ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zostawiam przepychanki z Irbisolem.
Natomiast jedną rzecz chyba warto byłoby dodać do tematu głównego - o roli założeń w rozumowaniu. Kanwą do komentarza jest pewna moje hipoteza, wynikła ze spostrzeżenia.

Spostrzeżenie:
Wydaje się, że pewna grupa ludzi utożsamia POCZYNIENIE ZAŁOŻENIA z BEZZASADNOŚCIĄ TEGO POCZYNIENIA.
Błąd, który popełniają ma dość złożoną genezę. W znacznej części powstaje z emocjonalnego, czyli uproszczonego spojrzenia na rzeczywistość myśli. Uproszczenie bierze się z tego, że skoro w ogóle założenie nie ma ścisłego deterministycznie go potwierdzającego źródła, to miałoby być ono...
zupełnie losowe.

Błędny paradygmat, o który się to opiera można by sformułować:
Jeśli nie mamy absolutnej pewności, to nie mamy nic, to mamy całkowitą nieodróżnialność tezy poprawnej od (dowolnej) bzdury.
Paradygmat ten niektórym wydaje się naturalny, jakby jedynie słuszny. Problem w tym, że jego konsekwencją byłoby, że tak naprawdę zasadnie nie jesteśmy w stanie stwierdzić NIC (może poza samym faktem rejestracji przez coś w nas doznań, których doznajemy). Bo absolutnej podstawy do rozumowania po prostu nie ma. I jeśli mamy do czynienia z osobą myślącą konsekwentnie, to ona - jeśliby na początku nawet ów paradygmat wyznawała - w końcu się z niego wycofa. Wycofa się, bo pesymizm poznawczy, jaki z owego paradygmatu wynika, jest nie do utrzymania w kontekście życia jakie prowadzimy. Jest on nie do utrzymania w kontekście tego, że na co dzień jakąś tam sprawdzalność jakichś tam reguł widzimy i czujemy.

Problem w tym, że konsekwencja w rozumowaniu to rzadki dar. Mało kto umie, jest w stanie ją utrzymać. W związku z tym mamy do czynienia ze sporą grupą ludzi, którzy ów paradygmat stosują wybiórczo, uznając go tam, gdzie jest im wygodnie, a pod różnymi pretekstami go unieważniając w innych przypadkach. Zwykle jest tak, że paradygmat absolutu wyciąga wobec przeciwników - ci rzekomo muszą się wytłumaczyć ze wszystkiego co głoszą w sposób najmocniejszy z możliwych. Zapomina się jednak o owym paradygmacie w stosunku do stwierdzeń własnych - wtedy już "słuszne jest" mnóstwo stwierdzeń, pomimo braku absolutnej dla nich podstawy rozumowania. Właściwie to zwykle mamy do czynienia z podejściem znacznie silniej niekonsekwentnym, czyli własne stwierdzenia nie tylko "nie potrzebują" podstawy absolutnej, ale podstawy względnie mocnej, a nawet średnio mocnej...
Zwykle niekonsekwentni stosują bardzo podwójne, bardzo odrębne standardy na zewnątrz i do siebie.

Wracając do kwestii założeń, to warto zauważyć, że uświadomienie sobie czym one są w rozumowaniu pełni kluczową rolę w przywracaniu spójnego, konsekwentnego rozumowania. Schemat argumentacji jest następujący:
Fakt 1 - nie ma absolutnej podstawy dla wsparcia żadnego wniosku. Nic w rozumowaniu absolutnym nie jest.
Wniosek 1 - skoro wnioski zupełnie bez wsparcia są nieodróżnialne od dowolnego stwierdzenia (w tym bzdury), to musimy się zadowolić podstawą nie absolutną, podstawą słabszą niż zero-jedynkowe uznanie racji.
Wniosek 2 - udawanie, iż to tylko nasi przeciwnicy nie mają absolutnego potwierdzenia, wmawianie tego w dyskusji jest manipulacją.
Spostrzeżenie dodatkowe - na podstawę, w oparciu o którą coś twierdzimy, warto jest mieć nazwę, warto jest określić jaka ta podstawa jest. Mając nazwane to, na co się powołujemy, możemy być konkretni w deklaracjach.
I nie może to być nazwa zbyt ogólna, byt typu luźna idea - prawda, sensowność, logika. Bo tak też co niektórzy próbują umknąć spod pytania: co uzasadnia twoją tezę?
- Odpowiadają więc:
Prawda ją uzasadnia.
albo
Logika ją uzasadnia.
czy może
Sens ją uzasadnia.
Jednak taką deklarację, kompletnie do niczego nie zobowiązującą, czyli pustą, równie dobrze może złożyć sobie każdy, czym by rzekomo "potwierdzał" nawet dowolną bzdurę.
Moc uzasadniającą ma tylko to, co WYRÓŻNIA naszą prawdę względem innych, konkurencyjnych. Takie uzasadnienie, które tak samo dobrze pasuje do każdej tezy, a więc nawet i tezy przeciwnej do naszej, nie jest uzasadnieniem poprawnym.

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Znowu puste deklaracje i życzeniowe myślenie.
Wskazałem twoją hipokryzję. Nawet się nie bronisz.

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Nie o to pytam. Wyraźnie piszę o standardach jak przy innych kwestiach. A nie tych samych.
Poza tym czym innym jest spójność logiczna, a czym innym falsyfikacja.

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol