 |
ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33357
Przeczytał: 62 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Wto 13:16, 19 Wrz 2023 Temat postu: Argument z negacji myślenia w postaci uogólnionej, totalnej |
|
|
Pewna wypowiedź w innym zupełnie wątku wywołała u mnie refleksję, którą już dawno chciałem gdzieś spisać, a jakoś się nie złożyło. Pretekst do tej refleksji jest właściwie nieistotny. Ale, aby na czymś w ogóle bazować, zacytuję tutaj moją odpowiedź z tamtego wątku:
| Michał Dyszyński napisał: | | fedor napisał: | | marekmosiewicz napisał: | | I ta sama nuda jest pokazana na końcu Apokalipsy. Czytałem ją naprawdę dużo razy i nie wiedziałem, co tam chcę znaleźć. A tam przerażający jest baranek zamknięty w kostce o boku 2000km ze swoimi sługami. |
Wróć może jednak do robienia biznesu bo do teologii słabo się nadajesz |
Może tak być. Problem w tym, że stawiając sprawę na płaszczyźnie NIEOKREŚLONEJ OGÓLNEJ NEGACJI nie tylko nie popychamy rozstrzygania problemu we właściwą stronę, ale nawet blokujemy w sobie prawo do skorzystania z tego, cośmy wcześniej zdobyli.  |
W licznych dyskusjach, szczególnie tych polemicznych, rywalizacyjnych pojawia się "argument" w stylu: bo w ogóle głupi jesteś, czyli w ogóle nie masz szans na to, że cokolwiek sensownego twoje myśli będą w stanie ustalić.
Nazwę ten typ argumentu mianem "argument negacji totalnej". Jest to zaprzeczenie pierwszego paradygmatu myślenia w ogóle, który po angielsku ma formę "I am not insane" (czyli w tłumaczeniu: nie jestem szalony). Odrzucenie tego paradygmatu powoduje, że jedyną opcją dla osoby odrzucającej jest właściwie...
strzał w swoją głowę, jest pełne potępienie swojej świadomości, uznanie iż nawet nie ma od czego zaczynać tej swojej drogi w sensowne istnienie, jako że zupełnie nie mamy nic, nie ma na czym bazować.
Konsekwencją uznania "to ja niczego pozytywnego nie jestem w stanie stworzyć, określić" jest "zamknięcie kramiku" ze świadomością, myśleniem. To jest właściwie już jakaś forma potępienia, czyli piekła. Już w ramach tego nic nie jesteśmy warci, a co gorsza nawet nie mamy szans, aby jakąś wartość kiedykolwiek wytworzyć.
Teraz warto by postawić pytanie: czy aby na pewno tego chcemy?
Czy przyjmujemy ten paradygmat?...
Jeszcze jedno zdaje się być ważną okolicznością w tym kontekście: ludzkie dyskusje toczą się w ramach pewnej GRY mentalnej, w której przeplatają się motywy emocjonalne i bardziej obiektywne, intelektualne. W pobliżu bardziej emocjonalnych motywów plasuje się rywalizacja, z nią PRAGNIENIE DOMINACJI EMOCJONALNEJ nad oponentem, walka o zapanowanie nad nim, często zniszczenie go (mentalne zniszczenie...). W ramach tego pragnienia przyszły dominator próbuje OSŁABIAĆ WOLĘ, PRZEŁAMYWAĆ MENTALNY OPÓR drugiej strony, w celu podporządkowania sobie oponenta, zawłaszczenie go.
Typowy cel dominatora jest bardzo bliski motywom psychopatycznego tyrana, a polega on na:
- zniszczeniu u przeciwnej strony zdolności do samodzielnego decydowania, myślenia, ocen
- zawłaszczeniu woli drugiego człowieka tak, aby czyniła ona bez zastrzeżeń wszystko, czego od niej zażąda dominator
- a potem już tylko pozostaje dominatorowi dyrygowanie swoją marionetką, uczynioną z wcześniej jako tako świadomego jeszcze człowieka, może pysznienie się tym, jako to się udaje taką ofiarą władać, wymuszać na niej autodestrukcyjne (albo i destrukcyjne na zewnątrz) działania. Jest to stricte postawa SZATAŃSKA, zbliżona w intencji do pragnienia czystego zła - destrukcji - unicestwienia świadomości, w celu zastąpienia jej osobowością typu zombie - bezwolną, nie mającą praw, nie zdolną do samodzielnego oceny niczego.
Rywalizując bardzo silnie, niszcząc (zbyt) mocno w oponentach nadzieję, wiarę w siebie, zaufanie w to, że mam prawo w ogóle oceniać, myśleć w gruncie rzeczy każdy taki rywalizujący zbliża się do pełnienia tej typowej roli szatana. To szatan jest uosobieniem destrukcji i potępienia - on chce wykazać, że człowiek w ogóle jako taki jest "błędnym projektem" i stara się to udowodnić na mnóstwie przykładów - w szczególności pokazując, że oto kolejny człowiek nie obudził w sobie świadomości, że nie jest zdolny do sensownego myślenia, że samoświadomość w nim nie powstała, a on jest tylko automatem, lalką, zombie...
Problem jest jednak w tym, że zabranie z układanki tego kusiciela - szatana, czy też ludzi realizujących jego program poniżania, degradacji, niszczenia świadomości u słabych ludzi, a więc jakiejś hipotetyczne postawienie świadomości tylko wobec życzliwości i akceptacji spowodowałoby, że świadomość nigdy by się nie udoskonaliła, właściwie to w sensownej postaci w ogóle by nie powstała! Szatan jest potrzebny, aby KAŻDY MIAŁ SIĘ PRZED CZYM BRONIĆ!
Doskonalimy się, rozwijamy, wręcz stajemy się tym, że się bronimy, że próbujemy wyłonić nasze ja, naszą świadomość z tej nawały zagrożeń i ataków na nas.
Ale powinniśmy mieć świadomość, uznać iż wróg jest bezlitosny! On będzie chciał nas zniszczyć do końca! Jeśli nie wyskrobiemy z dna naszej mentalnej struktury nawet tych resztek nadziei, buntu przeciw obcej dominacji, wręcz desperacji w stronę ratowania się w obliczu wszystkiego tego, co nas próbuje zdominować, to nie wykażemy swojej wartości, nie obronimy siebie, właściwie to nawet NIE STANIEMY SIĘ w pełni wolni i świadomi.
To jest paradoks naszego życia i stawania się, że to co nas najbardziej niszczy, jest nam jednocześnie fundamentalnie potrzebne, abyśmy się stali - jako my.
W ramach tej walki, tego buntu przeciw wszelkiemu złu, jakie próbuje zawłaszczyć naszą osobę, jest ważne miejsce, na ten paradygmat: nie jestem szalony!
Albo inaczej: POMNIEJSZE błędy popełniam, czyli muszę się ich wystrzegać, korygować swoje pomyłki, ale ostatecznie jednak zakładam, że to niezbędne minimum kompetencji do decydowania o sobie, do uznawania tego, co mi się jawi posiadam!
Jeśli ktoś próbuje nas zmiękczać, osłabiać wolę sugerując iż "tak w ogóle jesteśmy głupi", to znowu powyższy paradygmat podstawowy mówi nam, iż należy PRYNCYPIALNIE ODRZUCIĆ tę linię sugestii. Inaczej mówiąc, należałoby przyjąć (moje określenie, mój pomysł na samą zasadę, więc nie ma co szukać w literaturze) zasadę konkretności błędu
Zasada konkretności błędu, inaczej obowiązek konstruktywizmu dla krytyki
W rozumowaniu wszystkie błędy mają sens (w ogóle są "błędami") tylko na zasadzie WSKAZANIA JAKIEGOŚ KONKRETU, wskazania co zostało naruszone, a naruszonym być nie powinno, jaką wskazaną jasno okoliczność uznajemy właśnie za "błędną". Inaczej mówiąc krytyka wtedy tylko jest kompletna i pretenduje do słusznej, jeśli jest w jakimś minimalnym stopniu KONSTRUKTYWNA, a nie stawia sprawę na zasadzie: ty się zupełnie do niczego nie nadajesz.
Wnioskiem z zasady konkretności błędu jest właśnie pryncypialne odrzucanie sugestii, iż jesteśmy "źli tak ogólnie", albo iż "w ogóle nie potrafimy myśleć", albo "wszystko w nas jest wadliwe". Takie destrukcyjne sugestie należy z góry uznać za manifestowanie się zła - destrukcji - próba wywarcia presji na samounicestwienie, czyli te sugestie odrzuca się pryncypialnie, jako bezsens sam w sobie, bo jeśliby ta sugestia przez kogoś miałaby być przyjęta, to z niej samej wynika, iż przyjmuje ją ktoś niekompetentny, a więc przyjmuje ją wadliwie.
Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Śro 15:35, 20 Wrz 2023, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33357
Przeczytał: 62 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Śro 9:06, 20 Wrz 2023 Temat postu: |
|
|
W odpowiednim miejscu uogólnienia są bardzo użyteczne. Ale w złym miejscu mogą szkodzić. Krytyka totalnie uogólniająca jest zdecydowanie częściej szkodliwa, niż pełni pozytywną rolę. Mówiąc komuś "robisz źle, jesteś wadliwy" właściwie tylko niszczymy komuś samoocenę, tylko go zniechęcamy, nie dając nic pozytywnego. Krytyka tego rodzaju jest skrajnie niekonstruktywna.
W ogóle konstruktywność rozumowania (w tym szczególnie krytycznego podejścia do osób) powinna być stawiana jako bardzo podstawowym wymóg. Czasem można by z niego zrezygnować, ale tylko czasem.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33357
Przeczytał: 62 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Śro 14:42, 20 Wrz 2023 Temat postu: |
|
|
| Michał Dyszyński napisał: | W odpowiednim miejscu uogólnienia są bardzo użyteczne. Ale w złym miejscu mogą szkodzić. Krytyka totalnie uogólniająca jest zdecydowanie częściej szkodliwa, niż pełni pozytywną rolę. Mówiąc komuś "robisz źle, jesteś wadliwy" właściwie tylko niszczymy komuś samoocenę, tylko go zniechęcamy, nie dając nic pozytywnego. Krytyka tego rodzaju jest skrajnie niekonstruktywna.
W ogóle konstruktywność rozumowania (w tym szczególnie krytycznego podejścia do osób) powinna być stawiana jako bardzo podstawowym wymóg. Czasem można by z niego zrezygnować, ale tylko czasem. |
Ja krytykę niekonstruktywną odrzucam z zasady.
To jest pryncypium - jeśli widzę, że ktoś mnie krytykuje dla samej przyjemności pokrytykowania sobie mnie, dla ambicji, ze złości, to traktuję wypowiedzi takiego krytykanta jako z miejsca nadające się do utylizacji w śmietniku, najczęściej w ogóle je omijam, uznając iż zapoznawanie się z nimi będzie czystą stratą czasu i energii.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
