ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W ogóle osoba, która tutaj stała się synonimem trola (a której nicka nie wymienię, aby nie prowokować dyskusji personalnych) można by powiedzieć idealnie modeluje cały problem. W pewnym sensie jest ona genialnym przykładem całego zagadnienia - genialnym, bo część odniesień udało się jej zdiagnozować samodzielnie (inna część pozostaje za zasłoną iluzji).
Gdybym był bardziej myślący w stronę doszukiwania się sygnałów opatrzności, to powiedziałbym, że dla mnie osobiście jest to jakby osoba wręcz...
zesłana przez Boga dla zrozumienia. Niewiele osób, jakie spotkałem w porównywalny sposób ułożyło mi swoim przykładem w głowie ten układ odniesień, jakim jest rozumowanie i odczuwanie.

Genialność owej osoby polega m.in. na tym, że świetnie zdiagnozowała powód, dla którego funkcjonuje na naszym forum - jest nim "doładowanie swojej pozytywnej energii". Zupełnie inaczej niż właściwie cała reszta dyskutantów!
Inni napisaliby, że może poszukują prawdy, albo że chodzi im o wymianę poglądów, czy coś podobnego. Wspomniana osoba (chyba nie mając świadomości, że tym samym demaskuje się jako trol) uczciwie przyznaje, że wszelkie dalsze aspekty oceny (np. prawdziwość, uczciwość, zgodność ze standardami, komunikowalność itd. itp.) są mało istotne (jeśli w ogóle istotne). Owa osoba jasno dała nam do zrozumienia, że będzie pisać COKOLWIEK, BYLE SIĘ DOŁADOWAĆ.
I chyba trzeba zauważyć, że jest w tym konsekwentna. Ona rzeczywiście pisze COKOLWIEK, byle było emocjonalnie, byłe promowało jej osobę. Na jakiś zarzut, że ten czy inny jej tekst nie spełnia czegoś tam (np. reguł poprawności, uczciwości itd.) znowu napisze COKOLWIEK (nawet to, że zrobiła sobie zakupy w supermarkecie), albo złoży (czczą) deklarację o swoim charakterze moralnym, czy coś podobnego. W ten sposób owa osoba wciąż "działa", wciąż udowadnia swoją sprawczość, jest "niepokonana", bo robi co chce.
Tu dotykamy kluczowego pytania - wręcz fundamentalnego problemu, o który oprze się religia, epistemologia, czy ogólnie świadomość - pytania o weryfikację!
Skoro można działać tak, ze się komunikuje COKOLWIEK, a potem odpowiada innym COKOLWIEK na to, co się stało w wyniku zaistnienia tego pierwszego cokolwieka w przestrzeni komunikacyjnej z ludźmi, to gdzie tu miałby być jakikolwiek sens? Może tego sensu w ogóle nie ma. Przecież zawsze można tak sobie samemu ułożyć reguły wewnętrzne, że "wyjdzie na moje" - wszak "moje" właśnie zdefiniowałem tak, aby było to, co lubię i czego chcę. Idealny samograj życiowy, niemal wszechmoc!
Bo nie ma żadnej (niezależnej) weryfikacji.
Jak nie ma weryfikacji, to wszystko jest możliwe. I wspomniana osoba sam też kiedyś mi napisała, że ona nie ma zamiaru swoich myśli weryfikować. Po prostu - co się u niej pojawiło, to jest dobre. Cóż, tak też można. I też powiedziałbym, że przyznanie się do tego przez ową osobę daje ode mnie dodatkowy punkt za genialność. Teraz wszystko się łączy w całość - oto daję sobie prawo pisać COKOLWIEK, twierdzić COKOLWIEK, uznać COKOLWIEK, a także NIE ZAMIERZAM TEGO WERYFIKOWAĆ. Dopiero razem to ma sens - robimy co chcemy i nie weryfikujemy tego nijak, czyli możemy sobie przyznać wszelkie możliwe pozytywne atrybuty!
Możemy dowolnego cokolwiek określić np. jako "najwyższa prawda", albo też "emanację charakteru moralnego", czy "najlepsze intencje" (to nie są cytaty z tekstów owej osoby - choć są zapożyczenia, miksuję je z własnymi pomysłami, aby się nie skupiać na tej osobie, tylko wskazywać zależności ogólne).
tu warto zauważyć, że jak nie ma weryfikacji, to wszystko (cokolwiek) można wykazać wszystkim. Hitler dla swoich planów podboju świata miał całą masę komunałów i szczytnych haseł - np. o (nie)sprawiedliwości politycznej, o potrzebie rozwoju, wywyższenia narodu, o wyższości rasy, o chwale zwycięstwa itp. itd. Tu oczywiście żadnej weryfikacji sensowności owych twierdzeń nikt nie proponuje, więc znowu COKOLWIEK MOŻE WYJAŚNIĆ COKOLWIEK. I też będzie dobrze. Skoro tak ktoś uznał, to tak jest...

