ŚFiNiA

blazep · Dołączył: 02 Mar 2019 Posty: 159 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Mężczyzna

Czyli po prostu chcemy przemienić się w komputer? ;)

Michał Dyszyński

Semele

Michał zatrudnij się jako ochroniarz. Będziesz miał nowe doświadczenia..

Michał Dyszyński

Mieć intelektualne jaja oznacza potwierdzić PRECYZJI PRAWDY wszystko. To postawa, w ramach której nie wolno jest mówić "na pewno", jeśli są wątpliwości, nie wolno jest stwierdzić czegoś mocniej, niż jest to znane twierdzącemu. Mieć intelektualne jaja to np.
- dać się ośmieszyć, jeśliby uniknięcie ośmieszenia wymagałoby użycia przesady w sformułowaniu
- przyznać się do tego, że wszystko co wcześniej twierdziłem było błędem, jeśli ostatecznie na to wychodzi
- zostać samotnym, opuszczonym, wyszydzanym stojąc przy stwierdzeniu, które się uważa za prawdę
- zostać wydalonym ze społeczności, ekskomunikowanym, wzgardzonym, tylko dlatego, ze ktoś wymagał od nas opowiedzenia się za jakimś stwierdzeniem, do którego nie ma się odpowiednio mocnego przekonania.

Intelektualne jaja ma tylko FANATYK PRAWDY.

mat

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Co z wujem. Sam sie zorientuje. Chętnie się z nim spotkam w Sopocie. Nawet zrobie sobie paznokcie jak mi radzi krowa...

Semele

Mam opcję tez wyjazdu do Berlina z synem swym od dawna.
Wuj jako przewodnik. Mogę podplacic. Z tej miejscowości gdzie mieszka jest blisko.

Myślę o maju. Ale niekoniecznie..inne terminy też.

Michał Dyszyński

Mieć intelektualne jaja oznacza NIE UCIEC Z POLA INTELEKTUALNEGO STARCIA. Jest to więc dość podobne do tego, jak funkcjonuje "mieć jaja" w starciach fizycznych - też jaja ma ten, kto nie speniał, nie zrejterował z pola walki. Jednak jest też i różnica. Nawet bardzo znamienna i istotna różnica. Dotyczy ona definicji tego, czym jest POLE INTELEKTUALNEJ WALKI.

Oto intelektualnym polem walki są WYŁĄCZNIE IDEE I KONCEPCJE. Kto porzuca odpowiedź na gruncie ideowym, ten daje dyla z pola walki. Jeśli ktoś na zadane mu konkretne pytanie o wytłumaczenie czegoś, co budzi wątpliwości, odpowiada "głupi jesteś i tyle", to wcale nie wyszedł z twarzą z pojedynku, tylko sromotnie się skompromitował!
Intelektualny mocarz nie ucieka w emocje, nie ratuje się z opresji intelektualnej za pomocą obrażania się, napastliwości słownej, czy innych form przekierowania uwagi z niewygodnych dla siebie okoliczności na polu intelektualnym. Te wszystkie "sposoby" są - z intelektualnego punktu widzenia sprawy - jedynie próbą odwrócenia uwagi, do meritum NIC NIE WNOSZĄ.
Sorry, ale zasady są twarde - na argument odpowiedzią jest mocniejszy argument. Nie jest odpowiedzią złoszczenie się, skamlenie, grożenie konsekwencjami w świecie fizycznym.
Kto ma intelektualne jaja, wygrywa na polu intelektualnym! A jeśli nawet nie wygrywa, to przynajmniej UZNAJE SWOJĄ PORAŻKĘ UCZCIWIE. Bo gorszą sromotą intelektualną jest postawa nieuczciwości, niż uznanie, że przeciwnik ma jednak lepsze argumenty i stwierdzenie "nie miałem racji, to Ty ją miałeś".

Gdy dwóch chłopaków się naparza, a grupa widzów to obserwuje, to reguły są znane - wygra ten, któ drugiego zmusi do płaczu, ucieczki. Postawa jednego z nich w stylu "schowam się za plecy starszego brata", choć fizycznie jest skuteczna, jest jednak porażką. Jest przyznaniem się, że "sam nie daję rady", uległem.
Podobnie jest z walką intelektu - chowanie się w emocje jest przyznaniem się porażki. Nie jest zwycięstwem, tylko poddaniem walki.

