ŚFiNiA

Ircia

Może dlatego mimo że zasadniczo szanuję większość religii i sporo z nich czerpię nie ciągnie mnie do wyznawania którejkolwiek z nich, bo wiąże się to z wybraniem całego gotowego pakietu, utracie mojej autonomii w poszukiwaniu prawdy. Wolę szeroko pojmowaną duchowość, nieograniczone zakazami i nakazami samodzielne poszukiwania może i bardziej to ryzykowne ale inaczej nie potrafię.
Znów wyjadę z porównaniami, przepraszam jak to kogoś irytuje to do czytania nie zmuszam:

Teraz sobie porównam odkrycie prawdy, poznanie prawdziwej boskiej natury z wejściem na ogromną górę, której szczyty są zawsze zakryte chmurami, tak że z dołu nie sposób ocenić co się czai u szczytu, mapy jeśli jakieś są to niedokładne, nie wiadomo nawet czy ten który je rysował serio był na szczycie, czy też tylko ściemniał i czy umiał dobrze rysować mapy...
Na szczyt prowadzi wiele dróg - religii, większość z nich na początku jest łatwa, to wręcz wyasfaltowane, wijące się dookoła serpentyny co by się nie zmęczyć stromymi podejściami, wszędzie gotowe znaki, informacje itd. Na wędrowców czekają hotele gdzie może się bezpiecznie zatrzymać, są przewodnicy prowadzący grupki do wyznaczonych punktów. Oczywiście każdy wędrowiec twierdzi że to jego szlak jest najlepszy, że dzięki niemu wejdzie na szczyt, choć tak naprawdę to tylko obietnice, a na dobitkę w większości przypadków podąża szlakiem na który zaprowadzili go jego rodzice twierdząc że jest najlepszy, bo szli nim dziadkowie, nie zależnie od tego jak wysoko zaszli i jakie plusy naprawdę dała im wędrówka...
Ze mną jest jakoś tak że nie potrafię z góry wybrać jednego szlaku, w górach też tak robię, potrafię zmienić plany bo spontanicznie podjęłam taką decyzję na krzyżówce szlaków, potrafię zejść z szlaku i iść swoją własną drogą na przełaj, to nic że trudniej, że ryzykowniej, ale dla mnie ciekawiej, nic na to nie poradzę, ja chcę wejść na szczyt, a przy okazji podziwiać jak najwięcej jak najpiękniejszych widoków, nie będę nikomu sugerować że mój styl jest lepszy, ale z drugiej strony może lepiej przygotowywać do zdobywania szczytu gdy już nie będzie wyasfaltowanych ścieżek, skończą się schodki, znaki, nawet łańcuchów nie będzie... liczę na to że zdobędę umiejętności poruszania się po trudnym terenie, wybierania bezpieczniejszej drogi na bezdrożu, choćby przez dziury w jakie po drodze wpadnę... Nie idę za przewodnikiem grupy, choć lubię się na trochę jakby dołączyć do grupy, posłuchać co przewodnik taki czy inny mówi, szczególnie że wizji co jest u szczytu jest sporo.
Czy uda mi się wejść na szczyt? Nie wiem. Co tam znajdę? Też nie wiem, niczego nie zakładam, nie mam gotowej wizji szczytu, bo skoro jest tyle różnych wykluczających się map, to sądzę że nie ma innej drogi jak wejść tam samemu, po swojemu, odnaleźć dobrą drogę w sobie.
Które podejście jest bardziej poważne? Nie wiem, to zależy jak się tą powagę zdefiniuje.
Ogólnie mam wrażenie że większość popularnych i reklamowanych szlaków jakby prowadzi do pewnego punktu i większość wędrowców twierdzi że to jest już to że dalej nie warto iść, ew dostrzegają kolejny punkt, ale twierdzą że dla zwykłego człowieka jest on nie do osiągnięcia i łażą sobie w kółko, od drogowskazu do drogowskazu, skrupulatnie przestrzegając znaków prowadzących ich w kółko... Co ciekawe mam wrażenie że większość szlaków prowadzi do szczytu, trzeba tylko iść odpowiednio daleko pod górę, one na pewnym etapie zaczynają się łączyć, ale ciężko się o tym rozmawia bo większość wędrowców przywiązanych do danego szlaku ta myśl wręcz odrzuca, a przecież to by tylko świadczyło właśnie o prawdziwości szlaku.
Ale co ja tam mogę wiedzieć, sądzę że ciągle krążę u podnóży tej góry, łażąc sobie po różnych szlakach i bezdrożach, może w sumie nie liczy się wejście na szczyt a to co się widziało, umiejętności jakie się zdobyło? Może chodzi o odkrycie, wypracowanie czegoś w sobie? Niczego z góry na tej górze nie zakładam, bo hazard mnie nie bawi.

