ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

„A światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła” (J 1,5)

Wątek ten powstał na kanwie wątku "Kim jest aBóg?" autorstwa Semele:
http://www.sfinia.fora.pl/rozbieranie-irracjonalizmu,29/kim-jest-abog,16305.html

W chrześcijaństwie mówi się, że Bóg stworzył świat z niczego, co - jeśli tego niczego się poprawnie nie zdefiniuje - prowadzi na manowce, tzn. człowiek sobie wyobraża, ze Bóg jest magikiem, który stwarza świat za machnięciem czarodziejskiej różdżki. Zupełnie bez sensu. Po cholerę Bogu ten świat? Z nudów? Jeśli jest Bogiem, nie może się nudzić. Z próżności? Jeśli jest Bogiem, nie może być próżny.

To pierwotne nic, z którego Bóg stworzył świat, jest oczywiście chaosem. Potwierdzenie tej interpretacji można zaleźć zarówno w Biblii, jak w i innych źródłach, choćby mitologii greckiej, u Platona etc.

Na początku był aBóg (nic, chaos, bezład, ciemność), który nie mógł znieść swojego istnienia jako aBóg, a więc nie-istnienia. ABóg był wewnętrznie podzielony, rozszczepiony, zdezintegrowany, był w stanie wewnętrznej rozsypki. Nie wiedział, kim jest. Jednak antagonistyczne, skłócone ze sobą elementy aBoga ścierając się ze sobą, mogły się nawzajem poznać, dowiedzieć o swoim istnieniu ( a więc de facto zaistnieć!). Przeciwnik, wróg definiuje mnie, stanowiąc to czym nie jestem. Jestem tym, czym nie jest mój wróg. Starcie z wrogiem przynosi mi z jednej strony światło samo-poznania, świadomość własnych granic (ego) oraz pragnienie przezwyciężenia tych granic, pokonania wroga. Żeby pokonać wroga, muszę go poznać, a więc przekroczyć siebie, wzbogacić o to czym nie jestem, zjednoczyć się z nim (miłość).

Bóg (poznanie, miłość, jedność) w takim ujęciu jest naturalną konsekwencją aBoga. Bóg musiał zaistnieć, ponieważ aBóg nie mógł znieść swojego nieistnienia, niewiedzy o samym sobie. Bóg jest aBogiem, który uświadomił sobie, kim jest, a więc zaistniał.

lucek

1. pojęcie "aBoga" wymyślił sobie wuj i mozna wuja zapytać, ale chyba, nie chodzi w nim o zaprzeczenie istnienia boga, a ekwiwalent boga, w postaci innego wytworu świadomości, go zastępującego

2. "światło samo-poznania, świadomość własnych granic (ego) oraz pragnienie przezwyciężenia tych granic," znów gówno prawda, zapominasz chyba, że uznajemy teorię ewolucji (chyba, że nie uznajesz ;)) wówczas, "przezwyciężenie tych granic" oznacza powrót do raju, czyli zbieractwa bananów na drzewach, a wszystko regulujących instynktów zwierzęcych i barak samoświadomości - "ego" to nie żadne granice, a "adres" ... głoszenie przez siebie ideologii o braku "ego", nie oznacza zaniku "ego" głoszącego takie niedorzeczne hasła ... tylko świadomość własnego i cudzego "ego", pozwala, gdy się tego chce, realizować również cudze, nie tylko własne cele. Jednak kobiety często mają problem tak z logiką, jak i odróżnieniem własnego od cudzego "ego", co ładnie sobie interpretują miłością i brakiem "ego" ;-P

towarzyski.pelikan

lucek

towarzyski.pelikan

lucek

Semele

Andy72

A Pelikan tam była, miód i wino piła.

towarzyski.pelikan

Semele

Semele

Semele

czy ateista jest sam z siebie rozbity wewnętrznie??
Może jest rozbity przez zewnętrzność...

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Przypomniał mi się taki cytat z "Jokera", który stanowi świetną ilustrację dla tego tematu:

In my whole life, I didn’t know if I even really existed. But I do. And people are starting to notice.
Arthur Fleck (Joker)

Arthur Fleck poczuł, że istnieje dopiero wtedy, kiedy odkrył, że jest Jokerem. Dopiero gdy zrozumiał swoje przeznaczenie, cel swojego życia, powołanie, zaistniał naprawdę.

Naprawdę istnieje tylko to co jest świadome swego istnienia.

Naprawdę istnieje tylko Bóg osobowy.

Semele

towarzyski.pelikan

Semele

towarzyski.pelikan

Semele