ŚFiNiA

Ks.Marek · Wysłany: Wto 9:49, 21 Mar 2006 Temat postu: Pytania do Motka o protestantyzm

Motku, na wstępie zaznaczam, że nie mam zamiaru tutaj uskuteczniać wyższości katolicyzmu nad protestantyzmem. Stąd apel, abyś laika w sprawach reformacji poprowadził ku próbom odczytania w należyty sposób doktryny Dra Lutra, OK?

Pierwsze pytanie dotyczy czyśćca.

Jeżeli Luter w 95 tezach poświęca pięć z nich (15,16,17,18,19,)na wypowiedzi o czyśćcu i jeśli z tych zdań nie wynika negacja purgatorium - to jest ono obecne, czy też nie w Kościołach poreformacyjnych?

Pozdrawiam

motek · Wysłany: Wto 16:10, 21 Mar 2006 Temat postu:

to zależy, co przez to rozumiesz mówiąc "czyściec"

W 1 Kor 15:51-52 Paweł pisze o czymś, co mozna by nazwać ostatecznym uświęceniem:
51. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni.
52. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba - umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni.
53. Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność.
54. A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: Zwycięstwo pochłonęło śmierć.

ale raczej nie buduje sie wokól tego żadnych rozbudowanych doktryn tak, że nawet nie ma większego sensu nazywanie jakoś tego ostatecznego ozyszczenia (więc pojęcie "czyśćca" wogóle nie jest używane). Stanie się i już.

Ks.Marek · Wysłany: Wto 17:59, 21 Mar 2006 Temat postu:

Czyściec dla mnie jest miejscem, w którym musze odpokutować kary za moje grzechy. Chrzest zmazuje winę grzechu, lecz ja dalej jestem grzesznikiem.

Przepraszam, nie mysl, że chce cokolwiek prowokować, ale czy mozna czyściec u Lutra ustawić w ten sposób, że MOŻE byc taki stan, ale niekoniecznie MUSI? Bo raz jeszcze powołując się na tezy 15-19, Luter wypowiada się mimo wszystko o czyśccu

motek · Wysłany: Śro 8:58, 22 Mar 2006 Temat postu:

95 tez Lutra nie było całosciowym wykładem doktryny luteranizmu (której wówczas jeszcze nie było i nikt sie jej nie spodziewał z samym Lutrem) tylko przyczynkiem do pewnej dyskusji wokół praktyki odpustów.

Czyściec jako miejsce pokuty za grzechy jest w myśl doktryny protestanckiej nie do przyjęcia, gdyz Jezus Chrystus zapłacił w całości za nasze grzechy na Krzyżu.

Pokutowanie to odwrócenie sie od grzechu - ziemia jest miejscem pokuty, pokutujemy za życia - lecz Bóg juz nie wymaga od nas żebyśmy z powodu grzechów mieli jeszcze cierpieć jakieś męki.

Nauka o tzw. "skarbie zasług" Kościoła, który można wymieniać na skrócenie czyśćca to już wykłe wymysły.

Ks.Marek · Wysłany: Śro 9:24, 22 Mar 2006 Temat postu:

rupert__ · Wysłany: Śro 19:05, 22 Mar 2006 Temat postu:

Witam wszystkich forumowiczów

Jestem katolikiem i chciałem się odnieść do pruszonego tutaj tematu czyśćca.
Jak wiadomo nie ma w Biblii odniesienia wprost stwierdzającego istnienie takiego czegoś jak czyściec,ale jest wiele wersetów pozwalających w taki sposób interpretowac ten przekaz.
Zacznijmy od tego,że impulsem do wiary w czyściec było praktykowanie modlitwy za zmarłych,co jest wyraźnie opisane w 2ksMch12;43-46.
Wiem że protestanci nie uznaja ksiąg deuterokanonicznych za natchnione,ale w NT też mamy podobny fragment,gdzie Apostoł Paweł sam modli się za zmarłego Onezyfora, który okazał mu wiele pomocy w rzymskim więzieniu oraz podczas pobytu w Efezie: „Niechaj mu Pan da w owym dniu znaleźć miłosierdzie u Pana!” (2 Tm 1,18)
Kościół katolicki nie dzieli ludzi na tych którzy zyją tu i teraz i na tych ,którzy juz odeszli.Jak mówił podczas jednej ze swoich audiencji Jan Paweł II:
"Dzisiaj pojawia się raz jeszcze ostatni ważny aspekt, który Tradycja Kościoła zawsze podkreślała: jest to wymiar wspólnotowy. Ci, którzy znajdują się bowiem w sytuacji oczyszczenia, związani są zarówno z błogosławionymi, cieszącymi się już w pełni życiem wiecznym, jak i z nami, zdążającymi na tym świecie do domu Ojca (por. KKK, 1032).