Tu docieramy do czegoś, co jest osią religii, ontologii, epistemologii - właśnie weryfikcji. W pewnym sensie wszystko co trwale istnieje musi być powiązane z weryfikacją. Coś niezweryfikowane, a ogłoszone jest tylko ogłoszone. Pisałem o tym nieco głębiej w wątku: http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/deklaracjonizm-vs-synchronizacjonizm,13369.html
Mamy prawo wątpić w coś, co się nie łączy z resztą, co jest być może słowem bez pokrycia. Możemy powiedzieć, że to nie zweryfikowane, po prostu nie istnieje.
Religia mówi, że życie jest testem, jest weryfikacją osobowości. Jeśli ktoś nie wierzy/wątpi w swoją wartość, a ma przy tym wolność myśli, to nie ma sposobu, aby mu ową wartość przywrócić. Chyba, ze sam się o tym przekona - na własnej skórze poczuje swoją wartość. Ale żadne namowy, żadne tłumaczenia tu nie pomogą. Ludzie w depresji nie reagują na wspierające ich słowa ze strony bliskich osób. Do nich to nie dociera, zatrzymuje się przed ich emocjonalną percepcją.
Tu jednak mamy dość ciekawe pytanie: czy weryfikacji siebie nie możemy po prostu przeprowadzić sami?
To jest bardzo kusząca opcja, którą z resztą stosuje właśnie wspomniana osoba. Ona sobie sama wszystko zaliczy i rozliczy jako uznane, czyli zweryfikowane. Po prostu znowu stwierdzi, że to tak jest i kropka.
Otóż nie. Weryfikacja stronnicza, weryfikacja nie oparta o niezależny mechanizm w ogóle nie jest prawdziwa weryfikacją.
Dlaczego nie jest?
- Ano po prostu dlatego, ze istotą weryfikacji jest przetestowanie się pod katem BŁĘDU. Jeśl błąd jest zawarty w weryfikującym, to dokonywana przez niego samego weryfikacja będzie ten błąd powielała, czyli oczywiście niczego nie ustali. Zatem po prostu SAMOWERYFIKACJA (W PEŁNI AUTONOMICZNA!) NIE JEST WERYFIKACJĄ.
Dopisałem tu "w pełni autonomiczna", bo daje się dokonywać weryfikacji samodzielnie, ale jeśli przy tym KORZYSTA SIĘ Z NIEZALEŻNYCH CZYNNIKÓW - procedur. Np. stolarz sprawdza poprawność zrobionego przez siebie mebla poziomicą - tu mamy niezależny przyrząd, na którego odczyt WERYFIKUJĄCY SIĘ W PEŁNI GODZI, więc nie jest to czysta samoweryfikacja.
Weryfikacja - jeśli ma być prawdziwa - musi być w istotnym swoich składniku zewnętrzna, niezależna. Inaczej nie jest po prostu weryfikacją. Musimy niejako "oddać sterowanie", aby się przekonać jak to jest z nami.