Semele

Michał.......

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał spróbuj tak..
Wuj też jest zbyt potoczysty. Słowa słowa słowa...
Mm nadzieję, że czaisz bazę. :-) :-)

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Złoszczenie się, tupanie nóżką

Jest coś takiego jak DOJRZAŁOŚĆ intelektualna, mentalna. Dla mnie jest to bodaj najważniejsze narzędzie człowieka na drodze do szeroko pojętej prawdy. Jej głównym składnikiem jest ODPORNOŚĆ NA CZYNNIKI ZAKŁÓCAJĄCE ODBIÓR RZECZY W PRAWDZIE.
Tych czynników zakłócających odbiór jest wiele:
- słaba baza biologiczna - np. słaby intelekt, wadliwie działające zmysły
- przesadna skłonność do ulegania presji otoczenia, choć z drugiej strony też brak liczenia się z otoczeniem tam, gdzie warto jest jego zdanie brać pod uwagę
- przesadny konserwatyzm, a z drugiej strony brak stałości, ciągłe poszukiwanie nowego, czyli de facto nie kończenie tych projektów życiowych, które się zaczęło.
- bezrefleksyjne uleganie prostym emocjom, szczególnie emocjom złości, niezadowolenia z tego, że świat okazuje się inny, niżbyśmy to chcieli

Chciałem zwrócić uwagę na ten ostatni aspekt, bo wydaje mi się on szczególnie ważny. Dlaczego taki ważny?...
- Bo na to jaki intelekt dostaliśmy od genów, mamy żaden wpływ, można co prawda słabe obszary biologicznego dziedzictwa jakoś wzmacniać, rozwijać, ale są tu znaczne ograniczenia.
Uległość otoczeniu jest trudno wymodelować ściśle - nie wiadomo właściwie jako poziom jest tym właściwym, więc nie bardzo wiedziałbym, jak dobrze problem ugryźć. Podobnie jest z konserwatyzmem.
Niedojrzałość emocjonalna jest jakoś wyrazistsza, prosta w zdefiniowaniu. Pewnie każdy zna liczne przypadki ludzi niedojrzałych właśnie w ten sposób, że na niezgodność rzeczywistości względem swoich oczekiwań reagują po prostu złością. Wtedy przestaje się liczyć problem, a najważniejsza robi się sama emocja, na pierwszym plan występuje MOJA ZŁOŚĆ.
To jest postawa mentalna dziecka, które jak się mu nie da zabawki, którą sobie upatrzyło w sklepie, będzie płakać, złościć się, tupać nóżką. Kwestie oceny merytorycznej w ogóle nie są brane pod uwagę - bo (dla małego dziecka, a podobnie dla człowieka dorosłego o emocjonalnej dojrzałości dziecka) liczy się, że jak to chcę i dam teraz temu światu "popalić", jeśli mi tego nie daje.
Taka postawa jest powszechna, nieznacznie tylko zmienia się z wiekiem. Znam ludzi dorosłych, nawet sędziwych, którzy udzielili sobie wewnętrznego zezwolenia na ten luksus nie rozwiązywania problemów, tylko złoszczenia się na nie i świat, który owe problemy wyprodukował. Co ciekawe, dość często ta metod działa! Działa, gdy jest jakaś litościwa dusza w otoczeniu, która widząc ową nieporadność i złe emocje takiego niedojrzałego emocjonalnie człowieka, bierze na siebie ciężar rozwiązania problemu. A wtedy złoszczący się zyskuje przeświadczenie, że jego strategia "walki" z problemem była słuszna - w końcu problem ten został rozwiązany.
Osobnik niedojrzały często sobie potem zalicza to rozwiązanie na swój rachunek - w końcu to on wymógł na kimś, aby sprawę rozwiązał.
Prawda jednak jest inna.