Podobnie jak w życiu ziemskim wierzący są między sobą zjednoczeni w jednym Ciele Mistycznym, tak również po śmierci ci, którzy żyją w stanie oczyszczenia, doświadczają tej samej solidarności eklezjalnej, wyrażającej się w modlitwie, sufragiach i miłości innych braci w wierze. Oczyszczenie przeżywane jest w podstawowej więzi, jaka się tworzy między tymi, którzy żyją na tym świecie, a tymi, którzy cieszą się szczęśliwością wieczną"
Trzeba też podkreślić że termin czyściec nie oznacza miejsca tylko formę zycia,stan oczyszczenia duszy potrzebny do osiągnięcia pełnej jedności z Bogiem.
Zobaczmy teraz na inne fragmenty z NT:
O przejściu przez oczyszczenie mówi 1Kor 3;14-15:
"Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie (którym jest Chrystus) przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień"
W Ewangeliach również odnajdziemy potwierdzenie tej wiary,sam Jezus ostrzega nas przed "zaciąganiem długów,które nam przyjdzie spłacać":
„Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz” (Mt 5,25n)
Podobnie w przypowieści o nielitościwym dłużniku:
„I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeśli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu” (Mt 18,34n).
Istotny jest też fragment Mt 12;32;
Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.

Na koniec jeszcze chciałbym wrócić do modlitwy za zmarłych,posłużę sie tutaj cytatem z o.Jacka Salija:
"Dla katolika modlitwa za zmarłych stanowi oczywisty postulat, wypływający z prawdy o świętych obcowaniu. Po prostu nie tylko tak wierzymy, ale jest to przedmiotem naszego codziennego doświadczenia, że im większa w nas miłość Boża, tym bardziej stajemy się bliscy sobie wzajemnie i zdolni do okazywania wzajemnej miłości. W głowie nam się nie mieści, żeby śmierć mogła mieć w sobie aż tyle ciemnej potęgi, że mogłaby rozerwać tę jedność dzieci Bożych: przecież Chrystus Pan jest Zwycięzcą śmierci! Jeśli Bogu podoba się to, że my, żyjący na tej ziemi, modlimy się za siebie wzajemnie, to jakże mogłoby Mu się nie podobać to, że modlimy się za umarłych, aby mogli jak najszybciej dostąpić pełnej z Nim jedności?"

Ks.Marek · Wysłany: Śro 19:16, 22 Mar 2006 Temat postu:

Witaj bracie. Faj ie że ubogacisz sztab debatowy w naszym motkiem. Cytując 2ksMch12;43-46 już sprowokowałeś dyskusję. Natomiast odwołując się do communio sanctorum mówisz o czymś, co nie znajduje sie w naukach dra Lutra. 4 Sola stanowią jedyny punkt odniesienia w doktrynie protestantyzmu. Ale Fajnie, że nie będę sam musiał sie produkować, by koledze motkowi wytłumaczyć status quo katolicyzmu.

Motku, ja od zawsze, a tym bardziej teraz uważam ciebie za przyjaciela. Powtarzam zatem, iz nie mam zamiaru ciebie nawracać. Chrystus jest naszym współnym fundamentem, prawda?

motek · Wysłany: Czw 8:08, 23 Mar 2006 Temat postu:

rupert__ · Wysłany: Czw 13:21, 23 Mar 2006 Temat postu:

Motek napisał:

Oless · Wysłany: Czw 14:37, 23 Mar 2006 Temat postu:

Witam

Pierwszy fragment podany przez rupert_'a jak sam zauważa pochodzi z księgi deuterokanonicznej,
drugi nawet jeśli odnosiłby się do zmarłego jest nienajlepszy dla budowania teorii czyśca - słowa te są w rodzaju bardziej nam bliższego życzenia "Pokój jego duszy" niż modlitwy,

fragmenty z przypowieści zawsze dotyczą relacji międzyludzkich i są napomnieniem by zachowywać pokojowe stosunki z bliźnim by nie mieć kłopotów (Mt 5,25n) przebaczać innym bo inaczej i Bóg nam nie przebaczy(Mt 18,34n) nie bluźnić przeciw Duchowi Świętemu bo nawet w czasach ostatecznych nie zostanie to przebaczone(Mt 12;32).

