ŚFiNiA

Katolikus

No właśnie to jest pytanie o to, jak Bóg traktuje człowieka. Wróćmy na chwilę do początkowej twojej odpowiedzi.
Pisałeś, że "Decydować bowiem w kompletnym znaczeniu słowa można o czymś, czego się ma świadomość. Grzesznicy nie tyle "decydują" o swoim skierowaniu się do piekła, to...
... tak im to samo wychodzi!"

A inferniści przekonują, że Bóg sprawiedliwie karze ludzi piekłem, ale to tak naprawdę ludzie sami się wysyłają, bo żyją na przekór Bogu i jego prawom i nie nawracają się, nie chcą się pojednać np. w sakramencie pokuty. Żyją w grzechach ciężkich wiedząc, że to są grzechy ciężkie, a więc Bóg ich sprawiedliwie na koniec osądzi. Bóg wymierzy to na co zasłużyli.

A może jednak inferniści słusznie myślą, że człowiek z wolnego wyboru dokonuje samowykluczenia?
Kościół tak naucza w katechizmie:

Michał Dyszyński

Katolikus

Katolikus

Wielu chrześcijan w kwestii piekła i tego, jak się na to zapatruje Bóg wyznaje poglądy, które dla mnie są w najlepszym razie dziwne, niezrozumiałe.

W 1 Tym 2-4 czytamy, że Bóg pragnie zbawienia wszystkich. Jeżeli celem Boga jest zbawić każdego, a nie uda się to Bogu choćby w przypadku jednej osoby to należałoby uznać, że Bóg swojego celu nie zrealizował, a zatem poniósł porażkę. Ale ostatnio pewien ksiądz odparł mi, że to nie Bóg ponosi porażkę, jeśli człowiek trafia do piekła tylko sam człowiek ponosi porażkę.
Dla mnie argumentacja taka jest całkowicie błędna i wynika z słabego przemyślenia tematu. To Bóg jest odpowiedzialny za swoje stworzenie (tak jak rodzic odpowiedzialny jest za swoje dzieci), ponad to zostajemy zesłani do bardzo trudnego, niebezpiecznego świata i nikt nam na starcie nie wyjaśnia w sposób absolutnie pewny, jaki jest sens życia, jak należy żyć, co jest dobre, a co złe.. Musimy sami podjąć ten trud rozważań.
W każdym razie jeśli Bóg ma cel (doprowadzić każdego do zbawienia) i ktoś nie zostaje doprowadzony to cel nie został osiągnięty, a więc jest to porażka i żadna ekwilibrystyka w postaci "to człowiek ponosi porażkę" tego nie zmieni.

Innym nie do zaakceptowania argumentem jest, że wolność jest czymś takim przed czym sam Bóg musi ustąpić (choć to On sam stworzył wolność).
Zwolennicy wiecznego piekła argumentują, że oczywiście, Bóg chce zbawienia wszystkich ludzi, ale Bóg z miłości do człowieka nie naruszy jego wolności. Mówi się nawet, że:
"Możliwość wyboru piekła jest najbardziej heroicznym darem miłości i szacunku Boga do człowieka - gdyż czyni Boga "bezbronnym" wobec swojego stworzenia."

Taka argumentacja zakłada, że Bóg obdarzył człowieka darem, którym może on sobie wyrządzić absolutnie wieczną krzywdę, co będzie skutkować absolutnie wiecznym męczeniem się. Czy kochający rodzic obdarowałby swoje dziecko czymś poważnie niebezpiecznym?
Moim zdaniem tylko nieodpowiedzialny rodzic.

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Semele

Bańka ma nazwisko pasujące do jego wywodów.

😊😉

Katolikus

https://youtube.com/shorts/iHfVkczFp34?si=KFLBDRcJ367w4aP3

Michał Dyszyński

Katolikus

Ale ks. Bańka mówi tylko tyle, aby szukać obiektywnych norm moralnych, a nie samemu decydować, co jest dobre, a co złe. Bez obiektywnych norm moralnych, które odnajdujemy w prawie naturalnym i prawie objawionym to nawet nie bylibyśmy wstanie stwierdzić, że obozy koncentracyjne są czymś złym.

Semele

Katolikus

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszynski

Katolikus

Semele

Jak sie katolikusie w człowieku budzi sumienie?

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Wierzę głównym motywem potępienia duszy będzie nie zewnętrzny sąd, ogłaszający tej duszy swój autorytatywny werdykt, ale skonfrontowanie tej duszy tym, czym się ona okazała.
Dlaczego nie jakaś zewnętrzna ocena jest tym "ogniem" piekielnym?...
Bo dusza oceniana zewnętrznie zawsze mogłaby się tłumaczyć, że to nie jest jej żadna wina, tylko została poddana zewnętrznej presji, która jej wmusza tę winę. A ona sama - ta dusza - przecież miała rację.
Nie - takie tłumaczenie się będzie zablokowane, pokazaniem duszy, że to NA JEJ ZASADACH dokonuje się potępienie. Jasno to wskazuje Biblia.
(37) Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony. (Ewangelia Mateusza 12:37)

Owe "własne słowa", to bowiem są własne zasady oceny. Każda potępiona dusza (czy na wieczność, czy może tylko do czasu wzbudzenia w sobie głębokiej skruchy i nieprzepartego pragnienia zmiany swoich postaw jest już inną sprawą) zobaczy, że to ona sama się osądziła, gdy wytyczała swoje cele w postaci sprzecznej z innymi celami, deklaracjami, wiarą w wartości. Dusza zobaczy, że sama sobie przeczyła w swoim życiu, że to ku czemu zmierzała, było fałszem i głupotą nawet w kontekście jej własnych (ale już głębiej rozumianych) zasad.

Tu dotykamy pytania: czy boskie zasady etyczno-moralne są obiektywne?...
Ja nie uważam, aby słowo "obiektywne" tu rozjaśniało zbyt wiele, więc nie chcę odpowiadać na owo pytanie ani twierdząco, ani przecząco. Obiektywizm w kontekście etyki i moralności jest wg mnie dość mało kompatybilną ideą. Zamiast niego powiedziałbym, że boskie zasady etyczne i moralne są NAJLEPSZYMI Z MOŻLIWYCH W KONTEKŚCIE LUDZKIEJ NATURY.
I przekonują się o tym boleśnie grzesznicy, który właśnie na sądzie będą musieli uznać, iż ich odejście od boskich zasad było błędem W KONTEKŚCIE SPEŁNIENIA ZDEFINIOWANEGO NAWET NA WŁASNY CZLOWIEKA SPOSÓB. Bóg nie dlatego przewidział dla czlowieka te Jego prawa, że mial taki kaprys, albo że chciał ludzi sprawdzić pod kątem posłuszeństwa, ale dlatego, że profil człowieczeństwa do takich zasad pasuje najlepiej. Inne, alternatywne (wymyślane przez ludzi na bazie ich życiowych chciejstw) zasady będą gorsze w kontekście ludzkiego szczęścia i spełnienia.

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Katolikus