ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zadziwia mnie jak do sporej grupy dyskutantów przemawia rozumowanie, które określiłbym jako właśnie ARGUMENT Z (NIE)ROZSTRZYGALNOŚCI.
Najczęściej na naszym forum ten argument pojawia się w następującej postaci:
1. Ktoś wskazuje na poważny problem z rozumowaniem drugiego dyskutanta
2. Zagadnięty dyskutant na to odpowiada: ale jak się nie użyje mojej koncepcji (nieważne, że w ogóle zapewne jest ona błędna, co zostało wskazane), to nie będzie tu rozstrzygalności, czyli będzie można przyjmować nawet dowolną bzdurę. Rozstrzygalność musi być, bez mojego argumentu jej nie będzie, czyli to ja mam rację...

Warto byłoby dokonać analizy założeń, tkwiących u podstawy tego rodzaju błędnego argumentu. Opiera się on o
- nieuzasadnione założenie, że rozstrzygalność w ogóle musi wystąpić, Tymczasem rozstrzygalność jest tylko naszym życzeniem, tym co byśmy chcieli osiągnąć w rozumowaniu, ale nikt nikomu nie gwarantował, że ten cel musi dać się osiągnąć. Jest w logice mnóstwo zagadnień nierozstrzygniętych, a wręcz nierozstrzygalnych logicznie (np. hipoteza continuum). Biorąc losowo dowolny problem nie mamy żadnej gwarancji, że trafimy na ten z gatunku rozstrzygalnych, czy też może właśnie tych nierozstrzygalnych.
- najczęściej jeszcze stosujący ten argument chcą, aby rozstrzygalność osiąganięto ICH SPOSOBEM. Nie próbują w ogóle analizować błędów w swoim rozumowaniu, ich sposób jest uznawany za niezbywalny, za aksjomat rozstrzygania spraw, zaś jak się właśnie tego sposobu nie użyje, to będzie brak rozstrzygnięcia. Tymczasem często jest tak, że ktoś ma po prostu niekonstruktywne, czy inaczej nieprawidłowe podejście do rzeczy, zaś rozstrzygalność dałoby się osiągać, pod warunkiem ujęcia danej sprawy od innej strony.

Z osobami mającymi głęboko wmontowany paradygmat o tym, że wszystko musi być rozstrzygalne, a do tego jeszcze koniecznie ich (jakże często błędną) metodą, nie sposób jest się dogadać, bo na każdą próbę rzeczowej dyskusji, takie osoby wyciągając "kładący argument": ale jeżeli nie będzie tak, jak ja chcę to rozumowanie prowadzić, to rozstrzygnięcia nie będzie, co oznacza, że w ogóle tak samo prawdopodobne byłoby przyjęcie dowolnej bzdury.
Ktoś stosujący błędną metodę tym zarzutem o nierozstrzygalność BRONI SIĘ PRZED ANALIZĄ błędów owej metody, nie rozważa tych błędów, bo rzekomo tylko ta metoda gwarantuje poprawne podejście do sprawy. Działają na zasadzie" ma być po mojemu, bo inaczej ja wam wieszczę katastrofę w myśleniu. Tymczasem zmieniając błędne paradygmaty twierdzącego może się okazać, że ani katastrofy nie będzie, ani też sama sprawa, która jest przedmiotem kontrowersji nie ucierpi.

Dodam w tym kontekście własny tekst z innego wątku

fedor

Michał Dyszyński

Irbisol

lucek

Michał Dyszyński

lucek

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

Irbisol

Michał Dyszyński

lucek

Irbisol

Michał Dyszyński