ŚFiNiA

Błażej · Wysłany: Sob 19:32, 23 Mar 2013 Temat postu: Wychowanie religijne

Witam,

Chciałbym z wami poruszyć temat wychowania religijnego. Samo wychowanie jest bardzo istotnym procesem w naszym. Nie wnikając bardzo szczegółowo nad def. Wychowania (bo różnią się na przestrzeni lat zarówno pod względem metod, celów, jak i usytuowania roli wychowanka i wychowawcy względem siebie), to wychowanie jest wydobywaniem z człowieka tego co w nim najlepsze, a także jest kształtowaniem pewnych uczuć, postaw, dążeń… Wychowanie wkracza w różne sfery, jedną z takich jest wychowanie religijne. Ostatnio zacząłem się zastanawiać nad kontrowersjami w wychowaniu religijnym, czy w ogóle, jakie poważne istnieją ?

Wychowanie religijne na pewno ma na celu wprowadzić dziecko w świat wiary, czy kształtować charakter moralny, ma pomagać budować osobistą, indywidualną relację z Bogiem. Czy jest coś w tym złego ? dlaczego tak wielu uważa, ze wychowanie w duchu religijnym jest „złe” ? bo się robi wodę z „mózgu” dzieciom ? to o to chodzi ? bo ja myślę, zę właśnie wychowanie religijne uczy dziecko, a raczej utwierdza, że świat jest pełen tajemnic, uczy „być” ponad „mieć”….

co sądzicie o wychowaniu religijnym ? człowiek wychowany w duchu Religii jest gorszy od kogoś, kto wychował się w duchu wychowania pozbawionego elementów religijnych ? czy w ogóle takie wychowanie jest możliwe ?

Niepoprawna · Wysłany: Nie 11:48, 24 Mar 2013 Temat postu:

Myślę, że ważną i niezmiernie trudną zarazem rzeczą, jaką trzeba sobie uświadomić, stając przed zadaniem wychowywania dziecka, jest to, że nie jest jego rolą życiowym kontynuacja naszego życia, a nauczenie się życia po swojemu. Stąd też nie są najlepszą metodą nakazy i zakazy (rzecz jasna te też są konieczne w pewnym stopniu) ale przykład, z którego dziecko - bądź co bądź istota społeczna - w pewnym stopniu skorzysta.

I tutaj mam pytanie do Ciebie, co rozumiesz przez wychowanie religijne? Bo jest wielu rodziców, którzy ciągną dzieci do kościoła na siłę, bo jest taka tradycja w rodzinie z dziada pradziada, a następnie piorą dzieci po tyłkach za to, że nie stoją grzecznie przez godzinę i nie słuchają rzeczy, których, nie oszukujmy się! kilkuletnie dziecko nie rozumie. Czy to jest wychowanie religijne? Może najpierw powinniśmy sobie odpowiedzieć na pytanie czym jest w ogóle religijność?

Błażej · Wysłany: Nie 14:11, 24 Mar 2013 Temat postu:

Na początku, dzięki za zainteresowanie tematem :szacunek:

Możemy pójść za literaturą z zakresu pedagogiki i przyjąć, zę wychowanie religijne to system wychowawczy oparty na założeniach danej religii, jakiegoś wyznania.

A co ja rozumiem przez w.religijne ? Wiem, że wiara w życiu człowieka stanowi nieodłączny element w jego życiu, jest sposobem patrzenia na świat(każdy w coś wierzy, bez względu na światopogląd) i wych. religijne jest jedną z dróg do odkrywania świata transcendentalnego ( w zależności od tradycji danej religii te metody się różnią, ale jest wspólny cel). Wychowanie w duchu religijnym jest przekazywaniem doświadczenia o Bogu. Osobiście jestem za tym, że prawidłowe wychowanie religijne uczy postrzegania świta jako niesamowitej zagadki, ale może być też tak, zę uczy zamknięcia się na inne drogi do szukania "prawdy" o tym świecie...

jestem też ciekaw, jak wygląda wychowanie laickie, w formie ateistycznej

Kori · Wysłany: Nie 16:13, 24 Mar 2013 Temat postu:

A byłeś tak wychowany, albo wychowałeś tak kogoś?
Co to jest doświadczenie transcendentalne i czym się ono różni od tego, co na ogół zwiemy "życiem"?
Czy masz/miałeś/będziesz miał takie doświadczenie? Jeśli tak, to czy uzyskałeś/uzyskujesz/uzyskasz je dzięki praktykom religijnym?

Błażej · Wysłany: Nie 16:29, 24 Mar 2013 Temat postu:

Co to jest doświadczenie transcendentalne i czym się ono różni od tego, co na ogół zwiemy "życiem"?

To poczucie, zę oprócz świata fizycznego istnieje świat "ponad naturalny"
Na tym co widzimy i co wiemy, świat się nie kończy...
po co pytanie czym się różni ? co to wnosi ? w czym to posuwa dyskuje do przodu ? :wink:

Czy masz/miałeś/będziesz miał takie doświadczenie? Jeśli tak, to czy uzyskałeś/uzyskujesz/uzyskasz je dzięki praktykom religijnym?

cały czas mam poczucie, zę oprócz świata czysto fizycznego istnieje "coś" jeszcze... a wynika z praktyk religijnych i niegasnącym podziwem bogactw wszechświata.

Kori · Wysłany: Nie 21:16, 24 Mar 2013 Temat postu:

Błażej · Wysłany: Nie 23:50, 24 Mar 2013 Temat postu:

Żeś psota walnął…

dziś nie jestem wstanie całego dogłębnie przeanalizować, ale miejscami ciekawie podchodzisz do sprawy.

Nie wiem, po co, co wnosi, ani w czym posuwa dyskusje do przodu.
Pytałem się ciebie, jak odróżniasz doświadczenie transcendentalne od doświadczania jako takiego.
Napisałeś, że to poczucie...czyli nie jest to coś pewnego? Jest przejściowe, jak swędzenie, głód, parcie na pęcherz?

ty: czym się ono różni…
ja: po co pytanie czym się różni ?
ty: Nie wiem, po co

aha :szacunek:

co to jest doświadczenie „jako takie” ? doświadczenie czego ?
tak, to co czuje jest pewne, a czuje zachwyt nad niezgłębionym bogactwem wszechświata, wierząc, zę u źródeł tego bogactwa jest Bóg. Idąc tropem teologa Karla Rahnera, człowiek w poznawaniu wszechświata umie dostrzec granice swojego poznania. A granice jesteśmy wstanie nazwać, gdy za nią coś jeszcze jest, inaczej nie było by granicy… ale to taka dygresja.

Nie odpowiedziałeś na to pytanie:
Cytat:
A byłeś tak wychowany, albo wychowałeś tak kogoś?

i co ? mam ci wyrwać kilka kartek z pamiętnika i opisać moje wychowanie ? to nie temat o mnie.
:nie:

Skąd wiesz, że wynika z praktyk religijnych?

bo mi wiele uświadamiają, gdy je odbywam, uczestniczę w nich.

Nie dzielę "świata" na "fizyczny" i "ponad naturalny", jak zatem odróżnię doświadczenie transcendentalne od tego, co na ogół zwiemy "życiem"?

nie mam pojęcia, jak ty odróżnisz. Ale to kwestia przez jaką „soczewkę” spojrzysz na ten świat. Bo choć patrzymy na to samo to widzimy coś innego…

Wydaje mi się, że centralnym pojęciem w tej dyskusji jest to, co nazwałeś "doświadczeniem transcendentalnym", "doświadczeniem o Bogu"; że na tym opiera się religia.

myślę, zę to jest między innymi cel wychowania religijnego. Mianowicie poprzez wychowanie w duchu wiary pomagać dziecku budować osobistą relację z Bogiem. Wychowanie religijne ma na celu przygotowanie, zachęcenie, przybliżenie do wejścia w relacje.

Wydaje mi się również, że dokonałeś "błędnego" podziału- wychowania religijnego obok laickiego, w formie ateistycznej.

nie ja dokonałem tego podziału. Takie podziały są realne.

Tymczasem znacznie sensowniejszym, bezpośrednim, trafiającym w sedno problemu, jasno pokazującym jakościowe różnice, byłby podział wychowania na wychowanie dostarczające "doświadczenie transcendentalne" ("doświadczenie o Bogu") oraz doświadczenie nie dostarczające takiego doświadczenia.

Wychowanie religijne ma na celu pomóc dziecku otworzyć się na doświadczenie transcendentalne czyli sprawy duchowe (nadprzyrodzone) czyli na budowanie osobistej relacji z Bogiem. Tym wychowaniem „dostarczającym doświadczenie transcendentalne" ("doświadczenie o Bogu")’’ jest wychowanie religijne między innymi.

Kontynuując, wydaje mi się, że istotne jest to, czy wychowanie prowadzi do tego doświadczenia "ponad", czy też nie, a nie jest istotne to, czy dokonuje się to w tradycji religijnej, czy też bez niej.

W wychowaniu człowieka istotne, jest relacja z drugim człowiekiem, istotne jest wydobywanie z niego tego co w nim najlepsze, jego talentów, zdolności, umiejętności i przede wszystkim jego człowieczeństwa, dobra, które w nim tkwi. A wychowanie religijne ma to do siebie, że otwiera jeszcze na „doświadczenia ponad” ale to jest jedna z dróg, nie jedyna. Tak to rozumiem.

dzięki za resztę przemyśleń.,

abangel666 · Wysłany: Pon 4:59, 25 Mar 2013 Temat postu:

Odpowiem pismem obrazkowym; to niestety nie jest zlinkowane:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dlatego trza policzyć; chodzi mi głównie o obrazki: drugi, czwarty, piąty i szósty.

Polecam, obejrzenie... w temacie edukacji religijnej.

Niepoprawna · Wysłany: Śro 22:51, 27 Mar 2013 Temat postu:

krowa

......................

wujzboj

krowa

..................

O.K.

wujzboj

Jest pewna istotna różnica pomiędzy wtłaczaniem do głowy schematów arytmetyki i schematów religii. Chociażby ta, że schematy arytmetyki są takie same dla każdego człowieka, a schematy religii - nie. Co oczywiście nie znaczy, że nauczanie przez wtłaczanie schematów jest dobrą metodą; znaczy jednak, że w niektórych przypadkach jest wiele bardziej szkodliwe, niż w innych.

Poza tym, zwróciłem też uwagę na przekazywanie wzorców ewidentnie szkodliwych moralnie i intelektualnie. W tym jednostronności prowadzącej do ksenofobii. Ludzka duchowość to rzecz bardzo delikatna. Oczywiście nie znaczy to z kolei, że gdyby nie lekcje religii z nieodpowiedzialnymi katechetami, to dzieci wyrosłyby na rozsądniejszych ludzi - chociaż, gdyby państwo poświęcało te same pieniądze nie na katechezę, lecz na lekcje poświęcone wychowaniu w otwartości na świat i na inne kultury, to należałoby oczekiwać, że szkody moralne poczynione przez kiepskich nauczycieli byłyby wiele mniejsze, niż są.

Być może mocno przeceniam tutaj wychowawczą rolę szkoły. Ale jeśli przeceniam i katecheza ma w rzeczywistości tylko niewielki wpływ na późniejszy sposób myślenia dzieci, to i tak pieniądze wydawane na nią są wyrzucone w błoto. Tak źle i tak niedobrze. Nie dziwi mnie więc krytyka państwowej katechezy.

A co do rozumienia podstaw własnej religii: nie sądzę, żeby katecheza tutaj wiele pozytywnego wnosiła. Właśnie dlatego, że uczy schematów, a nie - myślenia. Schemat nikogo nie obroni przed skutkami przemyślanego ataku - chyba, że atakowana jest osoba odporna na myślenie. Aby obronić się przed przemyślanym atakiem, trzeba lepiej od atakującego rozumieć, czego się broni. I dlatego ludzie krytycznie myślący ale niezainteresowani samodzielnym pogłębianiem swojej religijnej świadomości łatwiej padają ofiarą antyreligijnej agitacji.

W sumie i ja uważam, że aktualna polityka edukacyjna wiele bardziej szkodzi niż pomaga religijności. Uważam, że miejsce dla lekcji religii jest w kościelnych salach katechetycznych i że powinny to być zajęcia nadobowiązkowe i opłacane wyłącznie przez Kościół i przez zainteresowanych rodziców. Natomiast w szkole powinny być obowiązkowe lekcje poświęcone etyce, światopoglądom, religiom świata i kulturom świata. Powinny być one prowadzone według podręcznika zatwierdzonego przez ministerstwo w konsultacji z wieloma związkami wyznaniowymi, narodowościowymi, oraz z reprezentacją środowisk ateistycznych. I z prowadzenia tych zajęć powinni być wykluczani nauczyciele, którzy podczas lekcji próbują wpoić dzieciom do głowy jakiś światopogląd jako ten Jedyny Prawdziwy.

Kori

W Stanach, a przynajmniej w pewnym ich rejonie, jest coś takiego, jak "unschooling", który jest, że tak powiem, radykalnym rodzajem nauczania w domu. Idea jest taka, że dzieciaki nie chodzą do szkoły, nie zdają żadnych testów, a jeśli się w ogóle uczą, to tego, co ich zainteresuje, i bez żadnych nauczycieli nad sobą. To rodzice są odpowiedzialni za edukacje dzieci, a może raczej, za stwarzanie warunków do tego, by dziecko miało swobodę i dostęp do zasobów.

http://www.youtube.com/watch?v=77d_2WjMkTA

wujzboj

Myślę, że to nie jest dobry pomysł. Pewna podstawowa wiedza powinna być przekazywana z pokolenia na pokolenie obowiązkowo. To nie może być w gestii widzimisię rodziców.

Kori

Dlaczego powinna być?

O.K.

Pozwolę sobie trochę zmienić kolejność wypowiedzi.

krowa

................

wujzboj

ptr

Moim zdaniem wychowywać drugiego człowieka należy w taki sposób, aby na starość człowiek ten chciał nas odwiedzać. Niestety, wiele osób patrzy na dziecko z perspektywy siły, bo jest mniejsze. Ludzie ci nie rozumieją, że za 40 lat owo dziecko, będzie w identyczny sposób spostrzegać ich starych i zgrzybiałych. Jeśli dziś zmusisz człowieka do czegoś, nie dziw się, że jutro on cię do czegoś zmusi, jeśli nawet cię odwiedzi. Dlatego ja bym przestrzegał przed wychowaniem w stylu klapsy wychowawcze, przemoc emocjonalna, nakazy, zakazy. Będzie taki moment, że albo spędzisz 10 lat u tego człowieka w domu, albo cię umieści w domu, w którym pieluchę zmieni ci jakiś koleś, który z jakiegoś powodu nie zdołał znaleźć innej pracy.
O tym więc chyba powinni myśleć rodzice dając rady i porady człowiekowi, który w przyszłości będzie miał nad nimi władzę. Zapewne nie ma problemu, by uczyć dziecko modlitw albo w drugą stronę nie pozwolić mu iść do I Komunii. Problem zaczyna się, gdy dziecko w głębi ducha chce czegoś innego, tylko czuje przymus z naszej strony. Pewnie nie uwierzycie, ale człowieka, który jest już na etapie, że zapomina gryźć w trakcie posiłku z rodziną i jedzenie mu z buzi wypada, również można potraktować klapsem wychowawczym albo nawrzeszczeć czy do czegoś zmusić.
Generalnie w tym kontekście zabawni są ludzie, którzy wychowanie swoich dzieci uzależniają od tego co powiedzą rodzice, skoro prawdziwy łomot mogą dostać od swoich, dziś bezbronnych pociech.

Błażej

Wracając do pytania "co złego jest w wychowaniu religijnym ?" "dlaczego, tak wielu uważa, że jest złe?" miałem namyśli, to że wielu przeciwników religijnych uważa, ze moralność religijna przekazywana w takim wychowaniu jest łagodnie mówiąc niezdrowa. Moralność religijna wpajana w wychowaniu religijnym, powinna zostać zastąpiona etyką humanistyczną. Argumentują, że zasady biblijne są sprzeczne, nie przystają do dzisiejszej wiedzy o człowieku i otaczającym go świecie. Tylko etyka humanistyczna idzie wraz z postępem nauk i tworzy najlepiej dostosowany zbiór zasad postępowania do współczesnego człowieka, etyka humanistyczna współpracuje z innymi naukami:przyrodniczymi, psychologicznymi.. a jednocześnie nie dogmatyzuje się, jak religie. Ponad to argumentują, że religia zakłada istnienie świata "ponad naturalnego" w którym jest wieczny, niezmienny Bóg, który jedynie On zna wszelkie tajemnice tego świata i jego zasady, a więc nasza logika jest ułomna i skazana na porażkę, a więc nie ma sensu próbować zrozumieć sens tajemnic tego świata, możemy tylko trzymać sie zasad wyrażonych w księdze i być w 'ciemnocie'

A odnośnie katechezy w szkołach.Żeby zrozumieć czy jest warta tego by pozostała w szkolnych murach, warto zadać sobie kilka pytań: Po co nauczana jest w szkołach ? Czy jej celem jest przekazywanie wiary czy wiedzy ? Jeżeli wiary to czy da się wiarę krzewić w szkolnych murach ? a jeżeli wiedzę to czy katecheci są na tyle przygotowani - bez uprzedzeń i bez przekonania, zę posiadają patent na mówienie prawdy absolutnej- by nauczać w szkołach ?

Dużo zależy od katechety, nieraz słyszy się o księdzu, który potrafi sensownie i życiowo, bez uprzedzeń opowiadać i o wierze katolickiej i innych światopoglądach, nie boi się trudnych pytań, a są też tacy katecheci co twierdzą, że prezerwatywy to dzieło szatana, a Bóg jest dobry bo jest samą dobrocią ect.

Religia mogłaby zostać przeniesiona do salek katechetycznych wtedy byśmy zobaczyli ile naprawdę jest wierzących i tych, którzy chcą pogłębiać wiedzę z zakresu religii katolickiej. Drugi sposób to zostawić religię w szkołach, a zmienić jej system nauczania.

Isa_bel

W Poście inauguracyjnym nie zgadzam się ze stwierdzeniem, iż wychowanie można dzielić na jakieś tam i wychowanie religijne, ale o tym już wspomniano.
Proces wychowania zawiera w sobie element jakim jest wkład wartości
religijnych do niego.
Na dzień dzisiejszy powiedziałbym, że istnieje przekazywanie wiedzy religijnej, a nie szacunku choćby do tejże wiedzy, a wychowanie religijne winniśmy odpuścić, bo ono w praktyce nie istnieje.