Tu, skoro jakoś tak się zrobiło, aby zacząć wyjaśniać wszystko, można znowu wrócić do idei religijnych. Człowiek STANIE SIĘ, będzie, zaistnieje, jeśli się zweryfikuje. W przeciwnym wypadku pozostanie tylko deklaracją (może czczą deklaracją). Nawet Bóg niejako JEST WERYFIKOWANY LUDZKOŚCIĄ. Cała ludzkość, dzięki temu, że człowiek ma atrybut wolności, ostatecznie sprawdza na ile prawda stworzenia jest faktem, a nie tyko (czczą) deklaracją. Sprawdza w ten sposób, że ostatecznie wykaże spójność swojego istnienia i działania, "człowieczeństwo nie zaplącze się mentalnie o własne nogi".

rafal3006

Michale, na podstawie tego co wyżej napisałeś dokładam trzecią kategorię trollingu:
Wychodzi na to że trzeba wyróżnić co najmniej trzy rodzaje trollingu:
1.
Trolling negatywny - wzajemne jechanie po rodzinie przeciwnika, wyśmiewanie wszelkich ułomności fizycznych i umysłowych przeciwnika - tu obie strony wiadomego konfliktu nie są bez winy, obie strony z zacietrzewieniem ten rodzaj trollingu uprawiają
2.
Trolling pozytywny rozumiany jak starcie dwóch wielkich IDEI np.
Michał vs ateiści
Rafał3006 vs ziemscy matematycy ze swoją gówno-logiką (dowód w moim podpisie)
3.
Trolling polegający na pisaniu cokolwiek by pisać.
Przykłady:
Krowa (złoty przykład), Dyskurs (wedle twoich wyjaśnień), Semele - fizyk zbanował ja z ateista.pl dokładnie po zarzutem iż "pieprzy nie na temat".
Czy mam rację Semele?

Czy zgadzasz się na podział wyżej?

Zauważ proszę że trolle Nr.2 i 3 nie łamią prawa polskiego, natomiast trolle Nr.1 ewidentnie łamią prawo każdego cywilizowanego kraju, w tym prawo Polskie.
Poza tym wyłącznie trolle Nr.1 są groźni dla bliźniego swego - patrz "stalking".
Ja bym tu mocno dyskutował kto tu uprawia stalking.
Według mnie nie jest możliwy stalking jednej osoby wobec całego świata, wręcz odwrotnie, konkretne przykłady których w Internecie jest na pęczki to stalking grupy osób wobec jednej osoby, dlatego zawsze będę bronił tej jednej osoby atakowanej przez stado wściekłych psów.

Michał Dyszyński

Lukrecja

Lukrecja

Michał Dyszyński

rafal3006

Michał Dyszyński

rafal3006

Lukrecja

Może poznajmy cechy chcarakteryzujące psychopatę? Kolejność nie ma znaczenia.

zupełne nieuwzględnianie (i zasadniczo brak zrozumienia) uczuć i potrzeb innych ludzi;
lekceważenie autorytetów i ogólnie przyjętych zasad oraz norm;
drastyczną tendencję do kłamania;
umiejętność manipulowania innymi ludźmi – psychopaci są w stanie zrobić wszystko, byle tylko osiągnąć jakieś korzyści dla siebie;
znaczne zmniejszenie (lub nawet całkowity brak) odczuwania lęku i strachu;
przekonanie o swojej wyjątkowości i związane z tym to, że psychopaci prezentują wyjątkowego stopnia tendencję do obwiniania innych ludzi (skoro oni sami są tak idealni, to wszelkie niepowodzenia nie są ich winą, a odpowiedzialni za nie są właśnie inni ludzie);
niską tolerancję frustracji
doskonałą umiejętność usprawiedliwiania swoich zachowań – nieważne, jak podłego zachowania podejmie się psychopata, człowiek ten zawsze będzie w stanie samego siebie wytłumaczyć i zracjonalizować swoje postępowanie.

