ŚFiNiA

Semele

Myślałam o moim nicku.

Wiesz kim jest semele?

Litek

Semele

Semele

Dionizos i Jezus mają wiele wspólnego. Obaj przezwyciężyli śmierć, zatarli różnicę pomiędzy krwią i winem, a swoim zwolennikom obiecali życie po śmierci. Długo po ostatecznym zwycięstwie Chrześcijaństwa znane dionizyjskie motywy, jak wino, kielichy, pawie, a nawet Eros pojawiały się wciąż na chrześcijańskich mozaikach i sarkofagach z wizją nowego raju, która więcej zawdzięczała światu Dionizosa niż Biblii[1].

Chrześcijaństwo ukazało nowy wymiar tragiczności, w istocie swej jednak bardzo bliski antycznemu pojmowaniu tragedii. Fundamentem tragicznej wizji świata w obu przypadkach było doświadczenie religijne. W Atenach spektakle teatralne odgrywano w ramach święta Dionizosa. Głównym wydarzeniem tego festiwalu nie były jednak inscenizacje dramatów, ale procesje rozpoczynające uroczystości. W ich trakcie Ateńczycy powtarzali przybycie do Aten boga Dionizosa. Przedstawienia były częścią powitania boga (ksenismós) i służyły jego rozrywce. Struktura modelowej tragedii odtwarzała mit oporu wobec przyjęcia Dionizosa[2]. Święto odnawiało związek polis z bogiem.

Prototypem teatru chrześcijańskiego była msza, obrzęd powtarzający życie, męczeńską śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Istotą mszy jest uobecnienie, przeżycie żywej obecności Jezusa. On sam najpełniej wciela i przezwycięża tragiczne doświadczenie słabej i cierpiącej ludzkości. Poniższe rozważania są próbą uchwycenia natury i genezy tragedii chrześcijańskiej. Jest to zarazem opowieść o drugich narodzinach teatru. Uwagę skupię jednak nie na treściach chrześcijańskiego przesłania, ale na praktyce teatralnej chrześcijan.

Rezygnuję zatem z teologicznych czy filozoficznych interpretacji tragiczności[3]. Tragedię rozumiem jako zespół praktyk artystycznych rozwiniętych z obrzędów towarzyszących składaniu żywej ofiary w ramach kultów fundatorów religii, Dionizosa i Jezusa. Święto Dionizosa w Atenach wywodzi się prawdopodobnie z pieśni rytualnych wykonywanych w trakcie zabijania kozła podczas ceremonii powitania boga. W późniejszym okresie na ołtarzu w Teatrze Dionizosa, widocznym z widowni, zabijano żywe zwierzęta przypuszczalnie także w czasie występu tragików. Śmierć ogniskowała fabułę wszystkich greckich tragedii. Ofiary, z kilkoma wyjątkami, były nie tylko zabijane czy mordowane, ale – zgodnie z „religijną retoryką tragedii” – były „zarzynane” lub „poświęcane”[4]. Tragedia grecka sakralizowała przemoc.

W teatrze chrześcijańskim fundamentalnym wydarzeniem było misterium Męki Pańskiej na Krzyżu. Pierwszym twórcą tragedii chrześcijańskiej był sam Chrystus. Złota legenda zachowała świadectwo modelowego dramatu sakralnego w przypowieści o rzymskiej matronie szydzącej z Eucharystii w bazylice św. Piotra. Oburzony jej zachowaniem św. Grzegorz, który celebrował mszę, umieścił Hostię na ołtarzu i począł się żarliwie modlić. Nagle Hostia przemieniła się w ciało Chrystusa. W wersji późniejszej, łączącej to zdarzenie z kościołem Santa Croce, Chrystus ukazał się otoczony „instrumentami Pasji” i pokazał stygmaty[5].

[link widoczny dla zalogowanych]

Litek

Dlaczego liczymy czas od J.Chrystusa ? Mówiąc przed n.e mamy na myśli okres od narodzin Chrystusa. Jak to wyjaśnisz ?

Litek

Uczeni mają solidne podstawy, by wierzyć w istnienie Jezusa. Encyclopædia Britannica (wydanie z roku 2002) tak komentuje wzmianki o Jezusie i pierwszych chrześcijanach zamieszczone w pismach historyków z I i II wieku n.e.: „Tego rodzaju niezależne doniesienia dowodzą, że w czasach starożytnych nawet przeciwnicy chrystianizmu nigdy nie powątpiewali o historyczności Jezusa. Po raz pierwszy zakwestionowano ją, i to bez dostatecznych podstaw, dopiero pod koniec XVIII wieku, a potem jeszcze w XIX i na początku XX stulecia”.

W wydanej w roku 2006 książce Jesus and Archaeology (Jezus a archeologia) powiedziano: „Obecnie żaden szanowany naukowiec nie kwestionuje, że Żyd imieniem Jezus, syn Józefa, rzeczywiście żył; większość bez oporów przyznaje, że dzisiaj naprawdę sporo wiemy na temat jego życia i podstawowych nauk”.

Litek

Litek

Najpierw przeciwnikami nauk Jezusa Ch. byli żydzi, później Rzymianie, następnie KRK. KRK prześladował ludzi którzy starali się nawiązać do pierwotnego chrystianizmu. Nazywano ich heretykami. W okrutny sposób rozprawiano się z ludźmi krzewiącymi prawdy z Pisma Świętego.

[link widoczny dla zalogowanych]
.
Uważam że inkwizytorzy prześcigali banderowców w torturowaniu swoich ofiar .
Należy podkreślić że otrzymali ,,zielone światło " od papieży.

fedor

Semele

Litek

Litek

Ludzie uparci, mający niewrażliwe serca i uszy, wy zawsze się sprzeciwiacie duchowi świętemu. Postępujecie tak samo jak wasi przodkowie. 52 Którego z proroków nie prześladowali wasi przodkowie? Zabili tych, którzy zapowiadali przyjście prawego. A teraz wy zdradziliście i zamordowaliście jego samego. 53 Otrzymaliście Prawo przekazane przez aniołów, ale go nie przestrzegaliście” ( Dz.apost. 7:51-53)

Podobnie postępowali inkwizytorzy.

Jėzus Chrystus nakazał miłować bliźniego jak siebie samego.
Jego uczniowie mieli być rozpoznani po tym że torturują innych ? ( Jana 13:35)

Litek

Odpowiedzą przed Stwórcą.

fedor

Litek

Zastanawiające czy Jezus Chrystus byłby szczęśliwy z ,,edukacyjnej " działalności inkwizycji ?

Inkwizytorzy pałali dziwną ,,miłością" do inaczej myślących ( Jana 13:35)

fedor

Semele

Litek

fedor

Litek

Fedor daleko ci do prawdy biblijnej. Twój bóg jest katem, dlatego inkwizytorzy naśladowali tego Boga i katowali innych.Natomiast Bóg któremu służę jest Bogiem miłości, także Jego Syn uczył o miłości do ludzi. Dlatego ŚJ nie splamili się krwią.

Litek

[quote="Litek"]Fedor daleko ci do prawdy biblijnej. Twój bóg jest katem, dlatego inkwizytorzy naśladowali tego boga i będąc jego sługusami katowali innych.Natomiast Bóg któremu służę jest Bogiem miłości, także Jego Syn uczył o miłości do ludzi. Dlatego ŚJ nie splamili się krwią.

Natomiast twoi ,,pasterze" błogosławili wyprawy krzyżowe i religijne wojny.

fedor