Michał Dyszyński

Ircia

Może dlatego nie ma większych szans abym zaczęła wyznawać jakąkolwiek religię, nie odrzucam ich, wręcz przeciwnie -sądzę że na pewnym poziomie próbują przekazać to samo ważne coś, ale mnie interesuje 'to coś'. Do tego skoro 'tego czegoś' nie poznałam, nie zrozumiałam jak należy to nie zamierzam zakładać że ma to takie a nie inne cechy, że taka a nie inna nazwa jest odpowiednia, ani tym bardziej że taka a nie inna droga jest najlepsza aby to coś poznać/odkryć/zrozumieć/doświadczyć, nie będę także utrzymywać że to coś istnieje lub nie, tym bardziej że samo słowo 'istnieć' sprawia tyle problemów...

To że religii jest tak wiele dowodzi tylko tego że jest ich tak wiele,
nie mówi niczego o ich wartości, celowości, prawdziwości, ale moim zdaniem zwiększa to szansę na to że tak naprawdę nie ma religii lepszych i gorszych( choć absurdy niektórych w danych warunkach są mniej lub bardziej absurdalne) , bo każda może doprowadzić do 'tego czegoś' ale równocześnie nie musi, bo wszystko i tak zależy od człowieka który szuka.

Może jest ich tyle podobnie jak bogów hinduskich, w przypadku bogów hinduskich także z zasady ludzie szczególną czcią darzą boga 'odziedziczonego' po przodkach...

Każda religia może prowadzić do czegoś pięknego i może być wypaczana niosąc ogromne krzywdy.
Znam kilku niefanatycznych muzułmanów - ich podejście do religii jest zdrowe i gdyby każdy tak pojmował islam znikłoby wiele problemów, ale niestety przynosi im to tylko problemy szczególnie ze strony ortodoksyjnych wyznawców.

Michał Dyszyński

Ircia

Ja jak na razie nie czuję się gotowa wybrać jaka religia jest mi bliższa i wątpię abym kiedykolwiek poczuła się gotowa, gdyż po pierwsze za mało znam siebie i ciągle się zmieniam, a po drugie nawet uznając że można poznać religię przez czytanie o niej, czytanie jej pism, próby pewnych praktyk to czy to daje mi odpowiednie poznanie abym miała prawo ją oceniać? A nawet jeśli tak, to biorąc pod uwagę ich ilość, to że doba ma tylko 24h, a do tego mam także sporo innych zajęć to nawet takie pobieżne zapoznanie się zajmie mi jeszcze wiele lat... Zresztą po co miałabym wybierać która jest najlepsza? Nie czuję takiej potrzeby, szczególnie że gdybym jakąś wybrała i to zadeklarowała to byłoby to odczytywane jako przynależność do konkretnej organizacji, zgadzanie się z jej twierdzeniami i to nie tylko tymi które przemyślałam i mi pasują ale z wszystkimi...

