ŚFiNiA

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 17:50, 02 Mar 2020 Temat postu:

Wracając do pytania z tytułu wątku. Pomyślałem sobie, że sprawę rusza tutaj następujący harmonogram:
1. Ustalić mocne i słabe strony własnych emocji
2. Jakoś dojść do tego, z czego one wynikają, jak to się dzieje, że np. jesteśmy słabi w naszych emocjach
3. Spróbować jakoś wziąć się za bary ze słabościami.

Niestety, problemem tutaj bywa to, że część ludzi swoje słabości uważa za cechę przynoszącą im chlubę, albo przynajmniej są przekonani, że tak właśnie musi być, bo oni "tacy są". Tyran i despota uważa się za "silnego mężczyznę", a roszczeniowa, rozkapryszona donna wbija się w przekonanie, że po prostu ustawia swoje otoczenie "we właściwy sposób". Wiele ludzi swoje słabości uważa za siłę. A skoro tak uważa, to oczywiście nie zamierza się zmienić.

Semele · Wysłany: Pon 18:28, 02 Mar 2020 Temat postu:

Michał . Chcesz się zmienic?
Dlaczego w jakiej czesci?

Jestes całkiem spoko. Wydaje mi się, że podjęcie pracy pomogloby Tobie.

Ale ja może jestem zafiksowana obecnie na tym.temacie..za pol roku juz będę mogła być na emeryturze dzięki pisowi..

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 19:22, 02 Mar 2020 Temat postu:

szaryobywatel · Wysłany: Pon 20:23, 02 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Pon 20:31, 02 Mar 2020 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 22:08, 02 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Pon 22:36, 02 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Pon 23:09, 02 Mar 2020 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pon 23:53, 02 Mar 2020 Temat postu:

Warto by znowu skierować dyskusję na bardziej merytoryczne tory. Spróbuję to zrobić postawieniem pytania: czy ochrona emocji to ochrona ego?
Myślę, że wielu tak właśnie uważa - w całości swoje emocje utożsamiając z ego. Ale czy to jest na pewno jedyna opcja?...
- Ja uważam, ze nie jedyna. Uważam, że emocje ludzkie są o wiele bogatsze, niż samo skupienie się na tym swoim ja, na robienie samemu sobie takiej wewnętrznej propagandy samego siebie i upartym filtrowaniu wyglądających na negatywne względem ego ocen.

Powód jest prosty: NIE ZAWSZE PIERWSZA OCENA JEST TĄ SŁUSZNĄ.
Ludzie, którzy nie mają tego minimum luzu, aby nawet negatywny aspekt oceny względem siebie - choćby roboczo - przyjąć, skazani są zawsze na pobieżność osądów, oni nie dadzą sobie szansy na drugą szansę oceny, na inne ścieżki rozumienia, jako że dla nich wszelka myśl o własnej słabości, podległości to "samo zło" emocjonalne.
I to jest chyba mój główny zarzut względem tych wszystkich wprost, desperacko walczących o swoje ego - że RZĄDZI NIMI ZAWSZE PIERWSZY OGLĄD sprawy. Tymczasem...
Tymczasem wcale nie rzadko w życiu jest tak, że sprawy TYLKO WYGLĄDAJĄ na jakieś tam. W omawianym kontekście np. często może być tak, że negatywny osąd naszej osoby, jaki ktoś nam przedstawia, po prostu PADŁBY PRZY GŁĘBSZEJ ANALIZIE. Ale...
ale jednak do tej głębszej analizy musiałoby dojść!
Problem w tym, że osoby nastawione silnie na ochronę ego w ten sposób z góry odrzucający każdy negatywny względem siebie aspekt sprawy, nie dadzą sobie szansy na ową analizę, a dalej np. na przekonanie się, iż tak w ogóle to wynika z tego więcej pozytywów, niż negatywów. Nawet roboczo nie dadzą sobie tej szansy...
Życie dowodzi, że nieraz warto jest ZAINWESTOWAĆ mentalnie w coś, co wygląda na początku na niezbyt obiecujące. Ale czy rzeczywiście to jest takie kiepskie? A może warto jest zdobyć się na jakąś tam dozę przekory względem siebie, trochę sprawdzić się (czy wytrzymam emocjonalnie rozważanie tego negatywu), aby wyciągnąć z tego istotne korzyści:
1. w ogóle POZNAĆ ZAGADNIENIE (może się przyda przy jakiejś innej okazji, niezależnie od tego, czy nas ono obciąży, czy też nie)
2. poznać siebie, w tym własne słabe strony - ograniczenia, aby w przyszłości adekwatnie oceniać swoje szanse przy planowaniu przedsięwzięć ze swoim udziałem
3. poczuć satysfakcję, że się dało radę wytrzymać ten przejściowy dyskomfort kontaktu z negatywną oceną - sprawdzić się, a dzięki temu sprawdzeniu poczuć większą pewność, zdobyć samowiedzę
4. może ostatecznie odkryć jakiś pozytyw dla siebie, albo rozpatrzyć o jedną ścieżkę rozumowanie więcej?...