-rzadkie odczuwanie lęku, na ogół brak poczucia winy,
-nieadekwatność motywacji zachowań prowadząca do antyspołecznych przejawów,
-nieumiejętność wchodzenia w interakcje społeczne
-brak wyrzutów sumienia
-zawyżona, nieadekwatna samoocena
-manipulowanie i skłonność do oszustwa
-nieadekwatne w stosunku do sytuacji zachowania, manifestowany nastrój
-patologiczny egocentryzm
- psychopaci używają około dwa razy więcej słów związanych z podstawowymi potrzebami fizjologicznymi i własnym przeżyciem, w tym jedzeniem, piciem i pieniędzmi, niż osoby niebędące psychopatami.

Grubo

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Lukrecja

Panie Michale, mamy ustalone, że nie każdy troll jest psychopatą, jak i to, że nie każdy psychopata jest trollem.
Ale do czegoś Pan zmierza, a ja nie bardzo wiem do czego....

Michał Dyszyński

rafal3006

Lukrecja

Michał Dyszyński

Lukrecja

Myślę, że popełnia Pan błąd bo to o czym pisze ( o autorefleksji) dotyczy osób zrównoważonych, a te sporadycznie parają się trollingiem. Trollowi trzeba pewne rzeczy pokazać palcem, że tak się wyrażę, tylko wtedy jest szansa na to, że zweryfikuje swoje postępowanie.
Status ''świętej krowy'', uniki, jedynie utwierdzają trolla w tym, że jego postępowanie jest akceptowane, że funkcjonuje prawidłowo.
W przypadku kiedy ma się do czynienia z podejrzeniem, że delikwent ma problemy emocjonalne, zdrowotne, warto podpowiedzieć takiej osobie, by skonsultowała się z lekarzem, terapeutą, to żaden wstyd, życie nikogo nie rozpieszcza, nie róbmy więc tabu z tego, że komuś psychika siadła.
Powtarzam do znudzenia, jedynym sposobem jest reakcja danej społeczności, a największym błędem jaki można popełnić, to jej brak.
Troll jest trollem, bo ktoś mu na to pozwala, ostatnio wprawdzie w mediach społecznościowych coś drgnęło w tej materii, ale jeszcze długa droga przed nami.
Musimy sobie uświadomić, że zła pod żadną postacią nie należy tolerować lecz wyznaczać granice, których przekroczenie zaskutkuje wykluczeniem. Bo pal licho, kiedy ktoś zaklei wężami jakiś gówniany watek, tym nikomu krzywdy nie zrobi, ale kiedy usiłuje komuś zrobić realną krzywdę, to sorry, nie wolno odwracać głowy.

Lukrecja

Proszę mi powiedzieć Panie Michale, czemu te powyższe wpisy mają służyć bo przecież nie dyskusji.
Dopóki będziemy tolerować taki stan rzeczy, dotąd tego typu zachowania będą się powtarzały. Tu, gdzie indziej..
Społeczeństwo musi powiedzieć stanowcze NIE stalkerom, trollingowi, nękaniu. Nie każdy potrafi się odnależć w wirtualnym świecie. Życie.

Michał Dyszyński

Lukrecja

Michał Dyszyński

Lukrecja

Jejku Michał, masz rację, ale byłeś ofiarą stalkera?Znasz problem, sięgnął Ciebie? Jeśli nie, nie maasz pojęcia co czują ofiary, to jest taki mechanizm , dosłownie taki sam, który sięga żony, mężów alkoholików, zwany współuzależnieniem. To jest zaklęty krąg, piekło, tu i teraz, żeby się z tego wyrwać trzeba być tytanem. Absolutnie masz rację, ale Ty rzecz postrzegasz z perspektywy obserwatora, ja z perspektywy ofiary. Byłam jakTy, jak to się dla mnie skończyło? Stalker podał mnie na policję, że niby ja stalkuje, stalker który ze śmierci cudzej matki urządził sobie igrzyska. Nie wytrzymałam ..zbluzgałam... Michał, ja wiem że masz rację, ale ta racja jest nierealna, bo jesteśmy tylko ludżmi.

Lukrecja

Ja nie potrafię sobie z takim ludzkim skurwysyństwem poradzić, kiedy kopią staruszka na ulicy, też reaguje, nie odwracam głowy, choć mam świadomość , że mogę oberwać.

Michał Dyszyński