Adriatyk

Michał Dyszyński

Adriatyk

Michał Dyszyński

Ircia

Może problem dotyczy każdego wyboru? Zarówno płatków, bielizny czy religii - trudno mówić o obiektywnie lepszych czy gorszych, są tylko lepsze lub gorsze w realizacji danego celu - inną bieliznę kupię i założę na randkę a inną na siłownię, do tego ta odpowiednia dla mnie nie będzie odpowiednia dla mojej przyjaciółki, podobnie może być z religiami - wszystko zależy jaki cel chcemy osiągnąć. Zakładam że świadomy wybór danej religii oznacza, że komuś elegancko pasuje to(może wręcz stanowi fundament) spójnego światopoglądu ,wyznawanych wartości, do tego daje satysfakcjonujące odpowiedzi na nurtujące pytania, oraz jest dopasowana do kultury i zachowań społecznych jakie akceptujemy, co daje przewagę religią lokalnym - przy takich założeniach mam wrażenie że ideologie i systemy filozoficzne należałoby traktować jako religie, tyle że pozbawione pewnych elementów społecznych i kulturowych.

Myśląc o analogii z bielizną - główna różnica leży w tym że mogę spokojnie mieć nawet kilka szuflad pełnych różnych kompletów bielizny i nie doprowadzi to do sprzeczności, wyznawanie większej ilości religii równocześnie na mój gust będzie sprawiać problemy ze spójnością;) Choć z drugiej strony ubranie kilku różnych majtek czy staników na raz też nie wydaje się zbyt sensowne, raczej dopasowuję bieliznę do potrzeb, ale jednak nie wyznaję różnych religii w zależności od sytuacji danego dnia... Chociaż kałasznikow wycelowany w moją głowę mógłby to zmienić i przynajmniej oficjalnie byłabym skłonna wyznawać co tylko osoba go trzymająca sobie życzy... Tylko czy chodzi o wyznawanie oficjalne/ na pokaz czy o szczerość wobec siebie? Skłaniam się ku temu drugiemu, dlatego do kościoła nie chodzę, jakoś hipokryzji staram się unikać ( a że czasem/często nie wychodzi to inna sprawa)

Adriatyk

Do omawiani religii wrócimy później, teraz należałoby zająć się bielizną ze szczególnym akcentem na bieliznę erotyczną, ponieważ bielizna erotyczna pobudza te obszary naszego jestestwa, które w sposób zasadniczy decydują o preferencjach religijnych, tak więc, poznając nasze, a często skryte, preferencje seksualne, poznamy i preferencje zbliżające nas do umiłowanej nam religii, która zapewni nam wieczne tarzanie się w porubstwie, tak przecie upragnionym przez nasze jestestwo.

PS. Warto zapamiętać, abyśmy nie lekceważyli bielizny nieerotycznej, ponieważ nierzadko się zdarza, iż bielizna z pozoru nie mająca nic wspólnego z erotyzmem, potrafi tak pobudzić erotycznie, jak jasna cholera.

Michał Dyszyński

Ircia

Co do nacisków społecznych - długo wydawało mi się że obecnie dla nikogo nie stanowi to problemu że ktoś nie wyznaje religii, ponieważ od kiedy z niej zrezygnowałam nigdy nie spotkało mnie nic nieprzyjemnego, natomiast niestety mimo że mieszkam w dużym mieście w klasie mojej córki tylko ona nie chodzi na religię, w klasie synka on i jeszcze jeden chłopak i niestety spotykają się z nieprzyjemnymi i trudnymi dla nich pytaniami, wręcz oskarżeniami ze strony innych dzieciaków, nauczyciele starają się łagodzić sytuację ale kilka razy musiałam się naprawdę nagimnastykować aby móc sensownie pomóc.
Po prostu dzieciaki wierzą w to co im powiedziano , do tego wierzą bezkrytycznie i naiwnie,oraz dosłownie co w przypadku dzieci jest zrozumiałe, niestety większość nie wychodzi poza ten poziom, a wręcz do tego doklejają własne interpretacje i ideologie, a tak naprawdę nigdy nie pomyśleli z jakiego powodu wierzą i co im to daje.
Bardzo szanuję osoby wierzące, które znają dobrze treść swojej wiary, mają pewne porównanie z innymi religiami oraz wiedzą dlaczego wybrały to co wybrały - niestety mam wrażenie że takich osób za dużo nie ma, a większość wyznaje bo tak ich nauczono.