Podam przykład pewnego mojego, nieżyjącego już sąsiada. Ten sąsiad był kamieniarzem - rzeźbił nagrobki. W pewnym momencie odkrył, że jest relatywnie słaby fizycznie, słabszy niż większość jego kolegów. Jego koledzy, mający więcej krzepy byli w stanie sprawniej obrabiać kamień. Ale tenże sąsiad nie poddawał się, postanowił, że co nie da się siłą, może da się sprytem. I opracował sobie metody obróbki kamienia, które wymagały znacznie mniej siły. Nawet doprowadził te metody do takiej perfekcji, że ostatecznie był bardzo cenionym kamieniarzem. Gdyby ten sąsiad już na starcie zablokował sobie uznanie owego faktu słabości, gdyby się sam przed sobą nie był w stanie do niej przyznać, to pewnie wciąż przeżywałby frustrację z tego powodu, że nie jest wystarczająco sprawny. Bo udawałby przed sobą i innymi tego silnego, stosował metody jak dla silnego, nie skierowałby swojej pomysłowości na nowe tory. Ale że był w stanie zainwestować ten hart psychiczny przyznania się do słabości w ocenę siebie, to ostatecznie odniósł sukces i - dzięki uczciwości oceny siebie - oszczędził sobie też frustracji. Bo pogodzony ze swoją słabością, swoim losem, potem zaś mając ewidentną satysfakcję z opracowania metod obróbki całkiem skutecznych i efektywnych, choć wymagających mniej siły fizycznej, po prostu zyskał, wręcz wyrósł ponad kolegów z fachu.
To z resztą nie jest rzadki przypadek, gdy słabość - jeśli zostanie dostrzeżona, zaakceptowana, a potem przetransformowana - staje się siłą. Ale jest tu podstawowy warunek, który trzeba spełnić - minimum uczciwości i pokory w uznaniu owej słabości.
Jak komuś jest trudno się z tym pogodzić, to dobrze byłoby, aby sobie zwizualizował te liczne przykłady, w których słabości stają się siłą, ostatecznie dają przewagę, bo tam gdzie inni stosują standardowe metody, ktoś opracowuje swoją ścieżkę, wyrasta ponad przeciętność. Kto z siebie to minimum mocy pokonywania słabości wykrzesze, ten wygra.

szaryobywatel · Wysłany: Śro 16:15, 04 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Czw 5:28, 05 Mar 2020 Temat postu:

szaryobywatel · Wysłany: Czw 21:12, 05 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs · Wysłany: Czw 21:36, 05 Mar 2020 Temat postu:

szaryobywatel · Wysłany: Czw 21:39, 05 Mar 2020 Temat postu:

Czyli nie masz pojęcia o czym mówisz, jak zwykle ;)

Dyskurs · Wysłany: Czw 22:04, 05 Mar 2020 Temat postu:

szaryobywatel · Wysłany: Czw 22:11, 05 Mar 2020 Temat postu:

Dyskurs, możesz jeszcze tysiąc razy zapewnić o swojej autonomiczności, nie stajesz się przez to bardziej wiarygodna, tylko mniej. Mam rację czy nie?

Dyskurs · Wysłany: Czw 22:16, 05 Mar 2020 Temat postu:

szaryobywatel · Wysłany: Czw 22:24, 05 Mar 2020 Temat postu:

Nie odpowiedziałaś (sobie) na moje pytanie: co Ci daje wspominanie o swojej autonomiczności.

Dyskurs · Wysłany: Czw 22:32, 05 Mar 2020 Temat postu: