ŚFiNiA

Irbisol

Wszelkie sekty uwielbiają tę tematykę - wg mnie jest to sprawdzian podatności na bzdury ew. kandydata.
Jeżeli ktoś chce sobie postrzelać do bezbronnych kaczek - może dla sportu poobalać niżej wymienione "argumenty".

[link widoczny dla zalogowanych]

P.S.
Co prawda nie jest to stricte ateistyczny irracjonalizm, ale być może jacyś ateiści też wierzą w naleśnika.

Michał Dyszyński

O.K.

Michał Dyszyński

Jan Lewandowski

Piotr Rokubungi

Przecież Ziemia jest płaska! Jak i każda inna! To zależy- jak wszystko- od tego z jakiej perspektywy, odległości się na nią patrzy, przez co, jakimi narządami lub aparaturą; od tego, czy w ogóle się na nią patrzy, obserwuje... Właściwie to od wyobrażenia modelu, od metryki w nim przyjętej i t. d.

O tym m. in. i głównie stanowi moja Hipoteza Wszystkiego: że nie ma nic określonego w czasoprzestrzeni [nawet czasoprzestrzeń jest dynamiczna]- że wszystko zależy nie tylko od obserwacji, ale również od wszystkiego innego, choć z różną siłą.

Irbisol

wujzboj

Przypuszczam, że płaskoziemstwo to czyste jajczarstwo. Chociaż kto wie, jak sprawy dalej będą toczyły się tymi samymi torami, co w ostatnich czasach, to faktycznie już za parę lat będziemy rozpaczliwie bronili na Facebooku kulistości Ziemi...

Jeśli zaś o naukę chodzi, to jest ona po prostu praktycznym podejściem do opisywania otaczającego nas świata. Nie rości sobie pretensji do odkrywania prawdy absolutnej. Twierdzenia są o tyle naukowe, o ile wiadomo jest, na jakich doświadczeniach i na jakich założeniach się opierają i gdzie wobec tego kończy się ich moc przewidywania.

JanelleL.

Pamiętam jak szacowano, za ile lat będą możliwe loty pasażerskie na Księżyc, a choćby w Kosmos..i co? i gucio! Szacują i teraz, ale ani pasażerskich, ani żadnych innych na Księżyc nie posyłają. A gdyby były możliwe takie wycieczki, to na facebooku byłoby mnóstwo dowodów w postaci zdjęć na kulistość Ziemi

a tak ..temat znów jest otwarty.

Irbisol

Witam Wuja Założyciela i cieszę się z zaszczycenia mojego wątku.

JanelleL.

Irbisol

wujzboj

Płascy poradzą sobie z Księżycem bez problemu. W podobnych przypadkach odwzorowują zakrzywienie Ziemi na zakrzywienie przestrzeni i pozamiatane

.

Piotr Rokubungi

Jednak teksty wujazboja [co najmniej większość z nich] to mają głębię i sens nie od razu dostrzegany.

Nie to, co np. Ibrisola- przymulonego twardogłowego wykształciucha, który w swej ograniczonej psychice nie chce zaakceptować, że kulistość czy płaskość to cechy wyobrażeń- i tylko od nich właśnie zależą, a nie są cechami jakiegoś mega-stabilnego "zewnętrznego" desygnatu... :fuj:

JanelleL.

No dobrze Piotrze

Wujowa filozofia sobie :szacunek:

ale nie ucinajmy tak szybko tematu :nie:

toż to jest dobry trening wyobraźni przestrzennej ;-P

Ja np. obracałam ten Księżyc w głowie wokół tej niby płaskiej Ziemi ..no i co mi z tego wyszło? ano wymyśliłam, że najprościej byłoby zrobić taki eksperyment i ustawić na całej Ziemi jedną godzinę .... jeśli Ziemia jest okrągła to Księżyc nie znika ani na chwilę (zawsze gdzieś na Ziemi jest widoczny, nawet w dzień), a jeśli płaska musi zniknąć z pola widzenia >>> bo na płaskiej Ziemi, pomijając jakieś różnice w odległości, kącie patrzenia, i różnicach trajektorii, wschodziłby dla wszystkich o tej samej godzinie i zachodził też - o tej samej godzinie(!) bez względu na porę dnia.. Jak sprawa by się miała z wędrującym dniem to inna kwestia, póki co Księżyc przecież kręci się wokół Ziemi, a razem kręcą się wokół Słońca i :shock:

to czas kręci się wokół Ziemi, a nie Ziemia wokół czasu.

Piotr Rokubungi

JanelleL.