Budowanie w oparciu o to nauki o czyścu wydaje się naciągane.

Jedyny fragment odnoszący się do tej tematyki i to wprost jest 1Kor 3;11-15. Kontekstem tekstu jest spór wierzących o to kto jest uczniem Apollosa a kto Pawła. Paweł zwraca uwagę na niestotność tego zagadnienia, na tworzeniu sztucznych podziałów zamiast trzymania się zdrowej nauki. I ostrzega by patrzeć na to czego się naucza czyli "jak się buduje" bowiem to Pan będzie osądzał nasze poczynania:

"Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drzewa, z trawy lub ze słomy, tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień /Pański/; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień."

Zatem gdy nadejdzie Dzień Pański wyjdzie na jaw wszystko co ukryte, zostania oceniona każda "budowla" i każdy otrzyma zapłatę wg własnych uczynków. Dla wierzących którzy budowali w intencjach niepodobających się Bogu może to być jak przeprawa przez ogień. Sami jednak bedą zbawieni bo trzymali się fundamentu Jezusa Chrystusa.

Widać więc że nie ma w tym fragmencie niczego co brakowałoby protestanckiej nauce. Nie ma czyśca ludzi za których można się wstawiać by ulżyć im w cierpieniach, nie ma miejsca oczyszczenia , jest samo oczyszczenie w dniu Pańskim. Być może tekst zamiast potwierdzenia jest nawet delikatnie sprzeczny z katolicką tradycją czyśca.

motek · Wysłany: Pią 7:20, 24 Mar 2006 Temat postu:

rupert__ · Wysłany: Pią 11:13, 24 Mar 2006 Temat postu:

Motku
Jak napisałem te wersety nie odnoszą się wprost do czyśćca,ale nic nie stoi na przeszkodzie takiej interpretacji.
Ty i Oless przeanalizowaliście te wersy,ale tylko częściowo nie zwracając uwagi na motyw długu jaki sie tam pojawia
" Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz."
Zwróćmy uwage w jaki sposób to Jezus mówi,"Zaprawdę powiadam wam",a więc podkreśla że to jest niezwykle istotne.O jakie więzienie chodzi i o jakie zwracanie"grosika"?.Czy Jezus nadawałby taką wagę problemom wymiaru sprawiedliwości? z praktyki wiemy ze sądy nie działaja idealnie i nie zawsze winni są karani,więc gdy Jezus swoim autorytetem zapewnia ze kary nie unikniemy i dług musimy spłacić,to można przypuszczać że nie chodzi tutaj o "ziemski" sąd,ale ten po smierci.
Podobnie we fragmencie Mt 18;34,gdzie też [pojawia się dług,a w nastepnym wersie wprost:
"Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski" i to podobieństwo tyczy się wersu 34,gdzie dłużnik będzie wydany "katom",czyli będzie więziony aż do oddania długu,a to znaczy ze jak spłaci dług ,będzie wolny

Taw · Dołączył: 06 Gru 2005 Posty: 83 Przeczytał: 0 tematów

Oless · Wysłany: Pią 15:45, 24 Mar 2006 Temat postu:

rupert__ · Wysłany: Pią 19:26, 24 Mar 2006 Temat postu:

REGMEN · Wysłany: Pią 21:12, 24 Mar 2006 Temat postu:

Rupert_ napisał

Ks.Marek · Wysłany: Pią 23:05, 24 Mar 2006 Temat postu:

REGMEN · Wysłany: Sob 0:27, 25 Mar 2006 Temat postu:

Ks. Marek napisał

rupert__ · Wysłany: Sob 12:36, 25 Mar 2006 Temat postu:

REGMEN napisał:

Ks.Marek · Wysłany: Sob 14:58, 25 Mar 2006 Temat postu:

Ks.Marek · Wysłany: Sob 16:43, 25 Mar 2006 Temat postu:

wujzboj · Wysłany: Sob 19:01, 25 Mar 2006 Temat postu:

Do Boga przyjda ze wstydem wszyscy, ktorzy sie na Niego gniewali [Iza 45:24]

REGMEN · Wysłany: Sob 20:07, 25 Mar 2006 Temat postu:

Marku, Rupercie!