Ale zaraz! Kogo właściwie obchodzi prawda?! :shock:

Na tym przecież od początku polega niedojrzałość, że przejawiający ją człowiek nie jest w stanie mentalnie zmierzyć się właśnie z prawdą.
Sam fakt, że ktoś odwraca swój mentalny wzrok od samego problemu, a zwraca ten wzrok na emocje, świadczy o słabości, a także zlekceważeniu samej prawdy w kontekście chciejstwa uczuć.
Zdecydowana większość zła tego świata bierze się z ZEZWOLENIA SOBIE NA FAŁSZ. Tyrani niewolący społeczeństwa nie robią nic innego, tylko dają pierwszeństwo swoim chciejstwom i złościom, względem potrzeb innych ludzi. Oszustwa w nauce też biorą się z tego, że ktoś tam nie potrafi zaakceptować tej prawdy, że nie osiągnął sukcesu na polu naukowym; czyli próbuje pójść na skróty.
Z ludźmi, którzy zezwalają sobie na reakcję złości w dyskusji nie sposób jest merytorycznie dyskutować, ustalać fakty, dochodzić do ustaleń, konkluzji. Bo z takimi ludźmi, w momencie, gdy coś wyda im się nie takie, jak by chcieli, niekomfortowe i tak trzeba się będzie zając tematem zastępczym - ich złością, ich potrzebą wyładowania emocji, najczęściej zaatakowania kogoś (bo to skutecznie emocje luzuje).

Michał Dyszyński

Jest takie znane porzekadło, które cudownie oddaje ideę tego, co to znaczy "mieć jaj" w sensie intelektualnym. Ten je ma, kto umie spojrzeć prawdzie w oczy.
To, że takie porzekadło w ogóle w języku jest, pokazuje jak trudne jest owo spojrzenie prawdzie w oczy dla niektórych ludzi. Najwyraźniej jest to ponad ich siły. Trzeba być mocarzem umysłu, aby prawdzie w oczy patrzeć bez lęku. I chyba niewielu to potrafi.

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Właściwie moja wizja tego, na czym polega manie intelektualnych jaj, jest znacznie bardziej radykalna, niż to co udało mi się przedstawić. Próbuję się zbliżać (nieporadnie) do tego ideału, ale efekty są wciąż niezadawalające.
Pisałem, że kiepski ze mnie apologeta (w szczególności apologeta teizmu). Ale to ma swoje silne uzasadnienie, w tej wizji "intelektualnej czystości", jaką posiadam w umyśle.
Apologeta jest to bowiem ktoś, kto coś wie z góry, który ma już na początku preferencję względem problemów i ich rozwiązań. To z kolei oznacza, że taka osoba już na starcie musi być jakoś stronnicza.
Postawa intelektualnej mocy (tak będę używał nieraz sformułowania zastępczo wobec terminu "intelektualne jaja", który jest trochę za frywolny na poważniejsze rozważania) zakłada jednak chyba odżegnanie się od wszelkiej stronniczości w osądzaniu prawdy.
Intelektualna moc oznaczać będzie zatem, przy ataku na nasze poglądy i przekonania
- zajęcie się każdym zarzutem (w granicach oczywiście podejścia w stylu poważnym, a nie zajmowanie się zarzutami tworzonymi przez troli, czy innych dowcipnisiów nie traktujących intelektu poważnie)
- zajęcie się każdym zarzutem W PEŁNI JEGO MOCY, czyli niczego temu zarzutowi z góry nie umniejszając
- nie wynajdywanie sobie pozamerytorycznych usprawiedliwień dla rezygnacji z podjęcia zarzutu.
- nie szukanie sobie żadnych dodatkowych powodów w rodzaju: autorytet, tytuły, certyfikaty.
Tylko CZYSTE SŁOWO!

