania z pewnością będą miały wpływ na rzeczywiste relacje i zachowania, a nie tylko na wrażenia gapiów. Oznacza to, że te same procesy, które sprawiają, że dorośli postrzegają pary jako ściśle zaangażowane, ponieważ widziano je, jak karmią się nawzajem, powinny również sprzyjać wrażeniu istniejącej, pożądanej lub zbliżającej się intymności w relacji danej osoby z partnerem w restauracji. Jedno z niedawnych badań obserwacyjnych pokazuje, że w niektórych parach dorosłych osób różnych płci karmienie ma miejsce nawet podczas jedzenia w miejscach publicznych i jest to bardzo wiarygodny wskaźnik rzeczywistego zaangażowania (Alley 2010). W niektórych przypadkach karmienie ręką do ust może stanowić zamierzone komunikowanie zainteresowań romantycznych lub seksualnych; pozostaje jednak niejasne, w jakim stopniu ludzie celowo wykorzystują karmienie lub inne zachowania polegające na dzieleniu się jedzeniem, aby sygnalizować swoje zainteresowania, uczucia lub motywacje. Podobnie nie wiemy, w jakim stopniu karmienie pokazuje istniejące zaangażowanie w porównaniu z atrakcyjnością i pożądaniem. Zatem chociaż wydaje się jasne, że obserwacja karmienia w parach dorosłych osób różnych płci może doprowadzić nas do „dostrzeżenia” intymności w parze, potrzeba znacznie więcej badań, aby zrozumieć motywacje i wpływ takiego dzielenia się na rozwój i utrzymanie intymności i zachowań seksualnych.

Semele

MaluśnaOwieczka

Dzisiaj też wiele oczekuje. A nawet te, które nie oczekują, to i tak wybierają tych, którzy za nie płacą.
Szczególnie za jedzenie.

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

lucek

ciekawe czy profesor 🍐 ma jakieś statystyki, na tezy które prezentuje Semele

Ps

Byłem tylko ciekaw, czy gruszka się pojawi jak mi we smartfonie