Staram się być takim człowiekiem, o jakim jest napisane w moich postach na ich końcu.
Dlatego z uznaniem odnoszę się do tego, co piszecie w tym temacie, a to, dlatego, że jestem świadom tego, iż nie jestem człowiekiem, który pozjadał wszystkie rozumy i już wszystko wie do końca i dlatego mogę pozwolić sobie na odrzucanie jakiejkolwiek odmiennej od mojej argumentacji.
Zdanie w temacie czyśćca oczywiście mam (nie ukrywam tego zdania), o czym piszę z podniesioną przyłbicą.
***
W temacie o czyśćcu kończę tym postem dyskusje z mojej strony.
Pozwalam sobie na koniec na przedstawienie fragmentu dotyczącego czyśćca z podręcznika "Nauk Pisma Świętego”, który został opracowany przez ks., prof. dr hab. Zachariasza, Łykę.
Miło by mi było gdybyście zechcieli wykazać słabe strony tego opracowania, jeśli takowe są.
***
N A U K A O C Z Y Ś Ć C U
Nauka o czyśćcu jest specyfiką dogmatyki rzymskokatolickiej. Według niej "czyściec jest stanem i miejscem, w którym dusze sprawiedliwych przez cierpienia wypłacają się boskiej sprawiedliwości za grzechy powszednie i kary doczesne nie odpokutowane w życiu doczesnym na ziemi. Do czyśćca więc dostają się dusze tych, którzy umierają w grzechach powszednich lub mają jeszcze do odpokutowania kary doczesne albo też posiadają złe skłonności"62. Z pojęciem czyśćca łączy się oczywiście pojęcie kar czyśćcowych, ich intensywności i czasu trwania.