Piotr Rokubungi

JanelleL.

JanelleL.

o to chodziło mniej więcej (?) :think:

....

Irbisol

@Wuj

Nie nazwałbym tego "poradzeniem sobie".
Jeden z nawiedzonych twierdził niegdyś, że wszelkie efekty wschodu/zachodu typowe dla kulistej Ziemi to załamania w "wodach niebiańskich". Gdy mu udowodniłem, że to niemożliwe, stwierdził, że Bóg po prostu tak robi z niebem, że to tak wygląda.
Niestety, do tej pory nie odpowiedział, dlaczego Bóg miałby zwodzić ludzi fałszywymi obrazami - bo przecież Bóg nie kłamie ...

Doprowadzenie dyskutanta do tego, że potrzebny jest mu telewizor na niebie powoduje, że de facto w tym momencie przegrywa.

Ale przyznaję, że o "punktach dywergencji" słyszałem, jak również o tym, że perspektywa powoduje, iż obiekt dalszy przesłania obiekt bliższy - więc w porównaniu do takiego analfabetyzmu matematycznego twój przykład z zakrzywieniem przestrzeni to wręcz praca doktorska.

wujzboj

To jest poradzenie sobie, bo nie chodzi o to, by przekonać ciebie, lecz by podać argument dostatecznie poprawny formalnie. Dostatecznie - czyli na tyle poprawny, by albo jego autor uważał go za taki, albo żeby zdaniem autora był to argument przekonujący dla tych odbiorców, do których jest on kierowany przede wszystkim.

Pomimo wszystko wydaje mi się, że ta cała historia z płaskością to jest rodzaj zabawy albo eksperymentu psychologicznego. Zabawa ta wykorzystuje niejednoznaczność teorii naukowych: w zasadzie każde zjawisko można opisać za pomocą więcej niż jednej teorii, a na popularność konkretnych teorii wpływ ma wiele czynników. Takich, jak przydatność w praktyce (czyli stopień skomplikowania adekwatny do wagi problemu) czy ilość znanych, dobrze opracowanych powiązań z innymi teoriami. Ludzie stawiają sobie czasami dziwne zadania, w rodzaju "znajdź alternatywę dla mechaniki kwantowej". Takie alternatywne teorie mają zazwyczaj to do siebie, że wiszą w próżni: pewną klasę zjawisk opisują poprawnie (choć niekoniecznie prościej niż obowiązująca teoria), ale brak im opracowanych powiązań z teoriami opisującymi inne klasy zjawisk. Czyli słabo wpisują się w szkic Ogólnej Teorii Wszystkiego

. Teoria Płaskiej Ziemi nie należy chyba do najambitniejszych pomysłów tego typu, ale i tak bawić się nią można. Myślę, że jedni się nią bawią, a inni stają się ofiarami tej zabawy - wierzą, że Ziemia naprawdę jest płaska. Co tych pierwszych niewątpliwie raduje niezmiernie.

A jaka jest Ziemia naprawdę? Taka, z jaką mamy do czynienia. Czyli taka, że - na przykład - poruszając się po jej powierzchni wciąż na zachód można wrócić do miejsca, z którego się wyruszyło. I że kto płynie po oceanie, to widzi horyzont jako okrążającą go w stałej odległości granicę pomiędzy niebem i wodą, która to granica odsuwa się od niego z taką samą prędkością, z jaką on stara się do niej przybliżyć.

Irbisol

wujzboj

Przekonanego pawie nie sposób przekonać. A jeśli już, to jest to długi proces. Szczególnie, jeśli rzecz sprowadza się w efekcie to uznaniowości, a tak jest w przypadku teorii opisujących obserwacje. Kryteria, na podstawie których ocenia się wartość takich teorii, są uznaniowe i w mniejszym lub większym stopniu odwołują się do intuicji: jeśli ogólny obraz wyłaniający się z interpretacji obserwacji za pomocą danej teorii bardziej zgadza się z intuicją oceniającego niż obrazy uzyskane na bazie innych teorii, to oceniający będzie miał tendencję do preferowania tej teorii. Tym większą, im bardziej zdecydowanie ten obraz przemawia do jego intuicji niż inne obrazy. I szczególnie, jeśli te inne są z jego intuicją sprzeczne. A efekt jest tym silniejszy, im węższa jest perspektywa, z której oceniający patrzy. Czyli z im mniejszą ilością innych dobrze określonych teorii dotyczących zjawisk innego rodzaju musi on swoją teorię uzgodnić. Oraz im mniejszą wagę przykłada do ścisłości opisu, rzecz jasna.

Irbisol