ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Któryś raz spotykam się z następującym rozumowaniem: wiara (definicja) jest przyjęciem za prawdziwą jakiejś tezy pomimo braku pewności, co do owej prawdziwości - zatem mechanizmem wiary można uznać dowolną bzdurę za prawdziwą, zatem... wiara w ogóle jest wadliwym mechanizmem myślowym. :shock:

Gdyby taki schemat rozumowania został uznany za ogólnie poprawny, to powinniśmy
- z tej okoliczności, że nożem możemy sobie pokroić pomidora, ale też zadźgać człowieka, uznać nóż za niedopuszczalny do używania przedmiot
- z faktu, że samochodem nie tylko możemy dojechać w interesujące nas miejsce, ale też spowodować wypadek, a nawet zginąć w tym wypadku należałoby uznać samochód za coś złego.
- z faktu, że z żoną można się pokochać, ale tez i pokłócić (a nawet rozwieść), nigdy się nie żenić... :rotfl:

Mam nadzieję, że większość osób już dostrzega absurd takiego podejścia. Bo racja - jest ten problem, że mechanizmem wiary można:
- zostać płaskoziemcą
- zostać islamskim dżihadystą
- uwierzyć guru jakiejś porąbanej sekty
- uwierzyć, że się skoczy z 10 piętra, to się poleci jak superman.
Ano można tak głupio uwierzyć...
Czy to znaczy, że w ogóle nie należy wierzyć w nic i nikomu?
- nie wierzyć w rozklad jazdy i przychodzić na przystanek autobusowy/lotnisko/dworzec kolejowy o zupełnie dowolnej porze, czyhając na pierwszy pociąg jaki się pojawi (choć też trzeba uwierzyć, ze w ogóle się pojawi...)
- nie wierzyć, że ten pociąg pojedzie tak jak wpisano w rozkład, więc może w ogóle iść na piechotę z Warszawy do Katowic?... :rotfl:

- nie wierzyć (sobie) w to, że się dobrze zapamiętało, iż mamy zamiar pojechać do Katowic i udać się w dowolnym kierunku?... :shock:

Nie wierzyć w nic, bo można uwierzyć źle?...
Ale jak wtedy w ogóle żyć?...

Cóż to za dziwaczne wnioskowanie - z faktu pojawienia się jakiegoś problemu, zwijać mentalnie manatki i w ogóle odrzucać wszystko, zamiast ODRÓŻNIAĆ TO CO POPRAWNE OD TEGO CO NIEPOPRAWNE?... :shock:

Ja oczywiście mam świadomość tego, że ludzie mechanizmem wiary pakują się w głupie poglądy. Biorę pod uwagę to, że sam mogę głupio wierzyć. Ale z tego wyciągam wniosek, że powinienem wierzyć mądrze, a nie, że powinienem przestać używać mechanizmu wiary w ogóle.

Dlatego wierzę raczej temu rozkładowi jazdy, który jest na oficjalnej stronie przewoźnika, a nie gdzieś nie wiadomo skąd wygrzebanego; wierzę raczej człowiekowi, który mnie nie zawiódł, a nie pierwszemu lepszemu spotkanemu na ulicy deklarującemu "pożycz stówkę, oddam ci jutro", itp.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

Ircia

Mówimy o mądrej wierze czyli opartej na jakiś podstawach? - pytanie kto ustala jakie to mają być podstawy? Czy rozsądniej wierzyć opinii większości czy własnym doświadczeniom, przemyśleniom, co ma większą wartość w jakich sytuacjach i dlaczego? Autorytet własny czy zewnętrzny, realny człowiek czy jakiś ideał?
Dlaczego takie a nie inne bazowe przekonania posiadać?

Prawda jest taka że aby funkcjonować w coś trzeba wierzyć, chociażby wierzyć że dany dowód jest dowodem i ma znaczenie.
Pytanie co dla kogo i dlaczego jest lub nie jest dowodem na coś?

towarzyski.pelikan

Uważam, że mądrze jest wierzyć w pierwszej kolejności temu, co się samemu zweryfikowało, a w drugiej kolejności temu, co zweryfikowali dla nas inni. Dlatego w to, do czego sama doświadczalnie doszłam wierzę mocniej niż w to, czego osobiście nie doświadczyłam.

W związku z tym nie potrafię się wypowiadaać ze specjalną pewnością na większość tematów z obszaru nauki. Mam nikłe pojęcie o tym, jak przebiegała historia świata, jak powstał wszechświat, jak przebiegała ewolucja biologiczna, czy istnieje grawitacja etc.

Natomiast mam już zdecydowanie większą pewność w obszarach, w których sama coś odkryłam: psychologia, filozofia, językoznawstwo, socjologia, sztuka etc.

Banjankri · Dołączył: 17 Kwi 2012 Posty: 5556 Przeczytał: 44 tematy

Ircia

Pelikan - tylko że tak patrząc to skoro wielokrotne moje doświadczenia potwierdziły istnienie znacznie więcej niż 3 wymiarów przestrzennych i co najmniej 3 wymiarów czasowych to mam to traktować jako coś bardziej wiarygodnego niż istnienie Australii w której jeszcze nie byłam? Czy jednak wiara w Australię jest bardziej uzasadniona, a za weryfikację wystarczy zgodność różnych map, to że mogę kupić bilet do Australii itd?