1. DOWODY ISTNIENIA CZYŚĆCA I ICH BIBLIJNA WERYFIKACJA

Jak teologia rzymska uzasadnia naukę o czyśćcu? W celu udowodnienia istnienia czyśćca powołuje się na Pismo Święte. Przytacza zwłaszcza dwa wersety biblijne jako skrypturystyczną podstawę dogmatu.
a) Werset pierwszy - słowa Chrystusa: .,Każdy grzech, każde bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, lecz bluźnierstwo przeciwko Duchowi odpuszczone nie będzie. Jeżeli kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; lecz jeśli je kto wyrzecze przeciwko Duchowi Świętemu, nie znajdzie odpuszczenia ani w tym, ani w przyszłym wieku" (Mat. 12, 31.32 SK). Z tekstu tego ma wynikać, "że w przyszłym życiu są odpuszczone pewne grzechy. Na pewno nie są odpuszczone w niebie, gdyż tam nikt z błogosławionych nie posiada na sobie najmniejszej skazy moralnej; nie ma odpuszczenia grzechów również i w piekle. Musi więc być jakieś trzecie miejsce w życiu pozagrobowym, gdzie Bóg odpuszcza grzechy. Tym miejscem jest czyściec"63.
Nawiązując do wypowiedzi Chrystusa stwierdzić należy, że interesujące nas zdanie nie brzmi "...ani w tym,ani w przyszłym życiu"' co mogłoby sugerować istnienie jakiegoś "życia pozagrobowego", lecz "...ani w tym, ani w przyszłym wieku", wskazując na wiek obecny, czyli świat doczesny, oraz wiek przyszły, tj. świat, który nastanie, wieczny, nowy.
str. 665
Bóg stworzył ziemię na wiekuiste i szczęśliwe mieszkanie (Izaj. 45, 18), grzech ją zanieczyścił i zepsuł (Izaj. 24, 5). W tym stanie ziemia nie może się stać wieczną ojczyzną zbawionych. Dlatego przy końcu świata nastąpi jej transfiguracja i odnowa, zostanie oczyszczona z grzechów i niepokutujących grzeszników. Zło znajdzie finał w "ogniu gehenny", świat przyoblecze się ponownie w pierwotne piękno i doskonałość. Nastanie wówczas nowa era, nowy, nieprzemijający wiek na nowej, wspaniałej i bez-grzesznej ziemi. Opiewali tę ziemię w natchnionych pieśniach i wizjach proroczych mężowie Boży wszystkich czasów. Prawdą tą żyli apostołowie. Dość wspomnieć wypowiedź ap. Piotra: "Otóż my, opierając się na obietnicy jego, oczekujemy nowych niebios i ziemi nowej, w których sprawiedliwość zamieszka" (2 Piotra 3, 10-13 ED).
Prawdę o odnowieniu świata uznaje także Kościół katolicki, choć to może nie jest znane ogółowi wiernych. "Koniec świata - pisze ks. M. Ziółkowski - to tylko kres starej postaci ziemi. "Przemija postać tego świata" .- mówi ap. Paweł. Wszystko, co istnieje na ziemi, przeminie i zostanie zniszczone przez pożogę kosmiczną; jednak ziemia nie ulegnie unicestwieniu. Pożar kosmiczny oczyści ją ze skażenia tak, jak ogień oczyszcza metale. Po tym pożarze kosmicznym nastąpi palingeneza ziemi; z powszechnego chaosu żywiołów wyłoni się znowu odrodzona ziemia jako nowe arcydzieło wszechmocy i mądrości bożej"64. Chrystus, mówiąc o przyszłym wieku miał na myśli ten właśnie nowy i odrodzony świat. Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu nie zostaną odpuszczone ani teraz, ani potem. Nie zostaną odpuszczone nigdy. Z wypowiedzi Jezusa nie można wnioskować o życiu pozagrobowym, a tym mniej o istnieniu czyśćca i możliwości odpuszczenia tam grzechów. Tekst pierwszy w najmniejszym stopniu nie potwierdza nauki o czyśćcu.
b) Werset drugi - słowa ap. Pawła: "Niech każdy baczy na to, jak buduje... otóż jakość pracy każdego wyjdzie na jaw. Dzień Pański to ujawni. Albowiem zjawi się w łunie ognia; a w ogniu tym wypróbowana zostanie wartość pracy każdego. Jeżeli czyjaś budowla się ostoi, otrzyma nagrodę A czyje dzieło spłonie, ten utraci nagrodę; sam jednak zbawiony będzie; będzie to jednak tak, jak gdyby przeszedł przez ogień" (1 Kor. 3, 10-15 SK).
str. 666
Tekst ten ma wskazywać, jakoby ap. Paweł mówiąc o ogniu miał na myśli czyściec. M. Ziółkowski komentuje: "Budowniczy (którego dzieło spłonęło - uw. Z. Ł.) wprawdzie będzie zbawiony; zanim jednak osiągnie wieczną szczęśliwość, musi przedtem przejść przez ogień i w ten sposób ponieść karę za to, że w pracy szedł nieraz za zasadami mądrości tego świata"65.
Bliższa analiza wypowiedzi ap. Pawła nie uzasadnia takiej interpretacji. Apostoł przecież nie naucza, że budowniczowie, ludzie uczestniczący w budowie Królestwa Bożego, których "dzieło spłonie", będą zbawieni przez ogień, czyli jak mówi ks. M. Ziółkowski - "muszą przedtem p r z e j ś ć przez ogień i w ten sposób ponieść karę", lecz, że "będzie to tak, jak gdyby przeszli przez ogień", czyli jakby raczej uszli z ognia. Apostoł zawarł w tym oświadczeniu głęboką prawdę. Dzień ostateczny "wykaże moralną wartość pracy wszystkich, którzy brali udział w budowaniu Kościoła. Ogień, którego Bóg użyje jako narzędzia do odnowienia świata, wypróbuje robotę każdego. Dzieł solidnych, a więc takich, które są ze złota, srebra lub drogich kamieni ogień nie zniszczy; ci zaś, którzy tę pracę wyko-nywali, otrzymają w dniu sądu nagrodę - wieczną szczęśliwość. To zaś, co było budowane z lichego materiału, a więc: drzewa, siana lub słomy, ogień strawi i obróci w popiół. Budowniczy wprawdzie będzie zbawiony..."66,lecz z trudem ujdzie losu, jaki dotknie jego "dzieła". Będzie jak "głownia wyrwana z ognia" (Amos 4, 11 BG).
Apostoł przedstawił sytuację wyznawcy, który mimo zaniedbań w dziele życia z ledwością uszedł, dzięki wierze i nawróceniu, kary potępienia. Niemiło ogląda się zagładę własnego dzieła. Lot, byłby niechybnie podzielił los sodomczyków, gdyby Bóg nie okazał mu miłosierdzia, on zaś sam nie usłuchał Jego stanowczego wezwania do opuszczenia miasta. Chociaż uszedł z życiem, był świadkiem ruiny wszystkich swych życiowych zamierzeń. Słowa ap. Pawła nie postulują nauki o czyśćcu. Dodać należy, iż w jego naświetleniu ogień Dnia Pańskiego ma wypróbować "wartość pracy każdego", a nie dokonać oczyszczenia duszy. W wypowiedzi wielkiego apostoła chodzi o doświadczenie "dzieła" wierzących, a nie ich samych. Doszukiwanie się w tym dowodu istnienia czyśćca jest błędne z punktu widzenia egzegezy biblijnej.

2. DALSZE UWAGI KRYTYCZNE
W związku z nauką o czyśćcu nasuwa się jeszcze kilka innych uwag krytycznych, które wymagają szerszego omówienia i to w kontekście Słowa Bożego jako jedynie pewnej podstawy egzegetycznej. Sprawy są bowiem ważne.
a) Ogień a oczyszczenie z grzechu. Nauka o czyśćcu zakłada, że ogień czyśćcowy oczyszcza dusze z grzechu, co jest niezgodne z teologią biblijną. Jeśli ogień lub jakiekolwiek inne czynniki mają moc oczyścić człowieka z przewiny grzechowej, śmierć Chrystusa była zbędna. Teoria oczyszczenia duszy przez ogień obniża wartość Ofiary Krzyża. Ofiara w tym układzie rzeczy nie była potrzebna. Wystarczyło przecież wezwać ludzkość do prowadzenia życia zasługującego na czyściec, a wówczas sami odpokutowaliby za swoje grzechy, Chrystus zaś nie potrzebowałby cierpieć.
Pismo Święte stoi na stanowisku odmiennym. ponieważ nie można było ludzkości zbawić "czymś przemijającym, srebrem lub złotem" (1 Piotra 1, 18 BT) albo czymkolwiek innym - w tym także płomieniem ognia - Pan Bóg w swej wielkiej, niepojętej miłości dokonał odkupienia świata przez ofiarę swego Syna. Dlatego prawo do oczyszczenia człowieka z grzechów ma jedynie Bóg i dokonuje go na mocy krwi Chrystusowej, zaś z dobrodziejstwa tego może człowiek skorzystać, kiedy wyzna przed Nim swe grzechy i odwróci się od nich: "Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg będąc wiernym i sprawiedliwym odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości" (1 Jana 1, 9 BT)67 .
Czynnikiem oczyszczającym jest wyłącznie "drogocenna krew Chrystusa" (1 Piotra l, 19 BT). Ap. Jan głosi: "A krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu" (1 Jana 1, 7 BT). O zbawionych, którzy przeżyli czas wielkiej udręki i prześladowań, powiedziano: "Obmyli swe szaty i wybielili je we krwi Baranka" (Obj. 7, 14 BG).
Nie czytamy w Biblii, aby ogień miał kiedykolwiek właściwości oczyszczające dusze z grzechów. Czy wobec powyższego przypisywanie "rzeczywistemu" (fizycznemu) ogniowi tej cechy nie jest absurdem? Pismo Święte wspomina o oczyszczeniu przez ogień fizyczny, ale nie duszy, lecz ziemi i to przy ostatniej transfiguracji świata, gdy "żywioły od żaru stopnieją i nie ostoi się ziemia ani dzieła jej" (2 Piotra 3, 10 ED), podobnie jak uległy zagładzie Sodoma i Gomora.
str. 668
Ogień ten nie będzie miał charakteru ekspiacji, lecz doraźnej kary za grzech, którą jest śmierć. Pismo Święte wspomina o innym jeszcze ogniu, mianowicie ogniu doświadczeń, który "przychodzi ku doświadczeniu" (1 Piotra 4, 12 SK).
Doświadczenie ma wielkie znaczenie wychowawcze w kształtowaniu chrześcijańskiego charakteru aż do zbawiennego uszlachetnienia go "na podobieństwo złota... które także w ogniu próbowane bywa" (1 Piotra 1, 7 SK), w tym celu, "aby być mężami doskonałymi i nienagannymi, którzy w niczym nie uchybiają" (Jakub 1, 2-4 SK). Jeśli więc "ogień" ma odegrać jakąś rolę w usuwaniu "moralnych skaz duszy" i tworzeniu "nadprzyrodzonego piękna duchowego" - to wyłącznie "ogień doświadczeń", a nie pośmiertne cierpienia czyśćcowe, zupełnie obce soteriologicznej myśli Pisma Świętego68.
b) Geneza i konsekwencje nauki o czyśćcu. Nauka o czyśćcu jest naturalną konsekwencją dogmatu o nieśmiertelności duszy . Skoro dusza stanowi istotę samoistną i nie ginie w chwili śmierci ciała, musi gdzieś przebywać; jeśli nie w piekle i nie w niebie, to przynajmniej w miejscu pośrednim. W tym układzie rzeczy powstanie idei czyśćca było nieuniknione. Bez niej w dogmatyce kościelnej odnoszącej się do zmarłych występowałaby niepokojąca luka. Czyśćcowa idea wypełniła teoretycznie tę lukę, nie zmieniła jednak stanu rzeczywistego: Bóg nadal utrzymuje w mocy zasadę odpowiedzialności człowieka za okres życia doczesnego i nie stwarza drugiej szansy zbawienia w życiu np. pośmiertnym; przekonuje o tym jednoznacznie Pismo Święte.
Wielu teologów katolickich przyznaje, że nauka o czyśćcu nie znajduje potwierdzenia w Biblii: "Wolelibyśmy zwracać się raczej ku generalnym zasadom Pisma Św., niż ku poszczególnym tekstom, często sztucznie dobranym w celu uzasadnienia czyśćca. Wątpimy, czy zawierają odnoszące się do tej sprawy aluzje"69.
Nauka o czyśćcu wywodzi się ze starożydowskiej literatury apokryficznej, zwłaszcza z 2-ej księgi Machabejskiej, i powstała na podłożu wierzeń pogańskich, równolegle z nauką o nieśmiertelności duszy: " Wiarę w istnienie czyśćca znajdujemy u wszystkich ludów - pisze ks. Fr. Spirago - Egipcjanie przyjmowali wędrówkę dusz, oczyszczających się przez wchodzenie w różne ciała zwierzęce.
str. 669
Grecy mają podanie o Prometeuszu, który za wykradzenie ognia z Nieba przykuty był do skały w Kaukazie, a sęp szarpał mu ciągle wątrobę, aż uwolnił go Herakles"70. Wpływ wierzeń pogańskich jest oczywisty. Ale czyż godzi się chrześcijaninowi czerpać zasady swej wiary ze źródeł pozabiblijnych, z religii pogańskich? Bóg nawołuje: "Słuchajcie słowa, które mówi Pan... " Wedle dróg pogańskich nie uczcie się, bo ustawy narodów próżne są" (Jer. 10, 1-3 JW).
Konsekwencje niebiblijnej nauki o czyśćcu są tragiczne. Pierwszą z nich jest haniebny czyśćcowy handel duszami71, tak bardzo sprzeczny z duchem Ewangelii (Mat. 19, 23; Izaj. 55, 1; Mat. 11, 28; Dz. Ap. 8, 20-23; Przyp. 23, 26). Drugą - odkładanie oczyszczenia i zbawienia duszy na czas nie istniejących w rzeczywistości pośmiertnych mąk czyśćcowych. Nauka o czyśćcu nie jest nauką ewangeliczną. Jest nauką błędną, nieprawdziwą. Nikt z chrześcijan nie powinien obawiać się jakichkolwiek kar czyśćcowych.