Właściwie ktoś, kto ma intelektualną moc, świadomie WYZYWA WSZYSTKIE MOCE PRZECIWNE.
Ten kto wierzy w moc swojego intelektu i rozumienia w pełni CIESZY SIĘ Z MOCNEGO ZARZUTU PRZECIW SOBIE, on takie zarzuty wyzywa, przyzywa, prowokuje, dając im jak najwięcej miejsca, aby się "panoszyły". Kto ma intelektualne jaja, ten schowa wszystkie objawy swojego autorytetu, umniejszy się we wszystkich niemerytorycznych aspektach, jak to tylko się da, wyciągnie NA PLUS dla oprzeciwnika wszystkie POZYTYWNE aspekty ataku na swoje poglądy, może nawet je wzmocni własnymi pomysłami, jak nadać tym zarzutom wyrazistość.
Paradoksalnie, ten kto ma intelektualne jaja tak na maksa, odrzuci wszelką pomoc, wszelką dodatkową szansę na obronę i wzmocnienie go, a odda wszystkie bonusy swoim przeciwnikom. I...
I wygra! I tak wygra!!!
I dopiero to będzie ZWYCIĘSTWO!!!

Oddając wszystko wrogom, przeciwnikom, atakującym, dając im maksymalną liczbę bonusów, a sobie zabierając wszystko z wyjątkiem samej prawdy, samej "materii rozumu" i tak wygra!
Im więcej bowiem zostanie oddane władzy i mocy przeciwnikom, tym większe jest same zwycięstwo.
Mieć intelektualne jaja, oznacza cieszyć się z pomysłowego, wyrazistego ataku na siebie. Oznacza też, że nie użyje się żadnej formy zniechęcania przeciwnika - czy to agresywnym słowem (dlatego jestem zwolennikiem grzeczności, nie obrażania nikogo w dyskusji), czy lekceważeniem, czy jakkolwiek inaczej. To postawa w stylu: daję Ci moją prawdę - atakuj ją do woli, ja ci w tym jeszcze szczerze (!) pomogę, albo nawet wynajdę ci pomocników. Ale to i tak nic nie da!
Bo prawda, do której doszedłem jest po prostu ponad wszelkie możliwe ataki (merytorycznie oczywiście, bo kłamstwem i pomówieniem można "prawdę pogrążyć", choć de facto będzie to żadne pogrążenie, gdyż sama prawda zostanie jak byla, a zmienić się może co najwyżej przekonania u głupców, którzy nie rozumieją istoty sprawy, a przecież to nie o opinie głupców chodzi...).

Mieć ową intelektualną moc ma w sobie coś boskiego, ale też i coś z...
ofiary Jezusa. :shock:

Tak jak ostatecznie Jezus staje maksymalnie poniżony, nagi, słaby, pozbawiony wszelkich atrybutów mocy, uznania, szacunku - właściwie wszystkiego - aby ostatecznie wyszło, że to na nic się nie zda, tak i ktoś mający pełnie intelektualnej mocy, też wyzywa wszystkie moce (złego) świata, aby spróbowały go pokonać. To jest dopiero zwycięstwo!
I tak samo ten ktoś stanie bez żadnej osłony i obrony wobec tych ataków, zostawiając sobie jedynie SAMĄ PRAWDĘ! I to dopiero będzie zwycięstwo.
Nic więcej, niż samą prawdę, niż samą siłę słowa, którego argumentów odeprzeć jest nie sposób. Tylko tak rozumiana moc rozumu jest prawdziwą do granic, tylko tak rozumiane "intelektualne jaja" mają sens. :think:

evaj23

Michał Dyszyński

evaj23

Panie Barycki, jestem głęboko rozczarowana Pańskim milczeniem, w tej sytuacji nie pozostaje mi nic innego, jak za Dyszyńskim przyjąć, iż intelektualnie nie dorasta Pan Dyszyńskiemu do pięt. W tej sytuacji, nie mogę dalej zgadzać się z Panem, że poziom rozwoju cywilizacyjnego jest uzależniony kulturowo, a za Dyszyńskim przyjmuję, iż uwarunkowany jest genetycznie, że już o upadków meteorytów nie wspomnę, dlatego razem z Dyszyńskim plwamy na kanciarstwo genetycznego scjentyzmu plugawego, że to niby nie ma pomiędzy ludźmi na naszej planecie różnic genetycznych, a wespół z Dyszyńskim czerpiemy głęboką prawdę z naszej świętej księgi Mein Kampf, naszego wielkiego odkrywcy prawdy – Hitlera. Prawdy dostępnej dla genetycznie wybranych nadludzi, a nie dla ciebie plugawa kanalio Barycka, plugawy podczłowieku.