ŚFiNiA

Michał Dyszyński

W moim odczuciu wiele z tego, co - także w katolicyzmie - jest nazywane "wiarą", powinno nosić nazwę "opowiadanie się", może "wyznawanie", ale z "wiarą" ma niewiele wspólnego.

Uznaję bowiem, iż termin "wiara" opisuje WEWNĘTRZNY STAN OSOBY, pewne bogactwo odniesień w kontekście tego, co może na zewnątrz w języku jakoś tam jest nazwane, ale czego samo nazywanie nie wyczerpuje.

Teraz jest pytanie o którym znaczeniu "wiary" mowa jest np. w Biblii - czy o tym, gdy się głośno ktoś opowiada za czymś, co w jego grupie religijnej jest jakoś tam nazywane, czy może bardziej po mojemu - jest stale ubogacanym stanem łączności konkretnego umysłu z daną ideą. :think:

Katolikus

Jak uczniowie proszą "Panie przymnóż nam wiary", to chyba nie proszą o to, aby mieli moc do wytrwałego deklarowania jakichś fraz..
;-P

Tu z pewnością chodzi o coś głębokiego, osobistego.

Michał Dyszyński

Katolikus · Wysłany: Pią 0:05, 01 Mar 2024 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 13:34, 01 Mar 2024 Temat postu:

Katolikus · Wysłany: Pią 17:49, 01 Mar 2024 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 18:21, 01 Mar 2024 Temat postu:

Katolikus · Wysłany: Sob 1:35, 02 Mar 2024 Temat postu:

mam trochę mętlik. Mówi się, że wiara zaczyna się tam, gdzie kończy się ludzkie poznanie. W Kościele często odnośnie jakichś przekonań religijnych używa się sformułowania "to jest tajemnica wiary". Uważa się, że do zaistnienia wiary wręcz konieczna jest sytuacja, gdy czegoś nie wiem lub nie rozumiem.
Wierzy się, że chleb i wino podczas każdej mszy św. staje się Ciałem i Krwią Chrystusa. Nikt jednak nie rozumie jak to się dokonuje. Czy to znaczy, że ludzie tylko deklarują, że wierzą, ale tak naprawdę nie ma w tym wiary, bo nikt tego nie rozumie? :think:

Albo weźmy fizykę, kosmologię. Nie rozumiemy czym jest ciemna materia, ale naukowcy wierzą, że coś takiego istnieje.

Ps. Fajnie, że taki temat założyłeś. Może uda mi się to jakoś sobie w umyśle poukładać.

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 12:49, 02 Mar 2024 Temat postu:

Katolikus · Wysłany: Nie 1:52, 03 Mar 2024 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Nie 12:39, 03 Mar 2024 Temat postu:

fedor

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 73 tematy

fedor

lucek · Dołączył: 18 Lut 2011 Posty: 9040 Przeczytał: 73 tematy

Michał Dyszyński

fedor

Michał Dyszyński

fedor

Michał Dyszyński

Są ludzie, dla których prezentowanie się na zewnątrz jest wszystkim. Ci ludzie nie mają żadnego swojego osobistego ja. Oni zatem nie mają też poczucia uczciwości, godności niezależnej od tego co o nich powiedziano, czy co wymusili na innych, aby o nich powiedziano. To są ludzie duchowo bezideowi.
Zrozumienie, choć właściwie bardziej CZUCIE - WEWNĘTRZNE PRZEŚWIADCZENIE, że "jestem czymś ponad to, co o mnie powiedziano" jest swoistym pasowaniem na osobę w wymiarze osobistym, wewnętrznym. Niby wszyscy są osobami, ale część nie wierzy w to, że jest jakaś niezależna od mniemań ich środowiska instancja prawdy o nich.

Po czym poznajemy, że ktoś już wierzy w jakąś formę niezależności swojego ja od kapryśnych mniemań otoczenia?...
- Po tym, że wiele z owych społecznych wygranych, czy przegranych po prostu zlekceważy. On bowiem czuje w sobie to "coś", co powoduje, iż szczerze gotów jest taki ktoś zadeklarować: jakie by kłamstwa o mnie nie napisano, jakich oszczerstw ktoś by nie rzucił, to przecież i tak ja - ten prawdziwy - jestem, jaki jestem. To nic nie zmienia, że jakiś dureń coś tam na mój temat wypisuje.
Ta wiara w niezależnego od kapryśnych opinii ja jest jednocześnie forma wiary w OBIEKTYWNĄ PRAWDĘ. Jeśli ktoś w tę obiektywną wierzy, nie zrobi świństwa, nawet gdy jest w 100% pewnym, że się to nie wyda. Bo wystarczy, że ON WIE, a do tego, że prawda taka by po prostu była, iż ktoś uległ pokusie, okazał się słabym, sprzecznym z własnymi zasadami człowiekiem, który ostatecznie robi świństwo.
Ten, kto już dojrzał do szczerej wiary, iż jest kimś, niezależnie od tego, co tam ktoś o nim mówi, czy pisze, kto wierzy, że PRAWDA SIĘ ZWYCZAJNIE LICZY BARDZIEJ NIŻ LUDZKA PRÓŻNOŚĆ I LANS, ten będzie też odpuszczał wiele sporów, nie będzie musiał wygrywać. Bo co by to zmieniło, czy by wygrał, czy przegrał?...
- nic by to nie zmieniło. Prawda jest, jaka jest - obiektywna.
I odwrotnie, czyli ten, kto w duszy wątpi w obiektywizm prawdy, ten wyżej postawi lans. Dla niego obiektywizm jest tylko ułudą, przelotną fanaberią jakichś tam idealistów, zaś "to co jest", to to co się objawiło - co o nim napisali, powiedzieli. Dla kogoś takiego tylko lans się liczy, tylko promowanie swojego wizerunku ma sens.

Czasem dowodem szczerej wiary jest to, że odpuszczamy sobie jałowy spór. Jeśli wierzymy, że prawda i tak zwycięży, to nie będziemy kruszyli w nieskończoność kopii o te ludzkie kapryśne osądy nas samych. Bo WIERZYMY SZCZERZE, że nawet pomimo tych przegranych i bycia zapomnianym przez ludzi, W PRAWDZIE JESTEŚMY PO SŁUSZNEJ STRONIE. Zaś ci co wszystko zrobią dla lansu, kiedyś będą się wstydzili.