Rozgraniczenie wierzący od wyznający wydaje mi się jak najbardziej uzasadnione i sensowne

Michał Dyszyński

Adriatyk

Dlatego z takim naciskiem odnoszę się do bielizny, bo nic na świecie nie jest tak podobne do religii, jak bielizna. Możemy sobie oglądać setki majtek i staników, że już o halkach nie wspomnę i nic, oglądamy sobie i jakby nam się jedna podoba bardziej, ale jednak i inna też jakby bardziej, że w końcu kręci nam się w głowie i żadna nam się nie podoba aż tak bardzo, ale dopiero cudowna bogini ubrana w bieliznę porusza nasze miłości spragnione serce i choć ta bielizna oglądana wcześniej w sklepie, wcale nam się nie podobała, to na cudownej bogini urzeka nas swoim pięknem i padamy przed nią na kolana, oczywiście, przed bielizną padamy, boć przecie zdarzyć się może, że ta sama bogini ubrana w inną bieliznę, nawet tą, co to tak nam się podobała w sklepie, nie poruszy serca naszego miłości spragnionego. Dlatego tak ważnym jest, aby tak, jak bieliznę do kobiety, tak i religię odpowiednio dobrać do odpowiedniego boga. No, bo jakby to wyglądało, gdyby gruba, jak beczka, bogini pokazała się nam w stringach, albo chuda, jak patyk, w za dużych szortach, zamiast w zapiętym pod szyję luźnym szlafroczku.

Michał Dyszyński

Dorzucę tutaj moją odpowiedź z innego wątku. Bo bardzo pasuje akurat tutaj, stanowiąc fajne podsumowanie rozważań, które za bazę biorą "problem", że skoro religii jest wiele, to pewnie żadna nie może być tą poprawną. Bo jak policzymy sobie prawdopodobieństwo, to wyjdzie nam mała liczba.

Dyskurs

Ircia

Nie wiem czemu nikt nie pomyślał o 3 opcji:
1. Moja religia ma rację
2. Wszystkie się mylą, a prawdopodobieństwo wybrania właściwiej jest nikłe.
3. Wszystkie w swoim rdzeniu mówią o tym samym tylko pokryto to kolejnymi warstwami fasad. A rdzeń można odkryć bez pośrednictwa religii, w samym sobie, w nauce, w sztuce, w przyrodzie i nie ma lepszych i gorszych dróg są tylko inne i warto dobrać sobie szlak do swoich predyspozycji ( i tego jak wysoko chce się zajść, bo być może na pewnym etapie będzie trzeba zmienić szlak, albo będą kompletne bezdroża...)

Dyskurs

mat

Michał Dyszyński

Azael

Zarzut z wielości religii to bardzo dobry zarzut. Popatrzmy na to uczciwie. Przychodzi do mnie jakiś gościu, który twierdzi, że ma do zaoferowania kilkadziesiąt religii. Opisuje wszystkie koncepcje i różnice w religiach. Każda z nich poleca inny sposób życia i postępowania. Niestety nie mogę sprawdzić tych konkretnych koncepcji, na których opierają się religię, bo nie są w ogóle weryfikowalne.

To jedna sprawa, a druga to taka, że w obrębie samej religii np. chrześcijaństwa nie ma zgodności i spójności.Ale wierzący dalej twierdzą, że mają dobry wyznacznik... To ja proponuje by najpierw ustalili wspólną i sensowną wersję. Choć to jest niemożliwe. I dlatego nie widzę sensu opierać swojej nadziei na tak niepewnym gruncie.

I tak przy okazji szybki test :mrgreen:

[link widoczny dla zalogowanych]

Michał Dyszyński