Ja co do psychologii to im więcej wiem tym bardziej utwierdzam się w twierdzeniu że to paranauka bo nie spełnia podstawowych kryteriów, jedynie niektóre badania psychologiczne są coś warte ,choć ich interpretacje już nie koniecznie , bo ciężko zweryfikować co jest przyczyną a co skutkiem.
Dowód z skuteczności np psychoterapii? Też kiepsko bo podobną skuteczność wykazuje stosowanie zupełnie innych terapii opartych na sprzecznych ze sobą założeniach...
Może kiedyś coś się zacznie z tego wyłaniać, ale na razie to groch z kapustą że tak powiem...
Większe przekonanie mam do nauk ścisłych ,w których przynajmniej obowiązują konkretne wytyczne metodologiczne i istnieje możliwość powtórzenia eksperymentu w względnie identycznych warunkach, choć też aspekty psychologiczne utrudniają całą kwestię ;)

mat

Kruchy04

Któryś raz spotykam się z następującym rozumowaniem: wiara (definicja) jest przyjęciem za prawdziwą jakiejś tezy pomimo braku pewności, co do owej prawdziwości - zatem mechanizmem wiary można uznać dowolną bzdurę za prawdziwą, zatem... wiara w ogóle jest wadliwym mechanizmem myślowym.

Ale ten brak pewności objawia się na różnych poziomach. I na tę chwilę wszystko wskazuje na to, że wasze przekonania odnoszące się do spraw światopoglądowo - fundamentalnych charakteryzują się głębokimi domniemaniami znacznie głębszymi od przekonań z "dnia codziennego". Po prostu wynika to z tego, że nie macie żadnych bezpośrednich podstaw dla swoich poglądów. Dlatego nie ma symetrii pomiędzy "wiarą", że przyjedzie autobus, a wiarą, że po śmierci osoba reinkarnuje na wyższe stanowisko w świecie materialnym.

I teraz zbiera 10osobowa grupka (np. chrześcijanie, muzułmanie, hinduiści, i wielu innych) i każdy przedstawia wykluczające się wizje i każdy obstawia, że jego scenariusz jest najbliższy prawdzie.

Jak racjonalnie myślący człowiek ma teraz zareagować? Najuczciwiej nic nie obstawiać i powiedzieć nie wiem.

I tak wiem, że nic nie zrozumiałeś. Przyczepisz się do jednego słówka, zrobisz elaborat z tego i będziesz spokojnie spał z myślą, że wszystko jest ok.

Ircia

Kruchy - masz rację, różnica między wiarą w to że przyjedzie autobus a wiarą w reinkarnację czy jakiegoś boga jest kolosalna, gdyż wiara w autobus opiera się na doświadczeniu, po prostu doświadczyliśmy że przyjazd autobusu koreluje z rozkładem jazdy i że nie jest to korelacja przypadkowa, a wyjątki zdarzając się rzadko i w względnie określonych ramach czasowych , gdy są normą potrafimy je uwzględniać.

Dochodzimy do punktu : a co z osobistymi doświadczeniami Boga, dowodów na reinkarnację, duchów? Na ile można im zaufać? Wiemy tyle że ktoś coś doświadczył, ale zinterpretował to zależnie od kultury w jakiej dorastał, nastawienia do pewnych spraw. I wszystko jest ok, dopóki ktoś sobie wierzy we własną interpretację własnego doświadczenia, problem się pojawia gdy zaczyna się wykłócać z kimś kto miał być może nawet bardzo podobne doświadczenie ale zinterpretował je inaczej i każdy twierdzi że jego jest racja, a drugi to idiota... Masz swojego Boga, religię, teorie spiskowe - ok, tak samo masz swój gust i jest ok dopóki go nikomu nie narzucasz, nie obrażasz kogoś bo ma inny pogląd i nie twierdzisz że 'ta nieudowadnialna wiara obiektywnie jest prawdziwsza od tej drugiej', ani to co z niej wynika nie jest szkodliwe społecznie.

Michał Dyszyński

Ircia

Może porównajmy to do wyboru czegoś chroniącego przed deszczem, rodzice preferowali parasol firmy XYZ więc ktoś też uważa że parasol XYZ jest najlepszy, do tego jest to najpopularniejszy model w kraju - ma parasol ale nie jest to jego prawdziwy wybór. Teraz mamy kogoś kto zwyczajnie uważa parasol za zbędny, bo albo mu deszcz nie przeszkadza ale ma kaptur i dla niego spory czy XYZ jest lepszy od ABC a może LKM są jedynie dowodem że żaden niczym się nie wyróżnia i nie ma sensu dokonywać jakiegokolwiek wyboru i ok, to jego decyzja. Gdy zaś osoba która odziedziczyła preferencję do XYZ spróbowała , albo chociaż uczciwie się zapoznała z innymi opcjami, dostrzega ich zalety i wady i wówczas stwierdza ze XYZ jest dla niej najlepszy to jest to już jej własny wybór.
Decyzje są subiektywne, niezależne od badań, ludzie wybierają kierując się gustami, poglądami i wszystko jest ok, dopóki ktoś nie zaczyna twierdzić że jego wybór jest obiektywnie najlepszy...
W przypadku wybierania czegoś dla siebie, dopóki nie niesie to szkodliwych społecznie skutków to nie ma problemu, ale jak ktoś zaczyna tym parasolem wybijać innym oczy to sytuacja się zmienia... ale nie trzeba walczyć o zakaz parasoli, czy twierdzić że parasole są złe, ale walczyć z tymi ostrymi końcówkami, z nieprawidłowym używaniem parasoli - tylko tyle i aż tyle. Walka o zabezpieczenie ostrych końcówek to też nie atak na prawo do noszenia parasoli.
Ostatnio widząc coraz więcej podobieństw coraz trudniej mi pojąć dlaczego ludzie tak bardzo lubią się kłócić o gusta i preferencje, przecież tak długo jak długo wybory innych nie ograniczają naszej wolności wszystko jest ok, i energię traconą na bezsensowne spory można by użyć na wykombinowanie co by zrobić aby dane parasole były bezpieczniejsze a ludzie w kapturach nie kojarzyli się ze zbirami...

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

fedor