[link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam

wujzboj · Wysłany: Sob 21:26, 25 Mar 2006 Temat postu:

Ks.Marek · Wysłany: Sob 22:45, 25 Mar 2006 Temat postu:

1. Nikt z chrześcijan nie powinien obawiać się jakichkolwiek kar czyśćcowych
Zaiste, nie powinien się obawiać. Tak samo jak nie powinien sie obawiać operacji usunięcia wyrostka robaczkowego, czy usunięcia przeszkadzających człowiekowi zebów mądrości. Z czyśćca już tylko zbawienie!

2. Czysciec jest wiec miejscem, w ktorym mozna doprowadzic swoje sumienie do stanu pozwalajacego na wybaczenie samemu sobie. Czysciec jest miejscem, w ktorym czlowiek pragnacy Boga staje sie w swoim wlasnym pojeciu godnym wejscia do nieba.
Zasadniczo i pobieżnie teza Jarka jest zgodna z nauka Kościoła i z teologicznymi spekulacjami. Myślę iż jest to fundament nauki o zmartwychwstaniu w śmierci.

Fajnie było powymieniać sie poglądami. Do tematu zawsze można wrócić. Ja tymczasem podejme jutro pewnie kolejny temat z zakresu nauczania Lutra. Liczę na Motka, tudziez na innych kompetentnych dyskutantów.